151 Kopiąc i kpiąc z kpa w czepcu, czy innej czapie, tępy cap sapie i kipi kiepsko klepany cepem,.. czyli kolejne nierozwiązywalne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 03

kopce (1.1) kreta

W następnej części podam Pra-Słowiańskie źródłosłów dla tych wszystkich powyższych słów… 🙂

W poprzednim wpisie słowo się rzekło, więc i kobyłka stoi u płota…

Na pierwszy ogień rzucam polskojęzyczne etymologie Aleksandra Brücknera,.. a potem to, czego nie wiedział, co mu umkło było, albo czego napisać może nie zachciał,.. kto tam go wi…

Jestem uprzedzony? A może to ja coś tam przegapiłem to i owo i jednocześnie omskłem się w mojej ocenie wiarygodności jego wywodów? Możliwe,.. ale szukałem i szukałem i wielu słów w tym tych najważniejszych i podstawowych z logicznego punktu widzenia w tym jego Słowniku etymologicznym języka polskiego niestety nie znalazłem…

Przypominam, że wszystkie słowa wymienione poniżej posiadają postać ubezdźwięcznioną, czyli tzw. kentum.

Dlaczego się one nie udźwięczniły, czyli spalatelizowały jakoś w średniowieczu, jako rzecze ofitzjalna wykładnia jęsykoznaftcza? Czyżby dlatego, że pewne słowa OD ZAWSZE (czyli od baaardzo, baaardzo dawna) występowały w języku Pra-Słowiańskim / PS = PIE i nadal występują w gwarach j. słowiańskiego w postaci ubezdźwięcznionej, hm?

Na końcu macie podane ofitzjalne fyfotzenia, które wg mnie nie trzymają się kupy, albo właśnie tylko kupy trzymają się. Nie kupuję tych ofitzjalnych mondrosi, patrz dane, które tu na kupkę uzbierałem.

Tymczasem tytuł tego wpisu powinien brzmieć coś jak to:

151 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 20

Przy okazji, pamiętacie jeszcze jak wyglądało kipiące mleko, hm? 

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/Indeks_K

Słownik etymologiczny języka polskiego/Indeks K

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopa

kopa

kopa, kopica, kopiasty (talerz); pierwotnie ‘pagórek’, nie naturalny, lecz ręką ludzką »skopany«, kopiec; por. lit. kapas, ‘mogiła’, kapai, ‘cmentarz’ (niby okopisko o ‘cmentarzu żydowskim’). Od ‘pagórka’, ‘kopca’, przeszła nazwa na ‘kupę (np. siana)’, a wkońcu na ograniczoną liczbę: ‘sześćdziesiąt’ (kopa, np. jaj, ‘sześćdziesiąt snopów’; ogólnie: »kopa lat«), i tłumaczono nią wręcz łac. sexagena, niem. Schock, co zastąpiło dawniejszą grzywnę, bo z niej od Wacława czeskiego sześćdziesiąt groszy bito; stąd przysłowia: »święty to grosz, co kopy strzeże«, »lepsza cnota niż kopa«. Na Litwie i Rusi kopa odpowiadała naszemu opolu: »czyniono kopę« (‘zgromadzenie włościan w okręgu jedno- lub dwumilowym’) na stałem »kopowisku« (dla wykrycia np. zbrodni, zabójstwa), i Statut litewski najdokładniejszą ustawą to określa; kopy te (nie polskie więc!) przetrwały najdłużej na Polesiu, znają je i narzecza wielkoruskie. P. kopać. Od kopa: kopica (np. siana, dawniej i kobyłą  przezywana, np. w 14. i 15. w., i tak niezręcznie na łacinę sądową tłumaczona); kopić, ‘zbierać’, np. kopigrosz, o ‘skąpcu’; kopny i  kopować, o zbożu i sianie (»rok kopny, ale nie namłotny«, itp.); kopka (»na kopki«, ‘w jesieni’); kopczyzna, ‘część z kopy zboża, w nagrodę za uprawę pola oddawana’.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopa%C4%87

kopać

kopać, kopnąć, w znaczeniu dwojakiem: ‘kopnąć nogą, wierzgnąć’, i ‘kopać ziemię, grzebać’, jednakiego zresztą pochodzenia (nie zlałyż się w slow. kopatí dwa różne słowa, np. grec. skaptō, ‘grzebię’, i koptō, ‘uderzam’). Pierwotne znaczenie było: ‘grzebać’ (nieraz wyłączne, np. w cerk., rus. kopat’ sia, ‘ryć się’ itp., bułg., itd.), czego i obce języki dowodzą, lit. kapoti, kapas (p. kopa), prus. enkopts, ‘pochowany (zakopany)’, grec,  skaptō, skapetos, ‘łopata’, łac. scapula, ‘łopatka (człowieka)’. Liczne złożenia: wykopać, zakopać (Zakopianie w Zakopanem), dokopać się czego,  podkopać (podkopy), przykopa (i z niemożliwą, a jednak częstą po narzeczach przestawką : krzypopa), okopać (okopy), skopać (kogo nogami),  przekopać (przekop, słynny tatarski Perekop na Krymie). Liczne urobienia: kopalny i kopalnia z dalszemi: kopalniowy itd.; kopacz  (rzadziej  kopnik) i kopaczka, o ludziach i narzędziach (‘łopatka’); kopanica i kopanina (‘nowizna,karczowisko’, rzadko kopanik, np. w Köpenick pod Berlinem; i dla ‘płozów u sań’); kopań i kopanka, ‘niecka’ (rus. kopań, ‘dół wodny’, słowień. kopanja, ‘koryto’, u nas i nazwa osobowa, Kopania); czasownik kopsnąć, kopsać, ‘kopnąć’, »dać kopsa« (u innych Słowian, kopysati cerkiewne, ‘wykopywać’, — co do przyrostka por. kołysać; rus.  koposziť, ‘ryć’, ‘guzdrać się’, koposzit’ sia, ‘roić się’). P. kopja, kopyto.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kope%C4%87

kopeć

kopeć (kopcia), ‘sadza’, kopcieć (»lampa kopci«) i kopcić, okopciały, kopcić i o ‘paleniu fajki’ (kopcidym) i o ‘smrodzeniu’: »kopcić niebo daremnie«; kopciuch i, częstsze, kopciuszek (tłumaczy w bajce Cendrillon, Aschenbrödel). Pierwotne znaczenie nie ‘sadzy, osadu’, lecz ‘dymu’, ‘powiewu’, gdyż łączą je z lit. kwapas, ‘zapach’, kwepti, ‘tchnąć, dmuchać’; łotew. kwepes i ‘kopeć’ znaczy; łac. vapor (nasze waporować); grec,  kapnos, ‘dym’, a więc bez w, jak i u Słowian; to w powtarzałoby się jednak w kwapiu (p.) i kwapić się, jak i w kipieć (p.); nawet kopno (p.) tu łączą.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/koper

koper

koper, z niem. Kupfer, w 16. w. nierzadkie, dziś tylko w kopersztychu (Kupferstich, ‘miedzioryt’), i w koperwasie (z koperwaser, Kupferwasser,  kuperwas, ‘siarczan’) dochowane; niem. nazwa z łac. cuprum. Obok koperwaser jest i kopruch w 16. w.; koprowiny, dla ‘miedzi’, ‘miedziaków’, ogólnie niegdyś używano; rus. kuporos, ‘koper-was’, z franc, couperose, łac. cupri rosa; łac. cuprum jest cyprium, ‘z wyspy Cypru’.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/koperta

koperta

koperta (nieraz i kowerta, jakby wedle franc, couvert), z włos. coperta, ‘pokrywka’ (łac. cooperta, cooperire, ‘pokrywać’), np. u zegarka, na łóżku, dziś o listach, zakopertować; »pod kopertą«, ‘pod adresem’, żywcem z francuskiego.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopja

kopja

kopja, ‘spisa, lanca’, w innych językach słow. rodz. nijakiego (kopje), u nas wedle włóczni i su(d)licy odmieniona; służyła do »gonienia« (»drzewo gończe«), turnieju; ‘ żołnierz nią zbrojny’, kopijnik, kopijniczą służył; obok tego i kopiennik, kopienniczy, kopienniczyć. Od ‘włóczni’ na monecie zwano i moskiewską kopiejkę od 15. w., niegdyś w Warszawie dobrze znaną ‘dwugroszówkę’. P. kopać.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopno

kopno, koplina, kopnia

kopno, koplina, kopnia, ‘ziemia niepokryta śniegiem’, co na niej już stopniał (na wyniosłem miejscu, serb. słowień. kopn(i)eti, o ‘tajaniu śniegu’), albo jej wcale nie pokrył. P. kopeć.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopr

kopr

kopr, mylnie koper; koprzyk (Rej); swojski, polski, lub włoski, ogrodny. Prasłowiańskie, chociaż to nazwa rośliny hodowanej, więc obcego pochodzenia (?); nazwa słowiańska, cerk. kopr, od kop-, p. kopeć (dla zapachu), z przyrostkiem –r; powtarza się w kopriwa, p. pokrzywa; trudność sprawia samogłoska, por. lit. kwapas, ‘woń’.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopu%C5%82a

kopuła

kopuła, ‘sklepienie’, kopułka, kopułowaty, z włos. cupola; nasze o niby od kopy.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopy%C5%9B%C4%87

kopyść

kopyść, kopystka (w Poznańskiem, 1532 r.), ‘łopatka’, p. kopać; urobione od kopy jak korzyść od kory.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kopyto

kopyto

kopyto, kopytko; kopytnik (dawniej i kopydlnik, kopydlik nawet, chyba mylne formy), ‘asarum’ (u wszystkich Słowian, od kształtu liści); kopytne, kopytowy; p. kopać; urobione od kopy jak koryto od kory.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kupa

kupa

kupa, kupka, kupno (‘razem’), kupić, skupiać; aryjskie słowo; lit. kaupas, ‘kupa’, kaupti, kup(in)ti, ‘kupić’, staropers. kaufa, o ‘górach’, niem. Haufe. P. kuper. U wszystkich Słowian tak samo.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kupa%C5%82o

kupało

kupało, kupajło, kupernocka, p. kąpać.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kuper

kuper

kuper, ‘pośladek’; kuperek, kuprowy; kupro- w nazwach anatomicznych; pol. i rus., urobione przyrostkiem –r od kupy, oba (rus. kupr, kupier) różnią się co do półsamogłoski przed –r; lit. kupra, o ‘naroście’, ‘grzbiecie’, kaupra, ‘pagórek’.

…..

https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/kupia

kupia

kupia, ‘towar’; kupić, kupować, kupiec, kupiecki, kupiectwo, kupczyk, kupny, kupno, kupczyć; pokup, zakupno; kupieńcy, ‘niewolnicy’; liczne złożenia: wy-, pod-, przekupić. Prasłowiańska pożyczka od gockich kupców (rodzime słowo było *wienić, od wiano), taka sama u Finów i Prusów (zgoda więc zupełna, jak co do nazwy knędza-kuninga), goc. kaupōn, ‘kupczyć’ (niem. Kauf, kaufen), z łac. caupo, ‘kramarz i karczmarz wędrowny’ (bo tylko tacy do Niemców dochodzili), ‘winiarz’ właściwie, od cūpa, ‘kufa’.

…..

A teraz te słowa, których Aleksander Brückner nie znał, albo znał, ale ich nie uwzględnił w swoim słowniku…

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kop

kop (język polski)

wymowa:
IPA: [kɔp], AS: [kop]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy lub męskozwierzęcy

(1.1) pot. uderzenie lub cios nogą
(1.2) przen. coś, co nadaje komuś impet, wigor

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: kopa

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. lp rozk. od: kopać
odmiana:
(1.1–2)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kop kopy
dopełniacz kopa kopów
celownik kopowi kopom
biernik kop / kopa kopy
narzędnik kopem kopami
miejscownik kopie kopach
wołacz kopie kopy
(2.1) zob. kopa
(3.1) zob. kopać
przykłady:
(1.1) Po potańcówie w remizie Jacek sprzedał Wieśkowi kilka kopów za chamskie podwalanie się do Bronki.
(1.2) Poranne espresso zawsze daje mi niezbędnego kopa do pracy o szóstej.
(2.1) Sprzątnęliśmy dziś dwanaście kop siana z tej łąki pod lasem.
(3.1) Janie, kop równo, bo się nam ten grób zawali do środka.
kolokacje:
(1.1) dostać kopa
synonimy:
(1.1) kopniak, kopnięcie
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopniak m, kopnięcie n, kopanie n, wykopki nmos
czas. kopać ndk., kopnąć dk.
przym. kopny
związki frazeologiczne:
dostać kopa w górę

kop (język czeski)

wymowa:
wymowa ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) kopniak, kop, kopnięcie

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kop

kop

Czech

Pronunciation

Noun

kop m

  1. kick

Declension

Declension
singular plural
nominative kop kopy
genitive kopu kopů
dative kopu kopům
accusative kop kopy
vocative kope kopy
locative kopu kopech
instrumental kopem kopy

Derived terms

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kopyto_(zoologia)

Kopyto (zoologia)

Anatomia kopyta końskiego

Kopyto (łac. ungula) – rogowa osłona końcowych członów palca ssaków kopytnych (nieparzystokopytnych i parzystokopytnych), o kształcie puszki z masywną ścianą boczną i podeszwą. Składa się z trzech głównych części: odżywa, tworzywa i puszki rogowej kopyta. W terminologii hodowlanej[1] kopyta parzystokopytnych, osłaniające końce III i IV palca, noszą nazwę racic[2][3], natomiast na palcach II i V występują raciczki (paraungulae)[3][1], inaczej racice rzekome[3].

Kopyto ma budowę podobną do budowy paznokcia i pazura, jest do nich homologiczne. W budowie kopyta wyróżnia się te same elementy: blaszkę grzbietową i blaszkę podeszwową, która przylega do opuszki palcowej. W kopycie opuszka palcowa przekształcona jest w tzw. strzałkę i zagłębiona w puszkę kopyta.

Kopyto końskie opisano w odrębnym artykule:

 Osobny artykuł: Kopyto końskie.

Zobacz też

Zobacz hasło kopyto w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ Skocz do:a b Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk: Anatomia zwierząt. T. 3. Warszawa: PWN, 2008, s. 265, 290–291. ISBN 978-83-01-14078-6.
  2. Skocz do góry↑ Hasło: Skóra [w:] Kazimierz Kowalski: Ssaki. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1978, seria: Mały słownik zoologiczny.
  3. ↑ Skocz do:a b c Halina Komosińska, Elżbieta Podsiadło: Ssaki kopytne : przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 24. ISBN 83-01-13806-8.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kopyto#pl

kopyto (język polski)

kopyta (1.1)

ale kopyta (1.2)!

kopyta (1.3)

kopyto (1.4)

kopyta (1.5)

kopyto (1.6)

wymowa:

IPA: [kɔˈpɨtɔ], AS: [kopyto] wymowa ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. rogowe zakończenie kończyn niektórych ssaków; zob. też kopyto (zoologia) w Wikipedii
(1.2) przen. żart. stopa lub noga
(1.3) drewniane narzędzie szewskie służące do formowania obuwia
(1.4) metalowe narzędzie szewskie służące jako podpora, np. podczas wbijania gwoździ w podeszwę
(1.5) środ. wędk. rodzaj sztucznej przynęty na ryby
(1.6) środ. pistolet
odmiana:
(1.1–6)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kopyto kopyta
dopełniacz kopyta kopyt
celownik kopytu kopytom
biernik kopyto kopyta
narzędnik kopytem kopytami
miejscownik kopycie kopytach
wołacz kopyto kopyta
przykłady:
(1.1) Konie chrapały i wyprężone ich nogi silnie biły kopytami w twardą drogę, żeby się na niej utrzymać.[1]
(1.2) Zabieraj stąd te swoje kopyta!
synonimy:
(1.6) gnat, klamka
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopytnik m, kopytka nmos, Kopydłowo n, kopytne nmos, przykopytnik m

zdrobn. kopytko n
przym. kopytny, kopytowy
związki frazeologiczne:
ruszyć z kopyta • wyciągnąć kopyta • zjeść konia z kopytami • na jedno kopyto • skarżypyta bez kopyta • przerobić na własne kopyto • włazić z kopytami
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski – Zwierzęta
tłumaczenia:
(1.6) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pistolet
źródła:
  1. Skocz do góry↑ Stefan Żeromski: Popioły

kopyto (język czeski)

kopyta (1.1)

kopyta (1.2)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. kopyto
(1.2) kopyto (narzędzie służące do formowania obuwia)
odmiana:
(1.1–2)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kopyto kopyta
dopełniacz kopyta kopyt
celownik kopytu kopytům
biernik kopyto kopyta
wołacz kopyto kopyta
miejscownik kopytě / kopytu kopytech
narzędnik kopytem kopyty
związki frazeologiczne:
na jedno kopyto

kopyto (język słowacki)

kopytá (1.1)

kopytá (1.2)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. kopyto
(1.2) kopyto (narzędzie szewskie)
kolokacje:
(1.1) konské kopytá
(1.2) natiahnuť topánku na kopyto
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopýtko n
przym. kopytový, kopytný
związki frazeologiczne:
rozniesť niečo na kopytách • otrčiť kopytá • všetko je na jedno kopyto

…..

A tu taka ciekawostka…

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/hoof

hoof

English

Etymology

From Middle English hoof, hof, from Old English hōf, from Proto-Germanic *hōfaz (compare West Frisian hoef, Dutch hoef, German Huf,  Danish hov, Norwegian  hov, Swedish hov), from Proto-Indo-European *ḱoph₂ós (compare Sanskrit शफ  (śaphá, “hoof, claw”), Avestan  (safa,  “hoof”), possibly Czech, Polish kopyto).

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/%E1%B8%B1oph%E2%82%82%C3%B3s

Reconstruction:Proto-Indo-European/ḱoph₂ós

Proto-Indo-European

Etymology

Unknown, perhaps of non-Indo-European origin.

Noun

*ḱoph₂ós m[1]

  1. hoof

Inflection

Thematic
singular dual plural
nominative *ḱoph₂ós *ḱoph₂óh₁ *ḱoph₂óes
vocative *ḱoph₂é *ḱoph₂óh₁ *ḱoph₂óes
accusative *ḱoph₂óm *ḱoph₂óh₁ *ḱoph₂óms
genitive *ḱoph₂ósyo *? *ḱoph₂óoHom
ablative *ḱoph₂éad *? *ḱoph₂ómos
dative *ḱoph₂óey *? *ḱoph₂ómos
locative *ḱoph₂éy, *ḱoph₂óy *? *ḱoph₂óysu
instrumental *ḱoph₂óh₁ *? *ḱoph₂ṓys

Descendants

References

  1. ^ Mallory, J. P.; Adams, D. Q. (2006) The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World (Oxford Linguistics), New York: Oxford University Press, →ISBN, page 137

UWAGA!!!

Czy to nie jest dziwne, że odtfoszona postać tego tzw. PIE *ḱoph₂ós, jest taka sama, jak postacie współcześnie używane we wszystkich gwarach języka słowiańskiego? Wg ofitzjalnego jęsykosnaftzfa pochodzenie tego słowa od Kopania / KoP+aNia nie ma nic wspólnego, to nic pewnego i pewno jakiś magiczny przypadek… Aha…

Zwracam jeszcze uwagę na te udźwięcznione, zpalatelizowane, postacie tzw. satem, patrz: Indo-Iranian: *ĉapʰás, Sanskrit शफ   śaphá, Avestan safa…

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/Kopiec_(architektura)

Kopiec (architektura)

Kopiec Kościuszki w Krakowie

Kopiec Piłsudskiego w Krakowie

Pomnik Obrońców Wybrzeża

Kopiec Unii Lubelskiej

Kopiec Wyzwolenia w Piekarach Śląskich

Kopiec Władysława Warneńczyka w Warnie

Kopiec Rolanda w Łobzie

Kopiec – antropogeniczna forma ukształtowania powierzchni ziemi, budowla ziemna w kształcie stożka (zazwyczaj ściętego). Na terenie Europy kopce, różnej wielkości i konstrukcji, były wznoszone już w czasach prehistorycznych. Pełniły wówczas rolę miejsc pochówku, a także funkcje kultowe, obronne, obserwacyjne. W znacznej części przypadków ich rola jest nieznana.

W późniejszych wiekach kopce wznoszono jako pamiątki ważnych wydarzeń historycznych lub w celu pośmiertnego upamiętnienia godnych osób, niewielkie kopce oznaczały np. granice ziem czy wsi. W związku ze znacznymi kosztami budowy i problemami z zapewnieniem trwałości budowli (erozja, spełzywanie zboczy itp.) obecnie nie buduje się kopców.

Wybrane kopce

W Polsce

Nienazywane kopcami:

Bezpowrotnie zniszczone:

Niezrealizowane:

Na terenach należących dawniej do Polski

Bezpowrotnie zniszczone:

Związane z Polską

Na świecie

Zobacz też

  • kurhan – rodzaj mogiły, w kształcie kopca

Linki zewnętrzne

W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem:
Kopiec (architektura)

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kopiec

kopiec (język polski)

kopce (1.1) kreta

kopiec (1.2)

kopiec (1.3) buraków cukrowych

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sztucznie usypane wzniesienie
(1.2) książk. lub archit. pomnik w formie takiego wzniesienia
(1.3) pot. przen. zbiór przedmiotów ułożonych jeden na drugim
(1.4) roln. pryzma ziemniaków, warzyw itp. przysypanych ziemią i przykrytych słomą w celu zabezpieczenia przed przemarznięciem; także: dół z taką samą zawartością zabezpieczony w ten sam sposób
(1.5) inform. struktura danych oparta na drzewie, w której wartości potomków węzła są w stałej relacji z wartością rodzica
odmiana:
(1.1–5)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kopiec kopce
dopełniacz kopca kopców[1]
celownik kopcowi kopcom
biernik kopiec kopce
narzędnik kopcem kopcami
miejscownik kopcu kopcach
wołacz kopcu kopce
kolokacje:
(1.1) kopiec graniczny • kopiec kreta • kopiec grobowy
(1.2) kopiec Kościuszki / Kraka / Wandy • kopiec Unii Lubelskiej
synonimy:
(1.2) kurhan
(1.3) sterta
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopcowanie n, zakopcowanie n, okopcowanie n

zdrobn. kopczyk m
czas. okopcować dk., kopcować ndk., zakopcować dk.
przym. kopcowy, kopcowaty
tłumaczenia:
  • angielski: (1.2) mound
źródła:
  1. Skocz do góry↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło kopiec w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kopiec

kopiec

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kopьcь (“heap”), from *kopъ (see *kopa) + *-ьcь, akin to *kopati (“to dig”), from Proto-Balto-Slavic *kop-, probably from Proto-Indo-European *(s)kep- (“to strike, beat”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɔ.pʲɛt͡s/

Noun

kopiec m inan (diminutive kopczyk)

  1. tumulus, barrow (mound of earth over a grave)
  2. mound (artificial elevation of earth)
  3. hill, hillock (elevated location)
  4. (computing) heap

Declension

declension of kopiec
singular plural
nominative kopiec kopce
genitive kopca kopców
dative kopcowi kopcom
accusative kopiec kopce
instrumental kopcem kopcami
locative kopcu kopcach
vocative kopcu kopce

Further reading

  • kopiec in Polish dictionaries at PWN

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Slavic/kop%D1%8Cc%D1%8C&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Slavic/kopьcь.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kopa

kopa (język polski)

kopy (1.2)

kopa (1.3)

wymowa:

IPA: [ˈkɔpa], AS: [kopa] wymowa ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jedn. miar. przest. 60 sztuk; zob. też kopa (liczba) w Wikipedii
(1.2) roln. przest. sterta siana, słomy lub odpowiednio ustawione snopki zboża (4 mendle)
(1.3) geogr. zaokrąglony wierzchołek górski; zob. też góra kopiasta w Wikipedii
(1.4) przen. duża ilość czegoś

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D., B. lp od: kop
odmiana:
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kopa kopy
dopełniacz kopy kop / kóp[1]
celownik kopie kopom
biernik kopę kopy
narzędnik kopą kopami
miejscownik kopie kopach
wołacz kopo kopy
przykłady:
(1.1) Marek kupił kopę jajek.
(1.2) Wysuszone siano ułożono w kopy, przygotowując do zwózki.
kolokacje:
(1.1) kopa jajek
synonimy:
(1.2) kopica
wyrazy pokrewne:
(1.2) rzecz. zdrobn. kopka ż
związki frazeologiczne:
(1.4) kopę lat
tłumaczenia:
źródła:
  1. Skocz do góry↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa, 2012, ISBN 978–83–927277–2-9.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kopa

kopa

Czech

Etymology

From Proto-Slavic *kopa.

Noun

kopa f

  1. heap, pile
  2. (archaic) sixty, threescore

Coordinate terms

Latvian

Noun

kopa f (4th declension)

  1. group
  2. cluster
  3. set
  4. assemblage
  5. multitude

Declension

Declension of kopa (4th declension)
singular (vienskaitlis) plural (daudzskaitlis)
nominative (nominatīvs) kopa kopas
accusative (akuzatīvs) kopu kopas
genitive (ģenitīvs) kopas kopu
dative (datīvs) kopai kopām
instrumental (instrumentālis) kopu kopām
locative (lokatīvs) kopā kopās
vocative (vokatīvs) kopa kopas

Verb

kopa

  1. 3rd person singular past indicative form of kopt
  2. 3rd person plural past indicative form of kopt

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kopa.

Pronunciation

Noun

kopa f

  1. mound (artificial hill)
  2. (archaic) sixty; threescore

Declension

declension of kopa
singular plural
nominative kopa kopy
genitive kopy kop
dative kopie kopom
accusative kopę kopy
instrumental kopą kopami
locative kopie kopach
vocative kopo kopy

See also

Further reading

  • kopa in Polish dictionaries at PWN

Slovak

Etymology

From Proto-Slavic *kopa.

Pronunciation

Noun

kopa f (genitive singular kopy, nominative plural kopy, genitive plural kôp, declension pattern of žena)

  1. heap

Declension

Declension of kopa

singular plural
nominative kopa kopy
genitive kopy kôp
dative kope kopám
accusative kopu kopy
locative kope kopách
instrumental kopou kopami

Derived terms

Further reading

  • kopa in Slovak dictionaries at korpus.sk

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/kopa

Reconstruction:Proto-Slavic/kopa

Proto-Slavic

Etymology

An a-stem deverbative of *kopati. Baltic cognates include Latvian kaps (“grave”), Lithuanian kãpas (“grave”).

Noun

*kopa f

  1. heap, shock

Declension

Declension of *kopa (hard a-stem)
Singular Dual Plural
Nominative *kopa *kopě *kopy
Accusative *kopǫ *kopě *kopy
Genitive *kopy *kopu *kopъ
Locative *kopě *kopu *kopasъ, *kopaxъ*
Dative *kopě *kopama *kopamъ
Instrumental *kopojǫ, *kopǫ** *kopama *kopami
Vocative *kopo *kopě *kopy
* -asъ is the expected Balto-Slavic form but is found only in some Old Czech documents; -axъ is found everywhere else and is formed by analogy with other locative plurals in -xъ.
** The second form occurs in languages that contract early across /j/ (e.g. Czech), while the first form occurs in languages that do not (e.g. Russian).

Descendants

References

  • Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 232
  • Vasmer, Max (1964–1973), “копа́”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/kopati

Reconstruction:Proto-Slavic/kopati

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Balto-Slavic *kop-, from Proto-Indo-European *(s)kep-. Baltic cognates include Latvian kapât (“to chop, hew”), Lithuanian kapóti  (“to chop, hew”),Old Prussian enkopts (“buried”). Indo-European cognates include Ancient Greek κόπτω (kóptō, “to beat, to hit”).

Verb

*kopàti impf

  1. to dig

Conjugation

Conjugation of *kopati (impf., -a-, s-aorist, accent paradigm ?)
Suffix: *-ati
Verbal noun Infinitive Supine L-participle
*kopanьje *kopati *kopatъ *kopalъ
Participles
Tense Past Present
Passive *kopanъ *kopajemъ
Active *kopavъ *kopaję
Aorist Present
Person 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd
Singular *kopaxъ *kopa *kopa *kopajǫ *kopaješi *kopajetь
Dual *kopaxově *kopasta *kopaste *kopajevě *kopajeta *kopajete
Plural *kopaxomъ *kopaste *kopašę *kopajemъ *kopajete *kopajǫtь
Imperfect Imperative
Person 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd
Singular *kopaaxъ *kopaaše *kopaaše — *kopaji *kopaji
Dual *kopaaxově *kopaašeta *kopaašete *kopajivě *kopajita —
Plural *kopaaxomъ *kopaašete *kopaaxǫ *kopajimъ *kopajite —

Derived terms

Descendants

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Balto-Slavic/kop-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Balto-Slavic/kop-.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/(s)kep-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/(s)kep-.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%BA%CF%8C%CF%80%CF%84%CF%89#Ancient_Greek

κόπτω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *(s)kop- (“to strike, to beat”). Confer Old Church Slavonic скопити (skopiti, “castrate”), Lithuanian kaplys  (“hatchet”), Old High German happa (“scythe”), English hatchet.

Pronunciation

Verb

κόπτω • (kóptō)

  1. (transitive) strike; cut; shake

Inflection

Present: κόπτω, κόπτομαι
Imperfect: ἔκοπτον, ἐκοπτόμην
Future: κόψω, κόψομαι, κοπήσομαι
Aorist: ἔκοψᾰ, ἐκοψᾰ́μην, ἐκόπην
Perfect: κέκοφᾰ, κέκομμαι
Future perfect: κεκόψομαι

Derived terms

References

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/hatchet#English

hatchet

English

A wooden-handled hatchet.

Etymology

From Middle English hachet, a borrowing from Old French hachete, diminutive of hache (“axe”), from Frankish *hapja, *happija, from Proto-Germanic *hapjō,  *habjō (“knife”), from Proto-Indo-European *kop- (“to strike, to beat”). Cognate with Old High German happa, heppa,  habba (“reaper, sickle”), German Hippe (“billhook”).

Pronunciation

Noun

hatchet (plural hatchets)

  1. A small light axe with a short handle; a tomahawk.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=kaplys&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have an entry for kaplys.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%D1%81%D0%BA%D0%BE%D0%BF%D0%B8%D1%82%D0%B8#Old_Church_Slavonic

скопити

Old Church Slavonic

Etymology

From Proto-Indo-European *kop- (“to strike, to beat”).

Noun

скопити • (skopiti) m

  1. to castrate

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/kop-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/kop-.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kopa%C4%87

kopać (język polski)

chłopiec kopie (1.1) piłkę

żołnierz kopie (1.1) w drzwi

ludzie kopią (1.2) ziemię

koparka kopie (1.2) w piasku

rolnicy kopią (1.3) ziemniaki

on kopie (1.6) w archiwum

wymowa:
IPA: [ˈkɔpaʨ̑], AS: [kopać] wymowa ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) uderzać kogoś / coś nogą
(1.2) wydobywać np. ziemię przy pomocy łopaty, innego narzędzia lub maszyny
(1.3) wydobywać minerały lub płody rolne z ziemi przy pomocy narzędzi lub maszyn
(1.4) pot. o broni palnej: odrzucać, uderzać w ramię po wystrzale
(1.5) pot. o elektryczności: razić prądem
(1.6) przen. przeglądać archiwa, stare akta, dokumenty

czasownik zwrotny kopać się

(2.1) kopać (1.1) samego siebie
(2.2) kopać (1.1) siebie nawzajem
(2.3) rzad. brnąć przez coś, przedostawać się z trudem
odmiana:
(1.1–5) koniugacja IX

forma liczba pojedyncza liczba mnoga
1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os.
bezokolicznik kopać
czas teraźniejszy kopię kopiesz kopie kopiemy kopiecie kopią
czas przeszły m kopałem kopałeś kopał kopaliśmy kopaliście kopali
ż kopałam kopałaś kopała kopałyśmy kopałyście kopały
n kopałom kopałoś kopało
tryb rozkazujący niech kopię kop niech kopie kopmy kopcie niech kopią
(2.1–3) koniugacja IX

forma liczba pojedyncza liczba mnoga
1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os.
bezokolicznik kopać się
czas teraźniejszy kopię się kopiesz się kopie się kopiemy się kopiecie się kopią się
czas przeszły m kopałem się kopałeś się kopał się kopaliśmy się kopaliście się kopali się
ż kopałam się kopałaś się kopała się kopałyśmy się kopałyście się kopały się
n kopałom się kopałoś się kopało się
tryb rozkazujący niech się kopię kop się niech się kopie kopmy się kopcie się niech się kopią
przykłady:
(1.1) Bronił się, jak mógł: bił, gryzł i kopał.
(1.2) […] pot spływał mu kroplami z czoła, a on z dziką zawziętością kopał ziemię i nie ustawał, póki korzonka nie dostał spod kamieni…[1]
(2.3) Odcięty od taboru, z oczyma zasypanymi śniegiem kopał się wtedy chłopak sam, mało co drogi widząc przed sobą […].[2]
kolokacje:
(1.2) kopać dół / rów / studnię / grób
(1.3) kopać ziemniaki
synonimy:
(1.1) pot. butować
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopnięcie n, kopniak m, kopacz m, koparka ż, kopalnia ż, wykopalisko nmos, wykopki nmos, kopanie n, odkopywanie n, wykop mrz, kopanina ż, kop m, kopyść ż, Kopaczż/mrz/mos
czas. ndk. wykopywać, dk. wykopać, ndk. przekopywać, dk. przekopać, ndk. zakopywać, dk. zakopać, ndk. odkopywać, dk. odkopać, ndk. okopywać, dk. okopać
przym. okopowy, kopalniany, wykopaliskowy, kopny
związki frazeologiczne:
kopnąć w kalendarz • niech cię gęś kopnie • samemu kopać sobie grób • kopać się z koniem • kopać pod kimś dołki • w mordę kopany • kto kopie dół dla sąsiada, winien go kopać na swoją miarę
uwagi:
(1.2) tylko ndk.
(2.2,4) tylko ndk.
tłumaczenia:
źródła:
  1. Skocz do góry↑ W. Orkan: Krótki sen
  2. Skocz do góry↑ M. Konopnicka: Stacho Szafarczyk

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kopa%C4%87

kopać

Polish

kopać

Etymology

From Proto-Slavic *kopati, from Proto-Indo-European *kop-.

Pronunciation

Verb

kopać impf (perfective kopnąć)

  1. (transitive) to kick (strike with or raise the foot or leg)

Verb

kopać impf (perfective wykopać)

  1. (transitive) to dig (make a hole)

Conjugation

Conjugation of kopać impf
singular plural
person m f n m pers m anim, m inan, f, n
infinitive kopać
present tense 1st kopię kopiemy
2nd kopiesz kopiecie
3rd kopie kopią
past tense 1st kopałem kopałam kopaliśmy kopałyśmy
2nd kopałeś kopałaś kopaliście kopałyście
3rd kopał kopała kopało kopali kopały
future tense 1st będę kopał1 będę kopała1 będziemy kopali1 będziemy kopały1
2nd będziesz kopał1 będziesz kopała1 będziecie kopali1 będziecie kopały1
3rd będzie kopał1 będzie kopała1 będzie kopało1 będą kopali1 będą kopały1
conditional 1st kopałbym kopałabym kopalibyśmy kopałybyśmy
2nd kopałbyś kopałabyś kopalibyście kopałybyście
3rd kopałby kopałaby kopałoby kopaliby kopałyby
imperative 1st — kopmy
2nd kop kopcie
3rd niech kopie niech kopią
active adjectival participle kopiący kopiąca kopiące kopiący kopiące
passive adjectival participle kopany kopana kopane kopani kopane
contemporary adverbial participle kopiąc
impersonal past kopano
verbal noun kopanie
1 or: będę kopać, będziesz kopać etc.

Further reading

  • kopać in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/k%C4%99pa#pl

kępa (język polski)

kępa (1.1) ziela

kępa (1.1) drzew

kępa (1.2)

wymowa:
IPA: [ˈkɛ̃mpa], AS: [kẽmpa], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  wymowa ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zwarta grupa roślin, np. drzew, krzewów, kwiatów
(1.2) mała wyspa na rzece lub jeziorze pokryta roślinnością zob. też kępa (wyspa) w Wikipedii
(1.3) usypisko osadów niesionych przez wiatr
odmiana:
(1.1–3)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kępa kępy
dopełniacz kępy kęp
celownik kępie kępom
biernik kępę kępy
narzędnik kępą kępami
miejscownik kępie kępach
wołacz kępo kępy
przykłady:
(1.1) Schował się w tej kępie drzew.
(1.2) Jacht przepłynął przy kępie.
kolokacje:
(1.2) kępa rzeczna
(1.3) kępa morenowa • Kępa Oksywska • Kępa Pucka
synonimy:
(1.2) ostrowie
wyrazy pokrewne:
rzecz. kępka ż
tłumaczenia:

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/k%C4%99pa

kępa

Polish

Pronunciation

Noun

kępa f

  1. isolated clump of vegetation, such as trees, shrubs, or flowers
  2. small island in a river or lake, covered with vegetation

Declension

declension of kępa
singular plural
nominative kępa kępy
genitive kępy kęp
dative kępie kępom
accusative kępę kępy
instrumental kępą kępami
locative kępie kępach
vocative kępo kępy

Further reading

  • kępa in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/k%C4%99pka

kępka (język polski)

kępka (1.2)

wymowa:
IPA: [ˈkɛ̃mpka], AS: [kẽmpka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdrobn. od: kępa
(1.2) mała kępa
wyrazy pokrewne:
rzecz. kępa ż
przym. kępkowy
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kępa

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kupa

kupa (język polski)

psia kupa (1.1)

kupa (1.2) ludzi

kupa (1.3) bananów

kupa (1.3) kamieni

wymowa:
wymowa ?/i, IPA: [ˈkupa], AS: [kupa]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. eufem. kał, stolec, odchody
(1.2) pot. dużo czegoś lub kogoś, masa
(1.3) pot. stos, sterta
(1.4) pot. przen. niepomyślny wynik, niepowodzenie, fiasko
odmiana:
(1.1–3)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kupa kupy
dopełniacz kupy kup
celownik kupie kupom
biernik kupę kupy
narzędnik kupą kupami
miejscownik kupie kupach
wołacz kupo kupy
przykłady:
(1.1) Oj, muszę zrobić kupę.
(1.2) Na koncercie była cała kupa ludzi.
(1.3) Jasiu, układaj ubrania w szafie, a nie rzucaj ich tak na kupę.
kolokacje:
(1.1) robić kupę (do ubikacji / do nocnika / w pieluchę / w pampersa) • sprzątać kupę (po psie / kocie)
(1.2) kupa śmiechu / ludzi • być / trzymać się w kupie
(1.3) rzucać coś na kupę
synonimy:
(1.1) stolec, kał, odchody; wulg. gówno
(1.2) mnóstwo, masa
(1.3) stos, sterta
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopa ż, kupkanie n, wykupkanie n, nakupkanie n

zdrobn. kupka ż, kupeczka ż
zgrub. kupsko n
czas. żart. kupkać ndk., wykupkać dk., nakupkać dk.
związki frazeologiczne:
w kupie raźniej • kupą, mości panowie! • i Herkules dupa, kiedy ludzi kupa • zebrać do kupy • trzymać się kupy
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: kał

kupa (język czeski)

kupa (1.1)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sterta, stos
(1.2) mnóstwo, kupa, masa
synonimy:
(1.1) hromada, kopec, kopa
(1.2) hromada, spousta, kopa

kupa (język dolnołużycki)

kupa (1.1)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyspa
odmiana:
(1.1) lp kup|a, ~y, ~je, ~u, ~u, ~je; du ~je, ~owu, ~oma, ~je, ~oma, ~oma; lm ~y, ~ow, ~am, ~y, ~ami, ~ach
przykłady:
(1.1) Islandska jo kraj a kupa w pódpołnocnym Atlantiskem ocanje. → Islandia jest krajem i wyspą na północnym Oceanie Atlantyckim.

kupa (język górnołużycki)

kupa (1.1)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wyspa
kolokacje:
(1.1) Jutrowna kupa → Wyspa Wielkanocna

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kupa

kupa

Czech

Etymology

From Proto-Slavic *kupa, originally from Proto-Indo-European *keup- from *keu-.[1]

Pronunciation

Noun

kupa f

  1. heap

Declension

Declension
singular plural
nominative kupa kupy
genitive kupy kup
dative kupě kupám
accusative kupu kupy
vocative kupo kupy
locative kupě kupách
instrumental kupou kupami

Derived terms

See also

References

  1. ^ kupa in Jiří Rejzek, Český etymologický slovník, electronic version, Leda, 2007

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kupa.

Pronunciation

Noun

kupa f (diminutive kupka)

  1. heap
  2. poo
  3. group, crowd
  4. (colloquial) a lot

Declension

declension of kupa
singular plural
nominative kupa kupy
genitive kupy kup
dative kupie kupom
accusative kupę kupy
instrumental kupą kupami
locative kupie kupach
vocative kupo kupy

Derived terms

Further reading

  • kupa in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Noun

kupa f

  1. island

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Slavic/kupa&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Slavic/kupa.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/keup-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/keup-.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/keu-&action=edit&redlink=1…..

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/keu-.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kupiec

kupiec (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈkupʲjɛʦ̑], AS: [kupʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  wymowa ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto coś kupuje
(1.2) ktoś, kto trudni się handlem, właściciel sklepu, przedsiębiorstwa handlowego
odmiana:
(1.1–2)

przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga
mianownik kupiec kupcy
dopełniacz kupca kupców
celownik kupcowi kupcom
biernik kupca kupców
narzędnik kupcem kupcami
miejscownik kupcu kupcach
wołacz kupcze kupcy
synonimy:
(1.1) nabywca
wyrazy pokrewne:
rzecz. kupno n, kupcowa ż, kupiectwo n, kupczenie n, kupienie n, kupowanie n, odkup m, odkupienie n, odkupiciel m, przekupa ż, przekupka ż, przekupień m, przekupność ż, przekupstwo n, przekupywanie n, wykup m, wykupywanie n, zakup n, zakupy nmos
czas. kupować ndk., kupić dk., kupczyć ndk., dokupywać ndk., dokupić dk., nakupywać ndk., nakupić dk., odkupywać ndk., odkupić dk., podkupywać ndk., podkupić dk., przekupywać ndk., przekupić dk., wkupywać się ndk., wkupić się dk., wykupywać ndk., wykupić dk., zakupywać ndk., zakupić dk.
przym. kupiecki, kupiony, dokupiony, odkupiony, podkupiony, przekupiony, przekupny, wykupiony, zakupiony, kupny
związki frazeologiczne:
każdy kupiec swój towar chwali
tłumaczenia:

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kupiec

kupiec

Polish

Pronunciation

Noun

kupiec m pers

  1. merchant (person who trades commodities for profit)
  2. buyer

Declension

declension of kupiec
singular plural
nominative kupiec kupcy
genitive kupca kupców
dative kupcowi kupcom
accusative kupca kupców
instrumental kupcem kupcami
locative kupcu kupcach
vocative kupcu kupcy

Further reading

  • kupiec in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/kupi%C4%87

kupić (język polski)

wymowa:
wymowa ?/i, IPA: [ˈkupʲiʨ̑], AS: [kupʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. kupować)

(1.1) zob. kupować
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa

forma liczba pojedyncza liczba mnoga
1. os. 2. os. 3. os. 1. os. 2. os. 3. os.
bezokolicznik kupić
czas przyszły prosty kupię kupisz kupi kupimy kupicie kupią
czas przeszły m kupiłem kupiłeś kupił kupiliśmy kupiliście kupili
ż kupiłam kupiłaś kupiła kupiłyśmy kupiłyście kupiły
n kupiłom kupiłoś kupiło
tryb rozkazujący niech kupię kup niech kupi kupmy kupcie niech kupią
przykłady:
(1.1) Zbiegł do pobliskiego sklepu, by kupić mleko i płatki owsiane.[1]
(1.1) Znalazł kawałek białego papieru, otworzył dopiero co kupione kredki i zaczął wpatrywać się w twarz dziewczynki.[2]
synonimy:
(1.1) reg. pozn. dostać kupić
wyrazy pokrewne:
rzecz. zakup m, zakupy nmos, kupiec m, kupno n, kupowanie n, kupienie n, odkupienie n
przym. kupny
związki frazeologiczne:
kupić kota w worku • kupić spod lady • tanie kupisz, psom wyrzucisz • serca kupić nie można • kto kupuje, czego mu nie trzeba, nie ma potem za co kupić chleba • reg. pozn. dostać kupić
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: kupować
źródła:
  1. Skocz do góry↑ Bronisław Świderski, Słowa obcego, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Skocz do góry↑ Bronisław Świderski, Słowa obcego, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

kupić (język górnołużycki)

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. kupować)

(1.1) kupić
wyrazy pokrewne:
rzecz. kupc m, kupcowka ż, kupcowstwo n, kupjenka ż, kupnica ż, kupnišćo n, kupowar m, kupowarstwo n
czas. kupować ndk.
przym. kupcowski, kupjomny, kupny, kupowanski, kupski

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/kupi%C4%87

kupić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *kupiti, from early Proto-Slavic *kōpītej, from unattested Gothic *kaupjan, from Proto-Germanic *kaupijaną, related to Gothic  𐌺𐌰𐌿𐍀𐍉𐌽 (kaupōn, “to barter”), itself a borrowing from Latin caupō (“tradesman”). Compare German kaufen and Norwegian  kjøpe.

Pronunciation

Verb

kupić pf (imperfective kupować)

  1. (transitive) to buy

Conjugation

Conjugation of kupić pf
singular plural
person m f n m pers m anim, m inan, n, f
infinitive kupić
future tense 1st kupię kupimy
2nd kupisz kupicie
3rd kupi kupią
past tense 1st kupiłem kupiłam kupiliśmy kupiłyśmy
2nd kupiłeś kupiłaś kupiliście kupiłyście
3rd kupił kupiła kupiło kupili kupiły
conditional 1st kupiłbym kupiłabym kupilibyśmy kupiłybyśmy
2nd kupiłbyś kupiłabyś kupilibyście kupiłybyście
3rd kupiłby kupiłaby kupiłoby kupiliby kupiłyby
imperative 1st niech kupię kupmy
2nd kup kupcie
3rd niech kupi niech kupią
passive adjectival participle kupiony kupiona kupione kupieni kupione
anterior adverbial participle kupiwszy
impersonal past kupiono
verbal noun kupienie

Derived terms

Further reading

  • kupić in Polish dictionaries at PWN

Upper Sorbian

Etymology

Cognates include Lower Sorbian kupiś.

Verb

kupić (perfective, imperfective kupować)

  1. to buy

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/caupo#Latin

caupo

Latin

Alternative forms

Etymology

Cognate with Ancient Greek κᾰ́πηλος (kápēlos), possibly from Pre-Greek, likely borrowed separately. A derivation of either from Proto-Indo-European  *kʷreyh₂- (“to buy”), whence ἐπρῐάμην (epriámēn) as suppletive Aorist of ὠνέομαι (ōnéomai, “to buy”), seems far-fetched. Beekes mentions, Furnee offers Hittite ḫappar (“purchase, price”) as a comparandum, in which case the IE derivation would be *h₃ep-, whence ops (“power”) and Homeric Ancient Greek ἀφνειός (aphneiós, “rich, wealthy”), although also speculative. Gemoll considers a connection to Ancient Greek κάπτω (káptō, “gulp down, snap”). This noun is also masculine.

Pronunciation

Noun

caupō m (genitive caupōnis); third declension

  1. Tradesman.
  2. Innkeeper, shopkeeper.

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative caupō caupōnēs
Genitive caupōnis caupōnum
Dative caupōnī caupōnibus
Accusative caupōnem caupōnēs
Ablative caupōne caupōnibus
Vocative caupō caupōnēs

Descendants

References

  • caupo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • caupo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • caupo in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • caupo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • caupo in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
  • caupo in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
  • Edzard Johan Furnée: Die wichtigsten konsonantischen Erscheinungen des Vorgriechischen mit einem Appendix über den Vokalismus. Mouton, The Hague 1972.
  • Wilhelm Gemoll: Griechisch-deutsches Schul- und Handwörterbuch. öbv & hpt / Oldenbourg, Vienna and Munich 91965, p. 407.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=%E1%BC%80%CF%86%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%8C%CF%82&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have an entry for ἀφνειός.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=%E1%B8%ABappar&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have an entry for ḫappar.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/k%CA%B7reyh%E2%82%82-

Reconstruction:Proto-Indo-European/kʷreyh₂-

Proto-Indo-European

Root

*kʷreyh₂-[1]

  1. to buy

Descendants

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *kʷreyh₂-

References

  1. ^ Rix, Helmut, editor (2001), “*ku̯rei̯h₂-”, in Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 395

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/h%E2%82%83ep-

Reconstruction:Proto-Indo-European/h₃ep-

Proto-Indo-European

Root

*h₃ep-

  1. to work, toil, make
  2. ability, force

Derived terms

►Terms derived from the PIE root *h₃ep-
  • *h₃ép ~ *h₃p-és
  • *h₃ép-lom[1]
    • Germanic: *aflą (see there for further descendants)
  • *h₃ép-(i)s, *h₃óp-(i)s[2]
  • *h₃ep-en-o-
    • *h₃ep-en-ont-[3]
      • Anatolian: [Term?]
        • Hittite: (ḫa-ap-pí-na-an-za /ḫappinanta/)
      • (perhaps) Italic: *opelentos (by dissimilation of *n-*n to *l-*n)
  • *h₃ép-n-os ~ *h₃ép-n-es
  • *h₃ép-os ~ *h₃ép-es-[4]
    • Indo-Iranian: *Hápas
    • Italic: *opos
      • Latin: opus
      • ⇒ Italic: *opezāō
        • Latin: operor
        • Oscan:
          (úpsannúm), (úpsannu, gerundive.acc.sg.m.n.)
          (úpsannam), (úpsanam, gerundive.acc.sg.f.)
          οπσανω (gerundive.acc.pl.n.)
          (úpsed), (upsed, 3s.pf.)
          (uupsens), (upsens), ουπσενς (3p.pf.)
          (upsatuh sent, 3p.pf.ps.n.?)
        • Paelignian: upsaseter (3s/p.ipf.sb.ps.)
        • South Picene:
          (opesaúom, inf.)
          (opsút), (opsúq, 3s.pf.)
        • Umbrian:
          osatu (3s.ipv.II)
          oset(a est), oseto (est) (3s.pf.ps.f.)
        • Vestinian: ośens (3p.pf.)
  • *h₃ép-r̥ ~ *h₃p-ér-[5]
    • Anatolian: [Term?]
      • Hittite: (ḫa-a-ap-pár /ḫāppar/)
Unsorted formations
  • (perhaps) Albanian: [Term?]
  • (perhaps) Armenian:
  • (perhaps) Germanic: *abnijaną (see there for further descendants)
  • (perhaps) Hellenic: [Term?]
    • Ancient Greek: ὄμπνη (ómpnē, “nourishment”)
  • Italic: [Term?]
    • Latin: omnis (see there for further descendants)

References

  1. ^ Kroonen, Guus (2013), “*afla- 1”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, page *afla- 1
  2. ^ De Vaan, Michiel (2008), “ops”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, page 431
  3. ^ Kloekhorst, Alwin (2008), “ḫappina-”, in Etymological Dictionary of the Hittite Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 5), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 346-347
  4. ^ De Vaan, Michiel (2008), “opus”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, page 432
  5. ^ Kloekhorst, Alwin (2008), “ḫāppar-”, in Etymological Dictionary of the Hittite Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 5), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 345-346

…..

Kupiec / Ko”P+ieC nie miał przecież Kupy / Ko”Py czegoś do sprzedania, np wykopanych drogocennych kamieni, itd… To byłoby za proste i oczywiste, tak samo jak z Kopytem / KoP+yT+eM, nieprawdaż?

W takim razie co powiecie na to…

…..

https://sjp.pwn.pl/sjp/chapnac;2447803.html

chapnąć — chapać

1. pot. «chwycić coś, zwłaszcza zębami, pyskiem lub dziobem»
2. pot. «zjeść coś naprędce»
3. pot. «ukraść»
…..

chapać

potocznie, żartobliwie:
1. gryźć;
2. chwytać (coś);
3. jeść (coś);
4. kraść
…..

chapać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *xapati.

Pronunciation

Verb

chapać impf (perfective chapnąć)

  1. (transitive) to snatch, to snap at

Conjugation

Conjugation of chapać impf
singular plural
person m f n m pers m anim, m inan, f, n
infinitive chapać
present tense 1st chapię chapiemy
2nd chapiesz chapiecie
3rd chapie chapią
past tense 1st chapałem chapałam chapaliśmy chapałyśmy
2nd chapałeś chapałaś chapaliście chapałyście
3rd chapał chapała chapało chapali chapały
future tense 1st będę chapał1 będę chapała1 będziemy chapali1 będziemy chapały1
2nd będziesz chapał1 będziesz chapała1 będziecie chapali1 będziecie chapały1
3rd będzie chapał1 będzie chapała1 będzie chapało1 będą chapali1 będą chapały1
conditional 1st chapałbym chapałabym chapalibyśmy chapałybyśmy
2nd chapałbyś chapałabyś chapalibyście chapałybyście
3rd chapałby chapałaby chapałoby chapaliby chapałyby
imperative 1st — chapmy
2nd chap chapcie
3rd niech chapie niech chapią
active adjectival participle chapiący chapiąca chapiące chapiący chapiące
passive adjectival participle chapany chapana chapane chapani chapane
contemporary adverbial participle chapiąc
impersonal past chapano
verbal noun chapanie
1 or: będę chapać, będziesz chapać etc.

Related terms

Further reading

  • chapać in Polish dictionaries at PWN

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/xapati

Reconstruction:Proto-Slavic/xapati

Proto-Slavic

Etymology

Possibly from Proto-Indo-European *keh₂p-, in which case it is cognate with Latin capiō (“to take”) (infinitive capere), Proto-Germanic  *habjaną (“to have; to lift”) (two different verbs; compare Gothic 𐌷𐌰𐌱𐌰𐌽 (haban, “to have”) vs. 𐌷𐌰𐍆𐌾𐌰𐌽(hafjan, “to lift”)), German happig  (“greedy”), Middle High German happen (“to seize greedily”), Old Armenian խափանեմ (xapʿanem, “to hinder”), խափ (xapʿ, “surprise, seizure”).

Verb

*xapati ?

  1. to bite, to seize

Inflection

Conjugation of *xapati (?, -a/j-, s-aorist, accent paradigm ?)
Suffix: *-ati
Verbal noun Infinitive Supine L-participle
*xapanьje *xapati *xapatъ *xapalъ
Participles
Tense Past Present
Passive *xapanъ *xapljemъ
Active *xapavъ *xaplję
Aorist Present
Person 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd
Singular *xapaxъ *xapa *xapa *xapljǫ *xaplješi *xapljetь
Dual *xapaxově *xapasta *xapaste *xapljevě *xapljeta *xapljete
Plural *xapaxomъ *xapaste *xapašę *xapljemъ *xapljete *xapljǫtь
Imperfect Imperative
Person 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd
Singular *xapaaxъ *xapaaše *xapaaše — *xaplji *xaplji
Dual *xapaaxově *xapaašeta *xapaašete *xapljivě *xapljita —
Plural *xapaaxomъ *xapaašete *xapaaxǫ *xapljimъ *xapljite —
Conjugation of *xapati (?, -a-, s-aorist, accent paradigm ?)
Suffix: *-ati
Verbal noun Infinitive Supine L-participle
*xapanьje *xapati *xapatъ *xapalъ
Participles
Tense Past Present
Passive *xapanъ *xapajemъ
Active *xapavъ *xapaję
Aorist Present
Person 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd
Singular *xapaxъ *xapa *xapa *xapajǫ *xapaješi *xapajetь
Dual *xapaxově *xapasta *xapaste *xapajevě *xapajeta *xapajete
Plural *xapaxomъ *xapaste *xapašę *xapajemъ *xapajete *xapajǫtь
Imperfect Imperative
Person 1st 2nd 3rd 1st 2nd 3rd
Singular *xapaaxъ *xapaaše *xapaaše — *xapaji *xapaji
Dual *xapaaxově *xapaašeta *xapaašete *xapajivě *xapajita —
Plural *xapaaxomъ *xapaašete *xapaaxǫ *xapajimъ *xapajite —

Related terms

Descendants

  • East Slavic:

References

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/capio#Latin

capio

Latin

Pronunciation

Etymology 1

From Proto-Italic *kapiō, from Proto-Indo-European *kh₂pyéti, from the root *keh₂p- (“to seize, grab”). Cognate with Breton kavout, English have, heave, Lithuanian kàmpt, Albanian kap, Ancient Greek κάπτω (káptō).

Verb

capiō (present infinitive capere, perfect active cēpī, supine captum); third conjugation iō-variant

  1. I capture, seize, take
  2. I take on
  3. I take in, understand

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/kh%E2%82%82py%C3%A9ti

Reconstruction:Proto-Indo-European/kh₂pyéti

Proto-Indo-European

Etymology

From *keh₂p- +‎ *-yéti.

Verb

*kh₂pyéti (imperfective)[1]

  1. to be grasping

Inflection

Imperfective, thematic
Active voice Present indicative Past indicative Imperative Subjunctive Optative
1st singular *kh₂pyóh₂ *kh₂pyóm — *kh₂pyṓh₂ *kh₂pyóyh₁m̥
2nd singular *kh₂pyési *kh₂pyés *kh₂pyé *kh₂pyḗsi *kh₂pyóys
3rd singular *kh₂pyéti *kh₂pyét *kh₂pyétu *kh₂pyḗti *kh₂pyóyt
1st dual *kh₂pyówos *kh₂pyówe — *kh₂pyṓwos *kh₂pyóywe
2nd dual *kh₂pyétes *kh₂pyétom *kh₂pyétom *kh₂pyḗtes *kh₂pyóytom
3rd dual *kh₂pyétes *kh₂pyétām *kh₂pyétām *kh₂pyḗtes *kh₂pyóytām
1st plural *kh₂pyómos *kh₂pyóme — *kh₂pyṓmos *kh₂pyóyme
2nd plural *kh₂pyéte *kh₂pyéte *kh₂pyéte *kh₂pyḗte *kh₂pyóyte
3rd plural *kh₂pyónti *kh₂pyónt *kh₂pyóntu *kh₂pyṓnti *kh₂pyóyh₁n̥t
Participle *kh₂pyónts
Middle voice Present indicative Past indicative Imperative Subjunctive Optative
1st singular *kh₂pyóh₂er *kh₂pyóh₂e — *kh₂pyṓh₂er *kh₂pyóyh₂e
2nd singular *kh₂pyéth₂er *kh₂pyéth₂e *kh₂pyéso *kh₂pyḗth₂er *kh₂pyóyth₂e
3rd singular *kh₂pyétor *kh₂pyéto *? *kh₂pyḗtor *kh₂pyóyto, *kh₂pyóyh₁o
1st dual *kh₂pyówosdʰh₂ *kh₂pyówedʰh₂ — *kh₂pyṓwosdʰh₂ *kh₂pyóywedʰh₂
2nd dual *? *? *? *? *?
3rd dual *? *? *? *? *?
1st plural *kh₂pyómosdʰh₂ *kh₂pyómedʰh₂ — *kh₂pyṓmosdʰh₂ *kh₂pyóymedʰh₂
2nd plural *kh₂pyédʰh₂we *kh₂pyédʰh₂we *kh₂pyédʰh₂we *kh₂pyḗdʰh₂we *kh₂pyóydʰh₂we
3rd plural *kh₂pyóror, *kh₂pyóntor *kh₂pyóro, *kh₂pyónto *? *kh₂pyṓror, *kh₂pyṓntor *kh₂pyóyro, *kh₂pyóyh₁n̥to
Participle *kh₂pyómnos

Descendants

  • Proto-Albanian: *kapa
    • Albanian: kap
  • Balto-Slavic:
  • Germanic: *habjaną (“to lift”) (see there for further descendants)
  • Hellenic: *kapťō
  • Italic: *kapiō
    • Latin: capiō (see there for further descendants)

References

  1. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/keh%E2%82%82p-

Reconstruction:Proto-Indo-European/keh₂p-

Proto-Indo-European

Root

*keh₂p-[1][2][3][4]

  1. to seize; to grab

Derived terms

► Terms derived from the PIE root *keh₂p-

References

  1. ↑ Jump up to:1.0 1.1 1.2 Rix, Helmut, editor (2001) Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, pages 344–345
  2. ↑ Jump up to:2.0 2.1 De Vaan, Michiel (2008), “capiō”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, pages 89-90
  3. ↑ Jump up to:3.0 3.1 Beekes, Robert S. P. (2010), “κάπτω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, page 640
  4. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press
  5. ^ Orel, Vladimir (1998), “kap”, in Albanian Etymological Dictionary, Leiden, Boston, Köln: Brill, page 169
  6. ^ Demiraj, Bardhyl (1997), “kap”, in Albanische Etymologien: Untersuchungen zum albanischen Erbwortschatz [Albanian Etymologies: Investigations into the Albanian Inherited Lexicon] (Leiden Studies in Indo-European; 7) (in German), Amsterdam, Atlanta: Rodopi
  7. ^ Mallory, J. P.; Adams, D. Q., editors (1997) Encyclopedia of Indo-European culture, London, Chicago: Fitzroy Dearborn Publishers, page 563
  8. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press, page 164
  9. ↑ Jump up to:9.0 9.1 Philippa, Marlies; Debrabandere, Frans; Quak, Arend; Schoonheim, Tanneke; van der Sijs, Nicoline (2003–2009), “haven”, in Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press
  10. ↑ Jump up to:10.0 10.1 Kroonen, Guus (2013) Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, pages 196-197
  11. ^ Beekes, Robert S. P. (2010), “κώπη”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, pages 815-816
  12. ^ J̌ahukyan, Geworg (2010), “խափ”, in Vahan Sargsyan, editor, Hayeren stugabanakan baṙaran [Armenian Etymological Dictionary] (in Armenian), Yerevan: Asoghik
Reklamy

3 uwagi do wpisu “151 Kopiąc i kpiąc z kpa w czepcu, czy innej czapie, tępy cap sapie i kipi kiepsko klepany cepem,.. czyli kolejne nierozwiązywalne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 03”

    • BARDZO CIEKAWE!!! DZIĘKUJĘ!!!

      Z tym nie moge sie zgodzić, patrz:

      (…) Trochę o dźwiękach bh, dh, gh, które występują w praindoeuropejskich rdzeniach
      podanych w słowniku.

      Dźwięczne spółgłoski przydechowe [bh, dh, gh] istniały w języku praindoeu-
      ropejskim, lecz zanikły w większości języków pochodnych, np. w językach słowiań-
      skich, germańskich i litewskim przeszły w [b, d, g]. (…)

      To błąd logiczny, bo odtfoszenie tego tzw. PIE nastąpiło na podstawie już ubezdźwięcznionych późniejszych przykładów, np. z sanskryty, itp. Nikt nie bierze pod uwagę, że tych późniejszych ubezdźwięcznień mogło wcześniej zwyczajnie nie być, a powstały one na skutek styczności tzw. Ariów, czyli wnuków Pra-Słowian z ludami ugro-fińskimi, syberyjskimi, ale szczególnie ałtajskimi, z ich gardłową wymową, patrz:

      Altai Kai – Кай кожонг

      …..

      Świetny materiał, ale widzę, że autor wziął za pewnik ustalenia ofitzjalnego jęsykosnaftzfa, co to pierwotności i wiarygodności odtfoszonych postacie tzw. PIE. Polecam poczytanie o tzw. rough breathing i wynikającej z tego utraty pierwotnej dźwięczności, patrz S>H…

      I tak super, bo to woda na mój młyn… Zrobię o tym wpis i umieszczę w Z/S+L”oW+NiK+a(c)H… – Zrobione pod nr 1! 🙂

      Polubienie

      Odpowiedz

  2. Pingback: 156 Źródłosłowy Pra-Słowiańskiego słowa Szczodry / S”C”oDRy, jako dowody na wielokrotne wtórne ubezdźwięcznienie, patrz: Proto-Slavic *ščedrъ, itp. 01 | SKRBH

Skomentuj

Wprowadź swoje dane lub kliknij jedną z tych ikon, aby się zalogować:

Gravatar
Logo WordPress.com

Komentujesz korzystając z konta WordPress.com. ( Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Google

Komentujesz korzystając z konta Google. ( Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie z Twittera

Komentujesz korzystając z konta Twitter. ( Wyloguj /  Zmień )

Zdjęcie na Facebooku

Komentujesz korzystając z konta Facebook. ( Wyloguj /  Zmień )

Anuluj

Połączenie z %s

Ta witryna wykorzystuje usługę Akismet aby zredukować ilość spamu. Dowiedz się w jaki sposób dane w twoich komentarzach są przetwarzane.