75 Fuck / Fa/o”K,.. czyli skończmy w końcu z tym ofitzjalnym etymologiczeskim pieprzeniem,.. czyli no to jak to było pierwotnie w Pra-Słowiańskim? :-)

Origin Of The Word „FUCK”

CHRISAKABR1082
Published on Oct 9, 2009

The origin of the word „fuck”, its meanings and multiple ways to use it in a sentence.

---

Puk, puk,.. jest tam kto?

Pisało o tym wiele i wielu, ale jeszcze więcej jak to zwykle tylko „pieprzyło bez sensu”.  Teraz więc niniejszym ja pokażę wszystkim jak bardzo bez sensu to było. Posłuchajta, a właściwie poczytajta wszyscy, ale szczególnie i zwłaszcza ofizjalni jęsykoznaftzy i inni allo-allo, jak tam z tym angielskim pieprzonym pieprzeniem było…

Tak więc, ucune przeciw-logiczne i przeciw-słowiańskie mondrale, które do tej pory nie umieliśta i nadal nie umieta wywieść znaczenia nawet tak prostego i podstawowego słowa… Oto napiszę wam wszystkim, to co napisane być powinno, a co Gerald powiedział demonowi, który ukrywał się chyba w jakiejś flaszce, czy innym dzbanie…

Eee… no tak, ale to to już sobie musita same przeczytać, bo nie mogę tego po krasnoludzku napisać…

Zaraz, zaraz… A może to było po elfiemu, bo po krasnoludzku to wiedźmin miał chyba na mieczu „nie na potwory” wyryte… „Na pohybel skurwysynom”,.. oczywiście w wolnym tłumaczeniu… 🙂

http://www.andrzejsapkowski.pl/sostatnie.html

Tu trochę wiadomości ogólnych, a dalej przejdę do wywiedzenia źródłosłowu i prawdziwego i pierwotnego znaczenia tego tradycyjnie już bardzo zniekształconego germańskiego słowa… Fuck / Fa/o”K.

Zara, zara… No a co wszyscy z tego mojego pukania do Waszych umysłów macie zapamiętać?

Po pierwsze zapamiętajcie, że tzw. prawo Raska / Grimma wskazuje, że słowiańskie słowo Pukać / Po”K+aC’/T’,  jest IDENTYCZNE Z ODTWORZONYM RZEKOMYM  *pug– , co oznacza, że słowiańskie słowo JEST STARSZE od później zniekształconego germańskiego jakkolwiek zwał Fucka / Fukka / Fo”K+Ka, itp, patrz:

P>F

Po drugie zapamiętajcie, że w ofitzjalnych etymologiczeskich fyfodach jakoś tak przedziwnie, nigdzie powyższych i poniższych wiadomości nie znajdziecie… Dzifne no nie? 😉

No to co, popukajmy teraz trochę w allo-allo i ofitzjalne jęsykosnafztfo i wszystkich innych tych, czy tamtych nazistów, ich przodków i potomków i ich przeciw-logicznych i ich przeciw-słowiańskie kłamstwa. Niech oni i ich fietza pękną razem, jak napuchnięte rybie pęcherze pławne, co to po nich jako dziecięciem będąc skakałem…  🙂

Z/S+L”aWa NaS”+yM PRa+STaR+yM Z/S+L”oW+iaN’+SKiM Z/S+L”oW+oM

---

https://solongasitswords.wordpress.com/2014/02/12/on-the-origin-of-fuck/

https://www.huffingtonpost.com/melissa-mohr/a-fcking-short-history-of_b_3352948.html

https://www.snopes.com/language/acronyms/fuck.asp

…..

https://www.etymonline.com/word/fuck

(…) Written form attested from at least early 16c.; OED 2nd edition cites 1503, in the form fukkit, and the earliest attested appearance of current spelling is 1535 („Bischops … may fuck thair fill and be vnmaryit” [Sir David Lyndesay, „Ane Satyre of the Thrie Estaits”]). Presumably it is a more ancient word, but one not written in the kind of texts that have survived from Old English and Middle English [September 2015: the verb appears to have been found recently in an English court manuscript from 1310]. Buck cites proper name John le Fucker from 1278, but that surname could have other explanations. The word apparently is hinted at in a scurrilous 15c. poem, titled „Flen flyys,” written in bastard Latin and Middle English. The relevant line reads:

Non sunt in celi
quia fuccant uuiuys of heli

„They [the monks] are not in heaven because they fuck the wives of [the town of] Ely.” Fuccant is pseudo-Latin, and in the original it is written in cipher. The earliest examples of the word otherwise are from Scottish, which suggests a Scandinavian origin, perhaps from a word akin to Norwegian dialectal fukka”copulate,” or Swedish dialectal focka  „copulate, strike, push,” and fock „penis.” Another theory traces the Modern English verb to Middle English fyke, fike „move restlessly, fidget” (see fike) which also meant „dally, flirt,” and probably is from a general North Sea Germanic word (compare Middle Dutch fokken, German ficken „fuck,” earlier „make quick movements to and fro, flick,” still earlier „itch, scratch;” the vulgar sense attested from 16c.). (…)

…..

https://en.wikipedia.org/wiki/Fuck

Fuck is an obscene English-language word,^[1] which refers to the act of sexual intercourse and is also commonly used as an intensifier or to denote disdain. Its origin is obscure but is usually considered to be first attested to around 1475, although it may be considerably older. In modern usage, the term fuck and its derivatives (such as fucker and fucking) can be used as a noun, a verb, an adjective, an interjection, or an adverb. There are many common phrases that employ the word, as well as compounds that incorporate it, such as motherfucker, fuckwit and fucknut. (…)

Etymology

The Oxford English Dictionary states that the ultimate etymology is uncertain, but that the word is „probably cognate” with a number of Germanic words with meanings involving striking, rubbing, and having sex or is derivative of the Old French word that meant „to fuck”.^[7]

First use in sexual sense

In 2015, Dr. Paul Booth claimed to have found „(possibly) the earliest known use of the word ‚fuck’ that clearly has a sexual connotation”: in English court records of 1310–11, a man local to Chester is referred to as „Roger Fuckebythenavele„, probably a nickname. „Either this refers to an inexperienced copulator, referring to someone trying to have sex with the navel, or it’s a rather extravagant explanation for a dimwit, someone so stupid they think this that is the way to have sex,” says Booth.^[8] An earlier name, that of John le Fucker recorded in 1278, has been the subject of debate, but is thought by many philologists to have had some separate and non-sexual origin.

Otherwise, the usually accepted first known occurrence of the word is found in code in a poem in a mixture of Latin and English composed in the 15th century.^[9] The poem, which satirizes the Carmelite friars of Cambridge, England, takes its title, „Flen flyys„, from the first words of its opening line, Flen, flyys, and freris („Fleas, flies, and friars”). The line that contains fuck reads Non sunt in coeli, quia gxddbov xxkxzt pg ifmk. Deciphering the phrase „gxddbou xxkxzt pg ifmk„, here by replacing each letter by the previous letter in alphabetical order, as the English alphabet was then, yields the macaronic non sunt in coeli, quia fuccant vvivys of heli, which translated means, „They are not in heaven, because they fuck the women of Ely„.^[10] The phrase was probably encoded because it accused monks of breaking their vows of celibacy;^[9] it is uncertain to what extent the word fuck was considered acceptable at the time. The stem of fuccant is an English word used as Latin: English medieval Latin has many examples of writers using English words when they did not know the Latin word: „workmannus” is an example. In the Middle English of this poem, the term wife was still used generically for „woman”.^{[citation needed]}

Older etymology

Via Germanic

The word has probable cognates in other Germanic languages, such as German   ficken (to fuck); Dutch fokken (to breed, to beget); dialectal Norwegian  fukka (to copulate), and dialectal Swedish focka (to strike, to copulate) and fock (penis).^[7]

This points to a possible etymology where Common Germanic fuk– comes from an Indo-European root meaning „to strike”, cognate with non-Germanic words such as Latin pugno „I fight” or pugnus „fist”.^[7] By application of Grimm’s law, this hypothetical root has the form *pug–.

There is a theory that fuck is most likely derived from Flemish, German, or Dutch roots, and is probably not derived from an Old English root.^[9]

Via Latin or Greek

There may be a kinship with the Latin futuere (futuo), a verb with almost exactly the same meaning as the English verb „to fuck”. From fūtuere  came French foutre,  Catalan fotre, Italian fottere, Romanian futere, vulgar peninsular Spanish joder,  Portuguese foder, and the obscure English equivalent to futter, coined by Richard Francis Burton.

However, there is no clear past lineage or derivation for the Latin word. These roots, even if cognates, are not the original Indo-European word for to copulate, but Wayland Young argues that they derive from the Indo-European *b^hu– or *b^hug– („be”, „become”), or as causative „create” [see Young, 1964].

A possible intermediate might be a Latin 4th-declension verbal noun *fūtus, with possible meanings including „act of (pro)creating”.

However, the connection to futuere has been disputed‍—‌Anatoly Liberman calls it a „coincidence” and writes that it is not likely to have been borrowed from the Low German precursors to fuck.^[11]

Greek phyō (φύω) has various meanings, including (of a man) „to beget”, or (of a woman), „to give birth to”.^[12] Its perfect pephyka (πέφυκα) can be likened^{[citation needed]} to „fuck” and its equivalents in other Germanic languages.^[12]

False etymologies

One reason that the word fuck is so hard to trace etymologically is that it was used far more extensively in common speech than in easily traceable written forms. There are several urban-legend false etymologies postulating an acronymic origin for the word. None of these acronyms was ever recorded before the 1960s, according to the authoritative lexicographical work The F-Word, and thus are backronyms. In any event, the word fuck has been in use far too long for some of these supposed origins to be possible. Some of these urban legends are that the word fuck came from Irish law. If a couple were caught committing adultery, they would be punished „For Unlawful Carnal Knowledge In the Nude,” with „FUCKIN” written on the stocks above them to denote the crime. A similar variant on this theory involves the recording by church clerks of the crime of „Forbidden Use of Carnal Knowledge.” Another theory is that of a royal permission. During the Black Death in the Middle Ages, towns were trying to control populations and their interactions. Since uncontaminated resources were scarce, supposedly many towns required permission to have children. Hence, the legend goes, that couples that were having children were required to first obtain royal permission (usually from a local magistrate or lord) and then place a sign somewhere visible from the road in their home that said „Fornicating Under Consent of King,” which was later shortened to „FUCK.” This story is hard to document, but has persisted in oral and literary traditions for many years; however, it has been demonstrated to be an urban legend.^[13]

A different false etymology, first made popular on the radio show Car Talk, states that the phrase „fuck you” comes from the phrase „pluck yew” and relates the origins of fuck to the myth surrounding the V sign. This myth states that French archers at the Battle of Agincourt insulted the English troops’ ability to shoot their weapons by waving their fingers in a V shape; after the English secured a landslide victory, they returned the gesture. The addition of the phrase „fuck you” to the myth came when it was claimed that the English yelled that they could still „pluck yew” (yew wood being the preferred material for longbows at the time), a phrase that evolved into the modern „fuck you”.^[9]

Grammar

Fuck has a very flexible role in English grammar, including use as both a transitive and  intransitive verb,and as an adjective, adverb, and noun.^[14] It can also be used as an interjection  and a  grammatical ejaculation. Linguist Geoffrey Hughes found eight distinct usages for English curse words, and fuck can apply to each. For example, it fits in the „curse” sense („fuck you!”) as well as the „personal” sense („You fucker”). Its vulgarity also contributes to its mostly figurative sense, though the word itself is used in its literal sense to refer to sexual intercourse, its most common usage is figurative- to indicate the speaker’s strong sentiment and to offend or shock the listener.^[15] (…)

…..

Tyle oficjalne jęsykoznafztfo, a teraz czas na coś logicznego, więc skrócimy cierpienia młodych niewyżytych Werterów…

Po pierwsze:

(…) derive from the Indo-European *b^hu– or *b^hug– („be”, „become”) (…)

---

UWAGA! Wiarygodność także i tego „odtworzenia” jest taka, jak wiarygodność odtworzonego tzw. PIE *weme-, czy innego  *wemh₁-, czyli Wy+MioT.. czyli ŻADNA, patrz:

---

https://en.wiktionary.org/wiki/futuo#Latin

Latin

Etymology

Ultimately from Proto-Indo-European *bʰew- (“to hit”). Related to fūstis.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/fustis#Latin

Latin

Etymology

• Some indicate Proto-Indo-European *bʰew- (“to hit”). Confer with refūtō.
• Others, for *fonstis < *fondtis, refer it to Proto-Indo-European *gʷʰen- (“to strike, slay, kill”). Confer with offendō.

---

UWAGA! Błędne odtworzenie, patrz: Żąć / Z”a”/oN+C’/T’, Żnij / Z”NiJ,.. nie zapominając o Żuć / Z”o”+C’/T’, Żuchwa / Z”o”+(c)HWa, Zyć / Z”y+C’/T’, Życie / Z”y+C/Tie, itp!

---

http://sjp.pwn.pl/slowniki/%C5%BCnij.html

żnij

Wielki słownik ortograficzny

żąć (zboże) żnę, żniesz, żną; żnij•cie; żął, żęła, żęli; żęty

żęcie (zboża)

Słownik języka polskiego

żąć «ścinać zboże lub trawę»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

żęcie

żąć I

żąć II

Synonimy

żąć

• kosić

https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/orz-i-znij;1806.html

https://sjp.pl/%C5%BCnij

https://sjp.pl/%C5%BC%C4%85%C4%87

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%86%CF%8D%CF%89

φύω

Ancient Greek

Alternative forms

• φυίω (phuíō) – Aeolic

Etymology

From Proto-Indo-European *bʰuH- (“to appear, become, rise up”). Cognates include Old Armenian բոյս (boys, “plant”), Sanskrit भवति (bhavati), Avestan (bu), Latin fuī (“I was”),  Old English bēon (English be), and Albanian bëj.

Pronunciation

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /pʰý.ɔː/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰy.o/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /ˈɸy.o/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /ˈfy.o/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfi.o/

Verb

φῠ́ω • (phúō)

1. (transitive) To bring forth, produce, generate, cause to grow
2. (transitive) To beget, bear, give birth to
3. (intransitive) To grow, arise, spring up
4. (intransitive, present tense) to become [+adjective]
5. (intransitive, aorist and perfect)
6. (copulative) To be by nature [+adjective]
7. (intransitive) To be naturally disposed to, prone [+infinitive = to do]
8. (impersonal) It is natural, happens naturally [+infinitive = that …]
9. to be one’s natural lot [+dative = someone’s]

 

---

UWAGA! Ofitzjalni jęsykosnaftzy nie znajo i nie rozróżniajo Pra-Słowiańskich rdzeni i słów, jak np. Być / By+C’/T, Byt / By+T, Bywać / By+Wa+C’/T’, Bawić / Ba+Wi+C’/T’, Byk / ByK, Bydło / By+DL”o, itp,.. od Bić / Bi+C’/T’, Bitwa / Bi+T+Wa, itd, patrz poniżej, ale to nie jest i tak istotne, bo słowo Fuck /Fa/o”K i tak NIE POCHODZI OD TYCH RDZENI I SŁÓW!

---

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/b%CA%B0uH-

Reconstruction:Proto-Indo-European/bʰuH-

Proto-Indo-European

Alternative reconstructions

• *bʰuh₂-^[1]

Reconstruction

Some sources such as LIV reconstruct full-grade forms *bʰewh₂- or *bʰweh₂-, on the basis of Italic and Celtic preterite and subjunctive stem.^[2] According to Jasanoff, this is unjustified, and the root laryngeal cannot be precisely determined.^[3]

Root

*bʰuH- (perfective)

1. to become, grow, appear

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *bʰuH-

Note: In many descendants, this root formed a suppletive verbal paradigm together with other roots, such as *h₁es- and *h₂wes-.

• *bʰúH-t (zero-grade root aorist)
• *bʰewH- (full-grade root present) (these are analogical according to some sources)
  • Germanic: *beuną (suppletive)
  • Indo-Iranian: *bʰávati
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: भवति (bhavati)
        • Avanti Prakrit: होइ (hoi)
        • Bengali: হয় (hay)
        • Gujarati: હોય (hoy)
        • Old Hindi: अहै (ahai)
          • Hindi: है (hai)
        • Magadhi Prakrit: होति (hoti)
        • Maharashtri Prakrit: होइ (hoi)
          • Marathi: आहे (āhe)
        • Nepali: हो (ho)
        • Punjabi: ਹੈ (hai)
        • Sauraseni Prakrit: भोदि (bhodi)
    • Iranian:
      • Avestan: (bavaiti)
      • Kurdish: bûn
      • Persian: بودن‏ (budan)
        • Sindhi: आहे (āhe)
• *bʰuH-yé-ti (ye-present)
• *bʰowH-éye-ti (causative)
  • Balto-Slavic: *bowˀeitei?
    • Lithuanian: bùvintis
    • Slavic: *baviti
  • Indo-Iranian:
    • Sanskrit: भावयति (bhāvayati)
• *bʰúH-tis
  • Balto-Slavic: *būˀtei
    • Latvian: bût
    • Lithuanian: bū́ti
    • Old Prussian: boūt
    • Slavic: *bỳti
  • Germanic: *būþiz
    • Old Norse: búð
      • Faroese: búð
      • Icelandic: búð
      • English: booth
      • German: Bude
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: φῠ́σῐς (phúsis), φῠ́στῐς (phústis)
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: भूति (bhúti, bhutí)
• *bʰuH-ti-ḱo-
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: φυσικός (phusikós), φυτικός (phutikós)
• *bʰúH-tus
  • Balto-Slavic:
    • Lithuanian: bū́tu
    • Old Prussian: būton, boūton
    • Slavic: *bytъ
• *bʰúH-mn̥
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: φῦμᾰ (phûma)
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: भूमन् (bhū́man)
• *bʰuH-eh₂
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: φυή (phuḗ)
• *bʰuH-tó-
  • Celtic: *butā
    • Brythonic:
      • Old Breton: Bot-
        • Breton: bod
      • Cornish: bod, bod
      • Middle Welsh: bod
    • Goidelic:
      • Old Irish: both
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: φῠτός (phutós), φῠτόν (phutón)
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: भूत (bhutá)
• *bʰuH-lo-
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: φῦλον (phûlon), φῡλή (phūlḗ)
• *bʰuH-s
  • Italic:
    • Latin (pro)bus, (super)bus, (trī)bus
• *bʰúH-tlo-
  • Hellenic: *pʰútlā, *pʰútlon
    • Ancient Greek: φῠ́τλᾱ (phútlā), φῠ́τλη (phútlē); φῠ́τλον (phútlon)
• *bʰuH-tlom
  • Balto-Slavic:
    • Lithuanian: būklas, bū́kla
    • Slavic: *bydlo (see there for further descendants)
• Unsorted formations:
  • Albanian: bëhem
  • Armenian:
    • Old Armenian: բոյս (boys), բոյլ (boyl), բոյն (boyn), բլիթ (blitʿ), բոյթ (boytʿ), բայ (bay), (possibly) բաւիղ (bawił)
  • Italic:
    • Latin -bō (ending of future), -bam (ending of imperfect), -bundus (as in moribundus),

References

1. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press
2. ^ Rix, Helmut, editor (2001) Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, ISBN 3-89500-219-4, page 98-101
3. ^ Jay Jasanoff, Hittite and the Indo-European Verb, Oxford and New York: Oxford University Press, 2003, pages 112, 113

• Pokorny, Julius (1959) Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume I, Bern, München: Francke Verlag, page 146
• Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, ISBN 0195083458

…..

---

UWAGA! Ofitzjalni jęsykosnaftzy nie znajo i nie rozróżniajo Pra-Słowiańskich rdzeni i słów, jak np. Giń / GiN’, Zgiń / Z+GiN’, Zagiń / Za+GiN’,.. Gnij / G+NiJ, Zgnij / Z+G+NiJ, Zegnij / Ze+G+NiJ,.. Gon / GoN, Goń / GoN’, Zgon / Z+GoN’, Zagon / Za+GoN’, itp,.. patrz poniżej, ale to nie jest i tak istotne, bo słowo Fuck / Fao”K i tak NIE POCHODZI OD TYCH RDZENI I SŁÓW!

UWAGA! Dodatkowo powyższe rdzenie to postacie tzw. kentum, podczas gdy np. Żąć / Z”a”/oN+C’/T’, Rżnąć / R+Z”Na”/oN+C’/T’,.. Znikać / Z+NIK+aC’/T’, Zanikać / Za+NiK+aC’/T’,.. itp to postacie tzw. satem!!! 🙂

UWAGA! Ofitzjalni jęsykosnaftzy nie znajo i nie rozumiejo znaczenia słów Bodziec / BoDz+ieC/T, Bóść /  Bo”S’C’/T’!!!

---

https://sjp.pwn.pl/sjp/bodziec;2445465.html

bodziec

1. «czynnik wywołujący reakcję organizmu»

2. «okoliczność, zdarzenie, czynnik zachęcające do działania»

• bodźcowy

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/bodziec

bodziec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbɔʥ̑ɛʦ̑], AS: [boʒ́ec], zjawiska fonetyczne: zmięk. wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) med. czynnik wywołujący pobudzenie receptorów, pochodzący ze środowiska zewnętrznego lub ze środowiska wewnętrznego; zob. też bodziec (fizjologia) w Wikipedii

(1.2) daw. ostroga

(1.3) przen. podnieta, zachęta

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bodziec	bodźce
dopełniacz	bodźca	bodźców
celownik	bodźcowi	bodźcom
biernik	bodziec	bodźce
narzędnik	bodźcem	bodźcami
miejscownik	bodźcu	bodźcach
wołacz	bodźcu	bodźce

składnia:

(1.3) bodziec do + D. (czegoś)^[1]

synonimy:

(1.3) impuls

wyrazy pokrewne:

(1.1,3) przym. bodźcowy

(1.2) czas. bodnąć, bóść

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stimulus
• arabski: (1.3) دفعة f
• baskijski: (1.1) estimulu
• czeski: (1.1) podráždĕní n
• esperanto: (1.1) stimulo; (1.3) stimulo
• francuski: (1.1) irritation f
• hiszpański: (1.1) estímulo m, impulso m; (1.2) acicate m, aguijón m; (1.3) incentivo m, estímulo m, acicate m
• holenderski: (1.1) prikkeling f
• jidysz: (1.3) שטופּ m (sztup)
• niemiecki: (1.1) Reiz m
• portugalski: (1.1) estímulo m
• rosyjski: (1.1) раздражитель m, возбудитель m, стимулятор m; (1.3) стимул m
• szwedzki: (1.1) stimulans w; (1.2) sporre w; (1.3) stimulans w, sporre w
• węgierski: (1.1) inger
• włoski: (1.1) stimolo m

źródła:

1. Skocz do góry↑ Andrzej Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/b%C3%B3%C5%9B%C4%87#pl

bóść (język polski)

byki się bodą (2.1)

wymowa:

wymowa ^?/i, IPA: [buɕʨ̑], AS: [buść]

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. bodnąć)

(1.1) uderzać rogami

(1.2) daw. kłuć

(1.3) przen. kłuć, boleć

czasownik zwrotny niedokonany bóść się (dk. bodnąć się)

(2.1) uderzać rogami siebie wzajemnie

odmiana:

(1.1–3) ^[1] koniugacja XI

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		bóść
czas teraźniejszy		bodę	bodziesz	bodzie	bodziemy	bodziecie	bodą
czas przeszły	m	bodłem	bodłeś	bódł	bodliśmy	bodliście	bodli
	f	bodłam	bodłaś	bodła	bodłyśmy	bodłyście	bodły
	n	bodłom	bodłoś	bodło
tryb rozkazujący		niech bodę	bodź / bódź	niech bodzie	bodźmy / bódźmy	bodźcie / bódźcie	niech bodą
pozostałe formy czas przyszły m będę bódł, będę bóść będziesz bódł, będziesz bóść będzie bódł, będzie bóść będziemy bodli, będziemy bóść będziecie bodli, będziecie bóść będą bodli, będą bóść f będę bodła, będę bóść będziesz bodła, będziesz bóść będzie bodła, będzie bóść będziemy bodły, będziemy bóść będziecie bodły, będziecie bóść będą bodły, będą bóść n będę bodło, będę bóść będziesz bodło, będziesz bóść będzie bodło, będzie bóść czas zaprzeszły m bodłem był bodłeś był bódł był bodliśmy byli bodliście byli bodli byli f bodłam była bodłaś była bodła była bodłyśmy były bodłyście były bodły były n bodłom było bodłoś było bodło było forma bezosobowa czasu przeszłego bodziono / bodzono tryb przypuszczający m bódłbym, byłbym bódł bódłbyś, byłbyś bódł bódłby, byłby bódł bodlibyśmy, bylibyśmy bodli bodlibyście, bylibyście bodli bodliby, byliby bodli f bodłabym, byłabym bodła bodłabyś, byłabyś bodła bodłaby, byłaby bodła bodłybyśmy, byłybyśmy bodły bodłybyście, byłybyście bodły bodłyby, byłyby bodły n bodłobym, byłobym bodło bodłobyś, byłobyś bodło bodłoby, byłoby bodło imiesłów przymiotnikowy czynny m bodący, niebodący f bodąca, niebodąca bodące, niebodące n bodące, niebodące imiesłów przymiotnikowy bierny m bodziony / bodzony bodzeni f bodziony / bodzona bodziony / bodzone n bodziony / bodzone imiesłów przysłówkowy współczesny bodąc, nie bodąc rzeczownik odczasownikowy bodzenie, niebodzenie

(2.1) ^[1] koniugacja XI

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		bóść się
czas teraźniejszy		bodę się	bodziesz się	bodzie się	bodziemy się	bodziecie się	bodą się
czas przeszły	m	bodłem się	bodłeś się	bódł się	bodliśmy się	bodliście się	bodli się
	f	bodłam się	bodłaś się	bodła się	bodłyśmy się	bodłyście się	bodły się
	n	bodłom się	bodłoś się	bodło się
tryb rozkazujący		niech się bodę	bodź / bódź się	niech się bodzie	bodźmy / bódźmy się	bodźcie / bódźcie się	niech się bodą
pozostałe formy czas przyszły m będę się bódł, będę się bóść będziesz się bódł, będziesz się bóść będzie się bódł, będzie się bóść będziemy się bodli, będziemy się bóść będziecie się bodli, będziecie się bóść będą się bodli, będą się bóść f będę się bodła, będę się bóść będziesz się bodła, będziesz się bóść będzie się bodła, będzie się bóść będziemy się bodły, będziemy się bóść będziecie się bodły, będziecie się bóść będą się bodły, będą się bóść n będę się bodło, będę się bóść będziesz się bodło, będziesz się bóść będzie się bodło, będzie się bóść czas zaprzeszły m bodłem się był bodłeś się był bódł się był bodliśmy się byli bodliście się byli bodli się byli f bodłam się była bodłaś się była bodła się była bodłyśmy się były bodłyście się były bodły się były n bodłom się było bodłoś się było bodło się było forma bezosobowa czasu przeszłego bodziono / bodzono się tryb przypuszczający m bódłbym się, byłbym się bódł bódłbyś się, byłbyś się bódł bódłby się, byłby się bódł bodlibyśmy się, bylibyśmy się bodli bodlibyście się, bylibyście się bodli bodliby się, byliby się bodli f bodłabym się, byłabym się bodła bodłabyś się, byłabyś się bodła bodłaby się, byłaby się bodła bodłybyśmy się, byłybyśmy się bodły bodłybyście się, byłybyście się bodły bodłyby się, byłyby się bodły n bodłobym się, byłobym się bodło bodłobyś się, byłobyś się bodło bodłoby się, byłoby się bodło imiesłów przymiotnikowy czynny m bodący się, niebodący się f bodąca się, niebodąca się bodące się, niebodące się n bodące się, niebodące się imiesłów przysłówkowy współczesny bodąc się, nie bodąc się rzeczownik odczasownikowy bodzenie się, niebodzenie się

przykłady:

(1.1) Jest pasterzem, więc nie raz bodło go bydło.

(1.2) Stolica wynurzała się coraz wyraziściej z sinawej oddali (…) nad (…) zbitą i zacieśnioną masą tynów, ścian, okien, dachów, bodły niebo wieże strzeliste.^[2]

(1.3) Jaki taki gadał mi: Ej, panie Soplica!
Daremnie konkurujesz; dygnitarskie progi
Za wysokie na Jacka podczaszyca nogi.
Ja śmiałem się, udając, że drwiłem z magnatów
I z córek ich, i nie dbam o arystokratów;
Że jeśli bywam u nich, z przyjaźni to robię,
A za żonę nie pojmę, tylko równą sobie.
Przecie bodły mi duszę do żywca te żarty;^[3]

(2.1) Patrzyła jak tłuste tryki bodły się na polanie.

wyrazy pokrewne:

rzecz. bodzenie n

związki frazeologiczne:

(1.2) prawda w oczy bodzie • chleb ludzi bodzie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gore, butt; (2.1) butt each other
• białoruski: (1.1) басьці, калоць

źródła:

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1} Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa, 2012, ISBN 978–83–927277–2-9.
2. Skocz do góry↑ Henryk Sienkiewicz, Potop
3. Skocz do góry↑ Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/b%C3%B3%C5%9B%C4%87

bóść

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *bosti.^[1]

Pronunciation

• IPA^(key): /buɕt͡ɕ/

Verb

bóść impf (perfective ubóść)

1. (transitive) to gore, to ram; to attack with the horns; to hit with a pointy object

Conjugation

Conjugation of bóść impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		bóść
present tense	1st	bodę			bodziemy
	2nd	bodziesz			bodziecie
	3rd	bodzie			bodą
past tense	1st	bodłem	bodłam		bodliśmy	bodłyśmy
	2nd	bodłeś	bodłaś		bodliście	bodłyście
	3rd	bódł	bodła	bodło	bodli	bodły
future tense	1st	będę bódł1	będę bodła1		będziemy bodli1	będziemy bodły1
	2nd	będziesz bódł1	będziesz bodła1		będziecie bodli1	będziecie bodły1
	3rd	będzie bódł1	będzie bodła1	będzie bodło1	będą bodli1	będą bodły1
conditional	1st	bódłbym	bodłabym		bodlibyśmy	bodłybyśmy
	2nd	bódłbyś	bodłabyś		bodlibyście	bodłybyście
	3rd	bódłby	bodłaby	bodłoby	bodliby	bodłyby
imperative	1st	—			bódźmy
	2nd	bódź			bódźcie
	3rd	niech bodzie			niech bodą
active adjectival participle		bodący	bodąca	bodące	bodący	bodące
passive adjectival participle		bodzony	bodzona	bodzone	bodzeni	bodzone
contemporary adverbial participle		bodąc
impersonal past		bodzono
verbal noun		bodzenie
1 or: będę bóść, będziesz bóść etc.

Related terms

• (noun) bodziec
• (adjective) bodliwy

References

1. ^ Brückner, Aleksander (1927), “bodę”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish)

External links

• bóść in Polish dictionaries at PWN

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/g%CA%B7%CA%B0en-

Reconstruction:Proto-Indo-European/gʷʰen-

Proto-Indo-European

Root

*gʷʰen- (imperfective)^[1][2][3]

1. to strike, slay, kill

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *gʷʰen-

• *gʷʰén-ti ~ *gʷʰn-énti (athematic root present) (see there for further descendants)
• *gʷʰén-ye-ti (ye-present)
  • Albanian: [Term?]^[4]
    • Albanian: gjuaj
  • Armenian:^[5]
    • Old Armenian: ջնջեմ (ǰnǰem)
  • Balto-Slavic: *genˀjetei^[6]
    • Latvian: dzenêt
    • Lithuanian: genė́ti (“to lop, to trim”)
    • Slavic: *žę̀ti^[7] (see there for further descendants)
  • Hellenic: *kʷʰéňňō^[8]
    • Ancient Greek: θείνω (theínō, “to strike”)
  • Italic: *fendō^[9]
    • Latin: -fendō: offendō, dēfendō (or < *gʷʰen-d⁽ʰ⁾–^[10])
• *gʷʰn̥-sḱé-ti (sḱe-present)
  • Anatolian: [Term?]^[11]
    • Hittite: (ku-aš-ke-), (ku-wa-aš-ke-, /kʷəšké-/)
  • Tocharian: *käsk-^[12]
    • Tocharian B: käsk-
• *gʷʰe-gʷʰón-e ~ gʷʰe-gʷʰn-ḗr (perfect)
  • Celtic: [Term?]
    • Old Irish: geguin
  • Hellenic: [Term?]
    • Ancient Greek: πέφαται (péphatai)
  • Indo-Iranian: [Term?]
    • Indo-Aryan: [Term?]
      • Sanskrit: जघान (jaghā́na), जघ्नुः (jaghnúḥ)
    • Iranian: [Term?]
      • Avestan: (jaγnuuah)
• *gʷʰon-éye-ti (causative)
  • Balto-Slavic: *gonéitei^[13]
    • Latvian: ganît
    • Lithuanian: ganýti
    • Slavic: *gonìti^[14] (see there for further descendants)
• *gʷʰé-gʷʰn-e-t (reduplicated aorist)
  • Hellenic: [Term?]
    • Ancient Greek: ἔπεφνον (épephnon, “to slay”)
  • Indo-Iranian: [Term?]
    • Iranian: [Term?]
      • Avestan: ‏(nijaγnəṇte, 3pl.pres.mid.ind.), (auuajaγnat̰, 3sg.pres.inj.)
• *gʷʰén-ti-s ~ *gʷʰn̥-téy-s (“striking, beating”)
• *gʷʰn̥-tó-s (“slain, killed”)
  • Hellenic: *kʷʰətós (see there for further descendants)
  • Indo-Iranian: *ǰʰatás (see there for further descendants)
• *gʷʰón-o-s^[15]
  • Hellenic: [Term?]
    • Ancient Greek: φόνος (phónos, “murder”)
  • Indo-Iranian: *gʰanás
    • Indo-Aryan: [Term?]
      • Sanskrit: घन (ghaná, “destroyer, murderer; slaying, murder”)
  • ⇒ *gʷʰón-ō
    • Germanic: *banô, *banō
  • ⇒ *gʷʰón-yeh₂
    • Germanic: *banjō
• *gʷʰón-is ~ *gʷʰn̥-y-és^[16]
  • Armenian:
    • Old Armenian: գան (gan), գանեմ (ganem)

References

1. ^ Pokorny, Julius (1959), “g^u̯hen-(ə)-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume II, Bern, München: Francke Verlag, pages 491-493
2. ^ Rix, Helmut, editor (2001), “*g^u̯ʰen-”, in Lexikon der indogermanischen Verben[Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, ISBN 3-89500-219-4, pages 218-219
3. ^ Cheung, Johnny (2007), “*ǰan”, in Etymological Dictionary of the Iranian Verb(Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 2), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978-90-04-15496-4, pages 224-225
4. ^ Demiraj, Bardhyl (1997), “gjúaj”, in Albanische Etymologien: Untersuchungen zum albanischen Erbwortschatz [Albanian Etymologies: Investigaitons into the Albanian Inherited Lexicon] (Leiden Studies in Indo-European; 7) (in German), Amsterdam, Atlanta: Rodopi, pages 191-192
5. ^ Martirosyan, Hrach (2010), “ǰinǰ-”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 559
6. ^ Derksen, Rick (2015), “genėti”, in Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 27898 1, pages 170-171
7. ^ Derksen, Rick (2008), “*žę̀ti II”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 561
8. ^ Beekes, Robert S. P. (2010), “θείνω”, in Etymological Dictionary of Greek(Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume I, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, pages 536-537
9. ^ Sihler, Andrew L. (1995) New Comparative Grammar of Greek and Latin, Oxford, New York: Oxford University Press, ISBN 0195083458, § 218
10. ^ De Vaan, Michiel (2008), “-fendō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, pages 210-211: “-fendō was derived either by suffixation of PIE *-d⁽ʰ⁾-, or the whole paradigm was derived from an original pr.ipv. sg. *fende< *gʷʰn̥dʰi ‘strike!’ (thus LIV).”
11. ^ Kloekhorst, Alwin (2008), “kue(n)-^zi / kun- / kuu̯a(n)-”, in Etymological Dictionary of the Hittite Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 5), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978-90-04-16092-7, pages 561-562
12. ^ Adams, Douglas Q. (2013), “käsk-”, in A Dictionary of Tocharian B: Revised and Greatly Enlarged (Leiden Studies in Indo-European; 10), Amsterdam, New York: Rodopi, page 189
13. ^ Derksen, Rick (2015), “ganyti”, in Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 27898 1, page 164
14. ^ Derksen, Rick (2008), “*gonìti”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 177
15. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press, page 106
16. ^ Martirosyan, Hrach (2010), “gan”, in Etymological Dictionary of the Armenian Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 8), Leiden, Boston: Brill, page 198

…..

Po drugie:

(…) This points to a possible etymology where Common Germanic fuk– comes from an Indo-European root meaning „to strike”, cognate with non-Germanic words such as Latin pugno „I fight” or pugnus „fist”.^[7] By application of Grimm’s law, this hypothetical root has the form *pug–.  (…)

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/pugno

Italian

Etymology

From Latin pugnus, from Proto-Italic *pugnos, from Proto-Indo-European  *puǵnos,  *puḱnos, from *pewǵ-, *peuḱ- (“prick, punch”)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpuɲo/, [ˈpuɲ.ɲo]
• Hyphenation: pù‧gno

Noun

pugno m (plural pugni, obsolete plural pugna)

1. fist
2. punch
3. fistful, handful

Derived terms

• pugnale

Related terms

• impugnare
• pugnare
• pugnello
• dare un pugno

Descendants

• Greek: μπουνιά f (bouniá)

Verb

pugno

1. first-person singular present indicative of pugnare

Anagrams

• pungo

Latin

Etymology

From pugnus (“fist”), from Proto-Indo-European *puǵ-no-, from  *peuǵ-,  *peuḱ- (“prick, punch”).

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈpuɡ.noː/, [ˈpʊŋ.noː]
• (Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈpu.ɲːo/, [ˈpuɲ.ɲo]

Verb

pugnō (present infinitive pugnāre, perfect active pugnāvī, supine pugnātum); first conjugation

1. I fight, combat, battle, engage.
2. I contend, conflict, oppose, contradict.
3. I endeavour, struggle, strive.

Inflection

Conjugation of pugno (first conjugation)
indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	pugnō	pugnās	pugnat	pugnāmus	pugnātis	pugnant
	imperfect	pugnābam	pugnābās	pugnābat	pugnābāmus	pugnābātis	pugnābant
	future	pugnābō	pugnābis	pugnābit	pugnābimus	pugnābitis	pugnābunt
	perfect	pugnāvī	pugnāvistī, pugnāsti1	pugnāvit	pugnāvimus	pugnāvistis, pugnāstis1	pugnāvērunt, pugnāvēre
	pluperfect	pugnāveram	pugnāverās	pugnāverat	pugnāverāmus	pugnāverātis	pugnāverant
	future perfect	pugnāverō	pugnāveris	pugnāverit	pugnāverimus	pugnāveritis	pugnāverint
passive	present	pugnor	pugnāris, pugnāre	pugnātur	pugnāmur	pugnāminī	pugnantur
	imperfect	pugnābar	pugnābāris, pugnābāre	pugnābātur	pugnābāmur	pugnābāminī	pugnābantur
	future	pugnābor	pugnāberis, pugnābere	pugnābitur	pugnābimur	pugnābiminī	pugnābuntur
	perfect	pugnātus + present active indicative of sum
	pluperfect	pugnātus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	pugnātus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	pugnem	pugnēs	pugnet	pugnēmus	pugnētis	pugnent
	imperfect	pugnārem	pugnārēs	pugnāret	pugnārēmus	pugnārētis	pugnārent
	perfect	pugnāverim	pugnāverīs	pugnāverit	pugnāverīmus	pugnāverītis	pugnāverint
	pluperfect	pugnāvissem, pugnāssem1	pugnāvissēs, pugnāsses1	pugnāvisset, pugnāsset1	pugnāvissēmus, pugnāssemus1	pugnāvissētis, pugnāssetis1	pugnāvissent, pugnāssent1
passive	present	pugner	pugnēris, pugnēre	pugnētur	pugnēmur	pugnēminī	pugnentur
	imperfect	pugnārer	pugnārēris, pugnārēre	pugnārētur	pugnārēmur	pugnārēminī	pugnārentur
	perfect	pugnātus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	pugnātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	pugnā	—	—	pugnāte	—
	future	—	pugnātō	pugnātō	—	pugnātōte	pugnantō
passive	present	—	pugnāre	—	—	pugnāminī	—
	future	—	pugnātor	pugnātor	—	—	pugnantor
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		pugnāre	pugnāvisse, pugnāsse1	pugnātūrus esse	pugnārī	pugnātus esse	pugnātum īrī
participles		pugnāns	—	pugnātūrus	—	pugnātus	pugnandus
verbal nouns		gerund				supine
		nominative	genitive	dative/ablative	accusative	accusative	ablative
		pugnāre	pugnandī	pugnandō	pugnandum	pugnātum	pugnātū

¹At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Derived terms

• appugnō
• compugnō
• dēpugnō
• expugnō

• impugnō
• oppugnō
• prōpugnō

• pugna
• pugnāculum
• pugnantia

• pugnātor
• pugnax
• repugnō

Related terms

• pugnācitās
• pugnāciter
• pugnātōrius

• pugnātrix
• pugneus
• pugnicula

• pugnitus
• pugnus

Descendants

• Catalan: punyar
• Italian: pugnare
• Spanish: puñar

See also

• pungō

References

• pugno in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• pugno in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• du Cange, Charles (1883), “pugno”, in G. A. Louis Henschel, Pierre Carpentier, Léopold Favre, editors, Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (in Latin), Niort: L. Favre
• “pugno” in Félix Gaffiot’s Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette (1934)
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book^[1], London: Macmillan and Co.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/pugnus

Latin

Etymology

From Proto-Italic *pugnos, from Proto-Indo-European *puǵnos, *puḱnos, from *pewǵ-,  *peuḱ- (“prick, punch”). Near cognates include Ancient Greek  πυγμή (pugmḗ, “fist”).

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈpuɡ.nus/, [ˈpʊŋ.nʊs]
• (Ecclesiastical) IPA^(key): /ˈpu.ɲus/, [ˈpuɲ.ɲus]

Noun

pugnus m (genitive pugnī); second declension

1. a fist; a hand with all fingers curled up
2. a fistful, handful

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CF%85%CE%B3%CE%BC%CE%AE#Ancient_Greek

πυγμή

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European. Cognates include Latin pugnus, Lithuanian pušìs, and Old English  fyst (English fist). Compare πύξ (púx) and πεύκη (peúkē).

Pronunciation

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /pyŋ.mɛ̌ː/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /pyɡˈme/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /pyɣˈmi/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /pyɣˈmi/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /piɣˈmi/

Noun

πυγμή • (pugmḗ) f (genitive πυγμῆς); first declension

1. fist quotations ▼
   1. boxing quotations ▼
2. a measure of length, the distance from the elbow to the knuckles (= 18 δάκτυλοι (dáktuloi), about 13.5 inches) quotations ▼

Inflection

First declension of ἡ πυγμή; τῆς πυγμῆς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πυγμή hē pugmḗ	τὼ πυγμᾱ́ tṑ pugmā́	αἱ πυγμαί hai pugmaí
Genitive	τῆς πυγμῆς tês pugmês	τοῖν πυγμαῖν toîn pugmaîn	τῶν πυγμῶν tôn pugmôn
Dative	τῇ πυγμῇ têi pugmêi	τοῖν πυγμαῖν toîn pugmaîn	ταῖς πυγμαῖς taîs pugmaîs
Accusative	τὴν πυγμήν tḕn pugmḗn	τὼ πυγμᾱ́ tṑ pugmā́	τᾱ̀ς πυγμᾱ́ς tā̀s pugmā́s
Vocative	πυγμή pugmḗ	πυγμᾱ́ pugmā́	πυγμαί pugmaí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

See also

• πυγών (pugṓn)

Further reading

• πυγμή in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πυγμή in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πυγμή in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• «πυγμή» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πυγμή in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “G4435”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B7#Ancient_Greek

πεύκη

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *peuk.

Pronunciation

• (5^th BC Attic) IPA^(key): /peú̯.kɛː/
• (1^st BC Egyptian) IPA^(key): /ˈpew.ke/
• (4^th AD Koine) IPA^(key): /ˈpeβ.ki/
• (10^th AD Byzantine) IPA^(key): /ˈpev.ci/
• (15^th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpev.ci/

Noun

πεύκη • (peúkē) f (genitive πεύκης); first declension

1. pine
2. anything made from the wood of the tree, torch of pine-wood
3. wooden writing-tablet

…..

https://www.etymonline.com/word/*peuk-

*peuk-

also *peug-, Proto-Indo-European root meaning „to prick.”

It forms all or part of: appoint; appointment; bung; compunction; contrapuntal; expugn;  expunge;  impugn; interpunction; oppugn; pink; poignant; point; pointe; pointillism; poniard; pounce; pugilism; pugilist; pugnacious; pugnacity; punch (n.1) „pointed tool for making holes or embossing;”  punch (n.3) „a quick blow with the fist;” punch (v.) „to hit with the fist;” puncheon (n.2) „pointed tool for punching or piercing;” punctilio; punctilious; punctual; punctuate; punctuation;  puncture; pungent; punty; Pygmy; repugn; repugnance; repugnant.

It is the hypothetical source of/evidence for its existence is provided by: Greek pyx  „with clenched fist,” pygme „fist, boxing,” pyktes „boxer;” Latin pugnare „to fight,” especially with the fists,  pungere „to pierce, prick.”

Related Entries

• appoint
• appointment
• bung
• compunction
• contrapuntal
• counterpoint
• expugn
• expunge
• impugn
• interpunction
• oppugn
• pink
• poignant
• point
• pointe
• pointillism
• poniard
• pounce
• pugilism
• pugilist

See all related words (37)

---

UWAGA! Czy już widać od jakiego Pra-Słowiańskiego rdzenie i słowa słowa pochodzą i to „łacińskie” pungo i pungus i to tzw. starogreckie pugmḗ, itd?

Czy ktoś ośmiela się podważyć, prawa ofitzjalnego jęsykosnaftzfa? Ja ich nie podważam, ja je rozszerzam i tak rozszerzone wykorzystuję, jako podstawę do rzeczywistych a nie odtworzonych wywiedzeń źródłosłowów.

Tym słowem jest i… Pięść / Pie”/eN’S’C’/T’… i Pięć / Pie”/eN’C’, Pędź / Pe”/eNDz’… i Pięta / Pie”Ta… i Pień / PieN’… i Piąc / Pia”/oNC’/T’… i Pion / PioN… itd!!!

UWAGA! Żeby nie ciągnąć także i tego w nieskończoność przygotuję oddzielny wpis tylko o wywiedzeniu znaczenia słowa Fist / FiST, czyli Pie”/eNS’C’/T’…

---

 

Oto Pra-Słowiański źródłosłów dla tego tajemniczego słowa Fuck / Fa/o”K:

https://sjp.pl/puka%C4%87

pukać

1. uderzać w coś lekko, powodując powstawanie jakiegoś odgłosu; stukać, kołatać;
2. potocznie: strzelać;
3. pukać się – pukać siebie samego

~gosc # 2011-08-17 w języku staropolskim oznaczało to wypuszczanie gazów z odbytu, np „zabawa w pukanie”

~gosc # 2011-08-17 Nie bój się pięknego słowa „pierdzenie”.

~gosc# 2016-10-16 pukać – uprawiać seks

…..

https://sjp.pwn.pl/slowniki/puka%C4%87.html

pukać

Wielki słownik ortograficzny

pukać -am, -ają

Słownik języka polskiego

pukać zob. puknąć.

puknąć — pukać

1. «uderzywszy lekko czymś w coś, spowodować odgłos»

2. «strzelić z jakiejś broni»

3. «uderzyć o coś, w coś lub uderzyć kogoś»

pukać się zob. puknąć się.

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

pukać

pukanie

Podobne wyszukiwania

• pukać się

Synonimy

pukać (w coś)

• stukać

pukać (z broni) pot.

• strzelać

pukać (coś głośno)

• stukać

pukać się

• uderzać się

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/puka%C4%87

pukać

Polish

Verb

pukać impf (perfective puknąć)

1. to knock (e.g. on the door)

Conjugation

Conjugation of pukać impf

singular			plural
person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		pukać
present tense	1st	pukam			pukamy
	2nd	pukasz			pukacie
	3rd	puka			pukają
past tense	1st	pukałem	pukałam	pukaliśmy	pukałyśmy
	2nd	pukałeś	pukałaś	pukaliście	pukałyście
	3rd	pukał	pukała	pukało	pukali	pukały
future tense	1st	będę pukał1	będę pukała1	będziemy pukali1	będziemy pukały1
	2nd	będziesz pukał1	będziesz pukała1	będziecie pukali1	będziecie pukały1
	3rd	będzie pukał1	będzie pukała1	będzie pukało1	będą pukali1	będą pukały1
conditional	1st	pukałbym	pukałabym	pukalibyśmy	pukałybyśmy
	2nd	pukałbyś	pukałabyś	pukalibyście	pukałybyście
	3rd	pukałby	pukałaby	pukałoby	pukaliby	pukałyby
imperative	1st	—			pukajmy
	2nd	pukaj			pukajcie
	3rd	niech puka			niech pukają
active adjectival participle		pukający	pukająca	pukające	pukający	pukające
passive adjectival participle		pukany	pukana	pukane	pukani	pukane
contemporary adverbial participle		pukając
impersonal past		pukano
verbal noun		pukanie
1or: będę pukać, będziesz pukać etc.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/puka%C4%87

pukać

pukać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpukaʨ̑], AS: [pukać]

znaczenia:

czasownik

(1.1) uderzaćczymślekkowcoś, powodującpowstanieodgłosu

(1.2) pot.strzelaćzbroni

(1.3) pot.byćstronąaktywnąpodczasstosunkuseksualnego

(1.4) st.pol.pękać

odmiana:

(1.1–3) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1.os.	2.os.	3.os.	1.os.	2.os.	3.os.
bezokolicznik		pukać
czas teraźniejszy		pukam	pukasz	puka	pukamy	pukacie	pukają
czas przeszły	m	pukałem	pukałeś	pukał	pukaliśmy	pukaliście	pukali
	f	pukałam	pukałaś	pukała	pukałyśmy	pukałyście	pukały
	n	pukałom	pukałoś	pukało
tryb rozkazujący		niech pukam	pukaj	niech puka	pukajmy	pukajcie	niech pukają
czas przyszły m będę pukał, będę pukać będziesz pukał, będziesz pukać będzie pukał, będzie pukać będziemy pukali, będziemy pukać będziecie pukali, będziecie pukać będą pukali, będą pukać f będę pukała, będę pukać będziesz pukała, będziesz pukać będzie pukała, będzie pukać będziemy pukały, będziemy pukać będziecie pukały, będziecie pukać będą pukały, będą pukać n będę pukało, będę pukać będziesz pukało, będziesz pukać będzie pukało, będzie pukać czas zaprzeszły m pukałem był pukałeś był pukał był pukaliśmy byli pukaliście byli pukali byli f pukałam była pukałaś była pukała była pukałyśmy były pukałyście były pukały były n pukałom było pukałoś było pukało było forma bezosobowaczasu przeszłego pukano tryb przypuszczający m pukałbym, byłbym pukał pukałbyś, byłbyś pukał pukałby, byłby pukał pukalibyśmy, bylibyśmy pukali pukalibyście, bylibyście pukali pukaliby, byliby pukali f pukałabym, byłabym pukała pukałabyś, byłabyś pukała pukałaby, byłaby pukała pukałybyśmy, byłybyśmy pukały pukałybyście, byłybyście pukały pukałyby, byłyby pukały n pukałobym, byłobym pukało pukałobyś, byłobyś pukało pukałoby, byłoby pukało imiesłów przymiotnikowy czynny m pukający, niepukający f pukająca, niepukająca pukające, niepukające n pukające, niepukające imiesłów przymiotnikowy bierny m pukany pukani f pukana pukane n pukane imiesłów przysłówkowy współczesny pukając, nie pukając rzeczownik odczasownikowy pukanie, niepukanie

przykłady:

(1.1) Zanim wejdę do cudzego pokoju, zawsze pukam do drzwi.

kolokacje:

(1.1) pukać dodrzwi • pukać wokno

synonimy:

(1.1) stukać, reg. śl.klupać, reg. śl.klupkać, reg. śl.kupkać

wyrazy pokrewne:

rzecz.pukanien, puknięcien, pukawkaf

czas.puknąćdk., puknąć siędk.

wykrz.puk

związki frazeologiczne:

pukać do czyichś drzwi

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle:strzelać

• angielski: (1.1) knock
• arabski: (1.1) دق
• duński: (1.1) banke
• jidysz: (1.1) קלאַפּן (klapn)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)
• rosyjski: (1.1) стучать
• słowacki: (1.1) klopať
• suahili: (1.1) gonga

…..

https://fr.wiktionary.org/wiki/puka%C4%87

pukać

Étymologie

Du vieux slave pukati → voir pukat en tchèque.

…..

https://fr.wiktionary.org/wiki/pukat#cs

pukat

Tchèque

Étymologie

Du vieux slave pukati, pǫkati qui donne le polonais pukać, pękać (pl) d’origine onomatopéique → voir puchnout, pučet et bouchat.

Verbe

pukat \pʊkat\ imperfectif (perfectif : puknout) (conjugaison)

1. Gercer, crever, fendre.

Dérivés

• puklý
• puklina
• pukání

Références

• Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2015 → consulter cet ouvrage
• Jiří Rejzek, Dictionnaire étymologique tchèque, Leda, Prague, 2001, pour l’étymologie

…..

 

https://pl.wiktionary.org/wiki/p%C4%99ka%C4%87

pękać (język polski)

lód pęka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɛ̃ŋkaʨ̑], AS: [pẽŋkać], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

znaczenia:

czasownik

(1.1) przestawać być całym na skutek powstania rysy, szczeliny lub otworu

(1.2) o czymś naciągniętym, napiętym: rozrywać się, najczęściej na dwie części

(1.3) pot. bać się, odczuwać strach

odmiana:

(1.1–3) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		pękać
czas teraźniejszy		pękam	pękasz	pęka	pękamy	pękacie	pękają
czas przeszły	m	pękałem	pękałeś	pękał	pękaliśmy	pękaliście	pękali
	f	pękałam	pękałaś	pękała	pękałyśmy	pękałyście	pękały
	n	pękałom	pękałoś	pękało
tryb rozkazujący		niech pękam	pękaj	niech pęka	pękajmy	pękajcie	niech pękają
pozostałe formy czas przyszły m będę pękał, będę pękać będziesz pękał, będziesz pękać będzie pękał, będzie pękać będziemy pękali, będziemy pękać będziecie pękali, będziecie pękać będą pękali, będą pękać f będę pękała, będę pękać będziesz pękała, będziesz pękać będzie pękała, będzie pękać będziemy pękały, będziemy pękać będziecie pękały, będziecie pękać będą pękały, będą pękać n będę pękało, będę pękać będziesz pękało, będziesz pękać będzie pękało, będzie pękać czas zaprzeszły m pękałem był pękałeś był pękał był pękaliśmy byli pękaliście byli pękali byli f pękałam była pękałaś była pękała była pękałyśmy były pękałyście były pękały były n pękałom było pękałoś było pękało było forma bezosobowa czasu przeszłego pękano tryb przypuszczający m pękałbym, byłbym pękał pękałbyś, byłbyś pękał pękałby, byłby pękał pękalibyśmy, bylibyśmy pękali pękalibyście, bylibyście pękali pękaliby, byliby pękali f pękałabym, byłabym pękała pękałabyś, byłabyś pękała pękałaby, byłaby pękała pękałybyśmy, byłybyśmy pękały pękałybyście, byłybyście pękały pękałyby, byłyby pękały n pękałobym, byłobym pękało pękałobyś, byłobyś pękało pękałoby, byłoby pękało imiesłów przymiotnikowy czynny m pękający, niepękający f pękająca, niepękająca pękające, niepękające n pękające, niepękające imiesłów przysłówkowy współczesny pękając, nie pękając rzeczownik odczasownikowy pękanie, niepękanie

przykłady:

(1.1) Na wiosnę, gdy zrobi się dostatecznie ciepło, pąki pękają na drzewach.

(1.3) Nie pękaj! Zrób to!

wyrazy pokrewne:

rzecz. pękanie n, pęknięcie n

czas. spękać, pęknąć dk.

związki frazeologiczne:

pękać ze śmiechu • pękać z dumy • pękać ze złości • pękać w szwach

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/p%C4%99ka%C4%87

pękać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *pǫkati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɛŋ.kat͡ɕ/

Verb

pękać impf (perfective pęknąć)

1. to burst (of e.g. tires, glass, balloons); to break; to fracture
2. (colloquial) to chicken; to be afraid

Conjugation

Conjugation of pękać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		pękać
present tense	1st	pękam			pękamy
	2nd	pękasz			pękacie
	3rd	pęka			pękają
past tense	1st	pękałem	pękałam		pękaliśmy	pękałyśmy
	2nd	pękałeś	pękałaś		pękaliście	pękałyście
	3rd	pękał	pękała	pękało	pękali	pękały
future tense	1st	będę pękał1	będę pękała1		będziemy pękali1	będziemy pękały1
	2nd	będziesz pękał1	będziesz pękała1		będziecie pękali1	będziecie pękały1
	3rd	będzie pękał1	będzie pękała1	będzie pękało1	będą pękali1	będą pękały1
conditional	1st	pękałbym	pękałabym		pękalibyśmy	pękałybyśmy
	2nd	pękałbyś	pękałabyś		pękalibyście	pękałybyście
	3rd	pękałby	pękałaby	pękałoby	pękaliby	pękałyby
imperative	1st	—			pękajmy
	2nd	pękaj			pękajcie
	3rd	niech pęka			niech pękają
active adjectival participle		pękający	pękająca	pękające	pękający	pękające
contemporary adverbial participle		pękając
impersonal past		pękano
verbal noun		pękanie
1 or: będę pękać, będziesz pękać etc.

Related terms

• (verb) pęcznieć
• (nouns) pąk, pęk
• (adjective) pękaty

…..

https://sjp.pl/p%C4%99ka%C4%87

pękać

1. np. o lodzie: przestawać być całością na skutek powstawania rys, szczelin; łamać się, rozpadać się;
2. rozrywać się, rozpadać się na dwie (np. struna) lub wiele (np. balon) części;
3. np. o pociskach: wybuchać;
4. pot. bać się

…..

https://sjp.pwn.pl/slowniki/p%C4%99ka%C4%87.html

pękać

Wielki słownik ortograficzny

pękać -am, -ają

Słownik języka polskiego

pęknąć — pękać

1. «przestać być całym wskutek wytworzenia się szczeliny, otworu»

2. «o czymś naciągniętym, napiętym: z siłą się rozerwać, najczęściej na dwie części»

3. «o bombach, pociskach: wybuchnąć»

4. pękać pot. «bać się»

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

pękać

pękanie

Synonimy

pękać (szyba, skóra)

• rozpękać się

pękać (spodnie, struna)

• trzasnąć

pękać (pociski)

• wybuchać

pękać (ze strachu) pot.

• tchórzyć

pękać ze śmiechu

• zaśmiewać się

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/pcha%C4%87

pchać (język polski)

oni pchają (1.1) samochód

wymowa:

IPA: [pxaʨ̑], AS: [pχać]

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. pchnąć)

(1.1) przesuwać coś przed sobą napierając z tyłu

(1.2) przen. namawiać do czegoś^[1]

(1.3) wkładać niedbale, wpychać siłą^[1]

(1.4) pot. wysyłać^[1]

(1.5) zadawać cios bronią, dźgać

czasownik zwrotny pchać się

(2.1) przedzierać się, tłoczyć się^[1]

(2.2) starać się o coś, dążyć do czegoś^[1]

(2.3) pot. iść dalej^[1]

odmiana:

(1) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		pchać
czas teraźniejszy		pcham	pchasz	pcha	pchamy	pchacie	pchają
czas przeszły	m	pchałem	pchałeś	pchał	pchaliśmy	pchaliście	pchali
	f	pchałam	pchałaś	pchała	pchałyśmy	pchałyście	pchały
	n	pchałom	pchałoś	pchało
tryb rozkazujący		niech pcham	pchaj	niech pcha	pchajmy	pchajcie	niech pchają
pozostałe formy czas przyszły m będę pchał, będę pchać będziesz pchał, będziesz pchać będzie pchał, będzie pchać będziemy pchali, będziemy pchać będziecie pchali, będziecie pchać będą pchali, będą pchać f będę pchała, będę pchać będziesz pchała, będziesz pchać będzie pchała, będzie pchać będziemy pchały, będziemy pchać będziecie pchały, będziecie pchać będą pchały, będą pchać n będę pchało, będę pchać będziesz pchało, będziesz pchać będzie pchało, będzie pchać czas zaprzeszły m pchałem był pchałeś był pchał był pchaliśmy byli pchaliście byli pchali byli f pchałam była pchałaś była pchała była pchałyśmy były pchałyście były pchały były n pchałom było pchałoś było pchało było forma bezosobowa czasu przeszłego pchano tryb przypuszczający m pchałbym, byłbym pchał pchałbyś, byłbyś pchał pchałby, byłby pchał pchalibyśmy, bylibyśmy pchali pchalibyście, bylibyście pchali pchaliby, byliby pchali f pchałabym, byłabym pchała pchałabyś, byłabyś pchała pchałaby, byłaby pchała pchałybyśmy, byłybyśmy pchały pchałybyście, byłybyście pchały pchałyby, byłyby pchały n pchałobym, byłobym pchało pchałobyś, byłobyś pchało pchałoby, byłoby pchało imiesłów przymiotnikowy czynny m pchający, niepchający f pchająca, niepchająca pchające, niepchające n pchające, niepchające imiesłów przymiotnikowy bierny m pchany pchani f pchana pchane n pchane imiesłów przysłówkowy współczesny pchając, nie pchając rzeczownik odczasownikowy pchanie, niepchanie

(2) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		pchać się
czas teraźniejszy		pcham się	pchasz się	pcha się	pchamy się	pchacie się	pchają się
czas przeszły	m	pchałem się	pchałeś się	pchał się	pchaliśmy się	pchaliście się	pchali się
	f	pchałam się	pchałaś się	pchała się	pchałyśmy się	pchałyście się	pchały się
	n	pchałom się	pchałoś się	pchało się
tryb rozkazujący		niech się pcham	pchaj się	niech się pcha	pchajmy się	pchajcie się	niech się pchają
pozostałe formy czas przyszły m będę się pchał, będę się pchać będziesz się pchał, będziesz się pchać będzie się pchał, będzie się pchać będziemy się pchali, będziemy się pchać będziecie się pchali, będziecie się pchać będą się pchali, będą się pchać f będę się pchała, będę się pchać będziesz się pchała, będziesz się pchać będzie się pchała, będzie się pchać będziemy się pchały, będziemy się pchać będziecie się pchały, będziecie się pchać będą się pchały, będą się pchać n będę się pchało, będę się pchać będziesz się pchało, będziesz się pchać będzie się pchało, będzie się pchać czas zaprzeszły m pchałem się był pchałeś się był pchał się był pchaliśmy się byli pchaliście się byli pchali się byli f pchałam się była pchałaś się była pchała się była pchałyśmy się były pchałyście się były pchały się były n pchałom się było pchałoś się było pchało się było forma bezosobowa czasu przeszłego pchano się tryb przypuszczający m pchałbym się, byłbym się pchał pchałbyś się, byłbyś się pchał pchałby się, byłby się pchał pchalibyśmy się, bylibyśmy się pchali pchalibyście się, bylibyście się pchali pchaliby się, byliby się pchali f pchałabym się, byłabym się pchała pchałabyś się, byłabyś się pchała pchałaby się, byłaby się pchała pchałybyśmy się, byłybyśmy się pchały pchałybyście się, byłybyście się pchały pchałyby się, byłyby się pchały n pchałobym się, byłobym się pchało pchałobyś się, byłobyś się pchało pchałoby się, byłoby się pchało imiesłów przymiotnikowy czynny m pchający się, niepchający się f pchająca się, niepchająca się pchające się, niepchające się n pchające się, niepchające się imiesłów przymiotnikowy bierny m pchany pchani f pchana pchane n pchane imiesłów przysłówkowy współczesny pchając się, nie pchając się rzeczownik odczasownikowy pchanie się, niepchanie się

przykłady:

(1.1) Musiałem dziś pchać samochód do warsztatu, bo złapałem gumę.

(1.3) Nie pchaj bezmyślnie tych koszulek do szafki, przecież się pogniotą.

(1.4) Trzeba natychmiast pchnąć wiadomość o klęsce do dowództwa.

(1.5) Złodziej pchnął ją nożem i uciekł.

(2.1) Zobacz, jak się pchają do kolejki, dziś zaczyna się promocja skarpetek.

(2.2) Już dwa lata temu mówiłam, że Jan się pcha na to stanowisko.

synonimy:

(1.1) popychać, posuwać, przesuwać^[2]

(1.2) wtykać^[2]

(1.3) wtykać

antonimy:

(1.1) ciągnąć

wyrazy pokrewne:

rzecz. pchacz m, spychacz mrz, pchanie n, pchnięcie n

czas. dopchać, napchać, opchać, popchać, przepchać, rozepchać, upchać, wepchać, wypchać, zapchać

związki frazeologiczne:

pchać się jak świnia do koryta • nie pchaj rzeki, sama płynie • pchać się drzwiami i oknami

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) push; (1.2) push
• francuski: (1.1) pousser
• hiszpański: (1.1) empujar; (1.2) empujar, incitar
• jidysz: (1.1) שטופּן (sztupn); (1.3) שטופּן (sztupn); (1.5) שטעכן (sztechn); (2.1) שטופּן זיך (sztupn zich)
• niemiecki: (1.1) schieben; (1.2) drängen, treiben; (1.3) quetschen; (1.4) schicken; (1.5) stoßen; (2.1) drängen; (2.2) drängen
• nowogrecki: (1.1) ωθώ, προωθώ, σπρώχνω, σκουντώ; (1.2) ωθώ, σκουντώ
• rosyjski: (1.1) толкать
• ukraiński: (1.1) пхати

źródła:

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5} Hasło pchać w: SJP.pl.
2. ↑ ^{Skocz do:2,0 2,1} synonimy.ux.pl.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/pcha%C4%87

pchać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *pьxati, Proto-Indo-European *peys-.

Pronunciation

• IPA^(key): [pxat͡ɕ]

Verb

pchać impf (perfective pchnąć)

1. (transitive) to push

Conjugation

Conjugation of pchać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		pchać
present tense	1st	pcham			pchamy
	2nd	pchasz			pchacie
	3rd	pcha			pchają
past tense	1st	pchałem	pchałam		pchaliśmy	pchałyśmy
	2nd	pchałeś	pchałaś		pchaliście	pchałyście
	3rd	pchał	pchała	pchało	pchali	pchały
future tense	1st	będę pchał1	będę pchała1		będziemy pchali1	będziemy pchały1
	2nd	będziesz pchał1	będziesz pchała1		będziecie pchali1	będziecie pchały1
	3rd	będzie pchał1	będzie pchała1	będzie pchało1	będą pchali1	będą pchały1
conditional	1st	pchałbym	pchałabym		pchalibyśmy	pchałybyśmy
	2nd	pchałbyś	pchałabyś		pchalibyście	pchałybyście
	3rd	pchałby	pchałaby	pchałoby	pchaliby	pchałyby
imperative	1st	—			pchajmy
	2nd	pchaj			pchajcie
	3rd	niech pcha			niech pchają
active adjectival participle		pchający	pchająca	pchające	pchający	pchające
passive adjectival participle		pchany	pchana	pchane	pchani	pchane
contemporary adverbial participle		pchając
impersonal past		pchano
verbal noun		pchanie
1 or: będę pchać, będziesz pchać etc.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/p%D1%8Cxati

Reconstruction:Proto-Slavic/pьxati

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Balto-Slavic *piš-, from Proto-Indo-European *pis-, from *peys-. Baltic cognates include Lithuanian pìsti (“to copulate”) (1sg. pisù). Other Indo-European cognates include Sanskrit पिनष्टि (pináṣṭi, “to crush”), Avestan –‏ (pišant-, “pushing”), Ancient Greek πτίσσω (ptíssō, “to winnow grain, to crush in a mortar”), Latin pīnsō (“to crush”) (infinitive pīnsere), Middle High German vīsel (“mortar”).

Verb

*pьxati ?

1. to push, to shove

Inflection

• 1sg. *pьxajǫ, *pьxǫ?

Conjugation of *pьxati

infinitive	*pьxati
supine	*pьxatъ
verbal noun	*pьxanьje
participles	present	past
active	*pьxaję	*pьxavъ
passive	*pьxajemъ	*pьxanъ
resultative	—	*pьxalъ
	present	imperative
1st singular	*pьxajǫ	—
2nd singular	*pьxaješь	*pьxaji
3rd singular	*pьxajetь	*pьxaji
1st dual	*pьxajevě	*pьxajivě
2nd dual	*pьxajeta	*pьxajita
3rd dual	*pьxajete	*pьxajite
1st plural	*pьxajemъ	*pьxajimъ
2nd plural	*pьxajete	*pьxajite
3rd plural	*pьxajǫtь	—
	imperfect	aorist
1st singular	*pьxaaxъ	*pьxaxъ
2nd singular	*pьxaaše	*pьxa
3rd singular	*pьxaaše	*pьxa
1st dual	*pьxaaxově	*pьxaxově
2nd dual	*pьxaašeta	*pьxasta
3rd dual	*pьxaašete	*pьxaste
1st plural	*pьxaaxomъ	*pьxaxomъ
2nd plural	*pьxaašete	*pьxaste
3rd plural	*pьxaaxǫ	*pьxašę

Related terms

• *pě̃stъ (“pestle”)

• *pьšenò (“millet”)

Descendants

• Church Slavonic: пьхати (pĭxati, “to strike, to smite”) (Serbian)

• East Slavic:
  • Old East Slavic: пьхати (pĭxati, “to push, to shove”). 1sg. пьхаю (pĭxaju), пьхꙋ (pĭxu); пихати (pixati, “to push, to shove”)
    • Belarusian: пхаць (pxacʹ), 1sg. пха́ю (pxáju)
    • Russian: пиха́ть (pixátʹ, “to push, to shove”), 1sg. пиха́ю(pixáju); dialectal or low colloquial пхать (pxatʹ, “to push, to shove”), 1sg. пха́ю (pxáju)
    • Ukrainian: пха́ти (pxáty), 1sg. пха́ю (pxáju)

• South Slavic:
  • Bulgarian: пъ́хам (pǎ́ham), пъ́хвам (pǎ́hvam, “to push, to shove”)
  • Slovene: pəháti (“to push, to shove”) (tonal orthography), 1sg. pəhȃm (tonal orthography); pháti (“to push, to shove”)(tonal orthography), 1sg. phȃm (tonal orthography)

• West Slavic:
  • Czech: pchát (“to prick, to sting, to poke, to stuff”), píchat (“to prick, to sting”)
  • Polish: pchać (“to push”)
  • Slovak: pchať (“to stuff, to shove”), pichať (“to sting”)

References

• Černyx, P. Ja. (1999), “пиха́ть”, in Istoriko-etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), volume 2, 3rd reprint edition, Moscow: Russkij jazyk, page 36
• Derksen, Rick (2008), “*pьxati”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 426
• Vasmer, Max (1964–1973), “пиха́ть”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačev O. N., Moscow: Progress

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/p%D1%8C%C5%A1eno

Reconstruction:Proto-Slavic/pьšeno

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Balto-Slavic *pišena, from Proto-Indo-European *pis-en-om, from *peys- (“grind, crush”).^[1]

Noun

*pьšenò n

1. millet

Declension

*pьšenò (hard o-stem, accent paradigm b)

	Singular	Dual	Plural
Nominative	*pьšenò	*pьšeně	*pьšenà
Accusative	*pьšenò	*pьšeně	*pьšenà
Genitive	*pьšenà	*pьšenu	*pьšẽnъ
Locative	*pьšeně̀	*pьšenu	*pьšẽněxъ
Dative	*pьšenù	*pьšenoma	*pьšenòmъ
Instrumental	*pьšenъ̀mь, *pьšenòmь*	*pьšenoma	*pьšẽny
Vocative	*pьšenò	*pьšeně	*pьšenà

^* -ъmь in North Slavic, -omь in South Slavic.

Descendants

• East Slavic:
  • Old East Slavic: пьшено (pĭšeno)
    • Russian: пшено́ (pšenó)
• South Slavic:
  • Serbo-Croatian:
    • Latin: pšéna
    • Cyrillic: пше́на
  • Slovene: pšénọ
• West Slavic:
  • Old Czech: pšano
    • Czech: pšeno
  • Polish: pszono, pszenica
  • Slovak: pšeno

References

1. ^ Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 431

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/peys-

Reconstruction:Proto-Indo-European/peys-

Proto-Indo-European

Root

*peys-^[1][2][3]

1. to grind, to crush

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *peys-

• *pi-né-s-ti ~ *pi-n-s-énti (nasal-infix present)^[2]
  • Balto-Slavic:
    • Slavic:
      • Old Church Slavonic: пьчнѫти (pĭčnǫti)
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: पिनष्टि (pináṣṭi)
    • Iranian:
      • Avestan: (pišaṇt, pres.part.)
  • Italic: *pinsō
    • Latin: pinsō
• *pis-é- (zero-grade present)
  • Balto-Slavic: *piš-
    • Latvian: pist
    • Lithuanian: pìsti
    • Slavic: *pьxati^[4][5] (see there for further descendants)
•  ?*peys-h₃onh₂-
  • Italic:
    • Latin: pīsō
• *pis-en-om:
  • Balto-Slavic: *pišena
    • Slavic: *pьšenò^[6] (see there for further descendants)
• *pis-tós
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: पिष्ट (piṣṭá)
    • Iranian:
      •  ?Middle Persian: pst’ (“brown flour”)
  • Italic:
    • Latin: pistus, pistillum
• *pis-ent-^[2]
  • Indo-Iranian:
    • Iranian:
      • Avestan: (pišaṇt-, “crushing, bruising”)
• *pis-tlo-^[2]
  • Indo-Iranian:
    • Iranian:
      • Avestan: pištra-, “bruise, injury”)
  • Italic: *pistlom, *pistlā
    • Latin: pīlum, pīla, Pīlumnus
• *póys-om^[7]
  • Balto-Slavic:
    • Lithuanian: paišaĩ, paĩšos, piẽšos, puišaĩ, puĩšos, pišai; (perhaps) piešà; (perhaps) piẽšas, píešas
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: पेश (péśa)
• *poys-tom^[8][9]
  • Balto-Slavic: *póištum
    • Latvian: pìesta, piests
    • Lithuanian: piestà, piẽstas
    • Slavic: *pě́stъ
      • East Slavic:
        • Russian: пест (pest)
      • South Slavic:
        • Slovene: pẹ́stọ
      • West Slavic:
        • Czech: píst, písta
        • Polish: piasta
        • Slovak: piest
• Unsorted formations:
  • Hellenic:^[3]
    • Ancient Greek: πτίσσω (ptíssō) (the appearance of πτ- is unexplained)

References

1. ^ Rix, Helmut, editor (2001), “pei̯s-”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, ISBN 3-89500-219-4, pages 466-467
2. ↑ ^{Jump up to:2.0 2.1 2.2 2.3} De Vaan, Michiel (2008), “pinsō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, pages 466-467
3. ↑ ^{Jump up to:3.0 3.1} Beekes, Robert S. P. (2010), “πτίσσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, page 1249-1250
4. ^ Derksen, Rick (2008), “*pьxati”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 426
5. ^ Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 27898 1, page 359
6. ^ Derksen, Rick (2008), “*pьšenò”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 431
7. ^ Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 27898 1, page 342
8. ^ Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 27898 1, page 354
9. ^ Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 397

…..

Pukać / Po”K+aC’/T’, Pękać / Pe”/eNK+aC’/T’, Pchać / P(c)Ha+C’/T’, Pięść / Pie”/eNS’C’/T’, Piasta / PiaSTa > Fuck / Fa/o”K

Ktoś może ma jakieś pieprzone wątpliwości, że język Pra-Słowiański jest równoznaczny z tym tzw. PIE, czyli Proto-Indo-European, hm? 🙂

P>F, PIE = Proto-Slavic

Jest tu jakaś śmałka lub zadziorny śmiałek, co chciałby bronić tych przeciw-logicznych kłamstw i przeciw-słowiańskich nazistowskich krętactw? Jak tak,.. no to serdecznie zapraszam na ubitą ziemię…

Puk, puk… Allo-allo no i co tam, jak tam pękliśta i pęknięte jesteśta i tak już zostanieta..? Zostańta jak chceta! 🙂

Jest tam kto, jaki mocarny Tchórzliwy Grzegorzu, czy inne profesóry? Brońta się,.. bo co znów bez walki oddajecie także i te z góry upatrzone pozycje? Stary żart… Jedźmy z tym słowiańskim koksem, bo nikt, żaden germański heros tradycyjnie nie nic zawoła… 🙂

…..

Mam dla Was jeszcze coś na z tej samej beczki… Niby odwrotność, ale jednak jednocześnie jedność, zwłaszcza, że rdzeń wygląda podobnie… i dostarcza podobnie wiele radości…

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/pizda

pizda (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpʲizda], AS: [pʹizda], zjawiska fonetyczne: zmięk. wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. pochwa lub srom; żeński narząd płciowy^[1]

(1.2) wulg. siniak, często podbite oko, ślad po pobiciu^[1]

(1.3) wulg. niezdara, ciamajda^[1]

(1.4) wulg. męski odbyt (jako obiekt seksualny)

(1.5) wulg. usta

(1.6) wulg. obraź. o kobiecie^[1]

(1.7) wulg. ocena niedostateczna^[1]

odmiana:

(1.1–7)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pizda	pizdy
dopełniacz	pizdy	pizd
celownik	piździe	pizdom
biernik	pizdę	pizdy
narzędnik	pizdą	pizdami
miejscownik	piździe	pizdach
wołacz	pizdo	pizdy

przykłady:

(1.1) Więc astrolog wziąwszy lupę, • Zajrzał raz królewnie w dupę, • Wielkim cyrklem pizdę zmierzył, • Po czym zamknął się w swej wieży.^[2]

(1.2) Ale masz pizdę pod okiem.

(1.3) Ale z ciebie jest pizda!

(1.4) W więzieniu już czekają na twoją pizdę, frajerze!

(1.5) Zaraz w pizdę dostaniesz!

synonimy:

(1.1) wulg. kapa, kapsko, cipa, cipka, picza, piczka, muszelka; med. wagina, pochwa, srom

(1.6) suka

antonimy:

(1.1) penis, dupa

wyrazy pokrewne:

rzecz. pizduś m, pizdryk m, piździelec m, piżdżenie n, pizganie n, rozpiżdżenie n

zdrobn. piczka f

czas. piździć ndk., pizgać ndk., rozpiździć dk.

przym. pizdowaty, zapiździały

związki frazeologiczne:

ni w pizdę, ni w oko • w pizdu

etymologia:

pierwotnie: odbyt < prasł. *pizda (→ otwór, którym się pierdzi), utworzone od prasł. *pьzděti (→ pierdzieć, bździć)^[3], praindoeur. *pesd-

por. kasz. pizda, dłuż. pizda, głuż. pjeza, czes. pizda, słc. pizda, białor. пізда, ros. пизда, ukr. пизда → srom kobiecy; poł. paizdă → tyłek, czes. dial. oraz st.czes. pízda → dupa^[4]

dalsze pokrewieństwo: por. prus. peisda → dupa, litew. pyzda → srom kobiecy^[5]

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cipa

• białoruski: (1.1) пізда f
• czeski: (1.1) pizda f
• hiszpański: (1.1) coño m
• kazachski: (1.1) ам
• litewski: (1.1) pyzda f
• nowogrecki: (1.1) μουνί n
• rosyjski: (1.1) пизда f
• rumuński: (1.1) pizdă
• ukraiński: (1.1) пизда f
• włoski: (1.1) fessa f, fica f, fregna f, mona f, sorca f, topa f

źródła:

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1 1,2 1,3 1,4} Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 234, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, ISBN 83–01–14631–1, ISBN 978–83–01–14631–3.
2. Skocz do góry↑ Aleksander Fredro, „Baśń o trzech braciach i królewnie”
3. Skocz do góry↑ Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83–01–13019–9.
4. Skocz do góry↑ Tadeusz Lehr-Spławiński, Kazimierz Polański, Słownik etymologiczny języka Drzewian połabskich.
5. Skocz do góry↑ Heinz Schuster-Šewc, Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober- und niedersorbischen Sprache, Budziszyn, Ludowe nakładnistwo Domowina, 1980–1989.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/pizda

pizda

Czech

Etymology

From Proto-Slavic *pizda, from Proto-Balto-Slavic *pīˀsdāˀ, from Proto-Indo-European *písdeh₂.

Pronunciation

• IPA^(key): [pɪzda]

Noun

pizda f

1. (vulgar) pussy, cunt (female genitalia)
2. (vulgar, pejorative) pussy, cunt (insult)

Declension

Declension

	singular	plural
nominative	pizda	pizdy
genitive	pizdy	pizd
dative	pizdě	pizdám
accusative	pizdu	pizdy
vocative	pizdo	pizdy
locative	pizdě	pizdách
instrumental	pizdou	pizdami

Synonyms

• piča; see also vagína#Synonyms

Further reading

• pizda in Kartotéka Novočeského lexikálního archivu

---

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *pizda, from Proto-Balto-Slavic *pīˀsdāˀ, from Proto-Indo-European *písdeh₂.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpizda]

Noun

pizda f

1. (vulgar) pussy, cunt (female genitalia, especially the external genitalia)
2. (vulgar, offensive) term of abuse for women
3. (vulgar, offensive) mangina; effeminate man
4. (vulgar, offensive) fuckup; loser; someone who fails at life

Declension

declension of pizda

	singular	plural
nominative	pizda	pizdy
genitive	pizdy	pizd
dative	piździe	pizdom
accusative	pizdę	pizdy
instrumental	pizdą	pizdami
locative	piździe	pizdach
vocative	pizdo	pizdy

---

Romanian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈpiz.da]

Noun

pizda f

1. definite singular nominative and accusative form of pizdă.

---

Serbo-Croatian

Etymology

From Proto-Slavic *pizda, from Proto-Balto-Slavic *pīˀsdāˀ, from Proto-Indo-European *písdeh₂.

Pronunciation

• IPA^(key): /pǐːzda/
• Hyphenation: piz‧da

Noun

pízda f (Cyrillic spelling пи́зда)

1. (vulgar) pussy, cunt (female genitalia, especially the external genitalia)
2. (vulgar) (depiction of a person’s character) a deceptive, smooth-faced, slippery person

Usage notes

The term pička describes the female genitalia more accurately. Although using the term pizda in such a context is not wrong, it is generally used to describe someone’s bad character attributes.

Declension

Declension of pizda

	singular	plural
nominative	pizda	pizde
genitive	pizde	pizda
dative	pizdi	pizdama
accusative	pizdu	pizde
vocative	pizdo	pizde
locative	pizdi	pizdama
instrumental	pizdom	pizdama

Related terms

• pȉčka

---

Slovak

Etymology

From Proto-Slavic *pizda, from Proto-Balto-Slavic *pīˀsdāˀ, from Proto-Indo-European *písdeh₂.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpizda/

Noun

pizda f (genitive singular pizdy, nominative plural pizdy, genitive plural pízd, declension pattern of žena)

1. (vulgar) pussy, cunt (female genitalia)
2. (vulgar, pejorative) pussy, cunt (insult)

Declension

Declension of pizda

	singular	plural
nominative	pizda	pizdy
genitive	pizdy	pízd
dative	pizde	pizdám
accusative	pizdu	pizdy
locative	pizde	pizdách
instrumental	pizdou	pizdami

Synonyms

• piča

---

Slovene

Etymology

From Proto-Slavic *pizda, from Proto-Balto-Slavic *pīˀsdāˀ, from Proto-Indo-European *písdeh₂.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpìːzda/, /ˈpíːzda/
• Tonal orthography: pízda, pȋzda

Noun

pízda f (genitive pízde, nominative plural pízde)

1. (vulgar, slang) pussy, cunt (female genitalia)
2. (vulgar, slang, Zasavje area) ass, anus

Declension

Declension of pízda (feminine, a-stem)

	singular	dual	plural
nominative	pízda	pízdi	pízde
accusative	pízdo	pízdi	pízde
genitive	pízde	pízd	pízd
dative	pízdi	pízdama	pízdam
locative	pízdi	pízdah	pízdah
instrumental	pízdo	pízdama	pízdami

Synonyms

• píčka

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/pizda

Reconstruction:Proto-Slavic/pizda

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Balto-Slavic *pīˀsdāˀ, from Proto-Indo-European *písdeh₂ (“vulva”), from *h₁epi  (“upon, by”) + *sed- (“to sit”) (whence also *sěděti (“to sit”)), i.e. originally an euphemism meaning „what one sits on”.

Cognate with Old Prussian peisda (“ass”), Lithuanian pyzdà and Latvian pīzda.

Noun

*pīzdà f

1. vulva

Inflection

*pīzdà (hard a-stem, accent paradigm b)

	Singular	Dual	Plural
Nominative	*pīzdà	*pizdě	*pīzdỳ
Accusative	*pīzdǫ̀	*pizdě	*pīzdỳ
Genitive	*pīzdỳ	*pizdu	*pĩzdъ
Locative	*pīzdě̀	*pizdu	*pīzdàsъ, *pīzdàxъ*
Dative	*pīzdě̀	*pizdama	*pīzdàmъ
Instrumental	*pīzdòjǫ, *pĩzdǫ**	*pizdama	*pīzdàmī
Vocative	*pizdo	*pizdě	*pīzdỳ

^* -asъ is the expected Balto-Slavic form but is found only in some Old Czech documents; -axъ is found everywhere else and is formed by analogy with other locative plurals in -xъ.
^** The second form occurs in languages that contract early across /j/ (e.g. Czech), while the first form occurs in languages that do not (e.g. Russian).

Descendants

• East Slavic:
  • Belarusian: пізда́ (pizdá)
  • Russian: пизда́ (pizdá)
  • Ukrainian: пизда́ (pyzdá)

• South Slavic:
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: пи́зда

    Latin: pízda

  • Slovene: pízda, pȋzda (tonal orthography)

• West Slavic:
  • Czech: pizda
  • Polish: pizda
  • Slovak: pizda

• Non-Slavic:
  • Romanian: pizdă

References

• Mallory, J. P.; Adams, D. Q., editors (1997) Encyclopedia of Indo-European culture, London, Chicago: Fitzroy Dearborn Publishers, page 507
• “pyzda” in Lietuvių kalbos etimologinio žodyno duomenų bazė

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/p%C3%ADsdeh%E2%82%82

Reconstruction:Proto-Indo-European/písdeh₂

Proto-Indo-European

Etymology

As suggested by Hamp 1968: from *h₁epi (“upon, by”) + *sed- (“to sit”), i.e. originally an euphemism meaning „what one sits on”. Compare *nisdós (“nest”) < *ni (“down”) + *sed- (“to sit”).

Archaic formation, but with geographically limited distribution, only to central and eastern Indo-European dialects.

Reconstruction

If the analysis as a compound is correct, the word would start with otherwise unreconstructable initial laryngeal *h₁.

Diphthong in Old Prussian peisda (“ass”) would require PIE *(h₁)peysdeh₂, and other Baltic cognates are then according to Hamp later borrowings from Slavic. That explanation is favored by Kortlandt and Dybo according to whom the operation of Winter’s law was blocked in clusters containing *-st-/*-sd-.

Noun

*písdeh₂ f

1. vulva

Inflection

Thematic in *-eh₂
	singular	dual	plural
nominative	*písdeh₂	*písdeh₂h₁(e)	*písdeh₂es
vocative	*písdeh₂	*písdeh₂h₁(e)	*písdeh₂es
accusative	*písdām	*písdeh₂h₁(e)	*písdeh₂n̥s
genitive	*písdeh₂s	*?	*písdeh₂oHom
ablative	*písdeh₂s	*?	*písdeh₂mos
dative	*písdeh₂ey	*?	*písdeh₂mos
locative	*písdeh₂, *písdeh₂i	*?	*písdeh₂su
instrumental	*písdeh₂h₁	*?	*písdeh₂bʰi

Descendants

• Albanian: pidh
• Balto-Slavic: *pīˀsdāˀ (long vowel by Winter’s law) or *peisdā
  • Slavic: *pizda
• Indo-Iranian:
  • Nuristani: pəṛī (< *pizdikā)

Coordinate terms

• *putós (“vulva; anus”)
• *kuts(n)ós (“vulva; anus”)
• *péses (“penis”)

• *kápr̥ (“penis”)
• *h₃pusós (“shaft; penis”)
• *kuḱis (“vulva; female pubic hair”)

References

• Mallory, J. P.; Adams, D. Q., editors (1997) Encyclopedia of Indo-European culture, London, Chicago: Fitzroy Dearborn Publishers, page 507
• Hamp, Eric P. 1968, Albanian pidh: Slavic peizd’ā́, International Journal of Slavic Linguistics and Poetics 11, 25–26
• Kortlandt, Frederik (September 14-22 1988), Remarks on Winter’s law (PDF), Studies in Slavic and General Linguistics: Dutch Contributions to the 10th International Congress of Slavists (Sofia) 11: 387–396
• Dybo, Vladimir (2002), Balto-Slavic Accentology And Winter’s Law (PDF), Studia Linguarum (Moscow: RSUH Publishers) 3: 295–515,

---

UWAGA! Ofitzjalna etymologia dla słowa Pizda / PiZDa pochodzi od SiaD, a może jednak od Py(c)H, P(c)Ha+C’/T’… ?

PiS/Z+Da, PiH+Da, Py(c)Ha, P(c)Ha…

---

Po serbsko-chorwacku Pizdica / PiZD+iCa to małż jadalna…