dawanie (1.1)
Jak obiecywałem min. w poprzednim wpisie, zajmę się teraz słowami ciągle powiązanymi z Jantarem / Ja”/oND+DaR+eM, jako Jętym / Jątym Darem, ale w znaczeniu wielokrotności i powtarzalności.
W j. polskim istnieją postacie czasowników tzw. dokonane i niedokonane, czyli wielokrotne. Różnica polega na tym, że np. Jantar można Dać / DaC’ raz,.. albo można Dawać / DaW+aC’ wielokrotnie, albo właśnie teraz i ta czynność w obu wypadkach trwa.
Jeśli ktoś myśli, że to, że w j. polskim istnieją obie postacie nie ma żadnego znaczenia, no cóż… To tylko jego problem, bo statystyka mówi coś zupełnie innego…
A i zwróćcie dalej uwagę na to, co w tym dokonanym lub niedokonanym aspekcie… dotyczy j. gruzińskiego i… hebrajskiego odtwarzanego już co najmniej 2 razy…
Jak ktoś może słyszał coś o tzw. podkładzie kartwelskim w tzw. PIE, no to coś może sobie skojarzyć. Przypominam, że twierdzę, że mogło być inaczej niż twierdzi Bomhard… i to język Pra-Słowiański miał wpływ na j. Pra-Kartwelski… Tu znajdziecie jeszcze więcej wiadomości na ten temat.
A i nie jest to wcale ostatni wpis z tej serii, także… jak chcecie, to czekajcie cierpliwie…
https://pl.wikipedia.org/wiki/Aspekt_(j%C4%99zykoznawstwo)
Aspekt (językoznawstwo)
Aspekt (postać, forma) – kategoria gramatyczna wyrażająca sposób przedstawienia czynności lub stanu.
Aspekt w języku polskim
Dla języków słowiańskich charakterystyczna jest leksykalizacjakategorii gramatycznej aspektu – aspekt zawarty jest w znaczeniu danego czasownika (nie zaś w formie gramatycznej, w jakiej jest on użyty)[1] i występuje w dwóch podstawowych wartościach:
- aspekt dokonany;
- aspekt niedokonany.
Ogólnie mówiąc, aspekt dokonany pozwala przedstawić czynność jako zakończoną, wykonaną. Natomiast aspekt niedokonany nie przedstawia czynności jako czynności zakończonej, lecz raczej jako trwającą lub powtarzającą się. Dokładne opisanie różnicy między aspektem dokonanym a niedokonanym jest bardzo trudne. Polacy intuicyjnie rozumieją tę różnicę, ponieważ aspekt jest jedną z podstawowych kategorii w ich języku ojczystym. Sprawia ona za to ogromne trudności cudzoziemcom uczącym się któregoś z języków słowiańskich.
Czasowniki niedokonane oznaczają:
- właśnie odbywające się czynności lub zachodzące stany, których przebieg uważa mówiący za istotny, np. jutro o piątej po południu będę czytał książkę;
- czynności stanowiące tło dla innych wydarzeń (wyrażanych czasownikami dokonanymi), np. czytałem książkę, gdy zadzwonił telefon;
- czynności równoczesne, np. będę czytać książkę, podczas gdy brat będzie pisać list;
- czynności duratywne, trwające przez pewien czas, np. krzyczał, będzie drgać;
- ruch bez określonego celu, np. chodzę;
- czynności wielokrotne (iteratywne), np. dopisywać, będziemy wychodziły (wielokrotnie);
- czynności nierezultatywne, jedynie skierowane w stronę jakiegoś celu (niekoniecznie zmierzające do jego osiągnięcia), np.: będę pisał list;
- stany ciągłe, np. będę stać.
Czasowniki dokonane oznaczają czynności przeszłe lub przyszłe, ale nie teraźniejsze – czynność właśnie odbywająca się nie może być już zakończona, więc nie może być wyrażona czasownikiem dokonanym. Czasowniki dokonane mogą oznaczać:
- stany lub czynności, które zakończyły się (choćby przed sekundą) lub które będą zakończone, o nieistotnym przebiegu, krótkotrwałe lub traktowane przez mówiącego jako całość, np. krzyknął, drgnie;
- czynności jednorazowe, np. dopisać, wyjdziemy;
- czynności, których cel został lub zostanie osiągnięty, łatwo lub z trudnością, np. przeczytałem, doczytała się;
- przyczyny określonego stanu, np. pokochała (a więc kocha), zrozumiesz (a więc będziesz już rozumieć), poznamy (zatem będziemy znać);
- początek czynności lub stanu, np. wstanę, zaczerwienił się;
- koniec czynności lub stanu, np. dośpiewaj;
- czynności wykonywane w wielu miejscach, na wielu przedmiotach lub przez wiele podmiotów w tym samym czasie, np. powynosił, popękają, poucinać;
- czynności lub stany, które trwały lub będą trwać przez pewien czas, np. postoję, pobył.
Ze względu na aspekt wyróżnia się w językach słowiańskich cztery grupy czasowników:
- czasowniki dokonane (występujące tylko w aspekcie dokonanym) – np. polskie skoczyć, przeczytać;
- czasowniki niedokonane (występujące tylko w aspekcie niedokonanym) – np. polskie skakać, czytać;
- czasowniki dwuaspektowe (występujące w aspekcie dokonanym i niedokonanym) – np. polskie aresztować.
- czasowniki jednoaspektowe (występujące albo w aspekcie dokonanym albo w niedokonanym) – np. polskie być, mieć, musieć, móc, umieć, potrafić.
Czysta para aspektowa to taka para czasowników, między którymi jedyną różnicą znaczenia jest różnica aspektu. Przykładami mogą być takie pary jak skakać – skoczyć, czytać – przeczytać. Jedyną różnicą między znaczeniem czasownika skakać a znaczeniem czasownika skoczyć jest to, że pierwszy z nich jest niedokonany, a drugi dokonany.
Większość czasowników o prostej budowie słowotwórczej jest niedokonana w języku polskim, podobnie jak w innych językach słowiańskich, np. iść, nieść, pisać. Istnieje też grupa prostych czasowników dokonanych, np. dać, siąść. Liczne czasowniki dokonane zawierają przyrostek i są pozbawione przedrostków, np. krzyknąć, kupić (por. niedokonane kupować z innym przyrostkiem).
Stosunkowo liczne czasowniki dokonane są utworzone od prostych czasowników niedokonanych poprzez dodanie przedrostka. Do tworzenia czasownika dokonanego tworzącego z prostym czasownikiem niedokonanym parę aspektową używa się różnych przedrostków bez jasnych reguł. W języku polskim najczęściej używanym przedrostkiem w tej funkcji jest z-/ze-/s-/ś- (około 42% par aspektowych omawianego rodzaju)[2], stosunkowo często używane są także za- (23%), wy- (11%), po- (8%), u- (8%). Czasami przedrostek zależy od wariantu regionalnego języka lub od konkretnego znaczenia czasownika, np. dokonanym odpowiednikiem malować jest pomalować w znaczeniu ‚kłaść farbę na ścianę’, namalowaćw znaczeniu ‚wykonać obraz’, albo też umalować w znaczeniu ‚wykonać makijaż ust’.
Dany niedokonany czasownik prosty jest zwykle podstawą słowotwórczą przy tworzeniu kilku czasowników dokonanych na drodze prefiksacji. Większość utworzonych tym sposobem czasowników nie stanowi par aspektowych z czasownikiem prostym, a więc ich znaczenie różni się od znaczenia czasownika stanowiącego podstawę słowotwórczą. Z reguły takie czasowniki tworzą własne odpowiedniki niedokonane na drodze sufiksacji lub alternacji rdzenia. Przykład:
- prać jest prostym czasownikiem niedokonanym;
- uprać jest jego dokonanym odpowiednikiem (buduje wraz z nim parę aspektową);
- doprać, przeprać, oprać są czasownikami dokonanymi z nieco innym znaczeniem;
- dopierać, przepierać, opierać są wtórnymi czasownikami niedokonanymi tworzącymi pary aspektowe odpowiednio z doprać, przeprać, oprać; forma *upierać nie istnieje, gdyż niedokonanym odpowiednikiem uprać jest prać.
Dodanie przedrostka do czasownika niedokonanego nie zawsze zmienia aspekt na dokonany, np. chodzić – wchodzić. Czasami zmiana aspektu występuje tylko przy określonym znaczeniu czasownika, np. pochodzić jest niedokonany w znaczeniu być skądś, ale dokonany w znaczeniu chodzić przez pewien czas (w żadnym z tych znaczeń pochodzić nie tworzy pary aspektowej z chodzić).
Pewna liczba czasowników tworzy pary z formami utworzonymi przez dodanie jednocześnie przedrostka i przyrostka, np. stawiać – postawić. lub też na drodze supletywnej, np. brać – wziąć, widzieć – zobaczyć.
Specjalną kategorią czasowników niedokonanych są czasowniki wyrażające ruch bez określonego kierunku. Są to czasowniki jednoaspektowe (nie mają odpowiedników dokonanych), tworzone od innych czasowników niedokonanych poprzez wymianę w rdzeniu lub na drodze supletywnej, np. nosić (od nieść), chodzić (od iść). Gdy takie czasowniki otrzymują cel, stają się wielokrotne: chodzić do szkoły.
Kolejną grupę czasowników jednoaspektowych tworzą pozostałe czasowniki wielokrotne. Tworzone są od innych czasowników niedokonanych, wliczając grupę poprzednią: chadzać(od chodzić), jadać (od jeść). Obie te grupy nie są zbyt liczne: większość polskich czasowników nie ma odpowiedników wielokrotnych, a czynność powtarzającą się wyraża po prostu forma niedokonana (także wówczas, gdy istnieje specjalny czasownik iteratywny, np. zamiast czytuję najczęściej używa się formy czytam).
Czasowniki dokonane wyrażające czynności wykonywane jednocześnie w wielu miejscach, na wielu przedmiotach lub przez wiele podmiotów (np. poukładać), a także takie, które wyrażają czynności lub stany trwające przez pewien czas (poleżeć, pomyśleć w znaczeniu „myśleć przez pewien czas”), nie mają odpowiedników niedokonanych. Utworzone są przy pomocy przedrostka po- (który poza tym posiada też inne funkcje).
Stany i czynności trwające przez pewien czas bywają wyrażane zarówno przez czasowniki niedokonane, jak i dokonane: cały dzień leżał w łóżku znaczy niemal to samo, co cały dzień przeleżał w łóżku. Różnica jest głównie stylistyczna: forma niedokonana jest tu neutralna, dokonana sprawia, że wypowiedź uzyskuje mocniejszy ton.
Aspekt jest kategorią nadrzędną względem czasu i trybu, dlatego niektóre formy czasownika (jak bezokolicznik) rozróżniają aspekt, choć nie rozróżniają czasu. Od aspektu czasownika zależy możliwość utworzenia niektórych form gramatycznych. Na przykład w języku polskim oraz we wszystkich pozostałych współczesnych językach północnosłowiańskich czasowniki dokonane nie tworzą form czasu przyszłego złożonego. Możemy więc powiedzieć będę skakał, będę czytał, będę aresztował, ale nie *będę skoczył, *będę przeczytał[3]. Z kolei od czasowników niedokonanych nie można w języku polskim utworzyć imiesłowu przysłówkowego uprzedniego. Istnieją więc formy skoczywszy, przeczytawszy, aresztowawszy, ale nie *skakawszy, *czytawszy.
Z powyższego wynika, że kategoria aspektu jest silnie związana z kategorią czasu.
Oto lista form polskiego czasownika, które mogą być utworzone od dowolnego czasownika, niezależnie od aspektu:
- bezokolicznik: pisać – napisać;
- imiesłów bierny: pisany – napisany;
- odsłownik: pisanie – napisanie;
- bezosobnik: pisano – napisano;
- bezosobnik trybu przypuszczającego: pisano by – napisano by;
- czas przeszły: pisał – napisał;
- czas przyszły[4]: będzie pisać / będzie pisał – napisze;
- tryb przypuszczający: pisałby – napisałby;
- druga forma trybu przypuszczającego: byłby pisał – byłby napisał;
- tryb rozkazujący: pisz – napisz.
Następujące formy tworzone są jedynie przez czasowniki niedokonane:
- imiesłów przysłówkowy współczesny – pisząc;
- imiesłów czynny (przymiotnikowy) – piszący;
- czas teraźniejszy – pisze.
Jedna forma może być tworzona tylko do czasowników dokonanych, a mianowicie:
- imiesłów przysłówkowy uprzedni – napisawszy.
W innych językach
Kategoria aspektu istnieje nie tylko w językach słowiańskich.
W języku angielskim mówi się nawet o kategoriach ASPEKT1 i ASPEKT2. Pierwszy rodzaj aspektu przybiera wartości „zwykły” (nienacechowany) – ciągły (Continuous), drugi rodzaj aspektu wartości „zwykły” – perfektywny (trudno tłumaczyć go jako „dokonany”, skoro z dokonanym aspektem słowiańskim ma on niewiele wspólnego). W sumie istnieją więc 4 formy aspektowe, np.
- 1. I write
- 2. I am writing
- 3. I have written
- 4. I have been writing
Wszystkie podane formy to czas teraźniejszy. Analogiczne formy aspektowe występują jednak także w innych czasach (przeszły, przyszły, przyszły w przeszłości), a także w formach niefinitywnych (przede wszystkim w bezokolicznikachto write, to be writing, to have written, to have been writing). Z powyższego widać, że aspekt angielski ma dużo wspólnego ze słowiańskim, gdyż jest kategorią niezależną od czasu. Różnica polega na tym, że aspekt angielski wyrażany jest środkami gramatycznymi, podczas gdy aspekt słowiański – zasadniczo środkami leksykalnymi.
Aspekt podobny do słowiańskiego występuje w języku gruzińskim. Mimo przynależności tego ostatniego do całkiem innej rodziny językowej (kartwelskiej) i odrębności typologicznej (gruziński jest zasadniczo językiem aktywnym, podczas gdy słowiańskie należą do typu akuzatywnego) niektóre podobieństwa są uderzające. Dodanie przedrostka do formy czasu teraźniejszego nadaje jej znaczenie czasu przyszłego dokonanego w obu wypadkach.
W wielu innych wypadkach istnieje kategoria przypominająca aspekt, ale podrzędna względem kategorii czasu. Na ogół przy tym ów „aspekt” jest dobrze rozwinięty w czasie przeszłym. Klasycznymi przykładami języków z tego rodzaju aspektem są łacina i greka. Warto zauważyć, że tzw. aspekt dokonany nie odpowiada w tych językach słowiańskiemu, co jest szczególnie widoczne w przypadku łaciny w odniesieniu do czasownika esse (być). Polskiemu był odpowiadają 2 formy łacińskie: erat i fuit, różniące się właśnie aspektem. To samo zjawisko istnieje w językach wywodzących się z łaciny. Np. w hiszpańskim polskiemu był odpowiada cały szereg form, z których 4 są proste: era, fue, estaba, estuvo (choć przynależą one do dwóch leksemów, to jednak różnica znaczeniowa między tymi leksemami zbliża się do różnicy między różnymi aspektami[5]).
Istnieją także języki, które nie znają kategorii czasu, znają za to kategorię aspektu (na ogół wyrażaną środkami gramatycznymi). Klasycznym przykładem jest tu biblijny język hebrajski, w którym występują aspekt dokonany i niedokonany. W dzisiejszym hebrajskim wygląda to zupełnie inaczej, aspekt właściwie zanikł i „przeobraził się” w czas, tj. dawna forma niedokonana oznacza czas przyszły, dawna forma dokonana – czas przeszły, a czas teraźniejszy jest nową konstrukcją, wyrażaną przez dawny imiesłów czynny.
W języku mandaryńskim aspekt i czas tworzą właściwie jedną kategorię.
Zobacz też
Przypisy
- Skocz do góry↑ Wśród językoznawców nie ma jednak pełnej zgody co do charakteru kategorii aspektu w językach słowiańskich. Niektórzy uznają ją – na wzór aspektu w innych językach indoeuropejskich – za kategorię fleksyjną. Oznaczałoby to, że czasownik odmienia się przez aspekt, a więc czasowniki dokonane i czasowniki niedokonane danej pary aspektowej (np. skoczyć i skakać) uznawane są w myśl tej teorii za formy jednego czasownika (skoczyć i skakać to odpowiednio bezokolicznik dokonany i niedokonany tego samego czasownika). Rozdział o językach słowiańskich w niniejszym artykule dotyczy jednak aspektu jako kategorii selektywnej, przysługującej na stałe danemu czasownikowi (tak jak rodzaj rzeczownikowi).
…..
Dawać / DaW+aC’ – Postać niedokonana / wielokrotna / powtarzalna
…..
https://pl.wiktionary.org/wiki/dawa%C4%87
dawać (język polski)
- znaczenia:
czasownik przechodni niedokonany (dk. dać)
czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. dać)
czasownik zwrotny niedokonany dawać się (dk. dać się)
- odmiana:
- (1.1) koniugacja IX
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik dawać czas teraźniejszy daję dajesz daje dajemy dajecie dają czas przeszły m dawałem dawałeś dawał dawaliśmy dawaliście dawali f dawałam dawałaś dawała dawałyśmy dawałyście dawały n dawałom dawałoś dawało tryb rozkazujący niech daję dawaj niech daje dawajmy dawajcie niech dają pozostałe formy czas przyszły m będę dawał,
będę dawaćbędziesz dawał,
będziesz dawaćbędzie dawał,
będzie dawaćbędziemy dawali,
będziemy dawaćbędziecie dawali,
będziecie dawaćbędą dawali,
będą dawaćf będę dawała,
będę dawaćbędziesz dawała,
będziesz dawaćbędzie dawała,
będzie dawaćbędziemy dawały,
będziemy dawaćbędziecie dawały,
będziecie dawaćbędą dawały,
będą dawaćn będę dawało,
będę dawaćbędziesz dawało,
będziesz dawaćbędzie dawało,
będzie dawaćczas zaprzeszły m dawałem był dawałeś był dawał był dawaliśmy byli dawaliście byli dawali byli f dawałam była dawałaś była dawała była dawałyśmy były dawałyście były dawały były n dawałom było dawałoś było dawało było forma bezosobowa czasu przeszłego dawano tryb przypuszczający m dawałbym,
byłbym dawałdawałbyś,
byłbyś dawałdawałby,
byłby dawałdawalibyśmy,
bylibyśmy dawalidawalibyście,
bylibyście dawalidawaliby,
byliby dawalif dawałabym,
byłabym dawaładawałabyś,
byłabyś dawaładawałaby,
byłaby dawaładawałybyśmy,
byłybyśmy dawałydawałybyście,
byłybyście dawałydawałyby,
byłyby dawałyn dawałobym,
byłobym dawałodawałobyś,
byłobyś dawałodawałoby,
byłoby dawałoimiesłów przymiotnikowy czynny m dający, niedający f dająca, niedająca dające, niedające n dające, niedające imiesłów przymiotnikowy bierny m dawany dawani f dawana dawane n dawane imiesłów przysłówkowy współczesny dając, nie dając rzeczownik odczasownikowy dawanie, niedawanie - (2.1) koniugacja IX
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik dawać czas teraźniejszy daję dajesz daje dajemy dajecie dają czas przeszły m dawałem dawałeś dawał dawaliśmy dawaliście dawali f dawałam dawałaś dawała dawałyśmy dawałyście dawały n dawałom dawałoś dawało tryb rozkazujący niech daję dawaj niech daje dawajmy dawajcie niech dają pozostałe formy czas przyszły m będę dawał,
będę dawaćbędziesz dawał,
będziesz dawaćbędzie dawał,
będzie dawaćbędziemy dawali,
będziemy dawaćbędziecie dawali,
będziecie dawaćbędą dawali,
będą dawaćf będę dawała,
będę dawaćbędziesz dawała,
będziesz dawaćbędzie dawała,
będzie dawaćbędziemy dawały,
będziemy dawaćbędziecie dawały,
będziecie dawaćbędą dawały,
będą dawaćn będę dawało,
będę dawaćbędziesz dawało,
będziesz dawaćbędzie dawało,
będzie dawaćczas zaprzeszły m dawałem był dawałeś był dawał był dawaliśmy byli dawaliście byli dawali byli f dawałam była dawałaś była dawała była dawałyśmy były dawałyście były dawały były n dawałom było dawałoś było dawało było forma bezosobowa czasu przeszłego dawano tryb przypuszczający m dawałbym,
byłbym dawałdawałbyś,
byłbyś dawałdawałby,
byłby dawałdawalibyśmy,
bylibyśmy dawalidawalibyście,
bylibyście dawalidawaliby,
byliby dawalif dawałabym,
byłabym dawaładawałabyś,
byłabyś dawaładawałaby,
byłaby dawaładawałybyśmy,
byłybyśmy dawałydawałybyście,
byłybyście dawałydawałyby,
byłyby dawałyn dawałobym,
byłobym dawałodawałobyś,
byłobyś dawałodawałoby,
byłoby dawałoimiesłów przymiotnikowy czynny m dający, niedający f dająca, niedająca dające, niedające n dające, niedające imiesłów przysłówkowy współczesny dając, nie dając rzeczownik odczasownikowy dawanie, niedawanie - (3.1) koniugacja IX
forma liczba pojedyncza liczba mnoga 1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os. bezokolicznik dawać się czas teraźniejszy daję się dajesz się daje się dajemy się dajecie się dają się czas przeszły m dawałem się dawałeś się dawał się dawaliśmy się dawaliście się dawali się f dawałam się dawałaś się dawała się dawałyśmy się dawałyście się dawały się n dawałom się dawałoś się dawało się tryb rozkazujący niech się daję dawaj się niech się daje dawajmy się dawajcie się niech się dają pozostałe formy czas przyszły m będę się dawał,
będę się dawaćbędziesz się dawał,
będziesz się dawaćbędzie się dawał,
będzie się dawaćbędziemy się dawali,
będziemy się dawaćbędziecie się dawali,
będziecie się dawaćbędą się dawali,
będą się dawaćf będę się dawała,
będę się dawaćbędziesz się dawała,
będziesz się dawaćbędzie się dawała,
będzie się dawaćbędziemy się dawały,
będziemy się dawaćbędziecie się dawały,
będziecie się dawaćbędą się dawały,
będą się dawaćn będę się dawało,
będę się dawaćbędziesz się dawało,
będziesz się dawaćbędzie się dawało,
będzie się dawaćczas zaprzeszły m dawałem się był dawałeś się był dawał się był dawaliśmy się byli dawaliście się byli dawali się byli f dawałam się była dawałaś się była dawała się była dawałyśmy się były dawałyście się były dawały się były n dawałom się było dawałoś się było dawało się było forma bezosobowa czasu przeszłego dawano się tryb przypuszczający m dawałbym się,
byłbym się dawałdawałbyś się,
byłbyś się dawałdawałby się,
byłby się dawałdawalibyśmy się,
bylibyśmy się dawalidawalibyście się,
bylibyście się dawalidawaliby się,
byliby się dawalif dawałabym się,
byłabym się dawaładawałabyś się,
byłabyś się dawaładawałaby się,
byłaby się dawaładawałybyśmy się,
byłybyśmy się dawałydawałybyście się,
byłybyście się dawałydawałyby się,
byłyby się dawałyn dawałobym się,
byłobym się dawałodawałobyś się,
byłobyś się dawałodawałoby się,
byłoby się dawałoimiesłów przymiotnikowy czynny m dający się, niedający się f dająca się, niedająca się dające się, niedające się n dające się, niedające się imiesłów przymiotnikowy bierny m dawany dawani f dawana dawane n dawane imiesłów przysłówkowy współczesny dając się, nie dając się rzeczownik odczasownikowy dawanie się, niedawanie się
- kolokacje:
- (1.1) dawać prezent/kwiaty/długopis/samochód/posadę/córkę za żonę/… komuś
- (1.1) dawać komuś coś zrobić
- synonimy:
- (1.1) wręczać, darowywać, użyczać, przekazywać, obdarowywać
- (1.1) pozwalać, zezwalać, umożliwiać
- (2.1) puszczać się
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dawca m, dawczyni f, dawka f, danie n, dawanie n, podanie n, wydawka f, podawanie n, rozdanie n
- czas. dać, podać, podawać
- związki frazeologiczne:
- dawać dupy • dawać po garach • dawać po hamulcach • dawać po pysku • dawać sobie radę
- tłumaczenia:
- (1–2) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: dać
- arabski: (1.1) أعطى
- azerski: (1.1) vermək
- białoruski: (1.1) даваць
- chorwacki: (1.1) davati
- dolnołużycki: (1.1) dawaś
- francuski: (1.1) donner
- japoński: (1.1) 上げる
- kaszubski: (1.1) dôwac
- nowogrecki: (1.1) δίνω
- rosyjski: (1.1) давать, гнать
- tuvalu: (1.1) tuku
- ukraiński: (1.1) давати
- wilamowski: (1.1) gyta
…..
https://en.wiktionary.org/wiki/dawa%C4%87
dawać
Polish
Etymology
From Proto-Slavic *davati.
Pronunciation
Verb
dawać impf (perfective dać)
- to give
- Nie dawaj mu zapałek, bo zrobi sobie krzywdę.
- Don’t give him matches, or he’ll hurt himself.
- Krowy dają mleko.
- Cows give milk.
- Nie dawaj mu zapałek, bo zrobi sobie krzywdę.
- to let; to allow; to permit
- Dlaczego nie dajesz mi pojeździć na swoim motorze?
- Why won’t you let me ride your bike for a while?
- Dlaczego nie dajesz mi pojeździć na swoim motorze?
- (vulgar) to put out; to consent to sex (used mainly of women)
- Chodzi cały czas wkurwiony, bo żona już mu nie daje.
- He’s angry all the time because his wife won’t put out anymore.
- Chodzi cały czas wkurwiony, bo żona już mu nie daje.
Conjugation
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
infinitive | dawać | |||||
present tense | 1st | daję | dajemy | |||
2nd | dajesz | dajecie | ||||
3rd | daje | dają | ||||
past tense | 1st | dawałem | dawałam | dawaliśmy | dawałyśmy | |
2nd | dawałeś | dawałaś | dawaliście | dawałyście | ||
3rd | dawał | dawała | dawało | dawali | dawały | |
future tense | 1st | będę dawał1 | będę dawała1 | będziemy dawali1 | będziemy dawały1 | |
2nd | będziesz dawał1 | będziesz dawała1 | będziecie dawali1 | będziecie dawały1 | ||
3rd | będzie dawał1 | będzie dawała1 | będzie dawało1 | będą dawali1 | będą dawały1 | |
conditional | 1st | dawałbym | dawałabym | dawalibyśmy | dawałybyśmy | |
2nd | dawałbyś | dawałabyś | dawalibyście | dawałybyście | ||
3rd | dawałby | dawałaby | dawałoby | dawaliby | dawałyby | |
imperative | 1st | — | dawajmy | |||
2nd | dawaj | dawajcie | ||||
3rd | niech daje | niech dają | ||||
active adjectival participle | dający | dająca | dające | dający | dające | |
passive adjectival participle | dawany | dawana | dawane | dawani | dawane | |
contemporary adverbial participle | dając | |||||
impersonal past | dawano | |||||
verbal noun | dawanie | |||||
1 or: będę dawać, będziesz dawać etc. |
Derived terms
…..
https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/davati
Reconstruction:Proto-Slavic/davati
Proto-Slavic
Etymology
From Proto-Balto-Slavic *dōˀwāˀtei, iterative from the root *dōˀ-, from Proto-Indo-European *deh₃. Constructed as if *da(ti) + *-vati, with the same suffix found in iterative (later imperfective) *stavati (“to stand”), *-znavati (“to know”), etc. Compare Latvian dãvât (“to give (iterative)”), Lithuanian daviaũ (“I gave”, past), Ancient Greek δοϝέναι (dowénai, “to give (iterative)”) (Cypriot dialect), Sanskrit दावने (dāváne).
Per Derksen, the 1sg. *dajǫ is built off of the aorist stem.
Verb
*dāvàti impf (perfective *dati)
- to give (iterative)
Inflection
Verbal noun | Infinitive | Supine | L-participle |
---|---|---|---|
*davanьje | *davati | *davatъ | *davalъ |
Participles | ||
---|---|---|
Tense | Past | Present |
Passive | *davanъ | *davajemъ |
Active | *davavъ | *davaję |
Aorist | Present | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Person | 1st | 2nd | 3rd | 1st | 2nd | 3rd |
Singular | *davaxъ | *dava | *dava | *davajǫ | *davaješi | *davajetь |
Dual | *davaxově | *davasta | *davaste | *davajevě | *davajeta | *davajete |
Plural | *davaxomъ | *davaste | *davašę | *davajemъ | *davajete | *davajǫtь |
Imperfect | Imperative | |||||
Person | 1st | 2nd | 3rd | 1st | 2nd | 3rd |
Singular | *davaaxъ | *davaaše | *davaaše | — | *davaji | *davaji |
Dual | *davaaxově | *davaašeta | *davaašete | *davajivě | *davajita | — |
Plural | *davaaxomъ | *davaašete | *davaaxǫ | *davajimъ | *davajite | — |
Verbal noun | Infinitive | Supine | L-participle |
---|---|---|---|
*davanьje | *davati | *davatъ | *davalъ |
Participles | ||
---|---|---|
Tense | Past | Present |
Passive | *davanъ | *dajemъ |
Active | *davavъ | *daję |
Aorist | Present | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Person | 1st | 2nd | 3rd | 1st | 2nd | 3rd |
Singular | *davaxъ | *dava | *dava | *dajǫ | *daješi | *dajetь |
Dual | *davaxově | *davasta | *davaste | *dajevě | *dajeta | *dajete |
Plural | *davaxomъ | *davaste | *davašę | *dajemъ | *dajete | *dajǫtь |
Imperfect | Imperative | |||||
Person | 1st | 2nd | 3rd | 1st | 2nd | 3rd |
Singular | *davaaxъ | *davaaše | *davaaše | — | *daji | *daji |
Dual | *davaaxově | *davaašeta | *davaašete | *dajivě | *dajita | — |
Plural | *davaaxomъ | *davaašete | *davaaxǫ | *dajimъ | *dajite | — |
Related terms
Descendants
- East Slavic:
- South Slavic:
- Old Church Slavonic:
- Cyrillic: -давати (-davati)
- Glagolitic: [Term?]
- Bulgarian: да́вам (dávam)
- Macedonian: дава (dava)
- Serbo-Croatian:
- Slovene: dávati (tonal orthography), 1sg. dávam (tonal orthography)
- Old Church Slavonic:
References
- Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 96–97
- Vasmer, Max (1964–1973), “дава́ть”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačev O. N., Moscow: Progress
- Černyx, P. Ja. (1999), “дать”, in Istoriko-etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), volume 1, 3rd reprint edition, Moscow: Russkij jazyk, page 232
- Trubačev O. N., editor (1977), “*davati”, in Etimologičeskij slovarʹ slavjanskix jazykov [Etymological dictionary of Slavic languages] (in Russian), volume 04, Moscow: Nauka, pages 197–198
…..
https://pl.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CF%89#el
δίνω (język nowogrecki)
- wymowa:
- IPA: [ˈðino̞]
- znaczenia:
czasownik
- (1.1) dawać
…..
https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CF%89
δίνω
Greek
Alternative forms
- δίδω (dído)
Etymology
The earlier form is δίδω (dído), from Byzantine Greek δίδω (dídō), from Ancient Greek δίδωμι (dídōmi).
…..
https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%B4%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%B9#Ancient_Greek
δίδωμι
Ancient Greek
Etymology
From Proto-Indo-European *de-deh₃-, reduplicated present of *deh₃- (“to give”). Cognates include Latin dō, Sanskrit ददाति (dádāti), Old Persian (d-d-a-tu-u-v /dadātuv/) and Old Armenian տամ (tam).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /dí.dɔː.mi/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈdi.do.mi/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈði.ðo.mi/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈði.ðo.mi/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈði.ðo.mi/
Verb
δίδωμι • (dídōmi)
- I give, present, offer
- I grant, allow, permit
- (perfect active) to allow; (perfect passive) to be allowed
Inflection
Derived terms
- ἀναδίδωμι (anadídōmi)
- ἀντιδίδωμι (antidídōmi)
- ἀποδίδωμι (apodídōmi)
- διαδίδωμι (diadídōmi)
- ἐκδίδωμι (ekdídōmi)
- ἐνδίδωμι (endídōmi)
- ἐπιδίδωμι (epidídōmi)
- καταδίδωμι (katadídōmi)
- παραδίδωμι (paradídōmi)
- περιδίδωμι (peridídōmi)
- προδίδωμι (prodídōmi)
- προσδίδωμι (prosdídōmi)
- συνδίδωμι (sundídōmi)
- ὑπερδίδωμι (huperdídōmi)
- ὑποδίδωμι (hupodídōmi)
Descendants
- Byzantine Greek: δίδω (dídō)
References
- δίδωμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δίδωμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- δίδωμι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- δίδωμι in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- δίδωμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- δίδωμι in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2018)
- δίδωμι in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- G1325 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Basic Lexicon of Ancient Greek, I.N. Karazis, ed.,, «δίδωμι». Retrieved 3 July, 2015.
UWAGA! Widać, że postać Old Armenian տամ (tam). jest wtórna, patrz D>T!
Wystarczy. Nie che mi się już wypisywać tu tych wszystkich pozostałych słów, które nie zostały jeszcze niewymienione, np. patrz:
- dodawać impf, dodać pf
- nadawać (się) impf, nadać (się) pf
- oddawać impf, oddać pf
- podawać (się) impf, podać (się) pf
- poddawać (się) impf, poddać (się) pf
- przedawać impf, przedać pf
- sprzedawać impf, sprzedać pf
- przydawać (się) impf, przydać (się) pf
- rozdawać impf, rozdać pf
- udawać (się) impf, udać (się) pf
- wydawać (się) impf, wydać (się) pf
- zadawać impf, zadać pf
- zdawać impf, zdać pf
- (nouns) datek m, dawca m, dodatek m, podanie n, podatek m, podatnik m, rozdanie n, wydanie n, wydatek m, zadanie n, zadatek m
- (adjectives) dodatni, podatny, przydatny, wydatny, zdatny
Sami widzicie ile tego jest. To nie wzięło się z powietrza… To długotrwała Tradycja Dawania spowodowała, że w j. polskim i innych językach słowiańskich zachowało się do dziś dania tyle słów związanych z Darowaniem komuś czegoś…
Nie wiem, jak Wam, ale mi czegoś tu wszędzie brakuje. Wiecie czego, ano pewnych niepowiązanych ze sobą oczywistych wzajemnych połączeń, których w ofitzjalnych źródłach nikt jakoś „dziwnie” nie dostrzega… np. Dawać / DaW+aC’ i Dziwić / DziW+iC’ to przecież jest jeden i ten sam rdzeń DW, itp.
O Dziwić / DziW+iC’, przygotuję oddzielny artykuł… W następnej jednak części spróbuję dowiedzieć się jeszcze czegoś więcej, kiedy porównam znaczenia słowa, które gdzieś jakoś pojawiło się już wcześniej, ale nie zostało jakoś szczególnie powiązane ze słowami Dar / DaR i Dać / DaC’, Dawać / Da+WaC’ / Da?+WaC’…
Czy DaW+aC’ i DWa nie są jakoś ze sobą przypadkiem powiązane?
PolubieniePolubienie
Jak siądziesz okrakiem na morfenach, to:
DR – dar
DR”
DS”
DS’
DC’
DWC’
DWS’
DWS”
DWR”
DWR – dwór.
Nijak jedno z drugim. Tylko sylaby podobne.
R jako praprardzeń występuje pospolicie, bo jest „Adamem” wielu słów. Jako jeden z najstarszych prezentował działanie. Dla nas jest to ogólne „robić”, prezentujące ten rdzeń najrzetelniej chyba. Że samo R już nic nie znaczy (podobnie jak samo L), to używamy go w parze z B, jako RB „robić być”. Para DR też tak powinna być czytana: do ro. Czyli w rozumieniu: do rąk (bo one robią); do ząb (bo one rąbią). Przy parze DW czasownik R (może być i Ż i Rz i Sz i Cz oraz ich miękkie/cichsze/tańsze wersje) nie występuje, więc z darowaniem nic wspólnego nie ma.
DWR – dwór, to od drzwi a one też robią, i to we dwie strony😉.
Trzeba też pamiętać, że „w” ładnie przechodzi w „ł”. Np. „kurła mać”. Albo w angielskim „łapon”, czyli nasz „oręż”.
Ale też: musi być dwóch, by ktoś komuś coś dać mógł. A to bogatszy daje i to bogatszego stać na drzwi. A jak je ma, to za nimi więcej schowa.
By biednijszy mu nie zabrał.😄
PolubieniePolubienie
To nie są żadne morfemy, czy sylaby, ale RDZENIE lub dźwięki z ich graficznym zapisem w tzw. abecadle łacińskim. Uważałbym na te morfemy, bo to już Adam wspomniał na przykładzie, co do którego także i ja mam tylko same wątpliwości. Sensualnych morfemów ci u nas jest niedostatek, nie staje nam i stawać nie będzie. Tu bada się rdzenie i słowa na nich oparte.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Morfem
https://pl.wikipedia.org/wiki/Morfem_leksykalny
https://pl.wikipedia.org/wiki/Morfem_fleksyjny
https://pl.wikipedia.org/wiki/Morf
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/morfem;3943464.html
morfem [gr. morphḗ ‘kształt’, ‘postać’], językozn. najmniejsza abstrakcyjna forma wyrazu mająca znaczenie i/lub funkcję gramatyczną; we współczesnym językoznawstwie morfem jest rozumiany jako jednostka czysto funkcjonalna, tj. jako zbiór morfów pełniących tę samą funkcję, np. morfy (względnie allomorfy) nog-, nóż-, nóg- (fonetycznie nuk-), nodz- reprezentują morfem pierwiastkowy wyrazu noga.
…..
Osobiście widzę w tych definicjach i przykładach wiele niespójności, więc nie używam ich i innym też zalecam tego nie robić. Rdzeń to rdzeń, a słowo to słowo, a morfem to rdzeń, rdzeń + samogłoska lub sama samogłoska i tyle. Ja morfemów nie badam i badać nie zamierzam. Badam rdzenie i słowa.
PolubieniePolubienie
Przecie jaja sobie robiłem z „okraczonych morfenów”.
PolubieniePolubienie
Ja wiem. Tak tylko wyjaśniłem moje stanowisko, żeby nie było żadnych wątpliwości, gdzie stoję, a stoję w tym samym miejscu od jakichś dobrych 4 lat. Sensualne morfemy wypierdalać! 🙂
PolubieniePolubienie
Po za tym, pokażcie mi jakiś słownik wyjaśniający znaczenia poszczególnych morfemów. Ja czegoś takiego nie znam. Chyba tylko tzw. Orlicki tworzy własny wydumany „słownik morfemów”, aby zabłysnąć, bo rdzeni kompletnie nie rozumie.
Na polonistyce tylko wspominają o rdzeniach, a więcej bełkoczą o morfemach.
Rzecz w tym, iż rdzenie niosą praktyczne informacje, a morfemy właściwie żadnych. Do tego morfemy można sobie dowolnie interpretować, tak jak to robi tzw. Orlicki.
Przyszli nauczyciele j. polskiego, nauczeni znaczenia rdzeni słów, mogliby za dobrze poznać i tłumaczyć słowa j. polskiego, a w nim zawarte jest wszystko, włącznie z historią.
PolubieniePolubienie
100%
PolubieniePolubienie
W punkt niestety. Spotkałem kiedyś małżeństwo polonistów i zadałem im pytanie o rdzenie… Nic nie kojarzyli, ani wiedzieli o tym czymś… i nadzwyczaj szybko ode mnie uciekli… I tyle ich widziałem… 🙂
PolubieniePolubienie
Ale gdy uczą polonistów rdzeni, to chyba całkiem inaczej, niż forumowa rdzeniowość, którą wywodzimy wszelkie słowa na nim oparte?
Rdzeniowość jest banalnie prosta, składa się z samych spółgłosek, podmiana samogłosek w rdzeniu= powstaje dialekt, ale ciągle jest to to samo słowo.
Na polonistyce chyba nieco inaczej ich uczą.
Dalszy rozkład rdzenia, to odczytywanie -np. tak jak zrobił to Kossakowski- znaczenia poszczególnych spółgłosek, ale i samogłosek.
Tylko, że Kossakowski twierdzi, że zapis poszczególnych spółgłosek odzwierciedla ułożenie w aparacie mowy języka, warg i zębów, natomiast ja założyłem, że i owszem, ale to ułożenie odzwierciedla dźwiękonaśladowczość znaczeniową samogłosek.
Dalej już nie ma nic, słowiańska rdzeniowość jest rozpoznana.
PolubieniePolubienie
(…) Rdzeniowość jest banalnie prosta, składa się z samych spółgłosek, podmiana samogłosek w rdzeniu= powstaje dialekt, ale ciągle jest to to samo słowo. Na polonistyce chyba nieco inaczej ich uczą. (…)
100%!!! Polonistów na studiach (i nie tylko tam zresztą) nie uczą nic o rdzeniach, bo i po co? Ich profesorowie pewno też wiele nie wiedzą w tym temacie, więc o nich jedynie coś tam wspominają… I dalej nikt tym nie przejmuje się,.. no bo i po co? Zresztą… Czyż morfemy, aspekty, metatezy, fleksja, substraty, adstraty, i wszelkie inne obce gówna nie brzmiom lepi i bardzi naukofo?
Ludzie już nie rozumieją, że wpierdalając te pieprzone wtórne makaronizmy, zwyczajnie MORDUJĄ JĘZYK PRZODKÓW. Ludzie dumnie nie umieją napisać bez nich jednego zdania,.. bo tak łatwiej i mondrzej. Wszystko zaczyna się w głowie, a jak tam jest tylko błoto, no to i z ust też tylko błoto wylewa się.
Deskrybuję to jako absmak transparentność potencjału polskiej edukacji… A i nie korelujcie, anie nie implikujcie mi tu nic, bo i tak rozumiem tylko po słowiańsku…
Przy okazji rdzeni i ich odczytywania. Jak skończę z Jątym / Jętym Darem i rdzeniami z tym słowem powiązanymi, to opiszę moje wywiedzenia znaczenia źródłosłowu dla słowa KNiaZ’, KNeZ, jak zwał. Oczywiście podeprę się przy tym Pra-Słowiańskimi rdzeniami.
Podpowiem tylko tyle, że nie będzie to miało wiele wspólnego z tym, co stworzył Sławomir, a właściwie będzie to dalszy ciąg rozważań, nad pierwszeństwem postaci wysokoenergetycznych i ich ubezdźwięcznienia…
annaM pewno nie będzie zadowolona, patrz 3 wyparcia…
PolubieniePolubienie
Moi rozmówcy próbowali mnie pouczać. Niektórzy argumentowali swoim autorytetem absolwenta studiów z polonistyki.
Ogólnie mgła i brak logiki.
Wszystko na zasadzie „bo tak jest i już „.
PolubieniePolubienie
Hahahaha… A rzucali zaklęcia, uroki i ekskomuniki, czy tylko prychali i nadymali się jak ten kolo na forumbiodiversity?
Taka prawda, że rdzenie ich rozpieprzają w drobny mak, Panie i Panowie… Powtórzę, żeby nie było, że omskłem się… RDZENIE I TZW. ROUGH BREATHING, CZYLI UBEZDŹWIĘCZNIENIE ROZPIEPRZAJĄ CAŁE TO JĘSYKOSNAFZTFO I WSZYSTKO Z TYM POWIĄZANE W DROBNY MAK!!! 🙂 A co może mylem siem, hm?
PolubieniePolubienie
„annaM pewno nie będzie zadowolona, patrz 3 wyparcia…”
Przeczytamy. Zobaczymy.
Ja się uparłam, że KNiaZ’, KNeZ są zniekształceniem KSionŻe.
Ale zdarza mi się zmiana zdania jeśli widzę argumenty nie do odrzucenia.
PolubieniePolubienie
Pomyśl raczej o kurze niosce… znoszącej złote jaja do zgniecionego gniazda… 🙂
PolubieniePolubienie
Idąc dalej za „łapą”
L’aPa
RaBa – więc łapa robi
RaWa – no proszę
LeWa – pięknie się układa
PRaWa – czy prawa, czy lewa, to i tak łapa.
A łapy są dwie 😉.
PolubieniePolubienie
„Ja się uparłam, że KNiaZ’, KNeZ są zniekształceniem KSionŻe.”
Anna M. Ksionże – Xnbż -b zanika w obecności ż – a że X – to Ś – w hinduskim Śri to Pan ( Skribha opisał to już) to wyglądać to musi tak:
Śionż – analogicznie ) Kniga ( żeńskie) Śionż ( męskie). Aspekt czasownika to jeden z cech języków Endemicznych, niekodowych (patrz choćby łacina, angielski, niemiecki), ważna jest biegunowość i przeciwstawienie w celu ustanowienian ŁADU czyli logicznego porządku nie tylko składni ale też wartości skalarnej ja nazwyam to „entropią słowa”.
Co do naszych polonistów – Panowie i Panie oni uczą się na pamieć wierszy, i czytają multum lektur, gdzie w tym wszystkim czas na PRAVIEDE czyli starożytną dumę Słowian?!
Wartościowanie słów, znaków, grafów to zapomniana umiejętność „ważenia słów” – Waż słowa mości Panie – i tutaj kolejne ciekawe słowo:
przyrodzone i niebieskie – WA GA – Ba Ga – Pa Ga – widać jak na dłoni z Waszym Wielkim Dorobkiem mniej więcej zasięg i obszar dawnych kultur – gdyż te słowa – są równoważne.
i Znów mam zagwóstkę – czy ŁaBa – ŁaPa – czyli Suo Ba co wypłynęły z My Ś Ląc(y)H powstaje w tym samym czasie – gdyż jak Wagę i Łabędźice widzimy na mapie nieba – abstrachuje od znaczenia a skupię się kiedy mniej więcej to mogło zostać utworzone i gdzie i tutaj poszukał bym korelacji tych słów z widocznąścią tych dzisiejszych konstalacji – Waga jest jedna z 12, Łaba i Deneb zaś jest w pasie Drogi Mlecznej przypisana do Panteonu Bogów Słowiańskich – i tak jak jest napisane w Księdze Tura. To ma olbrzymie znaczenie nie tylko w Naszej Kulturze ale ma to też wymiar nieznany, sensoryczny i podświadomy. Stefan pokaże Ci ŁaPę – https://bialczynski.pl/wp-content/uploads/2011/06/kwiat-paproci-symbol-rus-c3b6c3a2c4bac588c3aec499-c48fc595c48fc3aec491c3aec588c3adc48dc499c595.jpg.
Ten znak jest związany dokładnie z tym miejscem!!!!!!!!! Dział i Tyn ŚWARoGa natomiast WaGa nalezy do innego działu, być może już sztucznego, innego.
To wydarzenie odnajdziemy też w hinduiźmie i z okresem napływu Ariów i Mazonek na tereny Indii !!!! Pytanie do Was: czy to była pierwsza inwazja Północy na te tereny ( As -ów) AsYa?
PolubieniePolubienie