106 Moje dodatkowe uwagi do artykułu „SARMACI, GERMANIE I SŁOWIANIE” autorstwa Adriana Leszczyńskiego

Europejskie kontinuum językowe

…..

Oto moja druga, albo w sumie kolejna część odpowiedzi na artykuł pana Adriana Leszczyńskiego, patrz:

https://skrbh.wordpress.com/2018/02/08/105-sarmaci-germanie-i-slowianie-moja-odpowiedz-na-tekst-adriana-leszczynskiego/

https://skrbh.wordpress.com/2018/02/02/104-adrian-leszczynski-sarmaci-germanie-i-slowianie/

Ponieważ, autor ani nie odpowiedział na pytania innych czytelników, ani nie wypowiedział się i nie podważył żadnych z moich twierdzeń, wobec tego uznaję, że moje uwagi za niepodważone i udowodnione.

Ponieważ dochodzą do mnie różne uwagi, co do poziomu zrozumienia poruszanych ostatnio problemów, jak obiecałem uszczegóławiam moje twierdzenia.

Jak już od ponad trzech lat twierdzę, problem rzekomych tzw. zapożyczeń od-irańskich / od-sarmackich / od-osetyjskich, jest zagadnieniem kluczowym, do zrozumienia skali przekłamania tzw. ofitzjalnego jęsykosnaftzfa, a co za tym idzie CAŁEJ OFITZJALNEJ WYKŁADNIE NAUKOFEJ DOTYCZĄCEJ POCHODZENIA SŁOWIAN I NASZYCH PRA-SŁOWIAŃSKICH PRZODKÓW I ICH TRADYCJI, KULTURY, WIERZEŃ, itd.

Wobec powyższego dokładne wyjaśnienie tego, co jest faktem, a nie mitem wziętym lub zrozumiałym na podstawie jakichś kronik, jest dla mnie zagadnieniem pierwszorzędnie ważnym. Zupełnie nie dbam oto, co ktoś sobie o tym, co tu dowodzę pomyśli, bo skoro nikt nie umie  lub nie chce podważyć tego, co dowodzę, no to niech sobie myśli, co tam se chce…

A.L. Panie Skryba, Nie można mówić o Sarmatach w oderwaniu od źródeł.

Nie zgadzam się. Można mówić (i tak jest robione) o czymkolwiek w oderwaniu od „źródeł”, jak i można w jakikolwiek sposób określać, co jest lub co nie jest „źródłem”. Dokładnie tak, jak to Pan zrobił, odrzucając „źródła” na które ja wielokrotnie powoływałem się od baaardzo downa, co jest wszystkim, którzy czytają moje wpisy dobrze mam nadzieję już wiadome. Takie są fakty.

Nie czytam kronik i to też wszyscy zainteresowani dobrze wiedzą, bo wielokrotnie to ogłaszałem.

Nie jestem tzw. Turbo-Słowianinem, nie czytałem ani Bieszka, ani nie wiem tam kogo, wróżek, jasnowidzów, Szydłowskiego, itp, bo jak widzę twierdzenia o Pra-Słowianach z pustyni, Elamu, czy np. z Marsa lub z Oriona, no nie wiem… (Ingliści, których wg niektórych wyznawcą rzekomo jestem, twierdzą chyba, że gdzieś z niezmierzonych otchłani głębokiego „kasmasa” przybyli Nasi Pra-Słowiańscy Przodkowie)… No to zbiera Mie” na Wy+MioTy. Przykro mi tak mam. Patrzę się na różne dane, genetyczne, archeologiczne, ale zwłaszcza językowe i to na tej podstawie wyciągam swoje wnioski. Taka jest moja metoda badawcza, która jak dotąd mnie jakoś nie zawodzi…

A źródła ściśle łączą ich najczęściej z ludnością żyjącą na stepach Ukrainy.

„A źródła ściśle łączą ich najczęściej”… I to właśnie w takich „najczęściej, niewątpliwie, musi, może, powinien, najpewniej”, itp., pies jest pogrzebany,.. a potem na tym złudnym kurhanie domniemania budowane są następne „pewne”, czyli tylko „jakieś” wnioski i tak w kółko. Nie kupuję tego i bynajmniej nie jest mi wcale przykro z tego powodu.

Potwierdzam, o tyle o ile wiem, jest to prawda, że różne kroniki na przestrzeni kilku-kilkunastu? wieków, łączą ludność koczowników, pasterzy, hodowców, itp, żyjącą na stepach nad tzw. Morzem Czarnym z nazwami tzw. Scytów, Sarmatów, Kimmerów, Saków, Saka, Sacae, Massagetae, Getae, Sarmatae, Sarmagetae, itd. Mylę się?

Zwracam uwagę, że ja raczej rzadko drążę wywodzenia źródłosłowów poszczególnych np. miast, państw, ludzi, plemion, no nie wiem czego tam jeszcze. Ja badam wzajemne powiązania rdzeni słów i ich przekształceń i wyciągam wnioski głównie na tej podstawie, plus wszystko inne, co wpadnie mi w ręce… No może nie wszystko,.. nigdy nie kroniki, bo nie mam do nich i ich tfórcóf  żadnego zaufania, bo papier przyjmie wszystko, zwłaszcza ten, napisany przez wyznawców tradycji pustynnej, patrz np. Donacja Konstantyna, Getica, Germania, Srebrna Biblia, itp.

Łączą ich także z ludnością na terenie lasostepu rosyjskiego, a w szerszym znaczeniu rozciągają te pojęcia także na Polskę, a nawet na Połabie.

W szerszym znaczeniu Sarmaci na zachód byli i na terenie dzisiejszej Kornwalii, Walii, Anglii, itp, patrz legendy arturiańskie, itp. Na północ i południe to nie wiem, ale na wschód to tam raczej były już plemiona hm… Pra-Turkijskie? i Pra-Mongolskie?, Pra-Tatarskie?,.. co to tych tzw. Sarmatów wypchnęły były na zachód na tzw. Scytów.

Czyż nie tak rzecze Zaratusztra,.. czy inne kroniki, czyli wg Pana jedyne dozwolone „źródła”, jak zwał, hm? Jak można jednocześnie te same dowody odrzucać i na nich opierać się, no to jest to dla Mię jednom fielkom niewyjaśnionom magicznom zagadkom…

A czyż kroniki, czyli te jedyne dozwolone „źródła” nie udowodniły, że wg tych samych „źródeł” KAŻDY MÓGŁ BYĆ KAŻDYM, patrz nagłe pojawiania się lub zaniki Słowian, Gotów, Hunów, Awarów, Węgrów, Wandali, itd.? No i co? Ano nic… Jedźmy dalej nikt nie woła…

Wiarygodność kronik? Poważnie? Ja ich nie wybieram, ani nie zaprzeczam im, jak to histerycy, historycy robiom ciągle. A co może to nieprawda? Przypomnieć Panu Tanatora i jego nazistowskich kolegóf i ich przeciw-logiczne zdechłe allo-allo, czy te nowe alle-mieszane wypierdy po przeciw-słowiańskim ojcu nazizmu KoSSinnie? (Swoją drogą niemiecki archeolog i lingwista Gustav/f KoSSinna i jego wyznawcy i naśladowcy to stali się teraz takim symbolem nazistowskiego krwawego zbrodniczego szamba, co nie?) Jak miło… 🙂

Zatem ewidentnie widać, że źródła opisują Słowian, a nie Irańczyków z Iranu.

Nie stwierdzam, co i kogo „ewidentnie” opisują jedynie dozwolone „źródła”, ale stwierdzam, że nie przedstawił Pan żadnych dowodzeń, czy dowodów, na powyższe, a jedynie podtrzymuje Pan nadal swoje niczym nie poparte twierdzenia, bo tak. Wolno Panu pracować po swojemu,.. więc i mi też…

Co ja zauważyłem, (swego czasu przez kilka lat uczyłem się historii sztuki) to to, że sztuka tzw. Scytów i Sarmatów też, ale inaczej, jest WYRAŹNIE INNA od kultury tych ludów, których ja nazywam Pra-Słowianami.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sztuka_sarmacka

Sztuka sarmacka – sztuka stosowana irańskich ludów koczowniczo-pasterskich, jedno z samoistnych odgałęzień tak zwanego scyto-syberyjskiego „stylu zwierzęcego”, różniące się od niego motywami i sposobami zdobnictwa.

Sztuka sarmacka dzielona jest na cztery okresy:

• styl sauromacki – VI-IV w. p.n.e.
• styl protosarmacki (prochorowski) – IV-II w. p.n.e.
• styl środkowosarmacki (susłowski) – II w. p.n.e. – I w. n.e.
• styl późnosarmacki (alański) – do IV w.

Wędrujący ze wschodu na zachód Sarmaci wyparli Scytów, przejmując charakterystyczne motywy i styl sztuki scytyjskiej. Sztukę Sarmatów cechuje większa stylizacja motywów animalistycznych, aż do schematyzacji form, oraz wyraźne podporządkowanie ornamentyki kształtom ozdabianych przedmiotów. Ciała zwierząt, w zależności od potrzeb, wydłużano lub skracano, dostosowując rzeźbę do formy, np. pierścienia. Od IV w. następuje „barokizacja” form. Liczne złote ozdoby są łączone z greckimi gemmami.

Sarmaci zapożyczyli od Scytów tematykę zwierzęcą, a od ludów syberyjskich  wielobarwne zdobnictwo (w tym stosowanie inkrustacji). (…)

Zwracam dodatkowo uwagę np. na zwyczaje pogrzebowe, sati, skłądanie ofiar z ludzi, itp. U Słowian o ile wiem tego nie było, patrz:

https://en.wikipedia.org/wiki/Sati_(practice)

(…) The archaeologist Elena Efimovna Kuzmina enlists clear parallels between the burial practices of the ancient Asiatic steppe Andronovo cultures (fl. 1800–1400 BCE) and the Vedic Age.^[27] In Kuzmina’s archaeological definition, satiis understood as a double burial, the co-cremation of a man and a woman/wife, a feature to be found in both cultures.^[28] Kuzʹmina states that in the Androvo culture and Vedic age, the practice was never strictly observed and was symbolic.^[29] (…)

Wystarczy spojrzeć na te scytyjsko-sarmackie zdobienia, jeśli już to przypominające np. wzornictwo tzw. wikingów, patrz tzw. zdobienia zoomorficzne:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zoomorfizm

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gorytos

https://pl.wikipedia.org/wiki/Scytowie

Terytoria Scytów i ich sąsiadów

Scytowie – koczownicze ludy irańskie wywodzące się z obszarów pomiędzy Ałtajem a dolną  Wołgą, tj. z obszaru kultury andronowskiej^[1], zamieszkujące od schyłku VIII lub od VII wieku p.n.e. północne okolice Morza Czarnego. Byli spokrewnieni z Sakami i Sarmatami. (…)

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/Sztuka_scytyjska

Sztuka scytyjska – rozwijała się na terenach zamieszkanych przez koczownicze plemiona  Scytów  w okresie od VII wieku p.n.e. do III wieku p.n.e. Swoim zasięgiem objęła obszar od  Syberii na wschodzie po Śląsk i Łużyce na zachodzie.

Wraz z powstawaniem kolonii greckich na brzegu Morza Czarnego wzrastało oddziaływanie  sztuki greckiej na sztukę scytyjską. Większość odnalezionych zabytków to przedmioty odkryte w  kurhanach królewskich i osób należących do arystokracji.

Budowa kurhanów odkrytych na ziemiach Scytów była zróżnicowana. W dolinie Kubania  odkryto kurhany Keremelskie i Ulskie z komorami grobowymi osłoniętymi drewnianą konstrukcją. Nad nimi znajdował się namiotowy dach obsypany ziemią. Na Krymie występowały kurhany o komorach kamiennych, przykrytych sklepieniem pozornym (np. Kul Oba). Obszar  Dniepru to olbrzymie kopce kryjące groby zbudowane z wielu komór połączonych ze sobą korytarzami (kurhany królewskie z IV–III wieku p.n.e.).  (…)

UWAGA! Podobny styl jest rozpoznawalny daleko na zachód, patrz smoki sarmackiej jazdy i na wschód, patrz np. Pazyryk, Arzan, itp.

https://www.google.co.uk/search?q=Pazyryk%2C+Arzan%2C&rlz=1C1GGRV_enGB753GB753&oq=Pazyryk%2C+Arzan%2C&aqs=chrome..69i57.595j0j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8

---

Zwracam uwagę, że to, co znamy, to są groby tzw. elity, bo czy wiemy coś pewnego o takich scytyjskich, czy sarmackich “chłopach”. Tych pewno nie było, bo to inni uprawiali ziemię, np. Słowianie, czy wcześniej Pra-Słowianie właśnie.

Czy Scyci, Sarmaci itp. uprawiali ziemię? Wątpię, bo to były już dumne królewskie Scyty i Sarmaty… Tu jest odpowiedź na pytanie i o pochodzenie słowiańskich chłopów i o sarmackie tamgi, które pojawiły się nad Wisłą, kiedy to..?

Wg mnie pojawiły się DOPIERO PO PRZYBYCIU TZW. PIASTÓW, CZYLI POTOMKÓW TZW. POLAN PÓŁNOCNYCH DO WIELKOPOLSKI.

---

https://pl.wikipedia.org/wiki/Abdank_(herb_szlachecki)

(…) Herb w Polsce znany z pieczęci datowanych od roku 1212^[4] (kasztelan kruszwicki Lupus),  1228 (wojewoda sandomierski, komes Pakosław), 1243 (kasztelan krakowski Michał), 1343 roku (Dobiesław, sędzia ziemi kaliskiej), pierwsza wzmianka w źródłach pisanych z 1402 roku. Oprócz ziemi kaliskiej występował także na ziemi sandomierskiej. (…)

Legenda herbowa mówi, że nazwa Abdank pochodzi od podziękowania, jakie skierował cesarz niemiecki do polskiego posła Skarbimira (Skarbka) w czasach Bolesława Krzywoustego. Niemiecki władca, chcąc zaimponować polskiemu posłowi bogactwem, pokazał mu wielkie skrzynie pełne złota. Skarbek zdjął wówczas z palca pierścień i ze słowami „Idź złoto do złota. My Polacy bardziej się w żelazie kochamy i żelazem bronić będziemy.” wrzucił go do cesarskiego skarbca. Zaskoczonemu cesarzowi nie pozostało nic innego jak powiedzieć „Habdank – dziękuję”. Słowa te stały się nowym zawołaniem rodu, przez co zmieniono pierwotną nazwę herbu ze Skarbek na Abdank^[9]. Po śmierci św. Stanisława, ród Awdańców udał się wraz z Bolesławem Śmiałym na emigrację na Węgry. (…)

…..

No i co, herb Abdank jakoś od-sarmacki nie jest… bo jest od-niemiecki… Nie jestem miłośnikiem szlachty, ani herbów, itp., bo to uważam jest już po-zaratusztriański heretycki po-aryjski feudalizm i hańbę prawdziwej Pra-Słowiańskiej wolności i swobody. Jestem miłośnikiem prawdy, jaka kryje się w Pra-Słowiańskich rdzeniach i w słowach, które używamy od wielu tysięcy lat, a których brzmienie zmieniło się niewiele lub wcale, patrz tzw. odtworzenie tzw. PIE=PS, itp…

Niech histerycy wypowiedzą się może, bo mnie to nie obchodzi i drążyć tego nie zamierzam, bo nie przeszkadza mi, że rzekomo kroniki „opisują Słowian, a nie Irańczyków z Iranu”, bo nie w tym rzecz, kto co sobie jakoś myślał, czy na podstawie tego potem napisał, a co można porównać, by udowodnić to, czy tamto…

Co do Pańskich „Irańczyków z Iranu” i ich tradycji, ich języków, itd, no to wg mnie to Pan zrobił błędne założenie, że tzw. Scyta, czy Sarmata, itp, mógł w ogóle być tym Pańskim „Irańczykiem z Iranu”, patrz np. ci „Irańczycy z Iranu”, których tzw. Massa Getae królowej Tamary okrutnie dożynali gdzieś na jakichś tamtejszych dzikich polach w tzw. 529r p.n.e.

Asia in 323 BC, showing the Massagetae located in Central Asia.

UWAGA! Proszę porównać, gdzie wobec siebie wzajemnie znajdują się różne ludy w tzw. 323r p.n.e., w tym i Venedae / Slavs, Sarmatians, Scythians, itd!

Oczywiście wszystkie te ludy mogły być dla kogoś „takie same”… ale równie dobrze mogły być  dla kogoś innego jedynie „niby takie same”. Każdy mógł być niejednorodny, odrobinę inny, np. bardziej ubezdźwięczniony, bo już zmieszany z innymi ludami, np. nadciągającymi ze wschodu, patrz:

https://en.wikipedia.org/wiki/Seima-Turbino_phenomenon

(…) It is further conjectured that the same migrations spread the Uralic group of languages across Europe and Asia: some 39 languages of this group are still extant, including  Hungarian,  Finnish,  Estonian and Sami.^[4] However, recent genetic testings of sites in south Siberia and  Kazakhstan  (Andronovo horizon) would rather support a spreading of the bronze technology via Indo-European migrations eastwards, as this technology was well known for quite a while in western regions.^[8][9] (…)

https://erenow.com/ancient/the-horse-the-wheel-and-language/16.html

Dodatkowo przodkowie „Irańczyków z Iranu” już wcześniej wymyślili i spisali sobie tzw. tradycję pustynną, czyli o 180 stopni odwrócili wiarę swoich Pra-Słowiańskich przodków i ich pradawnych potomków z CWC, czy wcześniej Sredny Stog, Mezine, itd. To przodkowie tych „Irańczyków z Iranu” stworzyli feudalizm itd, ale pewno później za Achamenidów, (może i celowo?) jeszcze bardziej zniekształcili język swoich Pra-Irańskich przodków, z Sintashta, Andronovo, itp.

UWAGA! W tzw. j. hebrajskim było dokładnie tak samo, bo wcześniej miał odmiany, a potem to zanikło, itd.

---

1. Czy ktoś porównał zwyczaje tych powyższych ludów, np. związane np. z rolnictwem, porami roku, itd.?

2. Czy tzw. Bałtowie, to też Słowianie, czy jednak już inny, choć podobny lud?

3. Wg mnie z Sarmatami, Scytami, Ariami, itp. było TAK SAMO, jak z Bałtami!

---

Pisałem Panu o tzw. dialect continuum, ale nigdy Pan nawet do tego zagadnienia nie nawiązał,.. bo tak pewno wygodnie.

Rozumiem to, bo i ja też jakiś czas temu wszędzie widziałem Słowian i Pra-Słowian, jako Hetytów, Scytów, Sarmatów, Mittani, itd. Nawet o  Orłach / Ariach tak myślałem, ale zdanie zmieniłem, pod wpływem danych językowych, szczególnie tzw. rough breathing, czyli tzw. PIE=PS S>H i genetycznych, patrz Z93, itp.

„Irańczyk z Iranu”, to koleszka mówiący w jakimś języku wywodzącym się z tradycji tzw. Awesty / Zend, Zrzędzić, Gatha, Gadka, jak zwał. Mówił on Ariowie, a nie Orły, i Agoń / a+GoN’, a nie Ogień / o+GieN’, patrz tak samo agony, agonia, itp., w tzw. grece, a w j. słowiańskim np. Giń / GiN’, Goń / GoN’, Gnij / GNiJ, Gnaj / GNaJ, Gnat / GNaT, itd.

Wymawiał on to wszystko zniekształcone i ubezdźwięcznione. Z jego sąsiadami było różnie, bo ci którzy byli w bliższym lub większym kontakcie z Tradycją Ich Przodków, patrz np. Indo-Ariowie, co nie napisali sobie swoich mondrych ksiąg na przekór swoim przodkom,.. zachowali pierwotne dźwięki wysokoenergetyczne, jak np. C cakra / CaKRa i S śravas / S’RaW+aS,.. ale podczas gdy już svaha / SWaHa! To jest kolejny dowód, że błędy w wymowie i ubezdźwięcznienie, to zasada, a nie jednostkowy przypadek, patrz:

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%E0%A4%9A%E0%A4%95%E0%A5%8D%E0%A4%B0#Sanskrit

चक्र

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Iranian *čakrám, from Proto-Indo-European *kʷékʷlos (“circle, wheel”). Cognates include Avestan (caxra, “wheel”), Persian چرخ‎ (čarx), Old Church Slavonic коло  (kolo),  Lithuanian kãklas, Tocharian B kokale, Ancient Greek κύκλος (kúklos), Latin colus and Old English hwēol (English wheel). (…)

UWAGA! Jakoś Słowianie nie udźwięcznili sobie swojego Koła / KoL”a. A i to „odtworzone” *kwekwlos, no to wiadomo gdzie mam, z oczywistych względów, patrz Sławomir z tym jego nieszczęsnym allo-allo miękkim k’/K’, itd.

Piję do tego, że tzw. Irańczycy, nie powstali tylko w tzw. Iranie, czyli tylko na Wyżynie Irańskiej, ale na północ od niej i dużo wcześniej. Czy to było już w Sintashta (CWC+Poltavka+?), Andronowo, Yaz, czy BMAC, itp., to przyznaję się nie wiem, bo to mogło być wszystko na raz lub jedno z osobna.

Wiem, że jest udokumentowane genetycznie i archeologicznie, że Sredny Stog, Aleksandria, Derievka, miała kontakty z Khvalynsk i Samara, jak i to, że to ze Sredny Stog, a nie z Yamna powstała CWC. Następnie to jakieś plemiona Orłów, a nie Ariów z CWC, może nawet około 2,500 lat tzw. p.n.e. wyruszyły na wschód i dotarły na południe od gór (G)ural / Go”R+aL, gdzie w tzw. Sintashta Przodkowie Ariów wymyślili i wytworzyli pierwsze rydwany, itd. Przypominam, że nad Wisłą rydwanów wtedy nie było, co przypominam z poprzedniego wpisu:

https://en.wikipedia.org/wiki/Arkaim

https://en.wikipedia.org/wiki/Country_of_Towns

https://www.academia.edu/3187585/THE_SINTASHTA_BOW_OF_THE_BRONZE_AGE_OF_THE_SOUTH_TRANS-URALS_RUSSIA

https://www.academia.edu/3187585/THE_SINTASHTA_BOW_OF_THE_BRONZE_AGE_OF_THE_SOUTH_TRANS-URALS_RUSSIA

http://www.proza.ru/2009/08/19/1144

Wiem też, że koleszka z Kutuluk, ten od miedzianej wadźry mimo, że był R1b, TO BYŁ ARIEM, chociaż jego potomkowie do Sindii nie dotarli. Może zwyczajnie ruszyli na zachód, a nie na południe..? A kto wie, czy to nie oni „ziranizowali” przodków tych tzw. Osetyńców, rzekomych potomków sarmackich Alanów / Asów, itp?

Nie wszystko musi być niezmienne i bardzo proste…

To ten koleszka R1b od wadźry jest dla mnie przodkiem Scytów, ale może bardziej Sarmatów. Wcześniej potomkowie „Poltavka outlier” Z94, rozprzestrzenili się po stepie by w końcu zmieszać się z potomkami CWC (mówiącymi już aGieN’, a nie oGieN’), by np. w Sintashta, czy Andronovo, itp, stworzyć tzw. Pra-Indo-Irańczyków, czyli lud, który oddzielnymi drogami lub rozdzielnie w kilku falach, itp. dotarł do Pięciorzecza (gdzie brak tzw. rough breathing, czyli S>H, ale nastąpiło L>R, patrz: Z/S+L”oW > Z/S+L”oWa > Z/S+L”aWa > SRaWaS > (ale SWaHA!).

Przypominam, że w tzw. irańskim / staro-irańskim / awestyjskim / a może i w tzw. staro-scytyjskim sanskryckie SWaHa, czy SRaWaS jest zniekształcone do HWaReNaH lub KHWaReNaH patrz:

https://en.wikipedia.org/wiki/Svaha

In Hinduism and Buddhism, the Sanskrit lexical item svāhā (Romanized Sanskrit transcription; Devanagari: स्वाहा, chi. 薩婆訶 sà pó hē, jp. sowaka, tib. སྭཱཧཱ་ soha) is a denouement indicating the end of the mantra. Literally, it means „well said”. In the Tibetan language, „svaha” is translated as „so be it” and is often pronounced and orthographically represented as „soha”. Whenever fire sacrifices are made, svāhā is chanted.

Etymologically, the term is probably from su „well” and the root ah „to call”.^{[citation needed]}

As a feminine noun, svāhā in the Rigveda may also mean „oblation” (to Agni or Indra), and as oblation personified, Svāhā is a minor Goddess, and the wife of Agni. She was originally a nymph ^{[citation needed]} but became immortal after marrying Agni. In some versions, she is one of the many divine mothers of Kartikeya. She is also the mother of Aagneya (Aagneya) – the daughter of Agni. She is considered to be a daughter of Daksha. She is thought to preside over burnt offerings. Her body is said to consist of the four Vedas and her six limbs are the six Angas of the Vedas. It is said that the gods to whom offerings are being made through yagna refuse the offerings unless the word ‚svaha’ is uttered during the sacrifice.^{[citation needed]} (…)

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%E0%A4%B6%E0%A5%8D%E0%A4%B0%E0%A4%B5%E0%A4%B8%E0%A5%8D

श्रवस्

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-European *ḱléwos (“fame”).

Noun

श्रवस् • (śrávas) n

1. sound, shout, loud praise
2. glory, fame, renown

Declension

Neuter consonantal as-stem declension of श्रवस्
	Singular	Dual	Plural
Nominative	श्रवः (śravaḥ)	श्रवसी (śravasī)	श्रवांसि (śravāṃsi)
Vocative	श्रवः (śravaḥ)	श्रवसी (śravasī)	श्रवांसि (śravāṃsi)
Accusative	श्रवः (śravaḥ)	श्रवसी (śravasī)	श्रवांसि (śravāṃsi)
Instrumental	श्रवसा (śravasā)	श्रवोभ्याम् (śravobhyām)	श्रवोभिः (śravobhiḥ)
Dative	श्रवसे (śravase)	श्रवोभ्याम् (śravobhyām)	श्रवोभ्यः (śravobhyaḥ)
Ablative	श्रवसः (śravasaḥ)	श्रवोभ्याम् (śravobhyām)	श्रवोभ्यः (śravobhyaḥ)
Genitive	श्रवसः (śravasaḥ)	श्रवसोः (śravasoḥ)	श्रवसाम् (śravasām)
Locative	श्रवसि (śravasi)	श्रवसोः (śravasoḥ)	श्रवःसु (śravaḥsu)

References

• Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1097

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%E0%A4%B8%E0%A5%8D%E0%A4%B5%E0%A4%BE%E0%A4%B9%E0%A4%BE#Sanskrit

स्वाहा

Hindi

Etymology

Literally meaning „burnt”.

Interjection

स्वाहा • (svāhā)

1. said during a sacrifice in fire

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/%E1%B8%B1l%C3%A9wos

Reconstruction:Proto-Indo-European/ḱléwos

Proto-Indo-European

Etymology

From *ḱlew- +‎ *-os.

Noun

*ḱléwos n (oblique stem *ḱléwes-)^[1]

1. fame

Inflection

Athematic, acrostatic
	singular	dual	plural
nominative	*ḱléwos	*ḱléwesih₁	*ḱléwōs
vocative	*ḱléwos	*ḱléwesih₁	*ḱléwōs
accusative	*ḱléwos	*ḱléwesih₁	*ḱléwōs
genitive	*ḱléwesos	*?	*ḱléwesoHom
ablative	*ḱléwesos	*?	*ḱléwesmos
dative	*ḱléwesey	*?	*ḱléwesmos
locative	*ḱléwes, *ḱléwesi	*?	*ḱléwesu
instrumental	*ḱléwesh₁	*?	*ḱléwesbʰi

Descendants

• Albanian: *klāusnja (denominative)^[2]
  • Albanian: quaj
• Balto-Slavic: *ślowes- (*ew > *ow / _V)^[3][4]
  • Latvian: slava (“rumor, reputation, fame”), slave
  • Lithuanian: šlãvė (“honor, respect, fame”)
  • Slavic: *slȍvo (“word”) (see there for further descendants)
• Celtic: *klowos^[5] (see there for further descendants)
• Hellenic: *kléwos^[6] (see there for further descendants)
• Indo-Iranian: *ĉráwas (see there for further descendants)
• Tocharian: [Term?] (< *h₁némn̥-ḱléw-o-s (“fame of name”))
  • Tocharian A: ñomklyu (“fame”)
  • Tocharian B: ñemkälywe (“fame”)

References

1. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press
2. ^ Orel, Vladimir (1998), “quaj ~ quej”, in Albanian Etymological Dictionary, Leiden, Boston, Köln: Brill, page 363
3. ^ Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 27898 1, page 452
4. ^ Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978 90 04 15504 6, page 454
5. ^ Matasović, Ranko (2009) Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, ISBN 978-90-04-17336-1, pages 210–211
6. ^ Beekes, Robert S. P. (2010), “κλέος”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume I, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, pages 712-713

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/%E1%B8%B1lew-

Reconstruction:Proto-Indo-European/ḱlew-

Proto-Indo-European

Etymology

From *ḱel- (“to incline”).^[1]

Root

*ḱlew- (perfective)^{[1][2][3][4][5]}

1. to hear

Extensions

• *ḱlews-

Descendants

• Indo-Iranian: *ĉraw-
  • Indo-Aryan: *śraw-
    • Sanskrit: श्रु (śru) (from zero-grade)

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *ḱlew-

• *ḱléw-t ~ *ḱl̥w-ént (athematic root aorist)
• *ḱléw-ye-ti
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: κλείω (kleíō), κλέω (kléō)
• *ḱlu-yé-ti
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: κλύω (klúō)
• *ḱl̥-né-w-ti ~ *ḱl̥-n-w-énti (nasal-infix present)
• *ḱe-ḱlów-e ~ *ḱe-ḱl̥w-ḗr (stative)^[2][5][3]
• *ḱl̥w-éh₁-ti (éh₁-stative)^[2][4][3]
  • Balto-Slavic:
    • Latvian: sluvêt
  • Indo-Iranian:
    • Iranian:
      • Avestan: (sruiiē)
  • Italic: *kluēō (“to be known”)
    • Latin: clueō
  • Messapic: [script needed] (klaohi, /klauhi/, “listen, hear”)
  • Albanian quaj (“to be called, to be known”) (from earlier *kluaj)
• *ḱlow-éye-ti (causative)^[2][3]
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: श्रावयति (śrāváyati)
    • Iranian:
      • Young Avestan: (srāuuaiieiti)
• *ḱléw-mn̥ ~ *ḱlu-mén-
  • Germanic: *hleumô (“hearing”)
    • Old Norse: hljómr (“sound”) (< *hleumaz)
      • Faroese: ljómur
      • Westrobothnian: hljomm, hljömm
    • Gothic: 𐌷𐌻𐌹𐌿𐌼𐌰 (hliuma)
  • Indo-Iranian:
    • Iranian:
      • Avestan: (sraoman, “hearing (noun)”)
• *ḱléw-mn̥-to-
  • Germanic: *hleumundaz
    • German: Leumund (“reputation”)
  • Indo-Iranian: *ĉráwmatam
    • Sanskrit: श्रोमत (śrómata, “good fame”)
• *ḱléw-os ~ *ḱléw-es- (see there for further descendants)
• *ḱlew-ēs (< **ḱlew-es-s)
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: -κλῆς (-klês, “fame”), used in Greek male given names, such as Ἡρακλῆς (Hēraklês), Περικλῆς (Periklês)
• *ḱlow-so-s
  • Balto-Slavic:
    • Slavic: *sluxъ (“hearing, rumor”) (see there for further descendants)
• *ḱlú-ti-s
  • Indo-Iranian: *ĉrútiš
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: श्रुति (śruti, “hearing, listening”)^[6]
• *ḱlu-tó-s (“heard, famous”)
  • Old Armenian: լու (lu)
  • Celtic: *klutom (see there for further descendants)
  • Germanic: *hlūdaz (“loud, famous”) (with unetymological long -ū-)
    • English: loud
    • Dutch: luid
    • German: laut
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: κλυτός (klutós, “famous”)
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: श्रुत (śrutá)
  • Italic:
    • Latin: (in)clutus/ (in)clitus
• *ḱlew-eto-
  • Hellenic:
    • Ancient Greek: κλειτός (kleitós)
• *ḱléw-tro-m
  • Germanic: *hleuþrą (“noise”)
    • Old English: hlēoþor (“sound, melody”)
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: श्रोत्र (śrótra, “ear”)
• *ḱlu-n-s-
  • Old Armenian: լսեմ (lsem)
• *ḱlu-s-r-
  • Old Armenian: լուռ (luṙ)
• *ḱlow-steh₂
  • Celtic:
    • Old Irish: clúas (“ear”)
• *ḱlow-ro- or *ḱlu-ro-
  • Old Armenian: լուր (lur)
• Unsorted formations:
  • Balto-Slavic:
    • Lithuanian: klausyti (“to listen”)
    • Slavic: *slyšati (“to hear”) (see there for further descendants)
    • Slavic: *slušati (“to listen”)
    • Slavic: *slynǫti, *slyti (“to have a reputation”)
    • Slavic: *slava (“fame”) (see there for further descendants)
  • Celtic: *klusīti
    • Breton klevout (“to hear”)
    • Welsh: clywed (“to hear”)
  • Germanic: *hlusjaną, *hlusinōną (“to hear, listen”) (see there for further descendants)

References

1. ↑ ^{Jump up to:1.0 1.1} Pokorny, Julius (1959), “I. k̑leu-, k̑leu̯ə-, k̑lū-”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume II, Bern, München: Francke Verlag, pages 605-606
2. ↑ ^{Jump up to:2.0 2.1 2.2 2.3} Rix, Helmut, editor (2001), “*k̑leu̯-”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, ISBN 3-89500-219-4, pages 334-335
3. ↑ ^{Jump up to:3.0 3.1 3.2 3.3} Cheung, Johnny (2007), “*srau”, in Etymological Dictionary of the Iranian Verb (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 2), Leiden, Boston: Brill, ISBN 978-90-04-15496-4, pages 356-357
4. ↑ ^{Jump up to:4.0 4.1} De Vaan, Michiel (2008), “clueō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, pages 122-123
5. ↑ ^{Jump up to:5.0 5.1} Matasović, Ranko (2009), “*kli-nu-”, in Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, ISBN 978-90-04-17336-1, page 208
6. ^ Rolf Noyer (2000’s), “Indo-Iranian”, in Proto-Indo-European Language and Society Indo-Iranian‎^[1]
7. Kluge, Friedrich (1989), “Leumund, laut”, in Elmar Seebold, editor, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache [Etymological dictionary of the German language] (in German), 22nd edition, ISBN 3-11-006800-1

---

UWAGA! Kląć / KLa”C’, jak Ja Klnę / Ja KLNe”, itd!!! Nie żaden tam odtworzony K’LeW, a Słuch / Z/S+L”o”(c)H, Słysz / Z/S+L”yS”, Z ucha / Z L”o”(c)Ha… Sługa / Z/S+L”o”Ga, bo Słucha się  / Z/S+L”o”(c)Ha Sie”… Pra-Słowiańskie Ucho / o”(c)Ho, czyli tzw. Greckie Echo / E(c)Ho, itd. A przy okazji widać te „przedwieczne” germańskie:*hlusjaną, *hlusinōną,  hlēoþor, *hleuþrą, *hlūdaz, *hleumundaz, laut, loud, Leumund, *hleumundaz,  hliuma, hljomm, hljömm, ljómur, *hleumaz, *hleumaz,.? 🙂

Tu jest wierszyk o Słowiańskich Łowcach Łowiących Łowce:

Złowieszczy wierszyk

Z/S+L”oW+ieS”+C”y WieR+S”yK

Podczas łowów polując na polowaniu lub łowiąc połów słowiański łowca tylko swą sławą złowieszczą złowił połowę pływającej płowej łowcy.

PoD+C”aS L”oW+o”W Po+Lo”J+a”C Na Po+LoW+aNio” Lo”B/W L”oW+ia”C Po+L”oW Z/S+L”oW+iaN’+SKi L”oW+Ca TyL+Ko SWa” Z/S+L”aWa” Z/S+L”oW+(W)ieS”+C”a” Z/S+LoW+iL” PoL”+oWe” PL”yW+aJa”CeJ P+L”oW+eJ L”oW+Cy

…..

A teraz co nieco o zniekształceniach przez ubezdźwięcznienie, czyli tzw. kentumizacji, jak to nie tylko u „Irańczyków z Iranu” bywało:

https://en.wikipedia.org/wiki/Khvarenah

Khvarenah or khwarenah (Avestan: xᵛarənah) is an Avestan word for a Zoroastrian concept literally denoting „glory” or „splendour” but understood as a divine mystical force or power projected upon and aiding the appointed. The neuter noun thus also connotes „(divine) royal glory,” reflecting the perceived divine empowerment of kings. The term also carries a secondary meaning of „(good) fortune”; those who possess it are able to complete their mission or function.

In 3rd-7th century Sassanid-era inscriptions as well as in the 9th-12th century texts of Zoroastrian tradition, the word appears as Zoroastrian Middle Persian khwarrah, rendered with the Pahlavi  ideogram GDE, reflecting Aramaic gada „fortune.” Middle Persian khwarrah continues as New Persian k(h)orra.

These variants, which are assumed to be learned borrowings from the Avestan, are the only Iranian language forms with an initial ‚xᵛ-‚. In all other dialects, the word has an initial f- (see details under  related terms, below).

Etymology and related terms

Avestan khvarenah is probably^[1] derived from Proto-Avestan *hvar „to shine,” nominalized with the -nah suffix. Proto-Avestan *hvar is in turn related to Old Indic  svar with the same meaning, and together descending from Proto-Indo-Iranian  *súHr̥ „to shine”, ultimately from Proto-Indo-European *sóhr „to shine„. Other proposals suggest a linguistic relationship with Avestan xᵛar- „to eat”. 

Of the numerous Iranian languages in which the word is attested, the initial xᵛ- is evident only as Avestan khvar(e)nah and as Zoroastrian Middle Persian khwarrah, from which New Persian  khorrathen derives. In other Iranian dialects the word has an f- form, for instance as Median  and Old Persian farnah-, from which Middle- and New Persian farr(ah) and adjectival  farrokh  derive.

For many decades, the f- form was believed to represent a specific Median sound-law change of proto-Iranian xᵛ- to f-. The hypothesis has since been shown to be untenable, and the proto-Iranian form is today reconstructed as *hu̯,^[2] preserved in Avestan as xᵛ- and dissimilated as f- in other Iranian dialects.

In the Iranian languages of the Middle Period, the word is also attested as Bactrian  far(r)o,  Khotanese pharra, Parthian  farh, Sogdian  f(a)rn, and Ossetic  farnae and farn, though in these languages the word does not necessarily signify „glory” or „fortune”:

In Buddhism, Sogdian farn and Khotanese pharra signified a „position of a Buddha,” that is, with „dignity” or „high position.” This meaning subsequently passed into Tocharian. In  Manicheanism, Sogdian frn  signified „luck” and was a designator of the „first luminary”. Manichean Parthian   farh again signifies „glory.”

In Scytho–Sarmatian and Alan culture, Digoron Ossetic farnae and Iron Ossetic   farn signified „peace, happiness, abundance, fortune.”

The term also appears as a borrowing in Armenian pʿarkʿ, but with a greater range of meaning than in Iranian languages. (…)

---

UWAGA! Przypominam współczesne zachodnio-słowiańskie / lechickie / polskie:

Swaróg / S+WaR+o”G, Skwar / SK+WaR, Skwarek / SK+WaR+eK, Chwała / (c)H+WaL”a, Swarga / S+WaR+Ga, Swar / S+WaR, Gwar / G+WaR, Gwara / G+WaRa, itd!

Jak widać, w j. słowiańskim UBEZDŹWIĘCZNIENIE NIE ZASZŁO I POSTAĆ Z/S+L”aWa JEST POSTACIĄ PIERWOTNĄ!!!

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-Iranian/s%C3%BAHar

Reconstruction:Proto-Indo-Iranian/súHar

Proto-Indo-Iranian 

Etymology 

From Proto-Indo-European *sóh₂wl̥.

Noun 

*súHar or súHr̥

1. the sun

Descendants 

• Indic:
  • Sanskrit: सूर् (sūr), स्वर् (svar)
• Iranian:
  • Avestan: (huuar)

Derived terms 

• Unsorted formations:
  • Indic:
    • Sanskrit: सूर्य (sūrya)
      • Assamese: সূৰুয (sūruya)
      • Bengali: সূর্য (surjô)
      • Dhivehi: އިރު‎ (iru)
      • Gujarati: સૂરજ (sūraj)
      • Hindi: सूरज (sūraj)
      • Marathi: सुरिज (surij)
      • Oriya: ଶର (sūra)
      • Punjabi: ਸੂਰਜ (sūraj)
      • Rajasthani: सूरज (sūraj)
      • Sinhalese: ඉර (ira), හිරු (hiru)
      • Urdu: سوریہ‎ (sūrya), سورج‎ (sūraj)
  • Iranian:
    • Avestan: (huuarə) (gen. x^vəṇg), (hūrō)
    • Hawrami: وەر‎ (war)
    • Kurdish:
      • Central Kurdish: خۆر‎ (xōr), خوەر‎ (xwar)
      • Southern Kurdish: خوەر‎ (xwar)
      • Laki: ھوەر‎ (hwar)
    • Ossetian: хур (xur)
    • Sogdian: ܮܘܪ‎ (xwar, xur) , ܮܘܝܪ‎ (xuwər, xōyr)
    • Old Persian:
      • Middle Persian: hwl (xwar)
        • Persian: خور‎ (xōr)

References

• Martínez García, Javier; de Vaan, Michiel (2014) Introduction to Avestan (Brill Introductions to Indo-European Languages; 1), Brill, ISBN 9789004258099, page 52
• MacKenzie, D. N. (1971), “xwar¹”, in A concise Pahlavi dictionary, London, New York, Toronto: Oxford University Press

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%B1%D9%87

خوره

Persian

Alternative forms

• خره‎ (xorrah)

Etymology 1

From Middle Persian [script needed] (xwarrah, “divine glory, splendour”), borrowed from Avestan (xᵛarənah), from the verbal root hvar- „to shine„, from Proto-Indo-Iranian  *suHar- (“to shine”). The indigenous Western Iranian form is farr(ah).

Pronunciation

• (Iranian Persian) IPA^(key): /xoˈrːæh/

Noun

خوره • (xorrah)

1. Khvarenah

Etymology 2

خور‎ (xor-) +‎ ه‎ (-e)

Pronunciation

• (Iranian Persian) IPA^(key): /xoˈɾe/

Noun

خوره • (xore) (plural خوره‌ها‎ (xore-hâ))

1. geek (a person who is intensely interested in a particular field or hobby)

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%B1#Persian

خور

Pashto

Etymology

Compare Persian خواهر‎ (xâhar), Kurdish xwişk, xweh, خوشک‎ (xoshk), Baluchi گوہار‎ (gohár), Ossetian хо (xo), Avestan (xᵛaŋhar)), from Proto-Indo-Iranian *swasar-  (compare Sanskrit स्वसृ  (svásṛ)), from Proto-Indo-European*swésōr  (compare Armenian քույր (kʿuyr),  Russian  сестра́ (sestrá),  Welsh chwaer, French sœur, English sister).

Pronunciation

• IPA^(key): /xor/

Noun

خور • (xor) f

1. sister

Declension

declension of خور

	singular		plural
direct	خور (xor)		خويندې‎ (xwainde)
oblique	خور (xor)		خويندو‎ (xwaindo)
vocative	خورې‎ (xore)		خويندو‎ (xwaindo)

Persian

Etymology

From Proto-Iranian [Term?] (compare Kurdish xor, xwer, Ossetian хур (xur), Avestan (hvarə)), from Proto-Indo-Iranian *súHr̥ (compare Sanskrit स्वर् (svàr), सूर्य  (sū́rya)), ultimately from  Proto-Indo-European *sóh₂wl̥.

Pronunciation

• IPA^(key): /xoɾ/, /xʷæɾ/

Noun

Dari	خور‎
Iranian Persian	خور‎
Tajik	хōr

خور • (xor, xwar)

1. sun

Related terms

• خورشید‎ (xoršid)

…..

WYSTARCZY?!! Wie Pan już po co nawiązuję ciągle do allo-allo, odtworzeń, Sławomira, rzekomego tzw. miękkiego k’/K’, rzekomej tzw. wtórnej satemizacji, itd.? I Pan mi się to o porównanie do „jak allo-allo” obrusza?!! Ja porównuję dane i mam takie oto wnioski z tych danych płynące:

1. odtworzone tzw. Proto-Hellenic *kléwos / KLeW+oS

2. odczytane tzw. Mycenaean Greek ke-re-wo / KeReWo (zniekształcone, podobnie jak w sanskrycie i awestyjskim L>R)

3. Sanskrit श्रवस् śrávas / S’RaW+aS (znieksztalcone podobnie jak w awestyjskim Brugmann tzw. PIE e/o > a, L>R)

4.  Avestan hvar / HWaR (znieksztalcone podobnie jak w awestyjskim Brugmann tzw. PIE e/o > a, L>R, tzw. rough breathing, gdzie tzw. PIE+PS S>H)

5. Proto-Indo-European *ḱléwos / K’LeW+oS

Współczesne słowiańskie Słowo / Z/S+L”oWo, Sława / Z/S+L”aWa jest PIERWOTNE dla wszystkich powyższych postaci, ponieważ nie ma w tych słowach żadnych zniekształceń, ponadto można wywieść źródłosłów i znaczenie tego słowa, jako to, co powstaje z Łówów / L”oW+o”W…

Miękkie tzw. k’/K’ jest celowym błędem maskującym prawdziwy przebieg kreolskiego zniekształcenia przez ubezdźwięcznienie, zgodne z tzw. rough braething i utratą dźwięczności, czyli kentumizacją.

Czy teraz dotarło do Pana, co obaj i Pan i Sławomir pewno nieświadomie wspieracie? KoSSinna przy tym to pikuś! Nie nazywam Pana i Sławomira allo-allo, ale to co akurat swoimi twierdzeniami i dowodzeniem rzekomo dowodzicie, to jądro allo-allo i ofitzjalnego jęsykosnaftzfa. Zdziwieni? Nadal nic nie rozumiecie? No trudno…

Powtarzam, że i Pan, i Sławomir jeśli chodzi o wywodzenie dźwięków tzw. zpalatelizowanych, czyli zmiękczonych, czyli tzw. sibilantów, czyli dźwięków syczących, świszczących (UWAGA! Postać tzw. satem!), gwiżdżących (UWAGA! Postać tzw. kentum!) i tym, co z tego wynika, jedziecie w jednym wozie razem z dr Jamroszko, dr Makuchem, Tchórzliwym Grzegorzem i innymi allo-allo, jak KoSSinna, czy niemieccy tzw. Nowi / Młodzi Gramatycy, z których fietzy świadomie lub nieświadomie korzystacie, patrz Sławomir i jego rzekome miękkie k’/K’, patrz: K’N’, itd.

To K’, z K’N’JEST TAKIE SAME, jak w rzekomym odtworzonym tzw. PIE *K’LeW+oS). Co to jest to utrzymywanie tego samego odrażającego rzekomego tzw. k’/K’, kiedy znajduje się więcej dowodów, że go nie było?!! Jeśli to nie jest 100% allo-allo, no to co to jest, pytam się?

To prawda, że Pan nie potwierdza rzekomych tzw. zapożyczeń od-irańskich / osetyjskich (czyli tylko późno ziranizowanego lokalnego skałkazkiego ludu z przeważającą haplogrupą G), ale inni są innego zdania. Nie widzi Pan tego, ale używa tych innych allo-allo, jako poparcia Pańskiego dowodzenia… No cóż, ja nie robiłbym tak i tego nie robię…

Pan to tłumaczy tym, że cały step był „słowiański”,.. ale Osetyńcy, czyli potomkowie rzekomych Alanów / Sarmatów, już nie… A dlaczego Osetyńcy mówią tzw. j. wschodnio-irańskim, czyli zniekształconym inaczej od tych tzw. zachodnio irańskich? A dlaczego w ogóle mówią w j. irańskim, skoro żadnej większej migracji z Płaskowyżu Irańskiego na stepy i do Europy nigdy nie było, bo nie potwierdzają tego dane genetyczne, a z kronikami to nie wiem, bo może i coś tam niby jest, hm?

Kluczem do zrozumienia „irańskości” jest pojęcie o którym już Panu pisałem wielokrotnie, a co Pan w całości zlekceważył, o czym pisałem już. Mówię znów o ciągłości językowej, czyli tzw. kontinuum dialektalne / dialect continuum, patrz:

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kontinuum_dialektalne

Kontinuum językowe albo dialektalne – grupa blisko spokrewnionych etnolektów, których warianty regionalne przenikają się nawzajem, uniemożliwiając nakreślenie ostrych granic lingwistycznych^[1]. Istnieją różne kryteria kontinuum, m. in. geograficzne, na które składają się dialekty różnych miast i wsi, socjalne, gdzie dialekt zależy od warstwy społecznej, jak np. na Jamajce^[2].

Przykłady kontinuów językowych

• wschodniosłowiańskie kontinuum językowe: język ukraiński – język rosyjski – język białoruski^[3]
• zachodniosłowiańskie kontinuum językowe: język polski – języki łużyckie – język czeski – język słowacki^[3]
• skandynawskie kontinuum językowe: język duński – język szwedzki – język norweski – język farerski – język islandzki^[3]
• serbskochorwackie kontinuum językowe: język słoweński – język chorwacki – język bośniacki – język serbski – język czarnogórski. Tworzy kontinuum południowosłowiańskie z dialektami języka macedońskiego i bułgarskiego^[3]

Przypisy

1. Skocz do góry↑ Oxford Reference – dialect continuum. W: Oxford Reference [on-line]. [dostęp 2017-12-04].
2. Skocz do góry↑ Dialect continua and isoglosses. W: Universität Düsseldorf [on-line]. [dostęp 2017-12-04].
3. ↑ ^{Skocz do:a b c d} Chambers 1980 ↓, s. 6.

Bibliografia

• J.K. Chambers: Dialectology. Cambridge: Cambridge University Press, 1980.

…..

https://en.wikipedia.org/wiki/Dialect_continuum

A dialect continuum or dialect chain is a spread of language varieties spoken across some geographical area such that neighbouring varieties differ only slightly, but the differences accumulate over distance so that widely separated varieties are not mutually intelligible. That happens, for example, across large parts of India (the Indo-Aryan languages) or West Africa such as between center Benin, eastern Togo and Nigeria, or the Maghreb(Maghrebi Arabic). Historically, it also happened in various parts of Europe such as between Portugal, southern Belgium (Wallonia) and southern Italy (Western Romance languages) and between Flanders and Austria (German dialects). Leonard Bloomfield used the name dialect area.^[1] Charles F. Hockett used the term L-complex.^[2] It is analogous to a ring species in evolutionary biology.^[3]

Dialect continua typically occur in long-settled agrarian populations, as innovations spread from their various points of origin as waves. In this situation, hierarchical classifications of varieties are impractical. Instead, dialectologistsmap variation of various language features across a dialect continuum, drawing lines called isoglosses between areas that differ with respect to some feature.^[4]

Since the early 20th century, the increasing dominance of nation-states and their standard languages has been steadily eliminating the nonstandard dialects that comprise dialect continua, making the boundaries ever more abrupt and well-defined. (…)

Języki zmieniają się, zwłaszcza wtedy, gdy dochodzi do zmian np. powstania nowych technologii (hodowla, rolnictwo, metaloplastyka, itp.), filozofii (Zaratusztra, Vedy, itp.), czy mieszanie z innymi ludami…

Wg mnie + np. Elena Kuźmina, itp, mogło być jakoś tak:

PRa-PRa-PRa-Z/S+ŁoW+iaNie, czyli Łowcy z Północy, WHG i EHG, jak np. Karelczyk, ale i Vasilievka, Aleksandria wyznawali Tradycję Łowców Zbieraczy z Północy = Tradycję PRa-Z/S+L”oW+iaN’+SKa” np. w Mezine 15,000 temu, czyli w dorzeczu Desny, (a nie jak omyłkowo twierdziłem Prypeci). Wygląda więc na to, że jestem turbo-deśniakiem, a nie turbo-prypeciarzem, chociaż to pewno jeszcze gorzej, bo jeszcze bardziej na wschód… Ci Północni Łowcy pewno polowali, łowili, zbierali, itp. na dużym obszarze od Doggerlandu do Bajkału, bo przemieszczali się za przemieszczającymi się stadami zwierząt. Mówili oni wysokoenergetycznym językiem Łowców, gdzie wysokobrzmiące dźwięki, tzw. sibilanty, czyli dźwięki świszczące, gwiżdżące, szeleszczące, czyli inaczej dźwięczne odgrywały bardzo ważną rolę w przekazie informacji, patrz język khoisan i tzw, paradygmat dźwiękowy tzw. PIE, czyli wg mnie pierwotny wzór dźwięków języka Pra-Słowiańskiego.

Proszę poczytać o tym, co już dawno pisałem o tzw. językach syntetycznych i porównać to z występowaniem dźwięków miękkich, dźwięcznych, świszczących, gwiżdżących / sibilantów, ale także i dźwięków tzw. nosowych, jak ą/a” i ę/e”…

Przypominam, że haplogrupa N i języki uralskie, jak np. fiński, węgierski, itp. są późne na zachód od Guralu, a szczególnie nad Bałtykiem, jak i to, że mają wiele wspólnego z tzw. PIE, np. zapożyczenia, przez długi kontakt, itp.

UWAGA! Przypominam skąd wzięli się przodkowie Węgrów:

https://skrbh.wordpress.com/2018/02/08/105-sarmaci-germanie-i-slowianie-moja-odpowiedz-na-tekst-adriana-leszczynskiego/#comment-3314

Cały trzon języka Pra-Słowiańskiego, jest trzonem odziedziczonym po Łowcach / L”oW+Ca(c)H od Łowów / L”oW+o”W, Łowienia / L”oW+ieNia, Połowa / Po+L”oWa, Płowa / P+L”oWa, itd. Do tego trzonu, odmiana i dźwięki wysokoenergetyczne, dodawane były nowe słowa opisujące w kolejności, hodowlę, patrz Chów / (c)Ho”W, Łowca / L”oW+Ca, zbieractwo i ogrodnictwo Łowoc / ŁoW+oC, Łobły / L”oB+L”y, Łobłok / L”oB+L”oK, Łobłoko / L”oB+L”oKo…

Jabłonie rosną przypominam dziko w górach Załtaj na wzchód od jeziora Bajkał… Koniowate lubiom jeść jabłka…

Poważną zmianę w prastarym świszcząco-gwiżdżącym języku Łowców wprowadziło rolnictwo, ale tylko na poziomie nowych pojęć i słów, ale nie ich wymowy, czy gramatyki! Problemem jest to, że tzw. podkład lub nakład językowy w takim j. polskim NIE ISTNIEJE… Nie ma go… O kreolskich językach jak np. w kolejności Po-Pra-Słowiańsko-Aryjskim i jego kolejnych odmianach, patrz tzw. dialect continuum, mamy tzw. j. staro-scytyjski, inaczej zniekształcony niż j. awestyjski, itd. Zaratusztra tu wywrócił wszystko do góry nogami, z tym że tzw. rough breathing, kentumizacja, zamiana P>F, itp. zaszły już przed tym, jak powstali „właściwi” „Irańczycy z Iranu”, czyli np. w Sintashta, Andronowo, BMAC, Yaz, itp., czyli dobrze na północ od Iranu.

Dlaczego tak twierdzę, ano dlatego, że podobne zniekształcenia obserwuje się także w j. tzw. tocharskim, armeńskim, hetyckim, ale zwłaszcza tzw. greckim / ahaiskim / selleńskim / mykeńskim i innych pokrewnych, jak j. celtyckie, germańskie, itp.

Mittani raczej nie jest wyjątkiem, ale może wskazywać, że mogły istnieć różne fale migracji po-aryjskich, zwłaszcza na zachód w kierunku Europy i faktycznie ostateczne „iranizacja” „Irańczyków z Iranu” albo może raczej „awestyzacja”, nastąpiła już rzeczywiście na Płaskowyżu Irańskim.

Języki jak j. osetyjski, ormiański, hetycki, potwierdzają tę północną drogę przenoszenia się tych zniekształceń,.. choć przyznaję, że i południowa droga też jest możliwa, ale czy są na nią jakieś dowody? Było, jak było, ale ważne, że te same zniekształcenia pierwotnego wzoru dźwięków, są słyszalne na całej długości od Afganistanu do Grecji i nawet dalej do Walii.

Pan natomiast popełnia błąd, który popełniają allochtoniczni archeologowie. Pan podobnie jak oni lepiej do starożytnych i średniowiecznych skrybów wie kogo należy uważać za Sarmatę, a kogo nie.

A czy starożytni i średniowieczni skrybowie to od teraz jakieś jedyne źródło niepokalanej prawdy jest?!! A jaki ma to co piszę związek z allo-allo archeologami, i tym, co oni uważają, czy nie, no to daruje Pan nie wiem. Wg mnie za dużo Pan się tych kronik naczytał i nie zauważa nic po za nimi… Wg mnie to dużo za mało…

I tu tkwi Pana błąd. Kossinna też w swej arogancji wiedział lepiej, że Germanie z terenu Polski byli Pra-Niemcami. Odkopał jakieś garnki w kulturze przeworskiej i stwierdził, że garnki gadały po niemiecku. Tak się nie da.

A gdzie ja na jakieś garnki powołuję się?!! Znalazł już Pan te nieszczęsne tamgi, starsze od tych po-piastowskich, hm? Jaki ma to związek, ze zniekształceniami dźwięków?

Nie wolno w oderwaniu od źródeł, na podstawie tylko i wyłącznie kultur archeologicznych określać wybiórczo kto był kim. Stworzył Pan sobie swoją własną definicję Sarmatów i dlatego nie możemy się dogadać od kilku dni.

Ja niby stworzyłem sobie swoją definicję Sarmatów, a Pan to niby sobie jej nie stworzył? Pan zrobił to tylko na podstawie tych samych źródeł, które Pan sam pozbawia wiarygodności. Dla mnie to jest CHORE!

Ja trzymam się definicji zapisanych przez starożytnych w dawnych kronikach. Mam też świadomość, co wiele razy podkreślałem w swoim artykule, że różni starożytni różnie definiowali Sarmatów – raz stosując pojęcie węższe, innym razem pojęcie szersze. Jednak bez względu na to, zawsze łączyli ich ze słowiańskością. I tego się trzymam.

Powtarzam, że skoro wszystko może być wszystkim, no to i „słowiańskość” może być i „irańskością”. Wg takiej oceny, skoro sam Pan wybiera, co jest a co nie jest źródłem, itp., nie widzę możliwości dalszego wspólnego dochodzenia do niczego. Tu nie ma zwyczajnie o czym rozmawiać.

Proszę też pamiętać, że archeolodzy popełniają też inny błąd. Łączą np. Słowian tylko z k. praską. Pan robi coś podobnego – łączy Sarmatów tylko z k. z okolic Samary i Jeziora Aralskiego. I tu tkwi Pana błąd.

A gdzie ja niby tak robię? Ja twierdzę, że kroniki twierdzą, że wszystkie te ludy przyszły ze wschodu… Wszystko układa się w logiczną całość, patrz późniejsze zniekształcenia np. po-andronowskie, itp, nałożyły się na różne podłoża językowe, inne u tzw. Tocharów, inne u tzw. Indo-Ariów, inne u Irano-Ariów, i inne u Scyto-Ariów, czy Sarmato-Ariów, itp. Ja patrzę się na język i na tej podstawie twierdzą, co twierdzę, patrz zniekształcenia odnajdywane w j. osetyjskim, ukraińskim, słowackim, czeskim, itp., ale już nie w j. polskim.

UWAGA! Wyjątek patrz dawniej Goła / GoL”a, Gala / GaLa, > Hala / HaLa, czyli G>H.

Słowianie stworzyli wiele kultur, bo w V w. byli już trak wielkim ludem i zajmowali już tak wielkie terytorium, że nie było możliwe, aby na tak wielkim obszarze stworzyć tylko jedną kulturę materialną. Natomiast kultura duchowa, o czym mało się mówi, jest dużo bardziej stabilna i trwała.

Myli Pan kulturę i tradycję z językiem i wymawianiem dźwięków, jak i tym, co te wymówione dźwięki znaczą dla kogo!

Dzięki temu widać podobieństwo kultury duchowej zarówno u R1a w Azji, jak i u R1a w Europie.

Koło też jest wszędzie podobne… Czy to jest dowód, że wszędzie gdzie używa się koła, to mówi się po polsku lub słowiańsku?

Ufa Pan poza tym definicjom archeologów, a jak im nie ufam, bo skala idiotyzmów, które napisali na przestrzeni lat jest porażająca.

Ja porównuję dane, tak jak Pan, ale ja z jednej strony nie twierdzę, że te same dane są niewiarygodne, by potem twierdzić, że tylko te niewiarygodne dane są jedynymi, które brane są pod uwagę… Dla mnie to jest CHORE!

Mój artykuł dotyczy źródeł i ich interpretacji i tego się trzymajmy.

Pana artykuł dotyczy Pańskiego rozumienia tego, co wg Pana rozumieli i tak zapisali jacyś kronikarze, ale tylko ci, na których Pan powołuje się. Powtarzam, że z tym, co dotyczy tzw. Sarmatów i ich przodków, czyli np. tzw. Scytów, czy Ariów zgodzić się z Pańskim tokiem rozumowania nie mogę, bo dane nie wskazują na to, że tzw. Sarmaci byli przodkami Słowian. Było dokładnie odwrotnie, patrz tzw. Ariowie, czyli przodkowie i Irańczyków, i Sinusów, i Scytów i Sarmatów, itd.

Nie moja wina, że dawni pisarze identyfikowali Słowian z Sarmatami. Tak samo jak nie moja wina, że ci sami pisarze identyfikowali Wandalów z Polakami i Słowianami Zachodnimi.

To Pan tak twierdzi. Ja nie wiem, z kim dawni kronikarze identyfokowali Słowian. Proszę o to pytać innych historyków.

Pan poucza dawnych greckich pisarzy, że się mylili, bo źle identyfikowali Sarmatów, a kossiniarze-godłowszczaki twierdzą, że dawni pisarze mylili się łącząc rzekomo niemieckojęzycznych Wandalów ze Słowianami Zachodnimi. Ani jedni i drudzy się nie mylili. Myli się Pan w odniesieniu do Sarmatów i mylą się godłowszczaki w odniesieniu zarówno do Wandalów jak i Sarmatów.

Trochę tu Pan szeroko poleciał, więc i ja polecę szeroko, ale krótko. A umie Pan coś z tego, co Pan tu o rzekomo „słowiańskich” Sarmatach twierdzi jakoś w ogóle czymś udowodnić, hm?

W tym zdaniu tkwi cała esencja Pańskiego błądzenia: „Scyci i Sarmaci, ale nie ci, co ich jacyś Grecy tak nazywali, ale ci, prawdziwi, jak ci z wykopalisk, nie mają słowiańskiej ani tradycji, ani języka, ani kultury”.

A tzw. Hiperborejczycy? To Hiperborejczycy to już nie Słowianie, ale Scyci i Sarmaci? Zapomniał Pan o Hiperborejczykach, tak?

No tak – Pan wie lepiej od dawnych pisarzy kim byli Scyci i Sarmaci. Kossinna też lepiej wiedział kim byli dawni Wandalowie wbrew dawnym pisarzom. A wszyscy dawni pisarze oczywiście kłamali, konfabulowali, mylili się, ulegali modzie nazewniczej. Nie!!! To współczesna nauka się myli i zmienia definicje! I o tym jest ten artykuł.

Wg mnie w żaden sposób nie udowodnił Pan, że Scytowie i Sarmaci, to byli Słowianie lub Pra-Słowianie,.. podobnie jak Ariowie, i ich przodkowie z Sintashta…

Mamy tu dwa pomysły na to wszystko.

Pana pomysł, wg mnie jest taki, że Słowianie byli wszędzie. Także i w Iranie, i w Sindiach, i w Basenie Tarim, itd. Nawet Celtowie, to pewno Słowianie, no bo przecież R1b występuje także i u Słowian… Każdy był każdym, czyli Słowianinem…

Mój pomysł to tzw. dialect continuum, czyli każdy był każdym, jak i u Pana, z tym, że z każdym następnym każdym stawał się mniej dźwięczny, czyli odrobinę ubezdźwięczniał się, czyli kentumizował, co dokładnie pokazuje rozmieszczenie zniekształceń, tzw. rough breathing, czyli tzw. PIE=PS S>H…

Ja nie wierzę w brak zmian, a Pan nie wierzy w to, że zmiany następowały i nadal następują i następować dalej będą… Pański wszechświat jest stały, a mój jest jak step… najeżdżany na wiosnę przez różne ludy… Pański jest jednorodny, a mój to taka raczej bezładna mieszanina…

Żeby było jasne: nie zarzucam Panu kossinnowych poglądów allo-allo, tylko podobną arogancję w narzucaniu definicji plemiennych i wypaczaniu definicji starożytnych. Cały chaos w nauce powstał w ten sposób, że współcześni zaczęli zmieniać definicje starożytnych i średniowiecznych skrybów.

Problem jest w tym, że Pan tylko wierzy w swoją logikę i swoje źródła i ich jednoczesną nie i wiarygodność… Nie kupuję tego.

Natomiast to, co Pan napisał odnośnie powstawania i ewoluowania języków jest ciekawe i nie mówię, że nie ma Pan racji. Jednakże po swojemu stosuje Pan definicje i stąd nie mogliśmy się dogadać. Dla Pana Sarmaci to tylko Średni Stog, Sintaszta, Andronowo. Dla mnie niekoniecznie. I tu mamy rozdźwięk.

Miesza Pan znów pojęcia! Sredny Stog udomowił konia, ale nie wymyślił np. rydwanu. CWC wygląda na to, że pochodzi ze Sredny Stog, a nie z Yamna i to CWC wyruszyła na zachód i na wschód, by tam dojechać do Arkaim, gdzie na dobre zaczęli mieszać się z pozostałościami po Khvalynsk, Samara, Poltavka, Potapovka, Sintashta, Andronowo, Srubna, itd. Tam już Z93 wyłazi wszędzie, a nie tylko pochodne po Z645 z CWC, itp. Tam coś zmieniło się, bo Ariowie, Scyci, Sarmaci, itp. przestali uprawiać ziemię, a zostali tylko pasterzami i hodowcami na koniach, a nie na wozach, czy rydwanach. Ta zmiana jest zapisana w języku i to jest utrata dźwięczności, która z czegoś MUSIAŁA WYNIKNĄĆ! Wg mnie wynikła z mieszania się kultur, nie koniecznie tylko samych genów, patrz Bałtowie, czy inni tzw. Ugro-Finowie, czy ci, czy tamci Turkici z ich tatarsko-mongolskimi językami…

Poza tym Panie Skryba proszę powstrzymać swe emocje, bo się Pan wiele razy zagalopował zarówno w epitetach jak i zarzucając mi, że nic nie wiem o wspomnianych kulturach. Wiem. I udowadniać tego nie muszę, bo o nich pisałem już dawno temu m.in. w artykule „Krótka historia rodu genetycznego R1a”.

Bez jaj! Nie umiał Pan ani wtedy i pewno nadal nie umie nawet napisać prawdy o tym kto to byli ci Ariowie, tylko Pan kluczy i kluczy i nazywa sobie to, co Panu jak wygodnie. Pra-Słowianie to Przodkowie Orłów / Ariów, a nie odwrotnie. Ze Scytami, Sarmatami, itp., było podobnie.

Rozmowę nt. definicji Sarmatów uważam tym samym za zakończoną.

Ochochocho… No proszzz… Może Pan uważać, co Pan sobie życzy. Niestety, szczerze obawiam się, że rozmowa o definicji tzw. Scytów i Sarmatów, itp., dopiero się na dobre rozpoczyna i nie będzie ona prowadzona TYLKO I WYŁĄCZNIE na podstawie jakichś kronik, niestety, albo może i stety… Poczekamy na więcej próbek, to okaże się więcej, ale już i tak widać, że Z93 idzie na zachód, patrz Srubna z rejonu Samary, Bułgarii…

Natomiast z chęcią poznam Pańskie zdanie nt. migracji ludów R1a i ich łączenia z innymi ludami np. R1b oraz powiązań tych ludów z kulturami arch. Mógłby Pan nawet napisać artykuł na ten temat zamieszczając tam czytelne mapki i pokazując migrację oraz przekształcenia językowe jakie zachodziły w rodzie R1a.

Przecież już to dokładnie wyjaśniłem. Proszę poszukać sobie tych oczywistych zmian, choćby na przykładzie liczebników. Tam wszystko jest…

Proszę tylko o jedno: o powstrzymanie swoich negatywnych emocji. Pan i ja robimy ważną robotę – odkłamujemy naukę. Źle by było, abyśmy pokłócili się, zerwali ze sobą kontakt i przestali się wspierać. Nasza siła tkwi też w tym, że jest nas coraz więcej. Źle by było, abyśmy teraz, gdy z każdym dniem wzrasta nasza siła, abyśmy zaczęli się dzielić i walczyć ze sobą zamiast walczyć ze wspólnym hitlerowskim wrogiem – allochtonicznym okupantem umysłów Polaków.

Nie rozumiemy się. Ja podaję dowody, że podważające Pańskie twierdzenia co do rzekomej „słowiańskość” tzw. Scytów i Sarmatów, itp. Umie je Pan podważyć, czy nie? Co to ma wspólnego z naszym wspólnym wrogiem? Moim jedynym wrogiem jest NIEPRAWDA, a nie allo-allo, choć przyznaję, że służą jej bardzo dobrze…

Mi chodzi tylko o to, że drobne zmiany na przestrzeni wieków, nakładając się na siebie MUSZĄ DOPROWADZIĆ DO ZMIAN JĘZYKOWYCH, czyli np. do kreolizacji, czyli np. ubezdźwięcznienia, czyli do utraty dźwięczności, czyli do tzw. kentumizacji, czyli dr Jamroszko i dr Makuch nie mieli racji, a zatem i Pan, skoro powołuje się Pan na jednego z nich. Powtarzam, niech Pan poszuka tych przed-piastowskich tamg…

Nie wiem czy Pan słyszał, ale niedawno była prelekcja prof. T. Grzybowskiego nt. genetycznych odkryć pochodzenia Polaków i facet mocno stoi na stanowisku autochtonicznym. Kilka dni wcześniej w Poznaniu był podobny wykład prof. Figlerowicza i on także silnie i dobitnie obstawał przy autochtonizmie. Zatem w tej walce z nazistowskim okupantem nie jesteśmy już sami, jako fascynaci. Środowisko naukowe zaczyna dołączać do naszego chóru. O prof. M. Kowalskim i jego książce, która ma się niebawem ukazać już nie wspomnę. A jeszcze jest archeolog prof. Makiewicz, Justyn Skowron i inni. Prypeciarstwo zaczyna dostawać wpierdol, co mnie niezmiernie cieszy. Pana mam nadzieję też powinno to radować 🙂 Pozdrawiam, Adrian Leszczyński

Raduje, raduje,.. ale ja widzę zachowane zniekształcenia po-scytyjskie, po-sarmackie, właśnie w j. osetyjskim, których w j. polskim brak. Tzw. rough breathing, czyli ubezdźwięcznienie, czyli utrata dźwięczności, czyli tzw. kentumizacja C, S>H jest kluczem do językoznawstwa i dojścia do rzeczywistych wniosków, a nie do tworzenia wg mnie kolejnego nie prawdziwego obrazu rzeczywistości i jej przeszłości, patrz „Słowianie byli wszędzie”. Na Marsie także… 😦