91 Katarzyna Jasińska. Dziedzictwo praindoeuropejskie w polszczyźnie, czyli zagadnienie dźwięku zapisywanego znakiem C lub… T


https://prezi.com/nkadpdjfkvcg/dziedzictwo-praindoeuropejskie-w-polszczyznie/

Dziedzictwo praindoeuropejskie w polszczyźnie

Prezentacja na konferencję „W kręgu dawnej polszczyzny II”, Kraków 9-10.05.2016, kontakt: katarzyna.jasinska@ijp-pan.krakow.pl
by Katarzyna Jasińska on 26 June 2017 24
Comments (0)


Ostatnio jest tak, że dużo dzieje się i w genetyce i w językoznawstwie. I nie czuję się, żebym jakoś był przez coś rozjechany… hehehe 😎

Dlatego daję wszystkim równą możliwość rozjechania Mię i tego co twierdzę. No wszelkiej maści, płci, koloru, wieku i kształtu, mocarne młockarki i mocarni mocarze… do roboty!

Właśnie znalazłem to przedstawienie danych i nie oglądając nawet tego, bo nie mam na to teraz czasu, wrzucam to tu i tam, jako powód do rozpoczęcia dyskusji na żywo, w bardzo, ale to bardzo ważnym temacie, a mianowicie:

Czy dźwięk zapisywany znakiem T był starszy, (od późniejszego jakoś gdzieś w tzw. średniowieczu stworzonego jakoś (przez… hm… przez kogo i gdzie w sumie?), dźwięku zapisywanego znakiem C, jak twierdzi ofitzjalna nałka..?

Czy może było tak, że dźwięk zapisywany znakiem C jest RÓWNIE STARY, jak dźwięk zapisywany znakiem T, jak ja twierdzę, a za tym ofitzjalne odtwarzanie rdzeni i słów na nim opartych nie musi być poprawne, więc może być, albo jest niepoprawne?

Jest to kluczowe dla zrozumienia tzw. wtórnej kentumizacji, czyli utraty dźwięczności wzorca, czyli języka Pra-Słowiańskiego, mylnie ofitzjalnie nazywanym Pra-Indo-Europejskim / Proto-Indo-European lub inny Indogermanisch…

Przypominam, że twierdzę, że zgodnie z tzw. rough breathing  wysokoenergetyczna  postać dźwięków, czyli tzw. satem jest pierwotna wobec wtórnej zniekształconej przez ubezdźwięcznienie / depalatalizację dźwięków świszczących, tzw. sibilantów, do postaci tzw. kentum, patrz:

„Acoustics Sibilants are louder than their non-sibilant counterparts, and most of their acoustic energy occurs at higher frequencies than non-sibilant fricatives. [s] has the most acoustic strength at around 8,000 Hz, but can reach as high as 10,000 Hz. [ʃ] has the bulk of its acoustic energy at around 4,000 Hz, but can extend up to around 8,000 Hz.”

Z/C/S>H/G/K/T

Jestem ciekaw, jakie argumenty znajdziemy w tych danych na poparcie lub obalenie tych dwóch sprzecznych ze sobą twierdzeń. Zabawę czas zacząć…

A i jeszcze, a co jak dźwięk zapisywany znakiem C istniał w najstarszych rdzeniach wcześniej, niż dźwięk zapisywany znakiem T..?

No co o tym sądzicie? 😈


Transcript of Dziedzictwo praindoeuropejskie w polszczyźnie

Dziedzictwo praindoeuropejskie w polszczyźnie

pie. *(s)ter-
*(s)ter-n-
pie. *(s)terp-
Derywaty oparte na pierwiastku *(s)terp-
ujęcie panchroniczne
Możliwości wykorzystania gniazda panchronicznegociągłość i zmiana
analiza słowotwórcza – diachroniczna i synchroniczna
łączliwość formantów
luki w gnieździe słowotwórczym
badania porównawcze
Derywaty oparte na pierwiastku *(s)terp-
ujęcie panchroniczne
‚być sztywnym, twardym, twardnieć’

Katarzyna Jasińska Kontynuanty pie. *ter-
Dziedzictwo praindoeuropejskie Wyrazy, które w morfemie leksykalnym kontynuują pierwiastek praindoeuropejski, np.pol. oczy < pie. *h3ekw-ih1
pol. radło < pie. *h2erh3-dhlo-m
pol. biczowanie || pie. *bheiH ‚bić’Metodologia
językoznawstwo historyczno-porównawcze z uwzględnieniem nowych teorii (laryngały, apofonia pie., teoria pierwiastka pie.)
etymologia
słowowórstwo historyczne
słowotwórstwo gniazdowe
języki słowiańskie
języki indoeuropejskieźródła:
Sstp
SXVI
SXVII
SL
SWil
SWar
SDor
SJP PWNrzeczowniki czasowniki przymiotniki przysłówki
cierpnięcie
cierpkość
odcierpienie
trapicielka
wytrapieniedocierpieć
spółcierpieć
ścierpnąć
utrapić
zacierpieć
cierpliwy
cierpkawy
cierpny
przycierpki
ucierpny

cierpko
cierpliwie
niecierpliwie
nieścirpliwie

Ciągłość leksykalna derywatów opartych na rdzeniu cierp-
od staropolszczyzny do współczesnego języka polskiego

Staropolszczyzna
19 kontynuantów / 48 wyrazów staropolskich

Staropolszczyzna
Cierpieć
– znaczenie
1. ‚doznawać cierpienia, bólu, przykrości fizyznej albo psychicznej’
2. ‚znosić cierpliwie, wytrzymywać’
3. cierpieć prawo ‚poddać się sądowi’
4. ‚być karanym, ponosić karę’
5. ‚wyczekiwać, tęsknić’

[*(s)ter-]
CIERPI-E-Ć (Sstp, SXVI, SXVII, SL, SWil, SW, SDor, SJP PWN)
CIERP-K-I (Sstp, SXVI, SXVII, SL, SWil, SW, SDor, SJP PWN)
CIERP-K-AW-Y ( SL, SWil, SW, SDor, SJP PWN)
CIERP-K-AW-OŚĆ-ø (SL, SW)
CIERP-K-O (SL, SWil, SW, SDor, SJP PWN)
CIERP-K-OŚĆ-ø (Sstp, SXVI, SL, SWil, SW, SDor, SJP PWN)
PRZY-CIERP-K-I (SWil, SW)
PRZY-CIERP-K-O (SW)
[*(s)terp-]

Współczesny język polski
1. ‚odczuwać silny ból fizyczny lub psychiczny’
2. ‚chorować’
3. ‚boleć nad czymś lub z powodu czegoś’
4. ‚znosić kogoś lub coś cierpliwie’
5. ‚ponosić stratę lub szkodę’

Utrata motywacji
Słownik gniazd słowowórczych współczesnego j. polskiego, t. 3.
Gniazda odczasownikowe, red. M. Skarżyński et al., Kraków 2004. 7/18

Cierpki
etymologia: tR’p-ŭkŭ ‚powodujący drętwienie, cierpnięcie’

Sstp
‚acerbus’

SXVI
1.gorzkawo-kwaśny (o smaku)
2. ściągający, zaciskający, powodujący drętwienie

SL
‚smaku kwaskowatego, usta ściągającego’

SWil
‚nieuż. smaku kwaskowatego, usta ściągającego fig. nie łagodny, niemiły, przykry, ostry w obejściu się’

Staropolszczyzna
Cierpieć – znaczenie
1. ‚doznawać cierpienia, bólu, przykrości fizyznej albo psychicznej’
2. ‚znosić cierpliwie, wytrzymywać’
3. cierpieć prawo ‚poddać się sądowi’
4. ‚być karanym, ponosić karę’
5. ‚wyczekiwać, tęsknić’
Współczesny język polski
1. ‚odczuwać silny ból fizyczny lub psychiczny’
2. ‚chorować’
3. ‚boleć nad czymś lub z powodu czegoś’
4. ‚znosić kogoś lub coś cierpliwie’
5. ‚ponosić stratę lub szkodę’
SJP PWN
1. ‚mający kwaskowaty lub gorzkawo-kwaśny smak’
2. o zapachu: ‚ostry, drażniący’
3. ‚zgryźliwy, złośliwy; też: charakterystyczny dla takiej osoby’
4. o przeżyciach, wspomnieniach: ‚sprawiający przykrość, ból’
Cierpliwy
etymologia: *tR’pŭlivŭ ‚znoszący ze spokojem przeciwności, przykrości, cierpienia’
Sstp
‚patiens’
SXVI
1. ‚spokojnie znoszący ból i przeciwności, godzący się z losem, wytrzymały’ 2. łagodny, miłosierny, wyrozumiały, tolerancyjny
SL
znoszący cierpliwie przykrość
SWil
1. ‚znoszączy cierpienie, przykrości’ 2. ‚nie skory, wytrzymujący’ 3. ‚cierpki, kwaskowaty’
SJP PWN
1. ‚znoszący ze spokojem przeciwności lub przykrości’ 2. ‚umiejący wytrwale czekać’
Cierpnąć
etymologia: tR’p-ną-ti ‚drętwieć, cierpnąć’
Sstp
‚ torpescere’
SXVI
‚drętwieć, ściągać się’
SL
‚drętwieć, odrętwieć, stwardnąć, tarnieć’
SWil
‚drętwieć, twardnąć, tarnieć’
SJP PWN
1. ‚odczuwać mrowie na skutek strachu, zimna itp.’ 2. o częściach ciała:drętwieć wskutek ucisku, nieprzyjemnych wrażeń smakowych itp.’
Trapić
etymologia: *torpiti ‚zadawać ból, cierpienie, męczyć, dręczyć’ stp. tropić, także trapić (bohemizm fonetyczny)
Sstp
‚męczyć, dręczyć’; tropić: nękać, męczyć, dręczyć, dawać się komuś we znaki
SXVI

SL
‚dręczyć, martwić’
SWil
‚martwić, dręczyć, niepokoić’
SJP PWN
1. ‚niepokoić, martwić’, 2. ‚nękać, gnębić’
języki indoeuropejskie
języki słowiańskie
łac. torpeō, -ēre ‚sztywnieć, drętwieć, popadać w bezruch, zamierać z wrażenia, być otępiałym’
lit. tirpti (o rękach, nogach) ‚cierpnąć, drętwieć wskutek doznawanych wrażeń czuciowych’;
SO tarp-: nutarpýti -aũ, -iaũ ‚zmęczyć (ręce) aż do utraty czucia, aż do zdrętwienia’
pers. turuš ‘kwaśny’pie. *(s)ter-n- ‚kłująca część rośliny’psł. tR’nĭ ‚ostry kolec rośliny, cierń’Derywaty opare na rdzeniu *(s)ter-n w polszczyźnie
ciarki
cierń
ciernisko
ciernisty
ciernota
ocierniać
ścierń
ściernisty
tarn
tarniący
tarnieć
tarnina
tarnisko
tarń
tarnina
Bibliografia
Słowniki języka polskiego:SSTP – URBAŃCZYK S., red., 1953–2002: Słownik staropolski. T. I–XI. Kraków.
SXVI – MAYENOWA R., red., 1966– : Słownik polszczyzny XVI wieku. T. I– . Wrocław.
SXVII – Elektroniczny Słownik języka polskiego XVII 1. połowy XVIII wieku, http://sxvii.pl/.
SL – LINDE S., 1807–1814: Słownik języka polskiego. T. I–VI. Warszawa.
SWAR – KARŁOWICZ J., KRYŃSKI A., NIEDŹWIEDZKI W., red., 1900–1927: Słownik języka polskiego. T. I–VIII. Warszawa.
SDOR – DOROSZEWSKI W., red., 1958–69: Słownik języka polskiego. T. I– X. Warszawa.
SJP PWN – http://sjp.pwn.pl/Słowniki etymologiczne:
Dziękuję za uwagę!stwn. dorn ‚cierń’
Boryś, Wiesław. 2005. Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
LIV2 = Rix, Helmut et al. (red.). 2001. Lexikon der indogermanischen Verben. 2. wyd. Wiesbaden: Harrasowitz Verlag.
Pokorny, Julius. 1959. Indogermanisches etymologisches Wörterbuch. T. 1-3. Bern: Francke.
Sławski, Franciszek. 1952–1982. Słownik etymologiczny języka polskiego. T. 1–5. Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego.
Sławski, Franciszek (red.). 1974–2001. Słownik prasłowiański. T. 1–8. Wrocław: Ossolineum.
Smoczyński, Wojciech. 2007. Słownik etymologiczny języka litewskiego. Wilno.
de Vaan, Michiel. 2008. Etymological Dictionary of Latin and the other Italic languages. Leiden.

75 uwag do wpisu “91 Katarzyna Jasińska. Dziedzictwo praindoeuropejskie w polszczyźnie, czyli zagadnienie dźwięku zapisywanego znakiem C lub… T

  1. Ok. To nie jest film, jak myślałem z podkładem dźwiękowym, a sama prezentacja. Mam pierwsze pytanie:

    Jak to jest, że ciągle mamy nieprzekształcone Sterczeć / Z/S+TeR+C”eC’/T’?

    Polubienie

  2. UWAGA! Drętwieć / DRe”T+WieC’/T’ jest starsze nić Trpnąti / TRP+Na”Ti, Cierpieć / C/TieRP+ieC’/T’, czy Twardnieć / TWar+DNieC’/T’, czy Tornieć / ToR+NieC’/T’D>T, patrz prawo Raska / Grimma…

    Polubienie

  3. Tak jeszcze se dodam: Osa / oSa, Oset / oSeT, Ość / oS’C’/T’, Kość / K+oS’C’/T’, Ocet / oCeT,.. A wszystko od Ciecz / CieC”, Cięcie / Cie”Cie, Tnij / TNiJ, bo Tata / TaTa , Ojciec / oJ+CieC, Dziadzia / Dzia+Dzia…?

    Polubienie

  4. Być może dźwięk zapisywany przez c jest równie stary jak ten przez t. Trzeba jednak zwrócić uwagę na to, że polskie toponimy starsze niż XV wiek zapisujemy używając „t”, choć we współczesnej mamy „c”, przykłady: Tarnów, Toruń, Tarnowskie G,. Tarnowska W. i inne niezliczone miejscowości mające w rdzeniu „tarń”, obecnie „cierń”. Zauważam, że różnica w wymowie tych dwóch dźwięków jest bardzo cienka i stale się zaciera, dostrzedz to można w spontanicznej wymowie młodzieży, zwłaszcza dziewcząt, przynajmniej ja to zauważam.
    Obecny zapis polskiego języka kształtował się w wiekach II poł.XIV w. i w w.XV, a wtedy silne były wpływy ówczesnej łaciny, bądż włoskich dialektów i właśnie pod ich wpływem wprowadzono do j.polskiego zapis z użyciem „c”. Poza polskim, w językach słowiańskich chyba tylko białoruski stosuje „c”, używając litery cyrylicznej.
    W związku z postulatem ujednolicania wspólczesnego języka Słowian, chyba nie zaszła by większa szkoda gdybyśmy zastąpili zapis „c” przez „t’, na czym automatycznie zyskał by język polski przez zbliżenie do pozostałych języków słowiańskich, latwiejszą adaptację polskiego przez Słowian nie wychowanych na polszczyźnie. Sama wymowa nie powinna przez to uledz radykalnej zmianie. Podobny postulat mam odnośnie „rz” na rzecz „r”, względnie „ř”, ale ten temat wymaga odrębnego omówienia.

    Polubienie

    • Z tym, że jest z tym wiele prblemów, patrz np. acer / aCeR, aC+eR, a nie aT+eR, oC+eT i oT+eC, oT+eT,.. a Dzia+Dzia

      Uważam, że należy obalić możliwość istnienia dźwięku zapisywanego znakiem C, a dopiero wtedy go usuwać…

      Żądam podania niepodważalnych dowodów, że powyższe jest nieprawdziwe.

      Tymczasem twierdzę, że: D>T, przy czym Z/S/C=T

      Co To? To Ta+Ta
      To To? To Ta+Ta

      C”y Ta+Ta C”yTa CyTaTy Z TaCyTa?
      Ty Ta+Ta TyTa TyTaTy Z TaTyTa?
      Dy Da+Da DyDa DyDaDy Z DaDyDa?

      Uważam, że języki były bogatsze dźwiękowo wcześniej, patrz j. khoisan, dlatego twierdzę, że dźwięki D, T, C, S, Z istniały równocześnie w Pra-Słowiańskim, a ich późniejsze uproszczenia to takie samo działanie, jak utrata dźwięczności, czyli tzw. kentumizacja, czyli tzw. rough breathing, czyli S>H, itp.

      Jestem przeciwnikiem upraszczania, bo tak nam teraz jest wygodniej. Należy badać dźwięki i ich zapis a nie usuwać coś, bo tak. Widzisz już różnicę?

      Polubienie

    • „Sama wymowa nie powinna przez to uledz radykalnej zmianie.”

      Sam zobacz na przykład, który podałeś w tym zdaniu.

      Uledz, czy ulec? A czy ulec, to od ulegać / o”+LeG+aC’/T’, czy od dużego ula? Zwróć uwagę, że dźwięki D, Dz, TS/Z, są bliskobrzmiące, .. ale nie bliskoznaczne… więc może od o”LeD, czyli o”DeD?

      Upraszczanie wg mnie to błędna droga. Pisałem już o tym w przypdaku Sławomira i jego K’, i KN, KNia, jako rzekomej podstawy do wszystkiego, w tym i ZieMi, PNia, itd.

      Polubienie

      • Szanowny SKRIBHo, „spostrzedz” i „uledz” napisałem celowo i świadomie z końcówką „dz” , zamiast „c”, wiedząc że łamię tym regułę wprowadzoną do j.polskiego chyba w latach 1920’ch, z którą się zdecydowanie nie zgadzam. W obu wypadkach jest to odmiana „g”, uważam że odmiana powinna zachować dźwięczność tej głoski, a nie jej pozbawiać przez „c”, podobnie „mogę-módz”, „biegnę-biedz” itd. Przyznaję Ci rację, że zapis może wpływać na wymowę, dlatego w pierwszym moim komentarzu napisałem, że „wymowa nie powinna uledz radykalnej zmianie”, tzn może uledz pewnej zmianie, ale przecież aktualny zapis też nie jest precyzyjny i ludzie wychowani na swoich językach narodowych mogą go odczytywać każdy na swój sposób. Zgadzam się, że jest to sprawa dyskusyjna, powinniśmy jednak dążyć do ujednolicenia zapisu słowiańskiego, gdyż powszechnie zrozumiały język słowiański, a takim może być tylko polski-lechicki będzie służył jako najtrwalsze spoiwo słowiańskiej jedności, odejdzie w niepamięć żenujące zjawisko posługiwania się między Słowianami tym kreolskim śmietniskiem jakim jest tzw „angielski”.

        Polubienie

        • Pewno pijesz do tzw. 1936r, kiedy to zrobiono reformę ortografii. W Sowietach, dziwnym trafem zrobiono to w tzw. 1930, czy tzw. 1933r, a i wcześniej też miąchano przy cyrylicy. Wszyscy nic tylko upraszczali…

          Zmiany są do nauczenia, patrz np. G>H, Goła / GoL”a > Hala / HaLa lub H=G, Hitler / HiTLeR > Gitler / GiTLeR, itd…

          Polubienie

  5. Tu źródłosłów dla angielskiego słowa Prickle / PRiKLe

    https://www.etymonline.com/word/prickly

    prickly (adj.)

    1570s, „spiny, armed with prickles” (originally of holly leaves), from prickle (n.) + -y (2). Figurative sense of „irritable” first recorded 1862. Prickly heat is from 1736, so called for the sensation; prickly pear is from 1760 (earlier prickle pear, 1610s). Related: Prickliness.

    Related Entries

    …..

    https://www.etymonline.com/word/prickle

    prickle (n.)

    Old English pricel „thing to prick with, goad, point,” from the same source as Old English prician (see prick (v.)) with instrumental suffix -el (1). Compare Middle Low German prickel, Dutch prikkel.

    Related Entries

    …..

    https://en.wiktionary.org/wiki/prickly

    prickly

    English

    Etymology

    prickle +‎ -y

    Adjective

    prickly (comparative prickliersuperlative prickliest)

    1. Covered with sharp points.
      Prickly pear is a cactus, you have to peel it before eating it to remove the spines and the tough skin.
    2. Easily irritated.
      He has a prickly personality. He doesn’t get along with people because he is easily set off.
    3. difficulthairycomplicated

    Synonyms

    Derived terms

    Translations

    See also

    Adverb

    prickly (comparative more pricklysuperlative most prickly)

    1. In a prickly manner

    …..

    https://en.wiktionary.org/wiki/prickle#English

    prickle

    English

    AcaciaXanthophloeaSpines.JPG

    Noun

    prickle (plural prickles)

    1. A small, sharp pointed object, such as a thorn.
      (Can we find and add a quotation of Francis Bacon to this entry?)
    2. A tingling sensation of mild discomfort.
    3. A kind of willow basket.
      (Can we find and add a quotation of Ben Jonson to this entry?)
    4. (Britain, obsolete) A sieve of hazelnuts, weighing about fifty pounds.

    Derived terms

    Translations

    Verb

    prickle (third-person singular simple present pricklespresent participle pricklingsimple past and past participle prickled)

    1. (intransitive) To feel a prickle.
    2. (transitive) To cause someone to feel a prickle.

    Translations

    Anagrams

    …..

    https://pl.wiktionary.org/wiki/prickle

    prickle (język angielski)

    znaczenia:

    rzeczownik

    (1.1) koleccierń
    (1.2) ciarki

    czasownik

    (2.1) ukłuć
    wyrazy pokrewne:
    rzecz. prick
    czas. prick
    przym. prickly

    …..

    https://fr.wiktionary.org/wiki/prickle

    Étymologie

    Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

    Polubienie

  6. A tu dalej jeszcze głębszy źródłosłów dla tego Prickly / PRiKLy:

    https://pl.wiktionary.org/wiki/ry%C4%87

    ryć (język polski)

    świnia ryje (1.1)
    wymowa:
    IPA[rɨʨ̑]AS[ryć]
    znaczenia:

    czasownik przechodni

    (1.1) kopaćrobić doły w ziemi
    (1.2) wyrzynać coś w płyciekamieniudrewniemetalu
    (1.3) środ. uczyć się

    czasownik zwrotny ryć się

    (2.1) środ. uczyć się
    (2.2) pot. wpychać sięprzepychać się
    przykłady:
    (1.1) Kret ryje korytarze w ziemi.
    (1.3) Nie mam dzisiaj czasumuszę wyryć matmę na jutro.
    (2.1) Tomek ostatnio nawet z domu nie wychodzi tylko się ryje przed egzaminem z matmy.
    (2.2) Tomek zawsze ryje się pierwszy do wyjścia.
    synonimy:
    (1.3) uczyć siępot. wkuwaćpot. zakuwać
    (2.1) uczyć siępot. wkuwaćpot. zakuwać
    wyrazy pokrewne:
    rzecz. rycina fryj mryjek mryjówka frycie nryt mrz
    czas. poryćzryć
    związki frazeologiczne:
    (1.3) wyryć na blachę
    tłumaczenia:

    …..

    https://en.wiktionary.org/wiki/ry%C4%87

    ryć

    Polish

    Etymology

    From Proto-Slavic *ryti.

    Pronunciation

    Verb

    ryć impf (perfective wyryć)

    1. (transitive) to dig, to burrow
    2. (transitive) to engrave, to etch

    Conjugation

    Synonyms

    Derived terms

    Related terms

    Polubienie

  7. Ja mam pytanie z natury technicznej. Co się stanie gdy plemię idzie na bitwe, i jak to na bitwach bywa, gdzie nie obowiązuja żadne zasady, cześć współplemieńców traci zęby, które zreszta można było stracić na wiele innych sposobów. Wracają do domu do zwykłych zajęć gdzie muszą się porozumiewać z resztą uzębionych towarzyszy. Nie znam aktualnie żadnego szczerbatego, ale wydaje mi się mieliby problem z wymową głosek zębowych. I w słowach częstego użytku musieliby te głoski zastąpić innymi. Przestaliby mówić „musza” , tylko zaczeliby mówić „mucha”. Czy uzębieni mogliby się dostosować do tych bez zębów?

    Polubienie

    • Szkorbut to może być jedna z przyczyn ubezdźwięcznienia. Druga to charczące tzw. laryngały, z tym, że… Słowianie i świszczą i charczą i huczą, więc…

      Polubienie

        • No tak, tyle że szkorbut jest międzynarodowy… hehehe…

          Na szybko zobaczcie to:

          Indo European Language and Culture Lingustics and Archaeology vs DNA evidence

          Ørjan Myklebust
          Published on Nov 3, 2017

          Indo European Origins / Truth Emerges

          nicolas thierry
          Published on Apr 2, 2017

          Polubienie

  8. https://pl.wiktionary.org/wiki/k%C5%82%C3%B3tnia

    kłótnia (język polski)

    wymowa:
    IPA[ˈkwutʲɲa]AS[ku̯utʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… wymowa ?/i
    znaczenia:

    rzeczownik, rodzaj żeński

    (1.1) brak zgodyostra wymiana zdańawantura
    odmiana:
    (1.1)

    przykłady:
    (1.1) Budowa domu spowodowała kłótnię małżonków.
    kolokacje:
    (1.1) kłótnia kogoś z kimś • kłótnia między kimś (kolegami/pracownikami/wspólnikami) • wybuchła kłótnia • doszło do kłótni • wszczynać kłótnie
    synonimy:
    (1.1) awanturasprzeczkaspór
    wyrazy pokrewne:
    rzecz. kłótliwość fkłótnik mskłócenie n
    przym. kłótliwy
    przysł. kłótliwie
    czas. kłócić siękłócićpokłócić
    tłumaczenia:

    Polubienie

  9. https://pl.wiktionary.org/wiki/k%C5%82%C3%B3ci%C4%87#pl

    kłócić (język polski)

    wymowa:
    IPA[ˈkwuʨ̑iʨ̑]AS[ku̯ućić], zjawiska fonetyczne: zmięk. wymowa ?/i
    znaczenia:

    czasownik przechodni

    (1.1) doprowadzać do kłótniniezgody[1]
    (1.2) przest. wprowadzać zamieszaniezaburzać[1]

    czasownik zwrotny kłócić się

    (2.1) toczyć spórspierać się[1]
    (2.2) pozostawać w sprzecznościnie pasować do czegoś[1]
    odmiana:
    (1) koniugacja VIa

    (2) koniugacja VIa

    przykłady:
    (1.2) Nie będę – rzekł Hrabia – szczęścia Pani kłócił[2]
    (2.1) Wczoraj kłóciliśmy się o pierwszeństwo pod prysznicem tak długo zabrakło ciepłej wody.
    (2.2) Różowy kolor koszulki kłóci się z twoim ciemnym zarostem.
    składnia:
    (1.1) kłócić + D.
    (1.2) kłócić + M.
    (2.2) kłócić się z + N.
    synonimy:
    (2.1) sprzeczać siędrzeć kotyawanturować sięiść na udryreg. śl. wadzić
    (2.2) gryźć się
    wyrazy pokrewne:
    rzecz. kłótnia fkłótliwość fkłócenie nskłócenie n
    przym. kłótliwy
    czas. pokłócićskłócićwykłócićzakłócić
    tłumaczenia:
    źródła:

    Polubienie

  10. Z tzw. Nowym Rokiem powtarzam:
    Mezine, Prypeć, 15,000, swargi, także w Ameryce Północnej, Garwolin i to co tam znaleziono… albo czego nie znaleziono, patrz domieszka stepowa / CHG / Yamnaya… Jesteśmy potomkami L”oW+Co”W, co udomowili KoNia, Ko”Ca, a nie Ko”TaKL”o”Sa+Ka, KLaC”, nie KLaT

    Niezłe dowody na istnienie dźwięku zapisywanego znakiem C, przy okazji…

    Polubienie

  11. Pingback: 129 Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 02 | SKRBH

  12. Pingback: 144 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 14 | SKRBH

  13. Pingback: 144 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 14 – SKRBH

Dodaj odpowiedź do Tom Anuluj pisanie odpowiedzi

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.