149 Kopiąc i kpiąc z kpa w czepcu, czy innej czapie, tępy cap sapie i kipi kiepsko klepany cepem,.. czyli kolejne nierozwiązywalne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 01

A domestic sheep

A oto i nawiązanie do tragicznie-przekomicznych i dramatycznych ofitzjalnych fyfodzeń z poprzedniego odcinka. Tym razem znów zestawię ze sobą trochę jakoś tak magicznie bardzo podobnych do siebie Pra-Słowiańskich słów, z tym że… część z nich jest dźwięczna, czyli ma postać tzw. satem, a inna część jest jakoś przedziwnie ubezdźwięczniona, czyli ma postać tzw. kentum… Jak to możliwe? Ano proszę pytać o wytłumaczenie ofitzjalnych jęsykosnaftzóf. Ciekawe co wymyślą i jak to łykną i strawią inne bidne allo-allo pelikany… 🙂

Na pierwszy ogień rzucę słowa, które posiadają postacie dźwięczne tzw. satem w nagłosie. Zacznę od szczerzącej kły tragicznej angielskiej Owiecki / (L”)oW+ieCKi… Zwracam od razu uwagę, że już sama końcówka tego słowa jest bardzo kłopotliwa logicznie. Jej pierwsza części jest dźwięczna, czyli tzw. satem, w przeciwieństwie do części drugiej, ubezdźwięcznionej. czyli tzw. kentum.

Już kfasik,.. a to dopiero początek początku, bo jakoś tak dziwnie składa się, że pewne słowa ciągle odnajdywane w gwarach języka słowiańskiego, mają zarówno postać dźwięczną, czyli tzw. satem, mimo że jej mieć ofitzjalnie nie powinny, patrz postacie np. z  j. czeskiego, j. słowackiego, j. bułgarskiego, j. rosyjskiego, czy serbo-chorwackiego, itp.

Tam ciągle np. CeP CePa CeP+eM Po+GaNia, a nie TeP TePa TeP+eM Po+GaNia…

Dlaczego? Czyżby dlatego, że ofitzjalna wykładnia twierdząca o rzekomych tzw. palatalizacjach słowiańskich, które jakoś rzekomo zaszły w średniowieczu,.. no to zwykła lipa jest, a było dokładnie odwrotnie, czyli doszło do utraty dźwięczności, czyli tzw. kentumizacji?

Żeby było zabawniej, no to podobnie brzmiące słowa, używane np. w  j. polskim mają postać ubezdźwięcznioną. Więcej o postaciach ubezdźwięcznionych napiszę w następnej części.

Tymczasem tytuł tego wpisu powinien brzmieć coś jak to:

149 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 18

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/sheep

sheep (język angielski)

sheep (1.1)

wymowa:

bryt. (RP), amer.: enPR: shēp, IPA: /ʃiːp/, SAMPA: /Si:p/

wymowa brytyjska ^?/i

wymowa amerykańska ^?/i

nie mylić z: ship

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) zool. owca

odmiana:

(1.1) lp sheep; lm sheep

wyrazy pokrewne:

rzecz. sheepskin, sheepy

przym. sheepish, sheep-like, sheeplike, sheepy

związki frazeologiczne:

wolf in sheep’s clothing

etymologia:

średnioang. sheep, scheep, schep, schepe < st.ang. sċēap < pragerm. *skēpą

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Angielski – Ssaki

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sheep

sheep

English

A domestic sheep

Pronunciation

• (General American) IPA^(key): /ʃip/
• (Received Pronunciation) enPR: shēp, IPA^(key): /ʃiːp/
• Rhymes: -iːp

Etymology 1

From Middle English sheep, scheep, schep, schepe, from Old English sċēap, from Proto-Germanic  *skēpą (compare West Frisian skiep, North Frisian schäip,  Dutch schaap, German Schaf), beside *keppô (compare Old Norse kjappi (“he-goat”), dialectal German Kippe (“newborn calf”)), of unknown origin. Perhaps from the same Scythian word (compare Ossetian цӕу (cæw, “goat”), Persian چپش‎ (čapiš, “yearling goat”))^[1] which was borrowed into Albanian as cjap,  sqap (“he-goat”) and into Slavic (compare Polish cap). After Kroonen, *skēpą is instead from the root of Proto-Germanic *skabaną (“to scratch”) via Kluge’s law.^[2] (…)

---

UWAGA!!!

Wg ofitzjalnych jęsykosnaftzóf Pra-Słowiańskie słowo Cap / CaP, zostało jednocześnie zapożyczone do j. słowiańskiego co najmniej 2 albo i nawet 3 razy… Raz od Scytów, Osetyjczyków, czy innych Irańczyków… Drugi raz od Rumunów, a żeby nie było za prosto, no to jest jeszcze trzecia możliwość, że słowo to zapożyczone zostało jakoś, kiedyś od… jakichś Turków.. No tak. Jakie to logicznie oczywiste i jednoznacznie proste, nieprawdaż?

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cap#Polish

cap

Polish

Etymology

---

From Romanian țap.

---

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sap/

Noun

cap m anim

1. billy-goat
2. buck (male of an antlered animal)

Declension

declension of cap

	singular	plural
nominative	cap	capy
genitive	capa	capów
dative	capowi	capom
accusative	capa	capy
instrumental	capem	capami
locative	capie	capach
vocative	capie	capy

Derived terms

• capić

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%C8%9Bap#Romanian

țap

Romanian

Etymology

---

Akin to or derived from Albanian cjap, itself possibly of Scythian origin. Some Slavic languages may have also gotten the word from Scythian or an Indo-Iranian language; compare Ukrainian цап (cap).

---

Noun

țap m (plural țapi)

1. he-goat
2. buck
3. beer mug

Declension

declension of țap

	singular		plural
	indefinite articulation	definite articulation	indefinite articulation	definite articulation
nominative/accusative	(un) țap	țapul	(niște) țapi	țapii
genitive/dative	(unui) țap	țapului	(unor) țapi	țapilor
vocative	țapule		țapilor

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cjap#Albanian

cjap

Albanian

Alternative forms

• cap, sqap, cqap

Etymology

---

From Scythian *čapi (compare Ossetian цӕу (cæw)), from Turkic *čepiš (“half-yearling kid”) (whence Persian چپش‎ (čapiš, “yearling kid”), Azeri çəpiş). Lent Romanian țap. Doublet of sqap, with initial s– identical to Germanic (see sheep).

---

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sjap/
• Hyphenation: cjap

Noun

cjap m (indefinite plural cjape, definite singular cjapi, definite plural cjapet)

1. he-goat, billy goat

Declension

declension of cjap

	indefinite forms (trajta të pashquara)			definite forms (trajta të shquara)
	singular (numri njëjës)	plural (numri shumës)		singular (numri njëjës)	plural (numri shumës)
nominative (emërore)	cjap	cjape		cjapi	cjapet
accusative (kallëzore)	cjap	cjape		cjapin	cjapet
genitive (gjinore) (i/e/të/së)	cjapi	cjapeve		cjapit	cjapeve
dative (dhanore)	cjapi	cjapeve		cjapit	cjapeve
ablative (rrjedhore)	cjapi	cjapesh		cjapit	cjapeve

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Scythian/%C4%8Dapi&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Scythian/čapi.

…..

---

UWAGA!!!

Czyli jednak Cap / CaP, to nie jest zapożyczenie od-irańskie, czy od-rumuńskie,.. ale od-tureckie, patrz: from Turkic *čepiš (“half-yearling kid”)… No tak… Jakie to oczywiste,.. jak np. budowa Cepa / CePa…

No ładnie, no ale co z tym Cepem / CeP+eM? Od kogo on został zapożyczony wg. ofitzjalnych jęsykosnaftzóf, hm?

---

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/cep

Słownik etymologiczny języka polskiego/cep

cep, cepy, cepak, do młócenia, ale i ‚przybór błazna’, »błazen z cepami«. Prasłowo, to samo co w czepić, przyczepić, i w szczepa, szczepić, bo pień skoip- ‚odłupywać, odłamywać’; u nas i na całym Zachodzie tylko cep, cepy, w owem ograniczonem znaczeniu, ale na Południu i Rusi  cěp nierównie szerszy, cerk. cěpiti, ‚szczepać’, bułg. cěpiŭ, ‚rozorywam’, ‚rozdzieram’, serb. cjepka, ‚polano’, słowień. cep, ‚szczep’, drewocep, ‚drzewoszczep’, małorus. cipok, ‚laska’, rus. ociep, ‚ramię (studni)’; tu i cerk. i rus. ocěpěněti, ‚wysychać (jak szczepa)’, ‚zmartwieć’, u Czechów i ‚zdechnąć’, s-ciplina, ‚ścierw’. Pień skoip, skeip i skep, grec. skoipos, ‚koło garncarskie’, niem. Scheibe z skība (stąd nasze skiba i szyba, p.), grec.  skipōn i łac. scipio, ‚pałka’, niemiec. Schiff, ‚okręt'(?); do skep, grec. skeparnos, ‚siekiera’.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/cep

cep (język polski)

cep (1.1)

wymowa:

IPA: [ʦ̑ɛp], AS: [cep] wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) daw. roln. narzędzie rolnicze do ręcznego młócenia zboża, składające się z dwóch kijów: dłuższego trzonka (zwanego dzierżakiemlub cepiskiem) i krótszego bijaka połączonych ze sobą rzemienną gązwą; zob. też cep w Wikipedii

(1.2) daw. wojsk. broń drzewcowa używana w średniowieczu podobna do cepa (1.1); zob. też cep bojowy w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. pogard. głupek

odmiana:

(1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cep	cepy
dopełniacz	cepa	cepów
celownik	cepowi	cepom
biernik	cep	cepy
narzędnik	cepem	cepami
miejscownik	cepie	cepach
wołacz	cepie	cepy

(2.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cep	cepy
dopełniacz	cepa	cepów
celownik	cepowi	cepom
biernik	cepa	cepów
narzędnik	cepem	cepami
miejscownik	cepie	cepach
wołacz	cepie	cepy

hiperonimy:

(1.1) narzędzie

(1.2) broń drzewcowa

związki frazeologiczne:

prosty jak budowa cepa • prosty jak konstrukcja cepa

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) flail
• baskijski: (1.1) irabiur
• czeski: (1.1) cep
• esperanto: (1.1) draŝilo
• niemiecki: (1.1) Dreschflegel m
• rosyjski: (1.1) цеп m
• słowacki: (1.1) cep
• szwedzki: (1.1) slaga w
• wilamowski: (1.1) fłyguł m, fłygel m

---

cep (język czeski)

cep (1.1)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) cep

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cep

cep

Czech

Etymology

From Proto-Slavic *cěpъ, from Proto-Indo-European *skey-.

Noun

cep m

1. flail (tool)

Declension

	singular	plural
nominative	cep	cepy
genitive	cepu	cepů
dative	cepu	cepům
accusative	cep	cepy
vocative	cepe	cepy
locative	cepu	cepech
instrumental	cepem	cepy

---

Polish

cep

Etymology

From Proto-Slavic *cěpъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sɛp/

Noun

cep m inan

1. flail

Declension

declension of cep

	singular	plural
nominative	cep	cepy
genitive	cepa	cepów
dative	cepowi	cepom
accusative	cep	cepy
instrumental	cepem	cepami
locative	cepie	cepach
vocative	cepie	cepy

---

Slovak

Etymology

From Proto-Slavic *cěpъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sɛp/

Noun

cep m (genitive singular cepa, nominative plural cepy, declension pattern of dub)

1. flail

Declension of cep

	singular	plural
nominative	cep	cepy
genitive	cepa	cepov
dative	cepu	cepom
accusative	cep	cepy
locative	cepe	cepoch
instrumental	cepom	cepmi

Derived terms

• cepový

Further reading

• cep in Slovak dictionaries at korpus.sk

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cijep#Serbo-Croatian

cijep

Serbo-Croatian

Etymology 1

From Proto-Slavic *cěpъ (Russian цеп (cep), Polish cepy).

Alternative forms

• (Ekavian): cȇp

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sijêːp/
• Hyphenation: ci‧jep

Noun

cijȇp m (Cyrillic spelling ције̑п)

1. slip, graft, scion (shoot or twig containing buds from a woody plant, used in grafting)

Declension

Declension of cijep

	singular	plural
nominative	cijȇp	cjȅpovi
genitive	cijepa	cjepova
dative	cijepu	cjepovima
accusative	cijep	cjepove
vocative	cijepe	cjepovi
locative	cijepu	cjepovima
instrumental	cijepom	cjepovima

Etymology 2

From cijépati.

Alternative forms

• (Ekavian): cep

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sîːjep/
• Hyphenation: ci‧jep

Noun

cȋjep m (Cyrillic spelling ци̑јеп)

1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

Declension of cijep

	singular	plural
nominative	cijep	cijepovi / cjepovi
genitive	cijepa	cijepova / cjepova
dative	cijepu	cijepovima / cjepovima
accusative	cijep	cijepove / cjepove
vocative	cijepe	cijepovi / cjepovi
locative	cijepu	cijepovima / cjepovima
instrumental	cijepom	cijepovima / cjepovima

References

• “cijep”, in Hrvatski jezični portal, 2006–2018
• “cijep”, in Hrvatski jezični portal, 2006–2018

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cepati#Serbo-Croatian

cepati

Serbo-Croatian

Alternative forms

• (Ijekavian): cijépati

Etymology

From cȇp.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡sěːpati/
• Hyphenation: ce‧pa‧ti

Verb

cépati impf (Cyrillic spelling це́пати)

1. (transitive, intransitive) to tear, tear up
2. (transitive, intransitive) to rip
3. (transitive, intransitive) to chop
4. (transitive, intransitive) to split, break (apart)

Conjugation

Conjugation of cepati

Infinitive: cepati		Present verbal adverb: cépajūći		Past verbal adverb: —		Verbal noun: cépānje
Number		Singular			Plural
Person		1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Verbal forms		ja	ti	on / ona / ono	mi	vi	oni / one / ona
Present		cepam	cepaš	cepa	cepamo	cepate	cepaju
Future	Future I	cepat ću1 cepaću	cepat ćeš1 cepaćeš	cepat će1 cepaće	cepat ćemo1 cepaćemo	cepat ćete1 cepaćete	cepat će1 cepaće
	Future II	budem cepao2	budeš cepao2	bude cepao2	budemo cepali2	budete cepali2	budu cepali2
Past	Perfect	cepao sam2	cepao si2	cepao je2	cepali smo2	cepali ste2	cepali su2
	Pluperfect3	bio sam cepao2	bio si cepao2	bio je cepao2	bili smo cepali2	bili ste cepali2	bili su cepali2
	Imperfect	cepah	cepaše	cepaše	cepasmo	cepaste	cepahu
Conditional I		cepao bih2	cepao bi2	cepao bi2	cepali bismo2	cepali biste2	cepali bi2
Conditional II		bio bih cepao2	bio bi cepao2	bio bi cepao2	bili bismo cepali2	bili biste cepali2	bili bi cepali2
Imperative		—	cepaj	—	cepajmo	cepajte	—
Active past participle		cepao m / cepala f / cepalo n			cepali m / cepale f / cepala n
Passive past participle		cepan m / cepana f / cepano n			cepani m / cepane f / cepana n
1   Croatian spelling: others omit the infinitive suffix completely and bind the clitic. 2   For masculine nouns; a feminine or neuter agent would use the feminine and neuter gender forms of the active past participle and auxiliary verb, respectively. 3   Often replaced by the past perfect in colloquial speech, i.e. the auxiliary verb biti (to be) is routinely dropped. * Note: The aorist and imperfect have nowadays fallen into disuse and as such they are found only in literary texts; routinely replaced by the past perfect in both formal and colloquial speech.

Derived terms

• pocépati
• iscépati

• nacépati

References

• “cepati”, in Hrvatski jezični portal, 2006–2018

---

UWAGA!!!

Dlaczego w powyższych gwarach języka słowiańskiego nie zachowała się postać rzekomo pierwotnie ubezdźwięczniona, która powinna brzmieć coś jak Tep / TeP, hm? A no bo ofitzjalni jęsykosnaftzy odtfoszyli to sobie inaczy, bo tak im pasowało…

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/c%C4%9Bp%D1%8A

Reconstruction:Proto-Slavic/cěpъ

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kēi-p- : *(s)koi-p-. Compare Lithuanian skiẽpas, skiẽpti : skiẽbti, Old High German skivaro, Old Norse skīfa, Ancient Greek  σκοῖπος (skoîpos), σκἰπων (skipōn). Probably related to Ancient Greek σκίπων (skípōn), Latin sсīрiō, Proto-Germanic *skipą  (“ship; hollow object”), perhaps  Latin scindō (“I split”), Ancient Greek σχίζω (skhízō, “I split, cleave”), Sanskrit छिनत्ति (chinatti), perhaps  Sanskrit शिफा (śíphā, “fibrous or flexible root”).

Noun

*cěpъ m

1. stick^[1]

Declension

*cěpъ (hard o-stem)

	Singular	Dual	Plural
Nominative	*cěpъ	*cěpa	*cěpi
Accusative	*cěpъ	*cěpa	*cěpy
Genitive	*cěpa	*cěpu	*cěpъ
Locative	*cěpě	*cěpu	*cěpěxъ
Dative	*cěpu	*cěpoma	*cěpomъ
Instrumental	*cěpъmь, *cěpomь*	*cěpoma	*cěpy
Vocative	*cěpe	*cěpa	*cěpi

^* -ъmь in North Slavic, -omь in South Slavic.

Derived terms

• *cěpeněti
• *cěpъkъ
• *cěpьcь

Related terms

• *cěpiti

Descendants

• East Slavic: цѣпъ (cěpŭ)
  • Belarusian: цэп (cep)
  • Russian: цеп (cep), dial. цоп (cop), чап (čap), чеп (čep), цепы́ pl (cepý)
  • Ukrainian: ціп (cip)
• South Slavic:
  • Bulgarian: цеп (cep), dial. ц’яп (c‚jap), цап (cap), цепи́ (cepí), цъ́пи (cǎ́pi)
  • Macedonian: цеп (cep)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: це̑п, ције̑п, dial. цип

    Latin: cȇp, cijȇp, dial. cȋp

  • Slovene: cȇp
• West Slavic:
  • Czech: cep, dial. cép
  • Polabian: cepoi pl
  • Polish: cep
  • Slovak: rare cep
  • Slovincian: [Term?]
  • Sorbian:
    • Upper Sorbian: cypy pl
    • Lower Sorbian: cepy pl

References

• Vasmer, Max (1964–1973), “цеп”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačev O. N., Moscow: Progress
• Černyx, P. Ja. (1999), “цеп”, in Istoriko-etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), volume 2, 3rd reprint edition, Moscow: Russkij jazyk, page 366
• Trubačev O. N., editor (1976), “*cěpъ”, in Etimologičeskij slovarʹ slavjanskix jazykov [Etymological dictionary of Slavic languages] (in Russian), volume 03, Moscow: Nauka, page 186

• ^ Vasmer, Max (1964–1973), “цепенеть”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačev O. N., Moscow: Progress

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/(s)k%C4%93i-p-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/(s)kēi-p-.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/(s)koi-p-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/(s)koi-p-.

…..

Dziwne? No to czepmy się jeszcze czegoś innego…

…..

https://sjp.pl/czepi%C4%87

czepić

czepić się:
1. chwycić się, zahaczyć się;
2. dopatrzeć się ujemnych cech kogoś lub czegoś, często bez podstaw

…..

https://sjp.pl/czepia%C4%87

czepiać

1. potocznie: nagabywać;
2. czepiać się:
a) chwytać się, zahaczać się;
b) dopatrywać się ujemnych cech kogoś lub czegoś, często bez podstaw

…..

https://sjp.pwn.pl/sjp/sczepic-sie;2519698.html

sczepić się — sczepiać się

1. «złączyć się z czymś, z kimś przez zaczepienie o coś»

2. «objąć jeden drugiego, walcząc»

…..

https://sjp.pwn.pl/slowniki/rozczepi%C4%87.html

rozczepić

rozczepić — rozczepiać «oddzielić od siebie rzeczy ściśle przylegające, sczepione ze sobą»

rozczepić się — rozczepiać się «o połączonych, sczepionych częściach jakiejś całości: oderwać się od siebie»

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/zaczep

zaczep (język polski)

zaczep (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈzaʧ̑ɛp], AS: [začep]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) techn. mechanizm, który służy do tego, aby coś zaczepić

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp, rozk. od: zaczepić

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zaczep	zaczepy
dopełniacz	zaczepu	zaczepów
celownik	zaczepowi	zaczepom
biernik	zaczep	zaczepy
narzędnik	zaczepem	zaczepami
miejscownik	zaczepie	zaczepach
wołacz	zaczepie	zaczepy

(2.1) zob. zaczepiać

wyrazy pokrewne:

rzecz. zaczepka ż, zaczepienie n, zaczepianie n, czepianie n, czepienie n

czas. zaczepiać ndk., zaczepić dk., czepiać ndk., czepić dk.

przym. zaczepowy, zaczepny, zaczepialski

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) enganche m, gancho m
• nowogrecki: (1.1) σύζευξη ż

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/zaczepia%C4%87#pl

zaczepiać (język polski)

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zaczepić)

(1.1) mocować coś na czymś wystającym

(1.2) zawadzać o coś podczas ruchu

(1.3) zatrzymywać kogoś, podejmując relację

(1.4) rozpoczynać agresywną prowokację czy bójkę

(1.5) wstępować gdzieś na trochę podczas przemieszczania się

czasownik zwrotny niedokonany zaczepiać się (dk. zaczepić się)

(2.1) zatrzymywać się lub zawisać, zahaczywszy o coś

(2.2) chwytać za coś, przytrzymywać się czego

(2.3) zaczepiać (1.2) siebie nawzajem

(2.4) pot. znajdować tymczasowe mieszkanie lub pracę

synonimy:

(1.1) przyczepiać, przymocowywać, umocowywać, wieszać

(1.3) zagadywać, zatrzymywać

(2.1) zahaczać się

(2.2) chwytać

wyrazy pokrewne:

rzecz. zaczep mrz, zaczepianie n, zaczepienie n, zaczepka ż

czas. zaczepić

przym. zaczepny

przysł. zaczepnie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hook, hitch; (1.2) grapple; (1.3) accost; (1.4) attack; (2.1) catch, catch on; (2.2) catch hold; (2.4) gain a foothold
• niemiecki: (1.1) anhaken, einhaken; (1.3) ansprechen; (1.4) anmachen, belästigen; (2.1) stolpern

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/czepiec

czepiec (język polski)

czepiec (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ɛpʲjɛʦ̑], AS: [čepʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. etn. rodzaj kobiecego nakrycia głowy; zob. też czepiec (nakrycie głowy) w Wikipedii

(1.2) anat. zool. jeden z żołądków przeżuwaczy; zob. też czepiec (przeżuwacze) w Wikipedii

(1.3) anat. zob. czepiec ścięgnisty

odmiana:

(1.1–3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czepiec	czepce
dopełniacz	czepca	czepców
celownik	czepcowi	czepcom
biernik	czepiec	czepce
narzędnik	czepcem	czepcami
miejscownik	czepcu	czepcach
wołacz	czepcu	czepce

przykłady:

(1.1) W czasie oczepin ścinano warkocz i zakładano pannie młodej czepiec.

(1.2) Krowy mają cztery żołądki zwane kolejno żwaczem, czepcem, księgami i trawieńcem.

synonimy:

(1.1) czepek

wyrazy pokrewne:

rzecz. czapka ż, oczepiny nmos, czapkowanie n

zdrobn. czepek m, czepeczek m

czas. czapkować ndk.

przym. czepcowy

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: czepiec ścięgnisty

• angielski: (1.1) bonnet; (1.2) reticulum
• duński: (1.2) netmave w
• esperanto: (1.1) kufo
• łaciński: (1.1) mitra ż; (1.2) reticulum n
• wilamowski: (1.1) hau ż, haoj ż, hoü ż

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/czepiec

czepiec

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *čepьcь.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʂɛ.pʲɛt͡s/

Noun

czepiec m inan (diminutive czepek)

1. bonnet (type of women’s hat)
2. reticulum (the second stomach in a cow or other ruminant)

Declension

declension of czepiec

	singular	plural
nominative	czepiec	czepce
genitive	czepca	czepców
dative	czepcowi	czepcom
accusative	czepiec	czepce
instrumental	czepcem	czepcami
locative	czepcu	czepcach
vocative	czepcu	czepce

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/%C4%8Dep%D1%8Cc%D1%8C

Reconstruction:Proto-Slavic/čepьcь

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kep-

Noun

*čepьcь m

1. bonnet

Declension

*čepьcь (soft o-stem)

	Singular	Dual	Plural
Nominative	*čepьcь	*čepьca	*čepьci
Accusative	*čepьcь	*čepьca	*čepьcę̇
Genitive	*čepьca	*čepьcu	*čepьcь
Locative	*čepьci	*čepьcu	*čepьcixъ
Dative	*čepьcu	*čepьcema	*čepьcemъ
Instrumental	*čepьcьmь, *čepьcemь*	*čepьcema	*čepьci
Vocative	*čepьče	*čepьca	*čepьci

^* -ьmь in North Slavic, -emь in South Slavic.

Descendants

• East Slavic:
  • Old East Slavic: [Term?]
    • Belarusian: чапе́ц (čapjéc)
    • Russian: че́пчик (čépčik)
    • Ukrainian: [Term?]

• South Slavic:
  • Old Church Slavonic:

    Cyrillic: [Term?]

    Glagolitic: [Term?]

  • Bulgarian: [Term?]
  • Macedonian: [Term?]
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: [Term?]

    Latin: [Term?]

  • Slovene: [Term?]

• West Slavic:
  • Czech: čepec
  • Polish: czepiec
  • Slovak: čepiec

Refrences

• Ľubor Králik, Stručný etymologický slovník slovenčiny, 2016, ISBN 9788022414937.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/(s)kep-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/(s)kep-.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/czapa

czapa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑apa], AS: [čapa] wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zgrub. od: czapka

(1.2) reg. warmiński człowiek wybitnie niezdarny, ciamajda

(1.3) gw. przestępcza głowa, czaszka^[1]

(1.4) gw. przestępcza kara śmierci, wyrok śmierci^[2]

(1.5) gw. konspiracyjno-partyzancka rozstrzelanie^[1]

(1.6) roln. słomiane przykrycie tradycyjnego ula

(1.7) geol. warstwa mineralna bądź gazowa w górnej części jakiegoś złoża

(1.8) geogr. zob. czapa lodowa

(1.9) bud. zob. czapa kominowa

odmiana:

(1.1–9)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czapa	czapy
dopełniacz	czapy	czap
celownik	czapie	czapom
biernik	czapę	czapy
narzędnik	czapą	czapami
miejscownik	czapie	czapach
wołacz	czapo	czapy

synonimy:

(1.2) ciapa, ciamajda, niezdara

wyrazy pokrewne:

rzecz. czapka ż, czapeczka ż, czapkowanie n, czapkarstwo n, czapnictwo n, czapkarz m, czapnik m, czapica ż

czas. czapkować ndk.

przym. czapkowy

związki frazeologiczne:

dać w czapę • dostać w czapę • oberwać w czapę

uwagi:

zob. też czapa w Wikipedii

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zgrubień zobacz listę tłumaczeń w haśle: czapka

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ciamajda

źródła:

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1} Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, s. 64, Warszawa, Wiedza Powszechna, 1995, ISBN 83–214–0993–8.
2. Skocz do góry↑ Miejski słownik slangu

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/czapka#pl

czapka (język polski)

czapka (1.1)

czapka (1.1)

wymowa:

wymowa ^?/i, IPA: [ˈʧ̑apka], AS: [čapka]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rodzaj nakrycia głowy wykonanego przeważnie z miękkiego materiału, czasem ze sztywnymi wstawkami takimi jak denko lub daszek; zob. też czapka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czapka	czapki
dopełniacz	czapki	czapek
celownik	czapce	czapkom
biernik	czapkę	czapki
narzędnik	czapką	czapkami
miejscownik	czapce	czapkach
wołacz	czapko	czapki

przykłady:

(1.1) Kiedy mówisz komuś „dzień dobry”, powinieneś zdjąć czapkę.

kolokacje:

(1.1) zdejmować / zdjąć / zakładać / założyć czapkę • barania / futrzana / wełniana czapka • czapka wojskowa / harcerska / marynarska / … • czapka z nausznikami / z daszkiem / z otokiem • czapka bejsebolowa • czapka kucharska • czapka frygijska • czapka garnizonowa • czapka polowa • czapka studencka • czapka Monomacha

synonimy:

(1.1) reg. boba

hiperonimy:

(1.1) nakrycie głowy

hiponimy:

(1.1) baranica, beret, bermyca, biret, budionowka, budyniówka, bustina, camauro, chaperon, czako, bejsbolówka, dekiel, desperatka, dokerka, dżokejka, fez, furażerka, giwer, glengarry, infuła, jarmułka, kalotka, kapuza, kaszkiet, kepi, kokosznik, kołpak, krymka, leninówka, lisiurka, magierka, maciejówka, mazepinka, mycka, pakol, pilos, pilotka, papacha, piuska, rogatywka, toczek, szlafmyca, sztrajmł, uszanka

meronimy:

(1.1) daszek, denko, nausznik, otok, pompon, ściągacz

wyrazy pokrewne:

rzecz. czepek m, czepiec m, oczepiny nmos, czapkowanie n, czapnik m, czapnictwo n, czapica ż, Czapka ż, czapkarstwo n, czapkarz m, czapkowany m

zdrobn. czapeczka ż

zgrub. czapa ż

czas. czapkować ndk.

przym. czapkowy, czapniczy, czapkarski, czepkowy

związki frazeologiczne:

czapka niewidka • czapki z głów! • czapka frygijska • czapką, papką i solą ludzie ludzi niewolą • lisia czapka • na złodzieju czapka gore • cześć i czapka • nisko czapkować

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski – Ubrania

tłumaczenia:

• albański: (1.1) shapkë
• angielski: (1.1) cap
• arabski: (1.1) قبعة ż, egip. arab. برنيطة
• białoruski: (1.1) шапка ż
• bułgarski: (1.1) шапка ż
• chorwacki: (1.1) kapa ż
• czeski: (1.1) čepice ż
• duński: (1.1) hue w
• esperanto: (1.1) ĉapo
• fiński: (1.1) hattu
• hebrajski: (1.1) כובע m (kowa)
• hiszpański: (1.1) gorro m, (z daszkiem) gorra ż
• islandzki: (1.1) húfa ż
• jidysz: (1.1) היטל n (hitl), futrzana קוטשמע ż (kuczme)
• koreański: (1.1) 모자
• litewski: (1.1) kepurė ż
• niemiecki: (1.1) Mütze ż
• norweski (bokmål): (1.1) lue m/ż, hue m/ż
• rosyjski: (1.1) шапка
• słowacki: (1.1) čiapka, čapica
• szwedzki: (1.1) mössa w
• turecki: (1.1) şapka
• węgierski: (1.1) sapka, csepke
• wilamowski: (1.1) hut m, myc ż
• włoski: (1.1) berretto m

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cap

cap

English

Pronunciation

• IPA^(key): /kæp/
• Hyphenation: cap
• Rhymes: -æp

Etymology 1

From Middle English cappe, from Old English cæppe, from Late Latin cappa.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/cappa#Latin

cappa

Latin

Etymology

---

Perhaps the shortened form of capitulāre (“head tax”), from caput. Another theory derives it from Ancient Greek [Term?].

---

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈkap.pa/

Noun

cappa f (genitive cappae); first declension

1. (Late Latin) cape, sleeveless coat

Declension

First declension.

Case	Singular	Plural
nominative	cappa	cappae
genitive	cappae	cappārum
dative	cappae	cappīs
accusative	cappam	cappās
ablative	cappā	cappīs
vocative	cappa	cappae

Derived terms

• cappella
• *cappellus (Vulgar Latin)

Descendants

• Aromanian: capã
• Catalan: capa
• Danish: kappe, kåbe
• Dutch: kap
• English: cape, cappa, chape, chaperon, cope
• French: chape, chaperon, cape
• Friulian: cape
• German: Cape, Kappe
• Greek: κάπα (kápa)
• Icelandic: kápa
• Italian: cappa

• Norwegian Bokmål: cape, kappe, kåpe
• Norwegian Nynorsk: cape, kappe, kåpe
• Occitan: capa
• Old French: chape
• Portuguese: capa
• Romanian: capă
• Lower Sorbian: kapa
• Sicilian: cappa
• Spanish: capa
• Swedish: cape, kappa, kåpa
• Venetian: capa

References

• cappa in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/caput#Latin

caput

Latin

Etymology

From Proto-Italic *kaput, from Proto-Indo-European *kauput-, *káput (“head”). Cognates include German Haupt and English head.

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈka.put/, [ˈka.pʊt]

Noun

caput n (genitive capitis); third declension

1. head
2. (New Latin, anatomy) headlike protuberance on an organ or body part, usually bone, for instance caput ulnae
3. (New Latin, medicine) a disease; a severe swelling of the soft tissues of a newborn’s scalp that develops as the baby travels through the birth canal
4. (figuratively) the vital part
5. (of a river) origin, source, head
6. (figuratively) life
7. capital city
8. (poetic) leader, chief
9. (in writings) division, section, paragraph, chapter

Usage notes

Caput can be used with either a genitive or a dative in the sense of a capital city.

Inflection

Third declension neuter.

Case	Singular	Plural
nominative	caput	capita
genitive	capitis	capitum
dative	capitī	capitibus
accusative	caput	capita
ablative	capite	capitibus
vocative	caput	capita

Alternative forms

• (part or division of a writing): cap., c.

Synonyms

• (in writings: division, section, paragraph, chapter): capitulum

Derived terms

• anceps
• biceps
• capitālis
• capitastrum
• capitellum
• capitium
• capitō
• capitulum
• centiceps
• -ceps
• sinciput
• trīceps

Descendants

• Aromanian: cap, capit
• Asturian: cabu
• Catalan: cap
• Corsican: capu
• Dalmatian: cup
• Esperanto: kapo
• Old French: chief, chef
  • English: chief
  • French: chef
    • English: chef
  • Portuguese chefe
  • Spanish jefe
    • English: jefe

• Friulian: cjâf, čhâv
• Galician: cabo
• Istriot: capo
• Istro-Romanian: cåpete
• Italian: capo
  • English: capo
• Occitan: cap
• Old Portuguese: cabo
  • Portuguese: cabo
• Romanian: cap, capăt
• Romansch: chau, tgau
• Sicilian: capa, capu
• Spanish: cabo, capota, cabeza
• Venetian: cao, cavo

References

• caput in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• caput in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• caput in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
• caput in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.18 phrases
• caput in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
• caput in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700‎^[2], pre-publication website, 2005-2016
• caput in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
• “head” in Douglas Harper, Online Etymology Dictionary, 2001–2018.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/head#English

head

English

Alternative forms

• heed (obsolete), hed (obsolete)
• ‚ead (UK, eye dialect)

Etymology

From Middle English hed, heed, heved, heaved, from Old English hēafod (“head; top; source, origin; chief, leader; capital”), from Proto-Germanic *haubudą (“head”), from Proto-Indo-European *kauput-, *káput (“head”), a variant of *kapōlo-(“head, bowl”).

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Haupt#German

Haupt

Alemannic German

Etymology

From Middle High German houpt, from Old High German houbit, from Proto-Germanic *haubudą, from Proto-Indo-European *kaput-. Cognate with German Haupt, Dutch hoofd, Saterland Frisian Hööft, English head, Crimean Gothic hoef.

Noun

Haupt n (diminutive Häuptli)

1. (Uri, anatomy, of livestock) head

References

• Abegg, Emil (1911) Die Mundart von Urseren [The Dialect of Urseren], Frauenfeld, Switzerland: Huber & co., page 29.

---

German

Alternative forms

• Häupt (obsolete)

Etymology

From Middle High German houbet, höubet, from Old High German houbit, from Proto-Germanic *haubudą, ultimately from Proto-Indo-European *kaput-, *kauput-. The standardized form without umlaut is from Upper German, in which -ou- did not undergo umlaut before labials. The Central German form with umlaut is preserved in Häuptling and zu Häupten. Cognate with Dutch hoofd, Low German Hööft,  English head, Danish hoved, Gothic 𐌷𐌰𐌿𐌱𐌹𐌸 (haubiþ).

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Germanic/haubud%C4%85

Reconstruction:Proto-Germanic/haubudą

Proto-Germanic

Etymology

From Proto-Indo-European *kauput-, *káput-, a variant of *kapōlo (“head, bowl”). Cognate with Latin caput and Sanskrit कपुच्छल  (kapúcchala). The original form in Germanic was *háfudą (or possibly *habúdą), whereas –b– in the other two forms is the result of Verner’s law after a shift in stress onto the following syllable. The secondary –au– of *haubúdą presumably arose by influence from the following stressed –u-.^[1] The form haubídą shows variation in the ending possibly also seen in Latin (compare nominative caput vs. genitive capitis, although the genitive is usually thought to descend from *kaputes/-os). The same root but with an alternate ending also appears in Germanic: Old English hafola (“head”), from *hafulǭ, from Proto-Indo-European *kapōlo. The presence of initial –a– in both words (hafudą and hafulǭ) remains unexplained.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈxɑu̯.βu.ðɑ̃/

Noun

*haubudą n

1. head

Inflection

Declension of *haubudą (neuter a-stem)

	singular	plural
nominative	*haubudą	*haubudō
vocative	*haubudą	*haubudō
accusative	*haubudą	*haubudō
genitive	*haubudas, *haubudis	*haubudǫ̂
dative	*haubudai	*haubudamaz
instrumental	*haubudō	*haubudamiz

Descendants

< *haubudą:

• Old English: hēafod
  • Middle English: hed, heed, heved, heaved
    • Scots: heid
    • English: head
    • Yola: haade
• Old Norse: haufuð
• Crimean Gothic: hoef

< *haubidą:

• Old Frisian: hāved, hāfd
  • North Firsian: hood
  • Saterland Frisian: Haud, Hööft
  • West Frisian: haed (obsolete), haad
• Old Saxon: hōƀid
  • Middle Low German: hovet, hövet, høvet, hoͤvet
    • German Low German: Hoovd, Höövd
    • Low German: Höfd, Höft, Höwt
    • Plautdietsch: Heeft
• Old Dutch: hōvit
  • Middle Dutch: hovet, hooft
    • Dutch: hoofd
      • Afrikaans: hoof
• Old High German: houbit
  • Middle High German: höubet, houbet, houpt
    • German: Haupt, (Häupt)
      • Plautdietsch: Haupt
    • Vilamovian: hiöt
    • Yiddish: הויפּט‎ (hoypt)
• Gothic: 𐌷𐌰𐌿𐌱𐌹𐌸 (haubiþ)
• Crimean Gothic: hoef

< *hafudą (or *habudą):

• Old English: *hafud (in hafudland ‘headland’)
• Old Norse: hǫfuð
  • Icelandic: höfuð
  • Faroese: høvd
  • Norn: heved
  • Norwegian: hode
  • Old Swedish: hovuþ
    • Swedish: huvud, (dialectal) huvv
  • Old Danish: houæth
    • Danish: hoved
  • Old Gutnish: hafuþ
    • Gutnish: häud, håvud
  • Westrobothnian: hôvu, hævu, hóvu, heeod, höur
  • Elfdalian: ovuð
  • Scanian: huweð

References

1. ^ Carl Marstrander, Klodvignavet og den germanske dissimilationslov (Oslow: Dybwad, 1925), 25.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/kauput-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/kauput-.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/kaput&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/kaput.

…..

Podam teraz źródłosłów dla Pra-Słowiańskiego słowa Czapa / C”aPa.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/czub

czub

czub, czubek, czubić, czuba(s)ty; czuba, pogardliwe, ‘dziewka’, ‘chłopka’: »kędy pani w pomietle, wszytkiem rządzi czuba«, »posadzono też  czubę do stołu«, »a moja czuba«, »w niezwykłej stoi czuba szacie«, »na miesiąc mu mało jedna czuba«, Potocki; »czuby słuźyste«, »do owej wiernej czuby«, Jabłonowski 1731 r.; u Serbów czupa, ‘babsko (nieczesane)’, i tak samo u innych Słowian. Obok czub (nawet u Czechów czub, nie *czib, i bynajmniej to nie morawskie, lecz czeskie, choć »głosowni« czeskiej przeczy!) jest wszędzie i czup (u nas tylko w czuprynie, co Rej stale szupryną pisze, np. »szuprynki workom rozwiązać«, ‘pieniądze wydawać’, bo w workach składano je, papierowych nie znając; szupryna, czupryna uchodzi ogólnie za pożyczkę małoruską, czupryna, ale Rej żadnych podobnych pożyczek nie znał!). Nie wiemy więc, co pierwotne; brak dalszych pewnych odpowiedników.

…..

https://sjp.pwn.pl/sjp/czub;2450791.html

czub

1. «kępka sterczących piór na głowie ptaka; też: kępka sierści na głowie innego zwierzęcia»

2. «wysoko upięte włosy»

3. «szpiczaste zakończenie czegoś»

4. zob. czubek w zn. 1, 5.

Podobne wyszukiwania

• czubek
• czubki
• czubato
• czubaty
• czubiasty
• czubatka
• sikora czubatka
• czubajka
• czubiasto

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/czub

czub (język polski)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) szpiczasty koniec czegoś

(1.2) fryzura z uniesionymi włosami

(1.3) zool. kępka piór lub sierści na głowie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pejor. osoba psychicznie chora

synonimy:

(1.1) szpic

(1.3) grzebień

wyrazy pokrewne:

rzecz. czubacz mzw, czubatka ż, czubek mos/mrz

przym. czubaty

związki frazeologiczne:

mieć w czubie

etymologia:

(2.1) zgrub. od czubek

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) top; (1.2) topknot; (1.3) crest
• niemiecki: (1.1) Bug m, Spitze ż; (1.2) Schopf m; (1.3) Federhaube ż, Federschopf m; (2.1) Idiot m

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/czopek

czopek (język polski)

czopki (1.2)

czopki (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈʧ̑ɔpɛk], AS: [čopek] wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) zdrobn. od: czop

(1.2) mały czop

(1.3) med. farm. lekarstwo do przyjmowania doodbytniczo, rzadziej dopochwowo lub docewkowo; zob. też czopek w Wikipedii

(1.4) anat. światłoczuły receptor siatkówki oka; zob. też czopki w Wikipedii

(1.5) przen. grub. o kimś, kto bezceremonialnie podlizuje się – „włazi w dupę”

odmiana:

(1.1–4)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czopek	czopki
dopełniacz	czopka	czopków
celownik	czopkowi	czopkom
biernik	czopek	czopki
narzędnik	czopkiem	czopkami
miejscownik	czopku	czopkach
wołacz	czopku	czopki

przykłady:

(1.3) To lekarstwo przyjmuje się w formie czopka.

synonimy:

(1.2) szpuncik, zatyczka

hiperonimy:

(1.3) lekarstwo

wyrazy pokrewne:

rzecz. czop m, czopowanie n, czopkowanie n, zaczopowanie n, zaczopkowanie n, czopuch m, Czopowice nmos, Czop m

czas. czopować ndk., zaczopować dk., czopkować ndk., zaczopkować dk.

przym. czopowy, czopkowy

uwagi:

(1.4) por. pręcik • globulka

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: czop

• angielski: (1.3) suppository
• duński: (1.3) stikpille w
• esperanto: (1.3) supozitorio
• francuski: (1.3) suppositoire
• japoński: (1.3) 座薬 lub 坐薬 (zayaku)
• łaciński: (1.3) suppositorium
• niemiecki: (1.3) Suppositorium n, Zäpfchen n
• rosyjski: (1.4) колбочка ż
• szwedzki: (1.3) stolpiller n
• włoski: (1.3) supposta

…..

Wystarczy? A co powiecie na to…

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/capn%C4%85%C4%87

capnąć

capnąć (a jest i cupnąć, przycapnąć i przycupnąć), zacapić, capanka (chapanka) i t. d., łap(u)-cap(u); dźwiękonaśladowcze; tak samo w rus. cap! capat’, capnut’, ‘chwycić (po uchu!)’; inni Słowianie używają tego cap, capać, o ‘chodzie ciężkim w błocie’.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/ciapa%C4%87

ciapać

ciapać, »ciapu-groch, ciapu-kapusta«, o ‘chodzie niedołężnym (i po błocie)’ i o ‘niedołędze’; dźwiękonaśladowcze; por. wyżej capnąć.

…..

https://sjp.pwn.pl/slowniki/ciapanie.html

ciapanie

ciap pot. «odgłos chodzenia po błocie»

ciapać zob. ciapnąć.

ciapnąć — ciapać

1. pot. «uderzyć lub uciąć coś ostrym narzędziem»

2. ciapać pot. «iść powoli, z trudem, zwłaszcza po błocie»

ciapanie

ciap

ciapać

ciap-ciap

……

https://pl.wiktionary.org/wiki/ciapa%C4%87

ciapać (język polski)

znaczenia:

czasownik

(1.1) iść z trudem, zwłaszcza po błocie^[1]

wyrazy pokrewne:

rzecz. ciapanie n

czas. ciapnąć dk.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trudge
• rosyjski: (1.1) чапать

źródła:

1. Skocz do góry↑  Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/ciapa

ciapa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʨ̑apa], AS: [ćapa], zjawiska fonetyczne: zmięk. wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski/żeński

(1.1) pot. osoba niezdarna lub ślamazarna

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ciapa	ciapy
dopełniacz	ciapy	ciap
celownik	ciapie	ciapom
biernik	ciapę	ciapy
narzędnik	ciapą	ciapami
miejscownik	ciapie	ciapach
wołacz	ciapo	ciapy

przykłady:

(1.1) Ależ z niego ciapa! Wszystko robi tak powoli i niezdarnie.

synonimy:

(1.1) ciamajda, ślamazara, oferma, niezdara

wyrazy pokrewne:

przym. ciapowaty

rzecz. ciapowatość ż

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ciamajda

…..

https://sjp.pwn.pl/poradnia/haslo/cipa-i-cipka;8364.html

cipa i cipka

25.06.2007

  Witam serdecznie. Na stronie: http://sjp.pwn.pl/lista.php?co=cipka podane jest następujące znaczenie słowa cipka:

1. pot. «kura, zwłaszcza młoda»
2. posp. «żeński organ płciowy»
3. posp. «o kobiecie, zwłaszcza niezbyt mądrej i traktowanej głównie jako obiekt seksualny».

Bardzo chciałabym się dowiedzieć, jaka jest etymologia tego słowa w znaczeniu nr 2 i od kiedy zaczęto go w takim znaczeniu używać. W jaki sposób znaczenie nr 1 (pochodzące od cip-cip: pot. «wykrzyknik używany w celu przywołania ptactwa domowego») „ewoluowało” w znaczenie nr 2? Nie widzę żadnego związku pomiędzy nimi. I jeszcze jedno pytanie. Dlaczego wyraz cipa (względem którego wyraz cipka – jak sądzę – jest zdrobnieniem) jest zaklasyfikowany jako wulgarny, natomiast cipka – nie. Bo, poprzez analogię, to tak, jakby słowo łapka było przyjęte w pospolitym użyciu, natomiast łapa było już nieprzyzwoite i wulgarne.  Z góry dziękuję za odpowiedź. A w zasadzie to dziękuję za całą Poradnię Językową, bo to jedyne chyba miejsce, gdzie mogę uzyskać odpowiedzi na moje pytania.

Sądzę, że chodzi tu o dwa etymologicznie różne wyrazy: rzeczownik w znaczeniu 1 to słowo o charakterze onomatopeicznym; pochodzi od wykrzyknika – zawołania na ptactwo domowe, zwłaszcza na kurczątka. Natomiast w znaczeniu 2 i 3 jest to rzeczownik utworzony od czasownika, por. jednokrotny ćpać, wielokrotny cipać ‚jeść żarłocznie, napychać się; napychać, wpychać’ (zob. Etymologiczny słownik języka polskiego A. Bańkowskiego, t. 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000). I sprawa ostatnia: kwalifikatory. Każdy słownik stosuje własny system kwalifikatorów; przy korzystaniu ze słownika należy się z nim zapoznać. Kwalifikator posp. zawiera negatywną ocenę stylistyczną wyrazu. Różnica w ocenie stylistycznej wyrazu podstawowego i wyrazu pochodnego (odczuwanego jako zdrobnienie) wynika stąd, że formanty, które są interpretowane jako deminutywne (hipokorystyczne), np. -ka, często łagodzą negatywną ekspresję wyrazu podstawowego.

Krystyna Długosz-Kurczabowa, Uniwersytet Warszawski

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/cipa

cipa (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈʨ̑ipa], AS: [ćipa], zjawiska fonetyczne: zmięk. wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. (dawniej gw.)^[1] żeński narząd rozrodczy

(1.2) wulg. pogardliwie o kobiecie^[2]

(1.3) wulg. o osobie niezaradnej

(1.4) gw. kura^[3][4]

odmiana:

(1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cipa	cipy
dopełniacz	cipy	cip
celownik	cipie	cipom
biernik	cipę	cipy
narzędnik	cipą	cipami
miejscownik	cipie	cipach
wołacz	cipo	cipy

przykłady:

(1.1) Z oburzeniem zwierzyła się przyjaciółce, że jej ginekolog używa słowa cipa.

(1.2) „Ty głupia cipo!” – krzyknęła Iwona.

(1.3) Ależ z niego cipa – niczego załatwić nie potrafi.

synonimy:

(1.1) wulg. pipa, wulg. pizda, wulg. kapa, wulg. kapsko, daw. ciupa^[1], kuciapa, kuciapka, psita, dziura, piczka; eufem. muszelka, eufem. brzoskwinka, eufem. myszka, eufem. kotka; pochwa, wagina, srom

antonimy:

(1.1) chuj

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. cipeczka ż, cipka ż

czas. ocipieć dk.

przym. cipowy

etymologia:

---

(1.1–2) pol. cipać < pol. ćpać (w znaczeniu: „jeść żarłocznie”)^[5], z prasł. *kŭpŭ (srom)^[6] < praindoeur. *gʰwih₂bʰ-

---

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pussy, cunt, snatch, cat, clam, cooche
• bułgarski: (1.1) пичка, путка
• chorwacki: (1.1) pička ż
• czeski: (1.1) píča ż; (1.2) píča ż
• duński: (1.1) fisse w, dåse w
• fiński: (1.1) pillu, vittu
• francuski: (1.1) chatte ż, millefeuille m
• hiszpański: (1.1) chocho m, potorro m, coño m
• kataloński: (1.1) cony m
• litewski: (1.1) pyzda ż
• macedoński: (1.1) пичка
• niemiecki: (1.1) Fotze ż, Möse ż
• norweski (bokmål): (1.1) fitte m/ż
• nowogrecki: (1.1) μουνί n; (1.2) μουνί n
• rosyjski: (1.1) пизда ż; (1.2) пизда ż
• rumuński: (1.1) pizdă ż
• szwedzki: (1.1) fitta w, mutta w, slida w, snippa w, vagina w
• włoski: (1.1) figa, fica ż

źródła:

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1}  Hasło ciupa w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I, s. 341, Warszawa 1900–1927.
2. Skocz do góry↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 56, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, ISBN 83–01–14631–1, ISBN 978–83–01–14631–3.
3. Skocz do góry↑ Jan Karłowicz, Słownik gwar polskich, t. I, s. 238–239, Kraków, Akademia Umiejętności, 1900.
4. Skocz do góry↑  Hasło cipa w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I, s. 339, Warszawa 1900–1927.
5. Skocz do góry↑ A. Bańkowski, Słownik języka polskiego, tom 1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000
6. Skocz do góry↑ Vaclav Blazk, Slavic – Tocharian isoglosses

…..

No dobra, a teraz słowa zaczynające się dźwiękiem zapisywanym znakiem T, czyli ubezdźwięcznione, ale… ciągle jakoś istniejące i nie udźwięcznione, czyli tzw. spalatelizowane…

…..

https://sjp.pl/t%C4%99py

tępy

1. mający nieostrą krawędź; źle tnący, stępiony;
2. niemający ostrego zakończenia, ścięty;
3. ograniczony umysłowo, mało inteligentny;
4. apatyczny, odrętwiały, bierny

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/t%C4%99py

tępy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtɛ̃mpɨ], AS: [tẽmpy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  wymowa ^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieostry, mający nieostrą krawędź bądź końcówkę

(1.2) przen. taki, który występuje w niewyraźnej formie

(1.3) przen. pot. obraź. głupi, mało inteligentny

odmiana:

(1.1–3)

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	tępy		tępa	tępe	tępi	tępe
dopełniacz	tępego		tępej	tępego	tępych
celownik	tępemu		tępej	tępemu	tępym
biernik	tępego	tępy	tępą	tępe	tępych	tępe
narzędnik	tępym		tępą	tępym	tępymi
miejscownik	tępym		tępej	tępym	tępych
wołacz	tępy		tępa	tępe	tępi	tępe
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik tępszy tępsza tępsze tępsi tępsze dopełniacz tępszego tępszej tępszego tępszych celownik tępszemu tępszej tępszemu tępszym biernik tępszego tępszy tępszą tępsze tępszych tępsze narzędnik tępszym tępszą tępszym tępszymi miejscownik tępszym tępszej tępszym tępszych wołacz tępszy tępsza tępsze tępsi tępsze
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najtępszy najtępsza najtępsze najtępsi najtępsze dopełniacz najtępszego najtępszej najtępszego najtępszych celownik najtępszemu najtępszej najtępszemu najtępszym biernik najtępszego najtępszy najtępszą najtępsze najtępszych najtępsze narzędnik najtępszym najtępszą najtępszym najtępszymi miejscownik najtępszym najtępszej najtępszym najtępszych wołacz najtępszy najtępsza najtępsze najtępsi najtępsze

przykłady:

(1.1) Golenie się tępą maszynką zmniejsza prawdopodobieństwo skaleczenia.

(1.2) Obudziłem się z tępym bólem głowy.

(1.3) Mój brat to niestety tępy matołek i raczej nie zda z matematyki.

kolokacje:

(1.1) tępy nóż / nożyk • tępa siekiera / krawędź czegoś • tępe narzędzie

(1.2) tępy ból

(1.3) tępy człowiek / uczeń

synonimy:

(1.1) nieostry

(1.3) tępawy

antonimy:

(1.1) ostry

(1.2) ostry

(1.3) bystry

wyrazy pokrewne:

rzecz. tępienie n, stępienie n, stępianie n, otępienie n, otępianie n, tępota ż, tępak m, tępaczka ż, tępawość ż

czas. tępić ndk., stępić dk., otępiać ndk., otępić dk.

przysł. tępo, tępawo

przym. tępawy

związki frazeologiczne:

koń bosy na lód, but dziurawy na błoto, tępa siekiera na drwa – niebezpieczni są • tępy jak pień • tępa dzida • tępy chuj

etymologia:

(1.1) prasł. *tǫpъ

(1.2–3) od (1.1)

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) blunt, dull; (1.3) blunt, dull, stupid, dense, foolish
• arabski: (1.3) غبي, بليد
• czeski: (1.1) tupý; (1.2) tupý; (1.3) tupý
• duński: (1.1) sløv
• esperanto: (1.1) malakra; (1.3) stulta
• jidysz: (1.3) גראָב (grob)
• rosyjski: (1.1) тупой; (1.2) тупой; (1.3) тупой
• słowacki: (1.1) tupý
• szwedzki: (1.1) slö; (1.3) slö
• ukraiński: (1.1) тупий

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/t%C4%99py

tępy

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tǫpъ

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛm.pɨ/

Adjective

tępy m (comparative bardziej tępy, superlative najbardziej tępy)

1. blunt; dull (lacking the ability to cut easily)
2. dumb; dull-witted

Declension

declension of tępy

case	singular				plural
	m pers, m anim	m inan	n	f	m pers	other
nominative, vocative	tępy		tępe	tępa	tępi	tępe
genitive	tępego			tępej	tępych
dative	tępemu				tępym
accusative	tępego	tępy	tępe	tępą	tępych	tępe
instrumental	tępym				tępymi
locative				tępej	tępych

Synonyms

• (dumb): głupi, głupawy

Antonyms

• (dull): ostry
• (dumb): mądry, niegłupi

Further reading

• tępy in Polish dictionaries at PWN

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/t%C7%ABp%D1%8A

Reconstruction:Proto-Slavic/tǫpъ

Proto-Slavic

Etymology

This reconstruction page lacks etymological information.

Adjective

*tǫpъ

1. dull, blunt

Inflection

This adjective needs an inflection-table template.

Descendants

• East Slavic:
  • Belarusian: тупы́ (tupý)
  • Russian: тупо́й (tupój)
  • Ukrainian: тупи́й (tupýj)

• South Slavic:
  • Old Church Slavonic: тѫпъ (tǫpŭ)
    • Bulgarian: тъп (tǎp)
  • Macedonian: тап (tap)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: туп

    Latin: tup

  • Slovene: top

• West Slavic:
  • Czech: tupý
  • Polish: tępy
  • Slovak: tupý
  • Sorbian:
    • Lower Sorbian: tupy
    • Upper Sorbian: tupy

References

• Vasmer, Max (1964–1973), “тупо́й”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/topi%C4%87

topić (język polski)

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) próbować pozbawić życia poprzez zanurzanie w czymś płynnym

(1.2) zagłębiać coś w czymś

(1.3) sprawiać, że coś przemieszcza się pod powierzchnię cieczy albo w głąb ciała

(1.4) przemieniać ciało stałe w ciecz poprzez podgrzewanie

czasownik zwrotny niedokonany topić się (dk. brak)

(2.1) tracić życie w płynie lub czymś grząskim

(2.2) znikać pod wodą lub w innym środowisku płynnym

(2.3) przybierać postać płynną

odmiana:

(1.1–4) koniugacja VIa

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		topić
czas teraźniejszy		topię	topisz	topi	topimy	topicie	topią
czas przeszły	m	topiłem	topiłeś	topił	topiliśmy	topiliście	topili
	ż	topiłam	topiłaś	topiła	topiłyśmy	topiłyście	topiły
	n	topiłom	topiłoś	topiło
tryb rozkazujący		niech topię	top	niech topi	topmy	topcie	niech topią
czas przyszły m będę topił, będę topić będziesz topił, będziesz topić będzie topił, będzie topić będziemy topili, będziemy topić będziecie topili, będziecie topić będą topili, będą topić ż będę topiła, będę topić będziesz topiła, będziesz topić będzie topiła, będzie topić będziemy topiły, będziemy topić będziecie topiły, będziecie topić będą topiły, będą topić n będę topiło, będę topić będziesz topiło, będziesz topić będzie topiło, będzie topić czas zaprzeszły m topiłem był topiłeś był topił był topiliśmy byli topiliście byli topili byli ż topiłam była topiłaś była topiła była topiłyśmy były topiłyście były topiły były n topiłom było topiłoś było topiło było forma bezosobowa czasu przeszłego topiono tryb przypuszczający m topiłbym, byłbym topił topiłbyś, byłbyś topił topiłby, byłby topił topilibyśmy, bylibyśmy topili topilibyście, bylibyście topili topiliby, byliby topili ż topiłabym, byłabym topiła topiłabyś, byłabyś topiła topiłaby, byłaby topiła topiłybyśmy, byłybyśmy topiły topiłybyście, byłybyście topiły topiłyby, byłyby topiły n topiłobym, byłobym topiło topiłobyś, byłobyś topiło topiłoby, byłoby topiło imiesłów przymiotnikowy czynny m topiący, nietopiący ż topiąca, nietopiąca topiące, nietopiące n topiące, nietopiące imiesłów przymiotnikowy bierny m topiony topieni ż topiona topione n topione imiesłów przysłówkowy współczesny topiąc, nie topiąc rzeczownik odczasownikowy topienie, nietopienie

(2.1–3) koniugacja VIa

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		topić się
czas teraźniejszy		topię się	topisz się	topi się	topimy się	topicie się	topią się
czas przeszły	m	topiłem się	topiłeś się	topił się	topiliśmy się	topiliście się	topili się
	ż	topiłam się	topiłaś się	topiła się	topiłyśmy się	topiłyście się	topiły się
	n	topiłom się	topiłoś się	topiło się
tryb rozkazujący		niech się topię	top się	niech się topi	topmy się	topcie się	niech się topią
czas przyszły m będę się topił, będę się topić będziesz się topił, będziesz się topić będzie się topił, będzie się topić będziemy się topili, będziemy się topić będziecie się topili, będziecie się topić będą się topili, będą się topić ż będę się topiła, będę się topić będziesz się topiła, będziesz się topić będzie się topiła, będzie się topić będziemy się topiły, będziemy się topić będziecie się topiły, będziecie się topić będą się topiły, będą się topić n będę się topiło, będę się topić będziesz się topiło, będziesz się topić będzie się topiło, będzie się topić czas zaprzeszły m topiłem się był topiłeś się był topił się był topiliśmy się byli topiliście się byli topili się byli ż topiłam się była topiłaś się była topiła się była topiłyśmy się były topiłyście się były topiły się były n topiłom się było topiłoś się było topiło się było forma bezosobowa czasu przeszłego topiono się tryb przypuszczający m topiłbym się, byłbym się topił topiłbyś się, byłbyś się topił topiłby się, byłby się topił topilibyśmy się, bylibyśmy się topili topilibyście się, bylibyście się topili topiliby się, byliby się topili ż topiłabym się, byłabym się topiła topiłabyś się, byłabyś się topiła topiłaby się, byłaby się topiła topiłybyśmy się, byłybyśmy się topiły topiłybyście się, byłybyście się topiły topiłyby się, byłyby się topiły n topiłobym się, byłobym się topiło topiłobyś się, byłobyś się topiło topiłoby się, byłoby się topiło imiesłów przymiotnikowy czynny m topiący się, nietopiący się ż topiąca się, nietopiąca się topiące się, nietopiące się n topiące się, nietopiące się imiesłów przymiotnikowy bierny m topiony topieni ż topiona topione n topione imiesłów przysłówkowy współczesny topiąc się, nie topiąc się rzeczownik odczasownikowy topienie się, nietopienie się

synonimy:

(1.3) zanurzać, puszczać na dno

(1.4) rozpuszczać, roztapiać, stapiać

(2.1) tonąć

(2.2) nurkować, zanurzać się

(2.3) topnieć

wyrazy pokrewne:

rzecz. topiel ż, topielec mos, topielica ż, topienie n, topik mrz, topliwość ż, utopienie n, niezatapialność ż, zatapialność ż

czas. utopić, zatapiać

przym. topliwy

związki frazeologiczne:

topić smutki • topić troski

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) drown; (1.3) throw; (1.4) melt, liquefy / liquify; (2.1) drown; (2.3) melt
• francuski: (1.1) noyer; (1.4) fondre; (2.1) se noyer; (2.3) se fondre
• hiszpański: (1.1) ahogar; (1.4) fundir; (2.1) ahogarse; (2.3) fundirse
• niemiecki: (1.1) ertränken; (1.4) schmelzen; (2.1) ertrinken; (2.3) auftauen, schmelzen
• włoski: (1.1) affogare; (1.4) sciogliere; (2.1) affogare; (2.3) sciogliersi

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/topi%C4%87

topić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *topiti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɔ.pʲit͡ɕ/

Verb

topić impf (perfective 1. stopić, 2. zatopić, 3. utopić)

1. (transitive) to melt something
2. (transitive) to dump into water; to force something underwater
3. (transitive) to drown someone

Conjugation

Conjugation of topić impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		topić
present tense	1st	topię			topimy
	2nd	topisz			topicie
	3rd	topi			topią
past tense	1st	topiłem	topiłam		topiliśmy	topiłyśmy
	2nd	topiłeś	topiłaś		topiliście	topiłyście
	3rd	topił	topiła	topiło	topili	topiły
future tense	1st	będę topił1	będę topiła1		będziemy topili1	będziemy topiły1
	2nd	będziesz topił1	będziesz topiła1		będziecie topili1	będziecie topiły1
	3rd	będzie topił1	będzie topiła1	będzie topiło1	będą topili1	będą topiły1
conditional	1st	topiłbym	topiłabym		topilibyśmy	topiłybyśmy
	2nd	topiłbyś	topiłabyś		topilibyście	topiłybyście
	3rd	topiłby	topiłaby	topiłoby	topiliby	topiłyby
imperative	1st	—			topmy
	2nd	top			topcie
	3rd	niech topi			niech topią
active adjectival participle		topiący	topiąca	topiące	topiący	topiące
passive adjectival participle		topiony	topiona	topione	topieni	topione
contemporary adverbial participle		topiąc
impersonal past		topiono
verbal noun		topienie
1 or: będę topić, będziesz topić etc.

Synonyms

• (to melt): stapiać
• (to drown): zatapiać

Related terms

• (nouns) stop (“alloy”), topiel, topielec
• (adjective) topliwy (“fusible”)

Further reading

• topić in Polish dictionaries at PWN

---

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /tǒpitɕ/
• Hyphenation: to‧pić

Noun

tòpić m (Cyrillic spelling то̀пић)

1. small cannon

Declension

Declension of topić

	singular	plural
nominative	topić	topići
genitive	topića	topića
dative	topiću	topićima
accusative	topić	topiće
vocative	topiću	topići
locative	topiću	topićima
instrumental	topićem	topićima

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/topiti

Reconstruction:Proto-Slavic/topiti

Proto-Slavic

Etymology 1

From Proto-Balto-Slavic *top-eye-, from Proto-Indo-European *tep-. Indo-European cognates include Sanskrit तापयति (tāpáyati, “to heat, to torment”), Avestan (tāpaiieiti, “to heat”). See Proto-Indo-European *tep- for more cognates.

Verb

*topìti ?

1. to heat

Inflection

Conjugation of *topiti (?, -i-, s-aorist, accent paradigm ?)

Suffix: *-iti
― iterative (*nositi⇐*nesti)
― causative (*pojiti⇐*piti)
― …

Verbal noun	Infinitive	Supine	L-participle
*topljenьje	*topiti	*topitъ	*topilъ

	Participles
Tense	Past	Present
Passive	*topljenъ	*topimъ
Active	*topljь	*topę

	Aorist			Present
Person	1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Singular	*topixъ	*topi	*topi	*topljǫ	*topiši	*topitь
Dual	*topixově	*topista	*topiste	*topivě	*topita	*topite
Plural	*topixomъ	*topiste	*topišę	*topimъ	*topite	*topętь
	Imperfect			Imperative
Person	1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Singular	*topljaaxъ	*topljaaše	*topljaaše	—	*topi	*topi
Dual	*topljaaxově	*topljaašeta	*topljaašete	*topivě	*topita	—
Plural	*topljaaxomъ	*topljaašete	*topljaaxǫ	*topimъ	*topite	—

Notes: (*)*topivъ is later doublet of past active participle;

Related terms

• *teplъ (“warm”)

Descendants

• East Slavic:
  • Old East Slavic: топити (topiti), 1sg. топлю (toplju)
    • Belarusian: тапі́ць (tapícʹ)
    • Russian: топи́ть (topítʹ, “to heat, to melt, to stoke”), 1sg. топлю́ (topljú), 3sg. то́пит (tópit)
    • Ukrainian: топи́ти (topýty), 1sg. топлю́ (topljú)
• South Slavic:
  • Bulgarian: топя́ (topjá, “to melt”)
  • Macedonian: топи (topi)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: то̀пити (“to melt”), 1sg. то̀пӣм

    Latin: tòpiti (“to melt”), 1sg. tòpīm; se topȉt (“to melt”), 3sg. se tȍpi (Orbanići Chakavian)

    • → Albanian: topit
  • Slovene: topíti (“to heat, to warm, to melt”), 1sg. topím
• West Slavic:
  • Czech: topit (“to melt”)
  • Polish: topić (“to melt, to fuse”), 1sg. topię
  • Slovak: topiť (“to melt”)
  • Sorbian:
    • Lower Sorbian: topiś (“to heat, to smoke, to raise dust”)

References

• Черных, П. Я. (1999), “тёплый”, in Историко-этимологический словарь русского языка (Istoriko-etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka) [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), volume 2, 3rd reprint edition, Moscow: Русский язык, pages 236–237
• Derksen, Rick (2008), “*topìti”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 496
• Vasmer, Max (1964–1973), “топи́ть”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress

Etymology 2

Unclear. Vasmer suggests a possible connection with Old Armenian թաթաւեմ (tʿatʿawem, “to soak (e.g. clothes in blood)”), but notes that it’s quite conjectural. Trubachev notes that Zubaty and Stang suggest a connection with Lithuanian tàpti (“to become”).

Verb

*topìti ?

1. to drown

Inflection

Conjugation of *topiti (?, -i-, s-aorist, accent paradigm ?)

Suffix: *-iti
― iterative (*nositi⇐*nesti)
― causative (*pojiti⇐*piti)
― …

Verbal noun	Infinitive	Supine	L-participle
*topljenьje	*topiti	*topitъ	*topilъ

	Participles
Tense	Past	Present
Passive	*topljenъ	*topimъ
Active	*topljь	*topę

	Aorist			Present
Person	1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Singular	*topixъ	*topi	*topi	*topljǫ	*topiši	*topitь
Dual	*topixově	*topista	*topiste	*topivě	*topita	*topite
Plural	*topixomъ	*topiste	*topišę	*topimъ	*topite	*topętь
	Imperfect			Imperative
Person	1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Singular	*topljaaxъ	*topljaaše	*topljaaše	—	*topi	*topi
Dual	*topljaaxově	*topljaašeta	*topljaašete	*topivě	*topita	—
Plural	*topljaaxomъ	*topljaašete	*topljaaxǫ	*topimъ	*topite	—

Notes: (*)*topivъ is later doublet of past active participle;

Descendants

• East Slavic:
  • Old East Slavic: топити (topiti), 1sg. топлю (toplju)
    • Belarusian: тапі́ць (tapícʹ)
    • Russian: топи́ть (topítʹ, “to drown, to sink”), 1sg. топлю́ (topljú), 3sg. то́пит (tópit)
    • Ukrainian: топити (topyty)

• South Slavic:
  • Old Church Slavonic:

    Cyrillic: потопити (potopiti, “to drown, to destroy”), 1sg. потоплѭ (potopljǫ)

    Glagolitic: [Term?]

  • Bulgarian: топя́ (topjá, “to dive, to dunk”)
  • Macedonian: топи (topi)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: то̀пити (“to flood”), 1sg. то̀пӣм

    Latin: tòpiti (“to flood”), 1sg. tòpīm

    • Chakavian (Orbanići): se topȉt (“to drown”), 3sg. se tȍpi
  • Slovene: topíti (“to sink, to immerse”) (tonal orthography), 1sg. topím(tonal orthography)

• West Slavic:
  • Czech: topit (“to drown”)
  • Polish: topić (“to drown, to sink”)
  • Slovak: topiť (“to drown”)
  • Sorbian:
    • Upper Sorbian: topić
    • Lower Sorbian: topiś

References

• Derksen, Rick (2008), “*topìti”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 496
• Vasmer, Max (1964–1973), “топи́ть”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/tep-

Reconstruction:Proto-Indo-European/tep-

Proto-Indo-European

Etymology

---

Has been derived from Proto-Kartvelian *ṭep-, *ṭp- (“to warm, keep warm”).^[1] However, the direction of the borrowing may be opposite, or both forms may be cognates within the controversial Nostratic macrofamily together with Proto-Afro-Asiatic *dp-,  *dpr- (“heat, fire”).^[2]

---

Root

*tep-^[3]

1. be warm, be hot

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *tep-

• *tép-e- (root present)^[3]
  • Indo-Iranian: *tápati
    • Indo-Aryan: *tápati
      • Sanskrit: तपति (tápati)
    • Iranian: *tápati (“to warm up, heat”)^[4]
      • Bactrian: ταβ- (tab-, “to impress (a seal); to seal”)
      • Chorasmian: (t’BY-, “to heat”)
      • Khotanese: ttavāre (ttavāre)
      • Middle Persian:

        Book Pahlavi: tʾp̄tn’ (tāftan), tʾb (tāb-, “to heat, burn (up); to shine”, present stem); tʾp̄k’ (tābag) (see there for further descendants)

        • Persian: تافتن‎ (tâftan), تاب‎ (tâb, present stem)
      • Parthian:

        Manichaean: tʾb- (tāb-, “to shine; to heat”)

• *tₔp-eh₁-(ye)- (stative)^[3][5]
  • (perhaps) Proto-Albanian: *tpē-(h) (analogically reformed after original inchoatives)^[6]
    • Albanian: ftoh (by metathesis)
  • Italic: *tepēō^[5]
    • Latin: tepeō
• *tₔp-sḱé- (inchoative)^[3]
  • Indo-Iranian: *tapsĉáti
    • Iranian: *tafšáti
      • Avestan: (tafsat̰)
      • Khotanese: ttaus- (ttaus-)
      • Ossetian:

        Digor: тӕфсун (tæfsun)

        Iron: тӕфсы́н (tæfsýn)

      • Persian: تفسیدن‎ (tafsidan)
• *tḗp-s- (aorist)^[3]
  • Indo-Iranian:
    • Indo-Aryan:
      • Sanskrit: अताप्सीत् (atāpsīt)
• *top-éye- (causative)^[3][7]
  • Balto-Slavic:
    • Slavic: *topìti^[7] (see there for further descendants)
  • Indo-Iranian: *tāpáyati
    • Indo-Aryan: *tāpáyati
      • Sanskrit: तापयति (tāpáyati)
    • Iranian: *tāpáyati^[2]
      • Avestan:  (tāpaiieiti)^[8]
      • Ossetian:

        Digor: тавун (tavun)

        Iron: та́вын (távyn)

• *tep-ent- (root present participle)^[9]
  • Celtic: *teɸents
    • Old Irish: té
      • Irish: te
      • Manx: çheh
      • Scottish Gaelic: teth
  • Indo-Iranian: *tapanti (possibly)
    • Iranian: *tapantī- f (“warming”)^[2]
      • Scythian: *tavitī-
        • → Ancient Greek: Ταβιτί (Tabití, “a Scythian goddess, equivalent of Hestia”)
• *tep-los
  • Balto-Slavic:
    • Slavic: *teplъ, *toplъ^[10] (see there for further descendants)
• *tep-net-
  • Celtic: *teɸnets (see there for further descendants)
• *tép-os ~ *tép-es-^[5]
• *tép-s-tus^[9]
  • Celtic: *texstus
    • (perhaps) Continental:
      • Gaulish:
        • → Latin: Tessi-gnius
      • Lepontic: (aśeś-)
    • Brythonic:
      • Old Breton: a tes
        • Breton: tes
      • Old Cornish: tes
      • Middle Welsh: tes
    • Goidelic:
      • Old Irish: tess
• *tₔp-tós (past participle)
  • Indo-Iranian: *taptás
    • Indo-Aryan: *taptás
      • Sanskrit: तप्त (taptá)^[11]
    • Iranian: *taftáh^[2]
      • Avestan: (tafta)
      • Bactrian: ταβδο (tabdo), ταβαδο (tabado)
      • Khotanese: ttauda- (ttauda-)
      • Ossetian:

        Digor: тӕвдӕ (tævdæ)

        Iron: тӕвд (tævd)

      • Parthian:

        Manichaean: tft (taft)

      • Pashto: تود‎ (tod), توده‎ f (tavdá)
      • Persian: تفت‎ (taft)
      • Sogdian:

        Christian: ܬܒܬܐܟ‎ (tβtʾk)

      • → Old Armenian: տաւթ (tawtʿ)
• Unsorted formations:
  • Germanic: *þebōną
  • (perhaps) Tocharian:
    • Tocharian B: antāpce (“firebrand”)

References

1. ^ Gamkrelidze, Th. V.; Ivanov, V. V. (1995) Indo-European and the Indo-Europeans. A Reconstruction and Historical Analysis of a Proto-Language and Proto-Culture. Part I: The Text (Trends in linguistics. Studies and monographs; 80), Berlin, New York: Mouton de Gruyter, page 776
2. ↑ ^{Jump up to:2.0 2.1 2.2 2.3} Abajev, V. I. (1979) Istoriko-etimologičeskij slovarʹ osetinskovo jazyka [Historical-Etymological Dictionary of the Ossetian Language] (in Russian), volume III, Moscow, Leningrad: USSR Academy of Sciences, pages 236–237, 283
3. ↑ ^{Jump up to:3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5} Rix, Helmut, editor (2001) Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 629 of 629, 630
4. ^ Cheung, Johnny (2007) Etymological Dictionary of the Iranian Verb(Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 2), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 378–379
5. ↑ ^{Jump up to:5.0 5.1 5.2} De Vaan, Michiel (2008), “tepeō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, page 614
6. ^ Demiraj, Bardhyl (1997), “ftoh”, in Albanische Etymologien: Untersuchungen zum albanischen Erbwortschatz [Albanian Etymologies: Investigaitons into the Albanian Inherited Lexicon] (Leiden Studies in Indo-European; 7) (in German), Amsterdam, Atlanta: Rodopi, page 173
7. ↑ ^{Jump up to:7.0 7.1} Derksen, Rick (2008), “*topìti”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 496
8. ^ Kanga, Kavasji Edalji (1900) A Complete Dictionary of the Avesta Language‎^[1], Bombay: Education society’s steam press, page 220
9. ↑ ^{Jump up to:9.0 9.1} Matasović, Ranko (2009) Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, →ISBN, page 375
10. ^ Derksen, Rick (2008), “*teplъ”, in Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 490
11. ^ Mayrhofer, Manfred (1956) Kurzgefasstes Etymologisches Wörterbuch des Altindischen [A Concise Etymological Sanskrit Dictionary] (in German), volume I, Heidelberg: Carl Winter Universitätsverlag, page 477

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/tapla%C4%87_si%C4%99

taplać się (język polski)

żołnierz tapla się (1.1) w błocie

wymowa:

IPA: [ˈtaplaʨ̑‿ɕɛ], AS: [taplać‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal.• zestr. akc.

znaczenia:

czasownik

(1.1) nurzać się w błocie lub płytkiej wodzie

synonimy:

(1.1) reg. pozn. brechtać się

wyrazy pokrewne:

rzecz. taplanie n

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) barboter
• hiszpański: (1.1) chapotear

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/trzepa%C4%87

trzepać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈṭʃɛpaʨ̑], AS: [ṭšepać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) usuwać kurz z dywanu poprzez uderzanie w niego np. trzepaczką

(1.2) pot. dokładnie wypytywać, przesłuchiwać

(1.3) pot. szukać, rewidować

(1.4) pot. machać skrzydłami

(1.5) pot. bić

(1.6) ubijać pianę

(1.7) pot. sypać

(1.8) pot. szybko czymś poruszać

czasownik zwrotny trzepać się

(2.1) miotać się

(2.2) pot. uprawiać samogwałt

przykłady:

(1.1) Jasio trzepie dywan.

(1.2) Ale mnie ta baba od matmy przetrzepała.

(1.2) Ale mnie przetrzepali na komisariacie.

(1.3) Policjanci przetrzepali mi kieszenie szukając dragów.

(1.4) Popatrz jak tamten ptak trzepie skrzydłami.

(1.5) Przestań to powtarzać albo cię trzepnę!

(1.6) Jasio trzepie pianę na masę do placka.

(1.7) Jasio znowu natrzepał mi za dużo pieprzu do zupy.

(1.8) Przestań tak trzepać rzęsami, na mnie to nie działa.

(2.1) Popatrz jak ten ptak trzepie się w zaroślach.

(2.2) Jacek, ty świntuchu, przestań trzepać się pod kołdrą!

synonimy:

(2.2) walić konia

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzepaczka ż, trzepak m, trzepanie n, trzepnięcie n

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/trzepa%C4%87

trzepać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *trepati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtʂɛ.pat͡ɕ/ [ˈt͡ʂʂɛpat͡ɕ]

Verb

trzepać impf (perfective trzepnąć)

1. to hit, to strike, to flit
2. to beat (e.g. a carpet)
3. to spank

Conjugation

Conjugation of trzepać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		trzepać
present tense	1st	trzepię			trzepiemy
	2nd	trzepiesz			trzepiecie
	3rd	trzepie			trzepią
past tense	1st	trzepałem	trzepałam		trzepaliśmy	trzepałyśmy
	2nd	trzepałeś	trzepałaś		trzepaliście	trzepałyście
	3rd	trzepał	trzepała	trzepało	trzepali	trzepały
future tense	1st	będę trzepał1	będę trzepała1		będziemy trzepali1	będziemy trzepały1
	2nd	będziesz trzepał1	będziesz trzepała1		będziecie trzepali1	będziecie trzepały1
	3rd	będzie trzepał1	będzie trzepała1	będzie trzepało1	będą trzepali1	będą trzepały1
conditional	1st	trzepałbym	trzepałabym		trzepalibyśmy	trzepałybyśmy
	2nd	trzepałbyś	trzepałabyś		trzepalibyście	trzepałybyście
	3rd	trzepałby	trzepałaby	trzepałoby	trzepaliby	trzepałyby
imperative	1st	—			trzepmy
	2nd	trzep			trzepcie
	3rd	niech trzepie			niech trzepią
active adjectival participle		trzepiący	trzepiąca	trzepiące	trzepiący	trzepiące
passive adjectival participle		trzepany	trzepana	trzepane	trzepani	trzepane
contemporary adverbial participle		trzepiąc
impersonal past		trzepano
verbal noun		trzepanie
1 or: będę trzepać, będziesz trzepać etc.

Derived terms

• trzepak

Related terms

• trzepot
• trzepotać

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Slavic/trepati&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Slavic/trepati.

…..

https://sjp.pl/tupa%C4%87

tupać

1. z dużą siłą uderzać stopami, zwykle obutymi, o podłoże;
2. stąpając, powodować powstawanie głośnych odgłosów

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/tupa%C4%87

tupać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈtupaʨ̑], AS: [tupać]

znaczenia:

czasownik

(1.1) mocno uderzać stopami, zwykle obutymi, o ziemię lub podłogę; stąpać głośno

przykłady:

(1.1) Tupię nóżką do rytmu.

synonimy:

(1.1) tupotać

wyrazy pokrewne:

rzecz. tupanie n, tupotanie n, tupot m, tupany m, tuptuś mzw

czas. wytupywać ndk., tupotać ndk., tupnąć dk.

…..

No i co moje allo-allo żabulki? Jakieś pomysły? 🙂