179 Posejdon i jego ofitzjalnie nikomu nieznane Pra-Słowiańskie źródłosłowy

Poseidon

…..

W poprzednim wpisie, na przykładzie Pra-Słowiańskiego rdzenia SD i tzw. starogreckich słów jak Hedra / HeD+Ra i Kat(h)edra / KaT+(H)eD+Ra udowodniłem ponownie, że dźwięczne postacie dźwięków tzw. satem były i nadal są pierwotne względem tych wtórnie ubezdźwięcznionych, czyli tzw. kentum.

W tym wpisie, który powstał w nawiązaniu do tego wspomnianego, ale także wielu poprzednich wpisów podobnie wykażę, jak niewiarygodnie niewiarygodne są tfierdzenia ofitzjalnego jęsykosnaftzfa, ale i nie tylko jego.

Celowo nic nie będę tu nic we wstępie wyjaśniał, żeby nie zepsuć zabawy, bo mam nadzieję, że sami odkryjecie to, o co mi chodzi… Oszczegam, że lepiej robić to siedząc na podłodze, żeby z niczego nie spaść. Chcę zaznaczyć, że nie posiadam się z radości, że mogłem w końcu napisać także i ten odcinek naszej Pra-Słowiańskiej nieskończonej opowieści…

Ten wpis powinien mieć następujące tytuły:

179 Seite, czyli Ściana, czyli Dzieża, czyli Zad, czyli Siad, itd,.. czyli dowody na wtórne ubezdźwięcznienia w tzw. greckich Hedra i Katedra 11

179 Źródłosłowy Pra-Słowiańskiego słowa Szczodry / S”C”oDRy, jako dowody na wielokrotne wtórne ubezdźwięcznienie, patrz: Proto-Slavic *ščedrъ, itp. 20

179 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 41

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/Posejdon

Posejdon (stgr. Ποσειδῶν Poseidōn, łac. Neptunus) – w mitologii greckiej bóg mórz, trzęsień ziemi, żeglarzy, rybaków. Syn Kronosa i Rei. Młodszy brat Hadesa, Hery, Demeter i Hestii, starszy brat Zeusa, mąż Amfitryty. Przedstawiany z trójzębem, (który był jego atrybutem) na rydwanie ciągniętym przez hippokampy, w towarzystwie trytonów, ichtiocentaurów. Był jednym z 12 bogów olimpijskich. Poświęcone mu zwierzęta to delfin, koń i byk, a jego świętym drzewem była  sosna. Jego rzymskim odpowiednikiem był Neptun. (…)

…..

https://en.wikipedia.org/wiki/Poseidon

(…) Etymology

The earliest attested occurrence of the name, written in Linear B, is Po-se-da-o or Po-se-da-wo-ne, which correspond to Ποσειδάων (Poseidaōn) and  Ποσειδάϝονος (Poseidawonos) in Mycenean Greek; in Homeric Greek it appears as Ποσειδάων (Poseidaōn); in Aeolic as Ποτειδάων (Poteidaōn); and in Doric as Ποτειδάν (Poteidan), Ποτειδάων (Poteidaōn), and Ποτειδᾶς (Poteidas).^[6] The form Ποτειδάϝων (Poteidawon) appears in Corinth.^[7] A common epithet of Poseidon is Ἐνοσίχθων Enosichthon, „Earth-shaker”, an epithet which is also identified in Linear B, as, E-ne-si-da-o-ne,^[8] This recalls his later epithets Ennosidas and Ennosigaios indicating the chthonic nature of Poseidon.^[9]

The origins of the name „Poseidon” are unclear. One theory breaks it down into an element meaning „husband” or „lord” (Greek πόσις (posis), from PIE *pótis) and another element meaning „earth” (δᾶ (da), Doric for γῆ (gē)), producing something like lord or spouse of Da, i.e. of the earth; this would link him with Demeter, „Earth-mother”.^[10] Walter Burkert finds that „the second element da-remains hopelessly ambiguous” and finds a „husband of Earth” reading „quite impossible to prove.”^[2]

Another theory interprets the second element as related to the word *δᾶϝον dâwon, „water”; this would make *Posei-dawōn into the master of waters.^[11] There is also the possibility that the word has Pre-Greek origin.^[12] Plato in his dialogue Cratylus gives two alternative etymologies: either the sea restrained Poseidon when walking as a „foot-bond” (ποσίδεσμον), or he „knew many things” (πολλά εἰδότος or πολλά εἰδῶν).^[13] At least a few sources deem Poseidon as a „prehellenic” (i.e. Pelasgian) word, considering an Indo-European etymology „quite pointless”.^[14] (…)

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/Posejdon

Posejdon (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈsɛjdɔ̃n], AS: [posei ̯dõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

podział przy przenoszeniu wyrazu: Posej•don

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. bóg mórz, trzęsień ziemi, żeglarzy, rybaków i koni, utożsamiany z rzymskim Neptunem; zob. też Posejdon w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Posejdon	Posejdonowie / Posejdoni[1]
dopełniacz	Posejdona	Posejdonów
celownik	Posejdonowi	Posejdonom
biernik	Posejdona	Posejdonów
narzędnik	Posejdonem	Posejdonami
miejscownik	Posejdonie	Posejdonach
wołacz	Posejdonie	Posejdonowie / Posejdoni
depr. M. i W. lm: (te) Posejdony[1]

przykłady:

(1.1) Posejdon uchodził za syna Kronosa i Rei oraz męża Amfitryty.

(1.1) Atrybutem Posejdona był trójząb, którym wzburzał morze i wstrząsał ziemią^[2].

(1.1) Posejdonowi podlegały razem z morzem wyspy, nadbrzeża, przystanie^[3].

(1.1) Posejdonowi poświęcona była bajeczna wyspa Atlantyda, którą władali jego potomkowie^[4].

kolokacje:

(1.1) bóg Posejdon • boski / groźny / surowy Posejdon • atrybut / epitet / figurka / hymn do / kult / posąg / potomstwo / przedstawienie / przydomek / świątynia / święto / wizerunek Posejdona • ku czci / na cześć Posejdona • oddawać cześć / poświęcony / składać ofiaryPosejdonowi • czcić Posejdona • mit o Posejdonie

synonimy:

(1.1) Neptun

hiperonimy:

(1.1) bóg

wyrazy pokrewne:

przym. Posejdonowy

etymologia:

gr. Ποσειδῶν (Poseidon)^[5]

uwagi:

zob. też Posejdon (ujednoznacznienie) w Wikipedii

(1.1) por. Neptun; zobacz też: Afrodyta • Apollo • Ares • Artemida • Atena • Demeter • Dionizos • Hefajstos • Hera • Hermes • Hestia • Zeus • Indeks:Polski – Mitologia grecka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Poseidon
• czeski: (1.1) Poseidón m
• hiszpański: (1.1) Poseidón m
• łaciński: (1.1) Neptunus m
• nowogrecki: (1.1) Ποσειδώνας m, Ποσειδών m
• rosyjski: (1.1) Посейдон m
• słowacki: (1.1) Poseidón m
• starogrecki: (1.1) Ποσειδῶν m
• włoski: (1.1) Poseidone m

źródła:

1. ↑ ^{Skocz do:1,0 1,1}  Hasło Posejdon w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2. ↑ Homer, Odyseja, s. 375, Warszawa, 1972.
3. ↑ Jan Parandowski, Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian, s. 161, Warszawa, 1972.
4. ↑ Michał Pietrzykowski, Mitologia starożytnej Grecji, s. 52, Warszawa, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979.
5. ↑ Hasło Posejdon w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Posejdon

Posejdon

Polish

Polish Wikipedia has an article on: Posejdon

Proper noun

Posejdon m

1. Poseidon (Greek god of the sea)

Declension

declension of Posejdon

	singular
nominative	Posejdon
genitive	Posejdona
dative	Posejdonowi
accusative	Posejdona
instrumental	Posejdonem
locative	Posejdonie
vocative	Posejdonie

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Poseidon

Poseidon

English

English Wikipedia has an article on: Poseidon

Poseidon

Etymology

---

From Ancient Greek Ποσειδῶν (Poseidôn).

---

Pronunciation

• IPA^(key): /pəˈsaɪdn̩/

Proper noun

Poseidon

1. (Greek mythology) The god of the sea and other waters, earthquakes and horses.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CE%B4%E1%BF%B6%CE%BD#Ancient_Greek

Ποσειδῶν

Ancient Greek

English Wikipedia has an article on: Poseidon

Alternative forms

• Ποτείδαν (Poteídan) – Aeolic
• Ποσειδάν (Poseidán), Ποτειδάν (Poteidán), Ποτειδᾶς (Poteidâs), Ποτειδάων (Poteidáōn) – Doric
• Ποσειδάων (Poseidáōn) – Homeric
• Ποσειδέων (Poseidéōn) – Ionic

Etymology

---

Cognate with Mycenaean Greek (po-se-da-o); possibly from a vocative *Πότ(ε)ι Δᾶς (*Pót(e)i Dâs) from πόσις (pósis, “master, husband”) and *Δα (Γῆ (Gê), see Δημήτηρ (Dēmḗtēr))^[1]

---

Pronunciation

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /po.seː.dɔ̂ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /po.siˈdon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /po.siˈðon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /po.siˈðon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /po.siˈðon/

Proper noun

Ποσειδῶν • (Poseidôn) m (genitive Ποσειδῶνος); third declension

1. Poseidon

Usage notes

In archaic and verse, the irregular singular accusative case is Ποσειδῶ (Poseidô).

Inflection

Third declension of ὁ Ποσειδῶν; τοῦ Ποσειδῶνος (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Ποσειδῶν ho Poseidôn
Genitive	τοῦ Ποσειδῶνος toû Poseidônos
Dative	τῷ Ποσειδῶνῐ tôi Poseidôni
Accusative	τὸν Ποσειδῶνᾰ tòn Poseidôna
Vocative	Ποσειδῶν Poseidôn
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Ποσειδώνιον (Poseidṓnion)
• Ποσειδώνιος (Poseidṓnios)

Descendants

• Arabic: بوسيدون‎
• Basque: Poseidon
• Breton: Poseidon
• Bulgarian: Посейдон (Posejdon)
• Catalan: Posidó
• Czech: Poseidón
• Danish: Poseidon
• Dutch: Poseidon
• English: Poseidon
• Estonian: Poseidon
• Finnish: Poseidon
• French: Poséidon
• Galician: Poseidón
• Georgian: პოსეიდონი (ṗoseidoni)
• German: Poseidon
• Greek: Ποσειδών (Poseidón), Ποσειδώνας(Poseidónas)
• Hebrew: פוסידון‎
• Hungarian: Poszeidón
• Indonesian: Poseidon
• Italian: Poseidone
• Japanese: ポセイドーン (​Poseidōn)
• Korean: 포세이돈 (poseidon)
• Latin: Posidon
• Latvian: Poseidons
• Lithuanian: Poseidonas
• Low German: Poseidon
• Luxembourgish: Poseidon
• Norwegian: Poseidon
• Polish: Posejdon
• Portuguese: Posídon
• Romanian: Poseidon
• Russian: Посейдон (Posejdon)
• Serbo-Croatian: Посејдон, Posejdon
• Slovak: Poseidón
• Slovene: Pozejdon
• Spanish: Poseidón
• Thai: โพไซดอน
• Turkish: Poseidon, Posedon
• Ukrainian: Посейдон (Posejdon)

References

1. ^ Martin Nilsson. Die Geschichte der Griechischen Religion. Erster Band Verlag C. H. Beck. p 417.

Further reading

• Ποσειδῶν in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Ποσειδῶν in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,023

---

UWAGA!

Ofitzjalnym faktem jest tzw. atestowana postać Mycenaean Greek (po-se-da-o).

To, że ofitzjalni jęsykosnaftzy sobie domniemają, że possibly from a vocative *Πότ(ε)ι Δᾶς (*Pót(e)i Dâs) from πόσις (pósis,“master, husband”) and *Δα (Γῆ (Gê), see Δημήτηρ (Dēmḗtēr)), oznacza tyle, że sobie domniemają…

Powrócę do tego jeszcze, ale czy i Wy to widzicie, że ofitzjalni jęsykoznaftzy zamienili sobie dźwięk zapisywany znakiem D na inny, zapisywany znakiem G, patrz: *Δα / Da > Γῆ(Gê), hm? Wie ktoś może dlaczego i na jakiej podstawie to zrobili,.. bo ja nie mam zielonego pojęcia?

Sprawdzę najpierw co wynika z tego ofitzjalnego domniemania, a po tym powrócę do postaci pierwotnej, czyli Mycenaean Greek (po-se-da-o)…

---

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Ancient_Greek/%CE%A0%CF%8C%CF%84(%CE%B5)%CE%B9_%CE%94%E1%BE%B6%CF%82&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Ancient Greek/Πότ(ε)ι Δᾶς.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%B9%CF%82#Ancient_Greek

πόσις

Ancient Greek

Pronunciation

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pó.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpo.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpo.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpo.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpo.sis/

Etymology 1

---

From Proto-Indo-European *pótis. Cognates include Latin potis and Sanskrit पति (pati).

---

Alternative forms

• πόσσις (póssis) – poetic

Noun

πόσις • (pósis) m (genitive πόσιος); third declension

1. husband

Inflection

Third declension of ὁ πόσῐς; τοῦ πόσῐος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ πόσῐς ho pósis	τὼ πόσει tṑ pósei	οἱ πόσεις hoi póseis
Genitive	τοῦ πόσῐος toû pósios	τοῖν ποσέοιν toîn poséoin	τῶν πόσεων tôn póseōn
Dative	τῷ πόσει tôi pósei	τοῖν ποσέοιν toîn poséoin	τοῖς πόσεσῐ / πόσεσῐν toîs pósesi(n)
Accusative	τὸν πόσῐν tòn pósin	τὼ πόσει tṑ pósei	τοὺς πόσῐᾰς toùs pósias
Vocative	πόσῐ / πόσῐς pósi / pósis	πόσει pósei	πόσεις póseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀριστόποσις (aristóposis)
• μελλόποσις (mellóposis)
• πρωτόποσις (prōtóposis)

Related terms

• δεσπότης (despótēs)
• δέσποινᾰ (déspoina)
• πότνια (pótnia)

Etymology 2

---

From Proto-Indo-European *ph₃tis, from *peh₃- (“to drink”) (compare πίνω (pínō, “I drink”)).

---

Noun

πόσις • (pósis) f (genitive πόσιος or πόσεως); third declension

1. the act of drinking
2. drink, beverage

Inflection

Third declension of ἡ πόσῐς; τῆς πόσῐος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ πόσῐς hē pósis	τὼ πόσει tṑ pósei	αἱ πόσεις hai póseis
Genitive	τῆς πόσῐος / πόσεως tês pósios / póseōs	τοῖν ποσέοιν toîn poséoin	τῶν πόσεων tôn póseōn
Dative	τῇ πόσει / πόσῑ têi pósei / pósī	τοῖν ποσέοιν toîn poséoin	ταῖς πόσεσῐ / πόσεσῐν taîs pósesi(n)
Accusative	τὴν πόσῐν tḕn pósin	τὼ πόσει tṑ pósei	τᾱ̀ς πόσεις tā̀s póseis
Vocative	πόσῐ pósi	πόσει pósei	πόσεις póseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• ἀνάποσις (anáposis)
• ἐγκατάποσις (enkatáposis)
• κατάποσις (katáposis)
• πρόποσις (próposis)

Further reading

• πόσις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• πόσις in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• πόσις in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• πόσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• πόσις in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• πόσις in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• G4213 in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.

---

UWAGA!

Widać skąd się wzięło i co znaczy to Proto-Indo-European *ph₃tis, from *peh₃- (“to drink”) (compare πίνω (pínō, “I drink”))..?

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/potis#Latin

potis

Latin

Etymology

---

From Proto-Indo-European *pótis (“owner, master, host, husband”). Cognate with Ancient Greek πόσις (pósis), Sanskrit पति (páti).

---

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈpo.tis/, [ˈpɔ.tɪs]

Adjective

potis m, f (neuter potis or pote)

1. able, capable, possible

Inflection

Rarely inflected in the positive sense and then only by gender with potis for masculine and feminine gender and pote for neuter gender..

• comparative: potior, superlative: potissimus

Derived terms

• compos
• impos
• possideō
• possum
• potestās
• potiō
• potior

References

• potis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• potis in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• potis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
• Allen and Greenough’s New Latin Grammar for schools and colleges founded on comparative grammar, 1903, page 54: „Potis is often used as an indeclinable adjective, but sometimes has pote in the neuter.”
• Varro on the Latin language with an English translation by Roland G. Kent. In two volumes, I, books V.–VII., 1938, page 54–55 containing Marcus Terentius Varro’s de lingual latina V, X, 58:

  Terra enim et Caelum, ut <Sa>mothracum¹ initia docent, sunt dei magni, et hi quos dixi multis nominibus, non quas <S>amo<th>racia² ante portas statuit duas virilis species aeneas dei magni,³ neque ut volgus putat, hi Samothraces dii, qui Castor et Pollux, sed hi mas et femina et hi quos Augurum Libri scriptos habent sic „divi potes,”⁴ pro illo quod Samothraces θεοὶ δυνατοί.⁵

  ¹ Laetus, for mothracum.   ² Laetus, for ambracia.   ³ Laetus, for imagini.   ⁴ Laetus, for diui qui potes.   ⁵ Aug., for ΤΗεΟεδΥΝΑΤΟε.

  For Earth and Sky, as the mysteries of the Samothracians^a teach, are Great Gods, and these whom I have mentioned under many names, are not those Great Gods whom Samothrace^b represents by two male statues of bronze which she has set up before the city-gates, nor are they, as the populace thinks, the Samothracian gods,^c who are really Castor and Pollux; but these are a male and a female, these are those whom the Books of the Augurs^d mention in writing as „potent deities,” for what the Samothracians call „powerful gods.”

  ^a Mystic rites in honour of the Cabiri.   ^b An island in the northern Aegean, off the coast of Thrace.   ^c The Cabiri, popularly identified with Castor and Pollux, since they were all youthful male deities to whom protective powers were attributed.   ^d Page 16 Regell.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/%E0%A4%AA%E0%A4%A4%E0%A4%BF#Sanskrit

पति

Sanskrit

Etymology

---

From Proto-Indo-Iranian *pátiš, from Proto-Indo-European *pótis. Cognate with Avestan (paiti), Ancient Greek πόσις (pósis), Latin potis, Lithuanian  pàts.

---

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /pɐ́.t̪i/
• (Classical) IPA^(key): /ˈpɐ.t̪i/

Noun

पति • (páti) m

1. husband
2. lord, master
3. master, owner, possessor, lord, ruler, sovereign
4. root

(…)

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/p%C3%B3tis

Reconstruction:Proto-Indo-European/pótis

Proto-Indo-European

Etymology

---

Derksen: it’s often assumed that the meaning „lord, husband” derived from an even older meaning „self”, as found in Lithuanian pàts (“self”).

---

Noun

*pótis m

1. master, ruler
2. husband

Derived terms

• *déms pótis
• *gʰost(i)potis
  • Italic: *hostipotis
    • Latin: hospes
  • Slavic: *gospodь
• *pótnih₂
  • Hellenic: *pótnia
    • Ancient Greek: πότνια (pótnia)
• *wiḱpótis

Descendants

• Balto-Slavic: [Term?]
  • Latgalian: pats, pots
  • Latvian: pats
  • Lithuanian: pats
  • Slavic: *potь (in *gospodь and *potьběga)
• Germanic: *fadiz (see there for further descendants)
• Hellenic: *pótis (see there for further descendants)
  • Ancient Greek: πόσις (pósis)
• Indo-Iranian: *pátiš (see there for further descendants)
• Italic: *potis
  • Latin: potis (see there for further descendants)

References

• Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 346

---

UWAGA!

Ofitzjalni jęsykosnaftzy znaleźli takie słowa jak *potьběga i poćbiega,.. ale nie znają słów jak Potęga / Po+Te”Ga lub Potężny / Po+Te”Z”Ny… Dziwne, że tego jakoś nie skojarzyli?

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/pot%D1%8Cb%C4%9Bga

Reconstruction:Proto-Slavic/potьběga

Proto-Slavic

Etymology

Possibly a compound of otherwise unattested *potь (“husband”) (< Proto-Indo-European *pótis (“master, husband”)) and *běga from *běgati (“to run away, flee”).

Noun

*potьběga f

1. divorced wife

(…)

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/po%C4%87biega#Old_Polish

poćbiega

Old Polish

Etymology

From Proto-Slavic *potьběga. Possibly a compound of otherwise unattested *potь (“husband”) (< Proto-Indo-European *pótis (“master, husband”)) and *běga from *běgati (“to run away, flee”). Cognate with Russian подпега (podpega) and Czech podběha.

Noun

poćbiega m

1. globetrotter, vagabond

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/pot%C4%99ga

potęga (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈtɛ̃ŋɡa], AS: [potẽŋga], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przeważająca siła i skuteczność

(1.2) coś potężnego

(1.3) mat. wynik potęgowania; zob. też potęga w Wikipedii

odmiana:

(1.1–3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	potęga	potęgi
dopełniacz	potęgi	potęg
celownik	potędze	potęgom
biernik	potęgę	potęgi
narzędnik	potęgą	potęgami
miejscownik	potędze	potęgach
wołacz	potęgo	potęgi

przykłady:

(1.1) Ich potęga militarna zmiażdżyła opór przeciwnika.

(1.2) W tym kamiennym grobowcu drzemią złowrogie siły zdolne obalać potęgi tego świata.

(1.3) Drugą potęgę nazywamy kwadratem, a trzecią sześcianem.

kolokacje:

(1.3) podnieść do potęgi • podstawa potęgi • wykładnik potęgi

antonimy:

(1.3) pierwiastek

wyrazy pokrewne:

czas. potęgować

rzecz. potęgowanie

przym. potężny

związki frazeologiczne:

na potęgę • do potęgi

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) power; (1.2) power; (1.3) power
• arabski: (1.1) حيل, عزة
• baskijski: (1.3) berretura
• esperanto: (1.1) potenco; (1.2) potenco; (1.3) potenco
• hiszpański: (1.1) poder m, fuerza ż, poderío m; (1.2) potencia ż; (1.3) potencia ż
• rosyjski: (1.1) мощь ż
• szwedzki: (1.3) potens w

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/pot%C4%99ga

potęga

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈtɛŋ.ɡa/

Noun

potęga f

1. power, might
2. (mathematics) power

   dwa do potęgi piątej – 2⁵

Declension

declension of potęga

	singular	plural
nominative	potęga	potęgi
genitive	potęgi	potęg
dative	potędze	potęgom
accusative	potęgę	potęgi
instrumental	potęgą	potęgami
locative	potędze	potęgach
vocative	potęgo	potęgi

Derived terms

• (#1) potężny
• (#2) potęgowy, potęgować

Further reading

• potęga in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/pot%C4%99%C5%BCny

potężny (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈtɛ̃w̃ʒnɨ], AS: [potẽũ̯žny], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  wymowa ^?/i

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) o wielkiej mocy

(1.2) znacznych rozmiarów

odmiana:

(1.1–2)

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	potężny		potężna	potężne	potężni	potężne
dopełniacz	potężnego		potężnej	potężnego	potężnych
celownik	potężnemu		potężnej	potężnemu	potężnym
biernik	potężnego	potężny	potężną	potężne	potężnych	potężne
narzędnik	potężnym		potężną	potężnym	potężnymi
miejscownik	potężnym		potężnej	potężnym	potężnych
wołacz	potężny		potężna	potężne	potężni	potężne
stopień wyższy potężniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik potężniejszy potężniejsza potężniejsze potężniejsi potężniejsze dopełniacz potężniejszego potężniejszej potężniejszego potężniejszych celownik potężniejszemu potężniejszej potężniejszemu potężniejszym biernik potężniejszego potężniejszy potężniejszą potężniejsze potężniejszych potężniejsze narzędnik potężniejszym potężniejszą potężniejszym potężniejszymi miejscownik potężniejszym potężniejszej potężniejszym potężniejszych wołacz potężniejszy potężniejsza potężniejsze potężniejsi potężniejsze
stopień najwyższy najpotężniejszy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najpotężniejszy najpotężniejsza najpotężniejsze najpotężniejsi najpotężniejsze dopełniacz najpotężniejszego najpotężniejszej najpotężniejszego najpotężniejszych celownik najpotężniejszemu najpotężniejszej najpotężniejszemu najpotężniejszym biernik najpotężniejszego najpotężniejszy najpotężniejszą najpotężniejsze najpotężniejszych najpotężniejsze narzędnik najpotężniejszym najpotężniejszą najpotężniejszym najpotężniejszymi miejscownik najpotężniejszym najpotężniejszej najpotężniejszym najpotężniejszych wołacz najpotężniejszy najpotężniejsza najpotężniejsze najpotężniejsi najpotężniejsze

przykłady:

(1.1) W tamtych czasach Persja była potężnym państwem.

kolokacje:

(1.2) potężny wybuch

synonimy:

(1.1) mocarny, możny, silny

(1.2) bardzo duży, gigantyczny, masywny, ogromny, wielki

antonimy:

(1.1–2) niepotężny

(1.1) słaby

(1.2) niewielki, mały

wyrazy pokrewne:

rzecz. potęga

przysł. potężnie

czas. potężnieć

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mighty, powerful; (1.2) big, ponderous
• arabski: (1.1) كبير (1.2) ;قوي ,جبار ,ضخم ,عظيم
• duński: (1.1) diger; (1.2) diger
• esperanto: (1.1) fortega
• francuski: (1.1) fort, puissant; (1.2) grand
• jidysz: (1.1) מעכטיק (mechtik); (1.2) מעכטיק (mechtik), פֿאַרנעמיק (farnemik)
• nowogrecki: (1.1) ισχυρός
• rosyjski: (1.1) мощный, могучий
• sanskryt: (1.1) अम्भृण, वीर
• włoski: (1.2) grande, enorme

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/pot%C4%99%C5%BCny

potężny

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈtɛŋ.ʐnɨ/

Adjective

potężny m (comparative potężniejszy, superlative najpotężniejszy, adverb potężnie)

1. powerful

Declension

declension of potężny

case	singular				plural
	m pers, m anim	m inan	n	f	m pers	other
nominative, vocative	potężny		potężne	potężna	potężni	potężne
genitive	potężnego			potężnej	potężnych
dative	potężnemu				potężnym
accusative	potężnego	potężny	potężne	potężną	potężnych	potężne
instrumental	potężnym				potężnymi
locative				potężnej	potężnych

Related terms

• potężnieć

Further reading

• potężny in Polish dictionaries at PWN

---

UWAGA!

Nie ma tu wprawdzie ofitzjalnego fyfietzenia żadnego źródłosłowu, ale jest za to widoczne coś innego. Widoczna jest OBOCZNOŚĆ RDZENIA, bo słowo Potęga / Po+Te”Ga ma postać ubezdźwięcznioną tzw. kentum, a słowo Potężny / Po+Te”Z”Ny ma postać dźwięczną, czyli tzw. satem.

Dodatkowo istnieje przecież takie słowo jak Pociąg / Po+Cia”G, gdzie równolegle istnieje dźwięk zapisywany znakiem C… Jak to wszystko możliwe?

Ale to jeszcze nic, bo istnieją takie słowa jak Ciąg / Cia”G, Ciąża / Cia”Z”a, Ciężar / Cie”Z”+aR i Tęga / Te”Ga i Tężyzna / Te”Z”y+ZNa, itp.

Zostawiam to, jak to jest i sprawdzę dalej co wynika z reszty ofitzjalnych fyfietzeń…

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/gospod%D1%8C

Reconstruction:Proto-Slavic/gospodь

Proto-Slavic

Etymology

From earlier *gostьpodь, a compound of *gostь and unattested *podь, from Proto-Balto-Slavic *gastipatis, from Proto-Indo-European *gʰóstipotis, a compound of *gʰóstis and *pótis. Cognate with Latin hospes.

Noun

*gospodь m

1. lord
2. master

Declension

Declension of *gospodь (i-stem)

	Singular	Dual	Plural
Nominative	*gospodь	*gospodi	*gospodьje, *gospoďe*
Accusative	*gospodь	*gospodi	*gospodi
Genitive	*gospodi	*gospodьju, *gospoďu*	*gospodьjь, *gospodi*
Locative	*gospodi	*gospodьju, *gospoďu*	*gospodьxъ
Dative	*gospodi	*gospodьma	*gospodьmъ
Instrumental	*gospodьmь	*gospodьma	*gospodьmi
Vocative	*gospodi	*gospodi	*gospodьje, *gospoďe*

^* The second form occurs in languages that contract early across /j/ (e.g. Czech), while the first form occurs in languages that do not (e.g. Russian).

Derived terms

• *gospodьnъ
• *gospoďa
• *gospoda

Related terms

• *gospodinъ
• *gospodyni
• *gostь

Descendants

• East Slavic:
  • Old East Slavic: господь (gospodĭ)
    • Belarusian: Гаспо́дзь (Haspódzʹ)
    • Russian: Госпо́дь (Gospódʹ)
    • Ukrainian: Го́сподь (Hóspodʹ)
• South Slavic:
  • Old Church Slavonic:

    Cyrillic: господь (gospodĭ)

    Glagolitic: ⰳⱁⱄⱂⱁⰴⱐ (gospodĭ)

  • Bulgarian: Го́спо́д (Góspód)
  • Macedonian: Го́спод (Góspod)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: Го̏спод

    Latin: Gȍspod

  • Slovene: gospọ̑d (tonal orthography)
• West Slavic:
  • Old Czech: hospod
  • Polish: gospód (dialectal)

Further reading

• Vasmer, Max (1964–1973), “господь”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress
• Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 180
• Trubačev O. N., editor (1980), “*gospodь/*gospodinъ”, in Etimologičeskij slovarʹ slavjanskix jazykov [Etymological dictionary of Slavic languages] (in Russian), volume 07, Moscow: Nauka, page 61

---

UWAGA!

Widać kolejne wtórne ubezdźwięcznienie G>H, patrz:

Proto-Indo-European *gʰóstipotis > Proto-Slavic *gostьpodь >Belarusian: Гаспо́дзь (Haspódzʹ), Ukrainian: Го́сподь (Hóspodʹ), Old Czech: hospod ..?

, 

---

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/gospoda

gospoda (język polski)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jadłodajnia wiejska lub stylizowana na taki charakter

(1.2) dom zajezdny

(1.3) daw. kwatera na krótki pobyt

kolokacje:

(1.3) być gospodą dla kogo • dać gospodę w swoim domu • gospoda żołnierska • mieszkać na gospodzie • stanąć gospodą u kogo

synonimy:

(1.1) arenda, austeria, bar, jadłodajnia, karczma, knajpa, oberża, osteria, posada, restauracja, szynk, szynkarnia; reg. śl. arynda, reg. śl. harynda

(1.2) austeria, lokal, osteria, zajazd

(1.3) lokum

wyrazy pokrewne:

czas. gospodarować, gospodarzyć

rzecz. gospodarka ż, gospodarność ż, gospodarstwo n, gospodarz m, gospodyni ż, gosposia ż

przym. gospodarczy, gospodarny, gospodarski

przysł. gospodarczo, gospodarnie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) inn, tavern, bibberies; (1.2) inn, rest house; (1.3) rest house
• białoruski: (1.2) гасцініца ż
• francuski: (1.1) auberge ż
• hiszpański: (1.1) posada ż
• niemiecki: (1.1) Wirtshaus n; (1.2) Gasthaus
• włoski: (1.2) locanda ż

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/gospoda

gospoda

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *gospoda.

Noun

gospoda f

1. inn, diner

Declension

declension of gospoda

	singular	plural
nominative	gospoda	gospody
genitive	gospody	gospód
dative	gospodzie	gospodom
accusative	gospodę	gospody
instrumental	gospodą	gospodami
locative	gospodzie	gospodach
vocative	gospodo	gospody

---

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡospǒda/
• Hyphenation: gos‧po‧da

Noun

gospòda m (Cyrillic spelling госпо̀да)

1. (collective) gentlemen

Declension

Declension of gospoda

	singular
nominative	gospòda
genitive	gospode
dative	gospodi
accusative	gospodu
vocative	gȍspodo
locative	gospodi
instrumental	gospodom

For the singular sense, the word gospòdin is used.

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Slavic/gospoda&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Slavic/gospoda.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/gospodarz#pl

gospodarz (język polski)

gospodarz (1.4) domu

wymowa:

IPA: [ɡɔsˈpɔdaʃ], AS: [gospodaš], zjawiska fonetyczne: wygł. wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba przyjmująca gości

(1.2) roln. rolnik posiadający własne gospodarstwo

(1.3) pot. właściciel domu, lokalu, mieszkania, stancji, pokoju lub pensjonatu przeznaczonego na wynajem

(1.4) adm. osoba sprawująca opiekę nad budynkiem mieszkalnym

(1.5) biol. organizm żywy, na którym żyje pasożyt

odmiana:

(1.1–5)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gospodarz	gospodarze
dopełniacz	gospodarza	gospodarzy / rzad. gospodarzów[1]
celownik	gospodarzowi	gospodarzom
biernik	gospodarza	gospodarzy / rzad. gospodarzów
narzędnik	gospodarzem	gospodarzami
miejscownik	gospodarzu	gospodarzach
wołacz	gospodarzu	gospodarze

przykłady:

(1.2) Gospodarz zaorał swoje pole.

synonimy:

(1.2) rolnik, reg. (Śląsk) bamber^[2], reg. (Śląsk) gazda, reg. (Śląsk) siedlok, reg. (Poznań) bałor^[2], reg. (Poznań) bamber^[2]

(1.5) żywiciel

antonimy:

(1.1) gość

(1.3) najemca, klient, gość

(1.4) gospodarz domu, dozorca; pot. cieć

hiperonimy:

(1.3) właściciel

hiponimy:

(1.2) gazda

wyrazy pokrewne:

rzecz. gospodarstwo n, gospoda ż, gospodarka ż

forma żeńska gospodyni ż

czas. gospodarzyć, gospodarować

przym. gospodarski, gospodarczy

etymologia:

pol. gospoda + -arz

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) host
• duński: (1.1) vært n; (1.3) vært n; (1.5) vært n
• esperanto: (1.1) gastiganto; (1.3) dommastro
• hiszpański: (1.1) anfitrión m; (1.2) granjero m, agricultor m; (1.5) huésped m
• kataloński: (1.1) amfitrió m
• niemiecki: (1.1) Wirt m; (1.2) Bauer m; (1.4) Hausmeister m
• nowogrecki: (1.5) ξενιστής m
• rosyjski: (1.1) хозяин m; (1.2) крестьянин m
• rusiński: (1.1) ґазда
• tybetański: (1.1) ཁྱིམ་པ
• ukraiński: (1.1) господар m; (1.2) селянин m
• wilamowski: (1.2) wiyt m, wjȳt m, wjyt m, wjȳt m

źródła:

1. ↑  Hasło gospodarz w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
2. ↑ ^{Skocz do:2,0 2,1 2,2} Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 54.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/gospodarz

gospodarz

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡɔˈspɔ.daʂ/

Noun

gospodarz m pers (feminine gospodyni)

1. host (person who allows a guest)

Declension

declension of gospodarz

	singular	plural
nominative	gospodarz	gospodarze
genitive	gospodarza	gospodarzy
dative	gospodarzowi	gospodarzom
accusative	gospodarza	gospodarzy
instrumental	gospodarzem	gospodarzami
locative	gospodarzu	gospodarzach
vocative	gospodarzu	gospodarze

Derived terms

• gospodarstwo

Further reading

• gospodarz in Polish dictionaries at PWN

…..

A teraz odwrotność GoS+PoD+(D)aR”a…

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/g%CA%B0%C3%B3stipotis&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/gʰóstipotis.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/g%CA%B0%C3%B3stis

Reconstruction:Proto-Indo-European/gʰóstis

Proto-Indo-European

Etymology

Possibly from *gʰes- (“to eat”) +‎ *-tis (compare Sanskrit घसति (ghásati), Avestan (gah, “to eat, to gorge”)).

Noun

*gʰóstis m^[1][2][3]

1. stranger, host^[4]
   1. guest
   2. enemy

Inflection

Athematic, proterokinetic
	singular	dual	plural
nominative	*gʰóstis	*gʰóstih₁(e)	*gʰósteyes
vocative	*gʰósti	*gʰóstih₁(e)	*gʰósteyes
accusative	*gʰóstim	*gʰóstih₁(e)	*gʰóstims
genitive	*gʰostéys	*?	*gʰostéyoHom
ablative	*gʰostéys	*?	*gʰostímos
dative	*gʰostéyey	*?	*gʰostímos
locative	*gʰostéy, *gʰostḗy	*?	*gʰostísu
instrumental	*gʰostíh₁	*?	*gʰostíbʰi

Descendants

• Celtic: *gostis
  • Lepontic: (kośio), (uvamokozis)
• Germanic: *gastiz (see there for further descendants)
• Italic: *hostis (see there for further descendants)
• Balto-Slavic: *gostis
  • Slavic: *gostь (see there for further descendants)

Derived terms

• *gʰost(i)potis

References

1. ^ Ringe, Don (2006) From Proto-Indo-European to Proto-Germanic, Oxford University Press
2. ^ De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill
3. ^ Kroonen, Guus (2013) Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill
4. ^ Mallory, J. P.; Adams, D. Q. (2006) The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World (Oxford Linguistics), New York: Oxford University Press, →ISBN, page 269

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/g%CA%B0es-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/gʰes-.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/gost%D1%8C

Reconstruction:Proto-Slavic/gostь

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Indo-European *gʰóstis.

Noun

*gȏstь m

1. guest

Inflection

Declension of *gȏstь (i-stem, accent paradigm c)

	Singular	Dual	Plural
Nominative	*gȏstь	*gosti	*gȍstьjē, *gȍsťē*
Accusative	*gȏstь	*gosti	*gȍsti
Genitive	*gostí	*gostьju, *gosťu*	*gostь̃jь
Locative	*gostí	*gostьju, *gosťu*	*gȍstьxъ
Dative	*gȍsti	*gostьma	*gȍstьmъ
Instrumental	*gȍstьmь	*gostьma	*gostьmì
Vocative	*gosti	*gosti	*gȍstьjē, *gȍsťē*

^* The second form occurs in languages that contract early across /j/ (e.g. Czech), while the first form occurs in languages that do not (e.g. Russian).

Related terms

• *gospodь (“lord; master”)
• *Gostislavъ

Descendants

• East Slavic:
  • Belarusian: госць (hoscʹ)
  • Russian: гость (gostʹ)
  • Rusyn: гость (hostʹ)
  • Ukrainian: гість (histʹ)
• South Slavic:
  • Old Church Slavonic:

    Cyrillic: гость (gostĭ)

    Glagolitic: ⰳⱁⱄⱅⱐ (gostĭ)

  • Bulgarian: гост (gost)
  • Macedonian: гост (gost)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: го̑ст

    Latin: gȏst

  • Slovene: gȍst (tonal orthography)
• West Slavic:
  • Czech: host
  • Kashubian: gosc
  • Polish: gość
  • Slovak: hosť
  • Sorbian:
    • Lower Sorbian: gósć
    • Upper Sorbian: hósć

References

• Derksen, Rick (2008) Etymological Dictionary of the Slavic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 4), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 180f
• Vasmer, Max (1964–1973), “гость”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Trubačóv O. N., Moscow: Progress

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/go%C5%9B%C4%87#Polish

gość

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *gostь, from Proto-Indo-European *gʰóstis.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɡɔɕt͡ɕ/

Noun

gość m pers

1. guest (recipient of hospitality)
2. (colloquial) guy, fellow

Declension

declension of gość

	singular	plural
nominative	gość	goście
genitive	gościa	gości
dative	gościowi	gościom
accusative	gościa	gości
instrumental	gościem	gośćmi
locative	gościu	gościach
vocative	gościu	goście

Derived terms

• (verb) gościć
• (nouns) gościna, gościniec
• (adjective) gościnny

Further reading

• gość in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/go%C5%9B%C4%87

gość (język polski)

wymowa:

wymowa ^?/i, IPA: [ɡɔɕʨ̑], AS: [gość]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba przychodząca do kogoś w odwiedziny, zaproszona na spotkanie, przyjęcie, imprezę, bal, itp.

(1.2) osoba, który zatrzymała się w hotelu, w restauracji

(1.3) pot. negatywnie o osobie mało znanej lub zażyle o osobie dobrze znanej

(1.4) przest. eufem. określenie miesiączki lub choroby

(1.5) inform. użytkownik nie zarejestrowany

odmiana:

(1.1–3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	gość	goście
dopełniacz	gościa	gości
celownik	gościowi	gościom
biernik	gościa	gości
narzędnik	gościem	gośćmi
miejscownik	gościu	gościach
wołacz	gościu	goście

(1.4)

przypadek	liczba mnoga
mianownik	goście
dopełniacz	gości
celownik	gościom
biernik	gości
narzędnik	gośćmi
miejscownik	gościach
wołacz	goście

przykłady:

(1.1) Na nasze wesele zaprosiłam ponad dwustu gości.

(1.2) Przepraszam, ale muszę iść obsłużyć nowych gości.

(1.3) Jakiś gość zaczepił mnie na ulicy.

(1.3) Nie wiedziałem, że Paweł to taki fajny gość.

(1.4) Martwiła się, bo choć była już pora, gości nie dostawała.

(1.5) Możesz dołączyć do tej klasy także jako gość^[1].

kolokacje:

(1.1) gość weselny, nieproszony gość

(1.2) gość hotelowy

(1.3) nieciekawy gość

synonimy:

(1.2) pensjonariusz

(1.3) facet, typek

(1.4) ciocia / ciotka; miesiączka, period

antonimy:

(1.1) domownik, rezydent

wyrazy pokrewne:

(1.1) rzecz. gościna ż, gościnność ż

czas. gościć ndk.

przym. gościnny, gościowy

przysł. gościnnie

(1.3) gostek, gościówa

związki frazeologiczne:

gość w dom, Bóg w dom • dziura w worze, gość w komorze, piasek w mące, woda w łące, kąkol w życie, złość w habicie • bywaj, gościu, u mnie, kiedy żytko w gumnie

etymologia:

(1.4) od (1.1) pod wpływem niechęci do nazywania rzeczy po imieniu; prawdopodobnie podobną etymologię ma choroba gościec

uwagi:

Słowo jest wyjątkiem od ogólnej reguły, mówiącej iż rzeczowniki zakończone na -ość są rodzaju żeńskiego.

tłumaczenia:

• adygejski: (1.1) хьакӏэ
• angielski: (1.1) guest, visitor; (1.3) fellow
• arabski: (1.1) ضيف m, زائر m, نزيل m
• azerski: (1.1) ziyarətçi, gələn, qonaq
• białoruski: (1.1) госць m; (1.2) госць m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) госьць m; (1.2) госьць m
• chorwacki: (1.1) gost m
• czeski: (1.1) host m; (1.2) host m
• dolnołużycki: (1.1) gósć
• duński: (1.1) gæst w; (1.2) gæst w
• esperanto: (1.1) gasto; (1.2) gasto
• estoński: (1.1) külaline
• francuski: (1.1) visiteur m, hôte m, invité m; (1.2) pensionnaire m; (1.3) type m, mec m, gars
• hindi: (1.1) अतिथि m, अभ्यागत m
• hiszpański: (1.1) invitado m; (1.2) cliente
• holenderski: (1.1) gast
• interlingua: (1.1) convitato
• islandzki: (1.1) gestur m; (1.2) gestur m
• jakucki: (1.1) ыалдьыт
• japoński: (1.1) 客
• jidysz: (1.1) אורח m (ojrech), גאַסט m (gast); (1.3) יונג m (jung)
• kabardyjski: (1.1) хьащӏэ
• kataloński: (1.1) convidat m, hoste m; (1.2) hoste m
• kazachski: (1.1) қонақ; (1.2) қонақ
• nepalski: (1.1) पाहुना (pāhunā)
• niemiecki: (1.1) Gast m, Besucher m, Besucherin ż
• norweski (bokmål): (1.1) gjest m
• ormiański: (1.1) հյուր
• pali: (1.1) atithi
• portugalski: (1.1) convidado m, hóspede m; (1.2) cliente m; (1.3) sujeito m
• rosyjski: (1.1) гость m, гостья ż; (1.2) гость m, гостья ż
• sanskryt: (1.1) अतिथि m
• suahili: (1.1) mgeni
• szwedzki: (1.1) gäst w
• tahitański: (1.1) manihini
• telugu: (1.1) అతిథి
• tetum: (1.1) bainaka
• ukraiński: (1.1) гість m
• wilamowski: (1.1) gost m
• włoski: (1.1) ospite m, invitato m; (1.2) cliente m; (1.3) tipo m, tizio m, individuo m

źródła:

 Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków, Krakowska Spółka Wydawnicza, 1927.

1. ↑ nk.pl

…..

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=go%C5%9Bci%C4%87&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have an entry for gościć.

…..

A teraz wrócę do słowa, które było już wcześniej ofitzjalnie wspomniane przy okazji słów potis i पति…

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/possessor

possessor

Latin

Etymology

---

possideō +‎ -tor

---

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /posˈses.sor/, [pɔsˈsɛs.sɔr]

Noun

possessor m (genitive possessōris); third declension

1. possessor, owner, occupier

Inflection

Third declension.

Case	Singular	Plural
Nominative	possessor	possessōrēs
Genitive	possessōris	possessōrum
Dative	possessōrī	possessōribus
Accusative	possessōrem	possessōrēs
Ablative	possessōre	possessōribus
Vocative	possessor	possessōrēs

Descendants

• English: possessor
• French: possesseur
• Italian: possessore

References

• possessor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• possessor in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• possessor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/possideo#Latin

possideo

Latin

Etymology

---

From potis (“able”) + sedeō (“sit”).

---

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /posˈsi.de.oː/, [pɔsˈsɪ.de.oː]

Verb

possideō (present infinitive possidēre, perfect active possēdī, supine possessum); second conjugation

1. I have, hold, own, possess.
2. I possess lands, have possessions.
3. I take control or possession of, seize, occupy.
4. I occupy, inhabit, abide.

Inflection

Conjugation of possideo (second conjugation)
indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	possideō	possidēs	possidet	possidēmus	possidētis	possident
	imperfect	possidēbam	possidēbās	possidēbat	possidēbāmus	possidēbātis	possidēbant
	future	possidēbō	possidēbis	possidēbit	possidēbimus	possidēbitis	possidēbunt
	perfect	possēdī	possēdistī	possēdit	possēdimus	possēdistis	possēdērunt, possēdēre
	pluperfect	possēderam	possēderās	possēderat	possēderāmus	possēderātis	possēderant
	future perfect	possēderō	possēderis	possēderit	possēderimus	possēderitis	possēderint
passive	present	possideor	possidēris, possidēre	possidētur	possidēmur	possidēminī	possidentur
	imperfect	possidēbar	possidēbāris, possidēbāre	possidēbātur	possidēbāmur	possidēbāminī	possidēbantur
	future	possidēbor	possidēberis, possidēbere	possidēbitur	possidēbimur	possidēbiminī	possidēbuntur
	perfect	possessus + present active indicative of sum
	pluperfect	possessus + imperfect active indicative of sum
	future perfect	possessus + future active indicative of sum
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	possideam	possideās	possideat	possideāmus	possideātis	possideant
	imperfect	possidērem	possidērēs	possidēret	possidērēmus	possidērētis	possidērent
	perfect	possēderim	possēderīs	possēderit	possēderimus	possēderitis	possēderint
	pluperfect	possēdissem	possēdissēs	possēdisset	possēdissēmus	possēdissētis	possēdissent
passive	present	possidear	possideāris, possideāre	possideātur	possideāmur	possideāminī	possideantur
	imperfect	possidērer	possidērēris, possidērēre	possidērētur	possidērēmur	possidērēminī	possidērentur
	perfect	possessus + present active subjunctive of sum
	pluperfect	possessus + imperfect active subjunctive of sum
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	possidē	—	—	possidēte	—
	future	—	possidētō	possidētō	—	possidētōte	possidentō
passive	present	—	possidēre	—	—	possidēminī	—
	future	—	possidētor	possidētor	—	—	possidentor
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		possidēre	possēdisse	possessūrus esse	possidērī	possessus esse	possessum īrī
participles		possidēns	—	possessūrus	—	possessus	possidendus
verbal nouns		gerund				supine
		nominative	genitive	dative/ablative	accusative	accusative	ablative
		possidēre	possidendī	possidendō	possidendum	possessum	possessū

Derived terms

• possessiō
• possessīvus
• possessor

• possessus
• possidēns

Related terms

• assideō
• circumsedeō
• dēsideō
• dissideō
• īnsideō
• obsideō

• persedeō
• praesideō
• resideō
• sedeō
• supersedeō

Descendants

• Asturian: poseyer
• Catalan: posseir
• English: possess
• Esperanto: posedi
• French: posseoir, posséder
• Ido: posedar
• Interlingua: posseder

• Italian: possedere
• Occitan: possedir
• Papiamentu: poseé
• Portuguese: possuir
• Romanian: poseda
• Spanish: poseer

See also

• possīdō

References

• possideo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• possideo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• possideo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sedeo#Latin

sedeo

Latin

Etymology

---

From Proto-Italic *sedēō, from Proto-Indo-European *sed–, the same root as sīdō. Cognates include Sanskrit सीदति (sī́dati), Old Church Slavonic  сѣдѣти (sěděti),Old English sittan (English sit). Confer sīdo (“I settle, I sink down”).

---

Pronunciation

• (Classical) IPA^(key): /ˈse.de.oː/, [ˈsɛ.de.oː]

Verb

sedeō (present infinitive sedēre, perfect active sēdī, supine sessum); second conjugation

1. I sit, I am seated
2. I sit in an official seat; sit in council or court, hold court, preside
3. I keep the field, remain encamped
4. I settle or sink down, subside
5. I sit still; remain, tarry, stay, abide, linger, loiter; sit around
6. I hold or hang fast or firm; I am established

Inflection

This verb lacks almost all passive forms. Only the third-person singular passive forms are known.

Conjugation of sedeo (second conjugation, impersonal in passive)
indicative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	sedeō	sedēs	sedet	sedēmus	sedētis	sedent
	imperfect	sedēbam	sedēbās	sedēbat	sedēbāmus	sedēbātis	sedēbant
	future	sedēbō	sedēbis	sedēbit	sedēbimus	sedēbitis	sedēbunt
	perfect	sēdī	sēdistī	sēdit	sēdimus	sēdistis	sēdērunt, sēdēre
	pluperfect	sēderam	sēderās	sēderat	sēderāmus	sēderātis	sēderant
	future perfect	sēderō	sēderis	sēderit	sēderimus	sēderitis	sēderint
passive	present	—	—	sedētur	—	—	—
	imperfect	—	—	sedēbātur	—	—	—
	future	—	—	sedēbitur	—	—	—
	perfect	—	—	sessum est	—	—	—
	pluperfect	—	—	sessum erat	—	—	—
	future perfect	—	—	sessum erit	—	—	—
subjunctive		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	sedeam	sedeās	sedeat	sedeāmus	sedeātis	sedeant
	imperfect	sedērem	sedērēs	sedēret	sedērēmus	sedērētis	sedērent
	perfect	sēderim	sēderīs	sēderit	sēderimus	sēderitis	sēderint
	pluperfect	sēdissem	sēdissēs	sēdisset	sēdissēmus	sēdissētis	sēdissent
passive	present	—	—	sedeātur	—	—	—
	imperfect	—	—	sedērētur	—	—	—
	perfect	—	—	sessum sit	—	—	—
	pluperfect	—	—	sessum esset, foret	—	—	—
imperative		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
active	present	—	sedē	—	—	sedēte	—
	future	—	sedētō	sedētō	—	sedētōte	sedentō
non-finite forms		active			passive
		present	perfect	future	present	perfect	future
infinitives		sedēre	sēdisse	sessūrus esse	sedērī	sessum esse	—
participles		sedēns	—	sessūrus	—	sessum	sedendus
verbal nouns		gerund				supine
		nominative	genitive	dative/ablative	accusative	accusative	ablative
		sedēre	sedendī	sedendō	sedendum	sessum	sessū

Derived terms

• assideō
• circumsedeō
• dēsideō
• dissideō
• duābus sellīs sedeō
• īnsideō
• obsideō
• persedeō
• possideō
• praesideō
• resideō
• sedēns
• sedentārius
• sēdēs
• sedibilis
• sedīle
• sedimen
• sedimentum
• sēdō
• sēdulus
• sella
• supersedeō

Descendants

• Aragonese: ser
• Aromanian: shed, shideari, ashedz
• Asturian: sentar, ser (in part)
• Catalan: seure
• → English: session
• French: seoir
• Friulian: sentâ
• Galician: sentar, ser (in part)
• Italian: sedere
• Mozarabic: sedere/شَادَارَا/שהדהרה‎
• Occitan: sèire, sèser
• Old Spanish: seer
• Portuguese: sentar, ser (in part)
• Romanian: ședea, ședere, așeza
• Romansch: seser, ser, sezzer
• Sardinian: sèdere, sèere, sei, sèiri, sere
• Sicilian: arrisèdiri
• Spanish: sentar, ser (in part)
• Venetian: sentar

References

• sedeo in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• sedeo in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• sedeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
• Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.

…..

A teraz na koniec Pra-Słowiański źródłosłów dla Posejedona…

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/posiadanie#pl

posiadanie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔɕaˈdãɲɛ], AS: [pośadãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. wymowa ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od: posiadać

(1.2) praw. faktyczne władztwo nad rzeczą; zob. też posiadanie w Wikipedii

odmiana:

(1.1–2)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	posiadanie
dopełniacz	posiadania
celownik	posiadaniu
biernik	posiadanie
narzędnik	posiadaniem
miejscownik	posiadaniu
wołacz	posiadanie

przykłady:

(1.1) Posiadanie jednego kota prowadzi do posiadania następnego.^[1]

(1.2) Posiadanie podlega ochronie prawnej.

składnia:

(1.1–2) posiadanie + D.

wyrazy pokrewne:

rzecz. posiadacz mos, posiadaczka ż, posiadłość ż, siad mrz

czas. siadać, posiadać ndk.

wykrz. siad

związki frazeologiczne:

stan posiadania

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) possession, ownership
• arabski: (1.1) حيازة ż
• niemiecki: (1.1) Besitz m

źródła:

1. ↑ Ernest Hemingway

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/posiadanie

posiadanie

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔ.ɕaˈda.ɲɛ/

Noun

posiadanie n

1. verbal noun of posiadać

Declension

declension of posiadanie

	singular
nominative	posiadanie
genitive	posiadania
dative	posiadaniu
accusative	posiadanie
instrumental	posiadaniem
locative	posiadaniu
vocative	posiadanie

Further reading

• posiadanie in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/posiada%C4%87#pl

posiadać (język polski)

wymowa:

IPA: [pɔˈɕadaʨ̑], AS: [pośadać], zjawiska fonetyczne: zmięk. wymowa ^?/i

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. posiąść)

(1.1) książk. o człowieku: być właścicielem czegoś o dużej wartości

(1.2) opanować jakąś umiejętność, wiedzę w jakiejś dziedzinie

czasownik nieprzechodni

(2.1) aspekt dokonany od: siadać, tylko w lm

czasownik zwrotny posiadać się

(3.1) tylko we fraz.

odmiana:

(1.1–2) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		posiadać
czas teraźniejszy		posiadam	posiadasz	posiada	posiadamy	posiadacie	posiadają
czas przeszły	m	posiadałem	posiadałeś	posiadał	posiadaliśmy	posiadaliście	posiadali
	ż	posiadałam	posiadałaś	posiadała	posiadałyśmy	posiadałyście	posiadały
	n	posiadałom	posiadałoś	posiadało
tryb rozkazujący		niech posiadam	posiadaj	niech posiada	posiadajmy	posiadajcie	niech posiadają
pozostałe formy czas przyszły m będę posiadał, będę posiadać będziesz posiadał, będziesz posiadać będzie posiadał, będzie posiadać będziemy posiadali, będziemy posiadać będziecie posiadali, będziecie posiadać będą posiadali, będą posiadać ż będę posiadała, będę posiadać będziesz posiadała, będziesz posiadać będzie posiadała, będzie posiadać będziemy posiadały, będziemy posiadać będziecie posiadały, będziecie posiadać będą posiadały, będą posiadać n będę posiadało, będę posiadać będziesz posiadało, będziesz posiadać będzie posiadało, będzie posiadać czas zaprzeszły m posiadałem był posiadałeś był posiadał był posiadaliśmy byli posiadaliście byli posiadali byli ż posiadałam była posiadałaś była posiadała była posiadałyśmy były posiadałyście były posiadały były n posiadałom było posiadałoś było posiadało było forma bezosobowa czasu przeszłego posiadano tryb przypuszczający m posiadałbym, byłbym posiadał posiadałbyś, byłbyś posiadał posiadałby, byłby posiadał posiadalibyśmy, bylibyśmy posiadali posiadalibyście, bylibyście posiadali posiadaliby, byliby posiadali ż posiadałabym, byłabym posiadała posiadałabyś, byłabyś posiadała posiadałaby, byłaby posiadała posiadałybyśmy, byłybyśmy posiadały posiadałybyście, byłybyście posiadały posiadałyby, byłyby posiadały n posiadałobym, byłobym posiadało posiadałobyś, byłobyś posiadało posiadałoby, byłoby posiadało imiesłów przymiotnikowy czynny m posiadający, nieposiadający ż posiadająca, nieposiadająca posiadające, nieposiadające n posiadające, nieposiadające imiesłów przymiotnikowy bierny m posiadany posiadani ż posiadana posiadane n posiadane imiesłów przysłówkowy współczesny posiadając, nie posiadając rzeczownik odczasownikowy posiadanie, nieposiadanie

przykłady:

(1.1) W swoim księgozbiorze posiadam wiele starych książek.

(1.2) Ona posiada ogromną wiedzę na temat sztuki gotyku.

(1.2) Nasza firma posiada doświadczenie w przygotowywaniu projektów budowlanych i wykonawczych.

(2.1) Ptaki odleciały, ale niedaleko posiadały na bliskich drzewach, jakby oczekując, kiedy będę łaskaw się wynieść, ażeby mogły wrócić.^[1]

składnia:

(1.1–2) posiadać + B.

kolokacje:

(1.2) posiadać wiedzę / wykształcenie / doświadczenie

synonimy:

(1.1) mieć, dysponować

wyrazy pokrewne:

rzecz. posiadacz m, posiadaczka ż, posiadanie n, posiadłość ż, siad mrz

czas. siadać, posiąść dk.

wykrz. siad

związki frazeologiczne:

nie posiadać się z radości / ze szczęścia / z oburzenia

uwagi:

(1.1–2) wyraz jest nadużywany w języku potocznym^[2], niewskazane jest jego użycie z nazwami rzeczy błahych oraz z podmiotem nieżywotnym, w których sugeruje się, by używać słowa „mieć”^[3][4]

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) own, have, possess
• arabski: (1.1) امتلك
• baskijski: (1.1) eduki, izan
• białoruski: (1.1) валодаць, мець; (1.2) умець
• bułgarski: (1.1) имам
• chorwacki: (1.1) posjedovati, imati
• duński: (1.1) eje, have
• esperanto: (1.1) posedi, havi
• fiński: (1.1) omata, omistaa
• francuski: (1.1) avoir, posséder; (1.2) avoir, posséder
• hiszpański: (1.1) tener, poseer; (1.2) tener, poseer
• holenderski: (1.1) hebben, bezitten
• interlingua: (1.1) posseder
• jidysz: (1.1) האָבן (hobn)
• kataloński: (1.1) posseir
• litewski: (1.1) turėti
• łaciński: (1.1) possideo, habeo
• niemiecki: (1.1) besitzen
• nowogrecki: (1.1) έχω, διαθέτω; (1.2) έχω, διαθέτω
• rosyjski: (1.1) обладать, иметь, быть
• słowacki: (1.1) mať
• ukraiński: (1.1) мати

źródła:

1. ↑ Daniel Defoe: Przypadki Robinsona Cruzoe, tłum. Władysław Ludwik Anczyc
2. ↑  Porada „posiadać” w: Poradnia językowa PWN.
3. ↑  Porada „posiadać” w: Poradnia językowa PWN.
4. ↑  Porada „posiadać” w: Poradnia językowa PWN.

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/posiada%C4%87

posiadać

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈɕa.dat͡ɕ/

Verb

posiadać impf (perfective posiąść)

1. (of a person) to own, to possess (an object or an ability)

   Jednostki naziemne w tej grze posiadają umiejętność okopywania.

Conjugation

Conjugation of posiadać impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		posiadać
present tense	1st	posiadam			posiadamy
	2nd	posiadasz			posiadacie
	3rd	posiada			posiadają
past tense	1st	posiadałem	posiadałam		posiadaliśmy	posiadałyśmy
	2nd	posiadałeś	posiadałaś		posiadaliście	posiadałyście
	3rd	posiadał	posiadała	posiadało	posiadali	posiadały
future tense	1st	będę posiadał1	będę posiadała1		będziemy posiadali1	będziemy posiadały1
	2nd	będziesz posiadał1	będziesz posiadała1		będziecie posiadali1	będziecie posiadały1
	3rd	będzie posiadał1	będzie posiadała1	będzie posiadało1	będą posiadali1	będą posiadały1
conditional	1st	posiadałbym	posiadałabym		posiadalibyśmy	posiadałybyśmy
	2nd	posiadałbyś	posiadałabyś		posiadalibyście	posiadałybyście
	3rd	posiadałby	posiadałaby	posiadałoby	posiadaliby	posiadałyby
imperative	1st	—			posiadajmy
	2nd	posiadaj			posiadajcie
	3rd	niech posiada			niech posiadają
active adjectival participle		posiadający	posiadająca	posiadające	posiadający	posiadające
passive adjectival participle		posiadany	posiadana	posiadane	posiadani	posiadane
contemporary adverbial participle		posiadając
impersonal past		posiadano
verbal noun		posiadanie
1 or: będę posiadać, będziesz posiadać etc.

Related terms

• (nouns) posiadacz m, posiadanie n, posiadłość f

Further reading

• posiadać in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/posiadacz#pl

posiadacz (język polski)

posiadacz (1.1) samochodu

wymowa:

IPA: [pɔˈɕadaʧ̑], AS: [pośadač], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto coś ma, posiada

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	posiadacz	posiadacze
dopełniacz	posiadacza	posiadaczy
celownik	posiadaczowi	posiadaczom
biernik	posiadacza	posiadaczy
narzędnik	posiadaczem	posiadaczami
miejscownik	posiadaczu	posiadaczach
wołacz	posiadaczu	posiadacze

składnia:

(1.1) posiadacz + D.

kolokacje:

(1.1) posiadacz ziemski • posiadacz samochodu / domu / wiedzy / fortuny / majątku • szczęśliwy posiadacz czegoś

synonimy:

(1.1) właściciel, posesor

antonimy:

(1.1) żart. nieposiadacz

wyrazy pokrewne:

rzecz. posiadanie n

forma żeńska posiadaczka ż

czas. posiadać ndk., posiąść dk.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) possessor, proprietor, holder, owner, bearer, occupant
• arabski: (1.1) بعل m, صاحب m, مالك m
• esperanto: (1.1) posedanto
• francuski: (1.1) possesseur m, ayant m
• hawajski: (1.1) mea
• hiszpański: (1.1) poseedor m, propietario m, dueño m
• interlingua: (1.1) detentor
• islandzki: (1.1) eigandi m
• kazachski: (1.1) иеленуші
• litewski: (1.1) savininkas m
• niemiecki: (1.1) Besitzer m, Inhaber m
• nowogrecki: (1.1) κάτοχος m
• portugalski: (1.1) proprietário m
• rosyjski: (1.1) обладатель m
• szwedzki: (1.1) ägare w
• węgierski: (1.1) birtokló

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/posiadacz

posiadacz

Polish

Etymology

---

From posiadać +‎ -acz.

---

Pronunciation

IPA^(key): /pɔˈɕa.dat͡ʂ/

Noun

posiadacz m pers (feminine posiadaczka)

1. holder, bearer
2. owner, possessor
3. proprietor

Declension

declension of posiadacz

	singular	plural
nominative	posiadacz	posiadacze
genitive	posiadacza	posiadaczy
dative	posiadaczowi	posiadaczom
accusative	posiadacza	posiadaczy
instrumental	posiadaczem	posiadaczami
locative	posiadaczu	posiadaczach
vocative	posiadaczu	posiadacze

Synonyms

• (bearer): okaziciel
• (owner): właściciel

Related terms

• posiadanie
• posiadłość

Further reading

• posiadacz in Polish dictionaries at PWN

…..

No i co? Przypominam z początku:

https://en.wikipedia.org/wiki/Poseidon

(…) Etymology

The earliest attested occurrence of the name, written in Linear B, is Po-se-da-o or Po-se-da-wo-ne, which correspond to Ποσειδάων (Poseidaōn) and  Ποσειδάϝονος (Poseidawonos) in Mycenean Greek; in Homeric Greek it appears as Ποσειδάων (Poseidaōn); (…)

Posiadacie może jakieś wątpliwości, co do mojego wywiedzenia znaczenia słowa Posejdon, hm?