Archiwa tagu: cítit

277 Czujność, czujny, czujnie, szczudło, чуло, czułość, czułek, czuły, czule, czulić, uczulanie, uczulenie, uczulać, uczulić, tulić, tulit, utulić, utulać, stul, stulić, stulać, stulony, cuddle, couth i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

…..

Bądź Czujna / C”o’J+Na,.. o lub albo bądź Czujny / C”o’J+Ny…

Oto była i nadciągła druga część wpisu poprzedniego, a wraz z nią jeszcze więcej niewłaściwych pytań i zestawień wrażych danych. A to wszystko jedynie qu fietznej kfale ofitzjalnego jęsykosnaftzfa i jego fielko-indo-germańskich tfurtsuf…

Twierdzę, że ciągle jednocześnie oboczne Czulić / C”o’Li+C’ i Tulić / To’Li+C’, to jedno i to samo, co Kulić / Ko’Li+C’…

Słowo Czulić / C”o’Li+C’, itp., nie ma żadnej ofitzjalnej etymologii. Ofitzjalnie ma niby nie mieć nic wspólnego z Proto-Slavic *čuti,.. choć jednocześnie jest ofitzjalnie łączone ze słowami „niedokonanymi”, jak czuwanie, czuwak, czuwać, czy „dokonanymi”, jak czuć,  wyczuć, odczuć, przeczuć…

Ot taki kolejny, ale pierwszy w tym wpisie ofitzjalny paradox…

Słowo Tulić / To’Li+C’, itp., a także jego postacie z tzw. s-mobile, jak „dokonane” Stulić / S/Z+To’Li+C’, czy  „niedokonane” Stulać / S/Z+To’La+C’, mają wszystkie ofitzjalnie pochodzić z Proto-Slavic *toliti, a ono samo z tzw. Proto-Balto-Slavic *talˀ-, from Proto-Indo-European *tolH-éye-ti, from *(s)telH– (“to still”)…

Ciekawostką jest to, że także i w tym przypadku nie ma żadnych istniejących, ani ofitzjalnie odtfoszonych postaci bałtyckich, czy Proto-Balto-Slavic…

Podobnie jak *obťutiti i *občutiti wspomniane poprzednio, także i Czulić / C”o’Li+C’ i Tulić / To’Li+C’ ofitzjalnie nie mają prawa jednocześnie istnieć. Tulić / To’Li+C’ powinno było zgodnie z ofitzjalną logiką spalatalizować się do postaci Czulić / C”o’Li+C’, tyle że tego nie zrobiło!

Oto drugi tu ofitzjalny paradox…..

Także i te dane zaprzeczają logice powstania rzekomych tzw. palatalizacji słowiańskich, a szczególnie tej drugiej, patrz:

https://en.wikipedia.org/wiki/Slavic_second_palatalization

(…)

The inherited velars *k (< PIE *k, *kʷ) and *g (< PIE *g, *gʰ, *gʷ, *gʷʰ) change before the Proto-Slavic diphthong *aj/āj (< PIE *oy, *h₂ey/ay), which itself must have become *ē by the time the second palatalization started to occur:[2] 

*k > *t > c

(…)

Przy okazji zapytam ponownie o dźwięk, który miał rzekomo rozpocząć tę rzekomą palatalizację, patrz:

A gdzie w Czulić / C”o’Li+C’ i Tulić / To’Li+C’ występuje „Proto-Slavic diphthong *aj/āj (< PIE *oy, *h₂ey/ay), which itself must have become *ē„, hm?

Na sam koniec wstępu przypomnę jeszcze, że ofitzjalnie zgodnie z powyższym, dźwięk zapisywany jako K istniał wcześniej, niż dźwięk zapisywany jako T.. To oznacza, że ciągle jakoś niespalatalizowana postać Kulić / Ko’Li+C’ była jeszcze wcześniejsza…

Oto i trzeci ofitzjalny paradox,.. choć wcale jeszcze nie ostatni… Czytaj dalej →

276 Cucić, ocucić, ocucać, ocnąć, ocknąć, octnąć, octnúti, octnout, ocitnout, ощущение, ощущать, ощоущати, ощущаться, ощутить, ощути́ться, очутиться, resuscytacja, resuscitation, resuscitatio, resuscito, suscito, cito, cieo, cyavate, kīnéō, kíō i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

…..

Resuscytować, a może równie niedokonane Resuscytać, czy dokonane Resuscycić lub Resuscić? A czy po polskiemu to bardziej Ocucać, Ocucić, czy raczej Ocnąć, Ocknąć, czy Octnąć? I czy to łacińskie słowo nie pochodzi przypadkiem od tego Pra-Słowiańskiego? I czy podobnie nie jest przypadkiem także i ze starogrecką Kinetyką, itp, hm?

Obocznie siekące, oto są pytania! Zadaję je wszystkim, ale szczególnie Sławomirowi Ambroziakowi, który może jak porówna dane zebrane poniżej, to w końcu obudzi się ze swojego kuper allo-allo miękkafatego knu…

Żart, żart… Podworowałem sobie, a teraz będę bestialsko ciąć czerwoną krwią tętniące tętnice, aż tryskać będzie jucha wraża.

Zacznę od słowa ощуще́ние (oščuščénije), którego i ofitzialne źródłosłowy i zapis wymowy i związki znaczeniowe są nielogiczne. Następnie piszę ofitzjalnie obocznie odtfoszone Pra-Słowiański słowa jak *obťutiti i *občutiti. Zgodnie z ofitzjalnymi tfierdzeniami o rzekomych tzw. palatalizacjach słowiańskich,.. nie mają one prawa istnieć jednocześnie.

Podobnie jak nie mają ofitzjalnie prawa istnieć kolejne postacie z j. czeskiego jak octnúti, octnout, ocitnout. One też, jak opisane wcześniej cit i citit, itp., zachowały pierwotny dźwięk wysokoenergetyczny zapisywany jako c/C. One także nie dość, że nie wyglądają jak ottnúti, ottnout, otitnout, czy inne wtórnie ubezdźwięcznione czeskie słowa, to pochodzą z Proto-Slavic *čuti,.. a nie *tuti…

Porównam też ofitzjalną logikę rzekomego powstania postaci z j. polskiego, jak Ocucać, Ocucić, Ocnąć, Ocknąć i Octnąć. Mają one rzekomo pochodzić z Pra-Słowiańskich *oťutiti > *ot-jьnąti >*oťьtnąti > octnąć > ocknąć > ocnąć > ocknąć…

Tyle tylko, że coś ta ofitzjalna logika znów zamiast czulić i tulić się do prawdy, jak to ona ma w swym fielko-germańskim zwyczaju, zaczyna tradycyjnie kulić się i tylko kuleć coraz ckliwiej i tkliwiej…

Muszę ją więc i ja resuscytować, resyscycić albo resyscucić, albo resyscytnąć lub resyscutnąć z kopa srogim czubem. Okutam ją dodatkowo ostrym ostem, ociekającym octem. Ocucę ją w ten sposób, może się jakoś ocnie lub ocknie octnie… No chyba że nieświadoma niczego, na z góry upatrzone pozycje ucieknie, siekąc i potykając się o samą siebie… Czytaj dalej →

275 Kita, cit, cítit, cítím, cítíme, ciťme, cítíš, cítíte, ciť, ciťte, cítí, cítil, cítila, cítilo, cítili, cítily, cítěn, cítěna, cítěno, cítěni, cítěny, cítě, cítíc, cítíce, citový, citlivý, citlivost, pocit, pocítit, pociťovat i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

JAK SE CÍTIT LÉPE // Bucket List

…..

A teraz zapowiadana w poprzednim wpisie czeska ciekawostka,.. która ofitzjalnie istnieć nie powinna…

Zapomniałem, że pisałem już o tym we wpisie nr 142, choć nie rozwinąłem wtedy tego jak należy. Chodzi mi o dźwięk zapisywany jako c/C, widoczny w postaciach czeskich słów, jak np. cít, cítit, itp., a także to, co z tego wynika…

(Przy okazji powyższego widać trzy rzeczy. Pierwsza, że nie pamiętam o czym już pisałem. Druga, że nieświadomie i z innej strony dochodzę znów do tych samych wniosków, co samo w sobie nie jest wcale złe. Trzecia, jest taka, że muszę uporządkować wszystko to, co już napisałem i stworzyć przejrzysty system zapisu i opisu rdzeni. Noszę się z tym zamiarem już od pewnego czasu. Miejsce już jest przygotowane, ale ciągle myślę, jak to powinno być zrobione).

Faktem jest, że w językach czeskim, słowackim, rosyjskim, serbsko-chorwackim, słoweńskim, bułgarskim, macedońskim, itp., doszło do różnych wtórnych zniekształceń i przekształceń. Jest to szczególnie widoczne w porównaniu do ofitzjalnie odtfoszonych rzekomo pierwotnych postaci Pra-Słowiańskich / Proto-Slavic / PIE,.. ale także wobec postaci z j. polskiego i zapisywanych / wymawianych w nich dźwięków.

Od razu zaznaczę, że jak jakiś dźwięk jest jakoś zapisany, wcale musi oznaczać, że jest on w ten sam sposób wymawiany. Np. w j. czeskim dźwięk zapisywany jako c/C może być wymawiany jako TS, a dźwięk zapisywany jako T’ lub T… może być wymawiany jak dźwięk zapisywany jako c/C, patrz przykłady poniżej!!!

Wysokoenergetyczne dźwięki zapisywane jako c/C, ć/C’, cz/C”, są z nielicznymi wyjątkami (właściwie poza językami słowiańskimi, a w szczególności w j. polskim, białoruskim) nie używane i nie wymawiane. To prawda, w wielu językach występuje znak zapisywany jako c/C, co jednak nie oznacza, że jego wymowa jest taka sama jak wymowa tego dźwięku w j. polskim. Czytaj dalej →

143 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 13

UWAGA!!!

Dowód na wtórne ubezdźwięcznienia (nagłos, śródgłos, wygłos) pierwotnych wysokoenergetycznych postaci tzw. PIE = PS Pra-Słowiański, na przykładzie czeskiego chcát / (c)HC+aT, słowackiego šťať / ST’+aT’, Germanic: *sīhwaną / SiH+Wa+Na, Old High German: sīhan / SīH+aN, German: seichen / Sei(c)H+eN, Hittite: ḫinikttari / HiNiK+TTa+Ri, Avestan: hiṇcaiti / HiNC+aiTi, hicaiti / HiC+aiTi, Ancient Greek: hîxai / HîK+Sai, Proto-Hellenic / Hellenic: *hikmás / HiK+MaS, Latin: siat / SiaT, sissiat / SiSS+iaT,  Sanskrit: siñcáti, / SiN’Ca+Ti, PIE:  *sikʷ– / SiK+W, seykʷ– / SeyK+W i polskiego Szczać / S”C”+aC’, a K’K’+aK’, wg turbo allo-allo twierdzeń Sławomira Ambroziaka, o rzekomym pierwotnym miękkim k’/K’, podczas gdy:

 From earlier *sьkati by the Slavic progressive palatalization, from Proto-Indo-European *sikʷ–, from *seykʷ–.

…to bzdura nielogiczna jest, patrz powyżej.

(Przy okazji ten sam wzór wtórnych ubezdźwięcznień jest widoczny w innych podobnych przypadkach, patrz Siedzieć / SieDz+ieC’, Sześć / S”eS’C’, Siedem / SieD+eM, Sto / STo, itp.). No i kolejne dowody same napatoczyły siem i muszą być opisane oddzielnie.

Podtytuł:

Porównanie ilości zniekształceń – wtórnych ubezdźwięcznień tzw. rough breathing S>H, widocznych w zapisie i słyszalnych szczególnie dobrze w językach z miejsc na południe od Stepu i Skałkazu, z występowaniem haplogrupy R1b, na przykładzie Pra-Słowiańskiego słowa Szczać / S”C”+aC’ i jego późniejszych zapożyczeń.

Distribution map of haplogroup R1b in the Old World

https://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1b_Y-DNA.shtml

…..

A tu dla przypomnienia rozkład europejskiego i azjatyckiego R1a…

https://www.eupedia.com/europe/Haplogroup_R1a_Y-DNA.shtml

http://polishgenes.blogspot.com/2014/03/the-story-of-r1a-academics-flounder-as.html

…..

UWAGA!!!

Wygląda na to, że Szczać / S”C”+aC’ ma związek z Cedzić / CeDz+iC’, jako filtrować, ale jest też blisko dźwiękowo do Siedzieć / SieDz+ieC’ i Stać / STaC’.

Dlaczego ciągle istnieje i jest nadal używane i Szczać / S”C”+aC’ i Stać / ST+aC’ i np. Kucać / Ko’C+aC’,.. czyli dlaczego ST+aC‚ nie spalatelizowało się w średniowieczu do np. S”C”+aC’?

Ten wpis jest uszczegółowieniem wcześniejszego wpisu, patrz:

https://skrbh.wordpress.com/2018/09/16/140-shield-shield-jako-target-target-giermanski-drag-drag-i-jego-pierwotne-pra-slowianskie-zrodloslowy-i-znaczenia-czyli-tragiczne-targniecie-sie-na-najswietsze-swietosci-ofitzjalne/

Coś w głowach już Zaświtało / Za+S’WiT+aL”o, a właściwie (?)+HFiD+aL”o..? 🙂

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/s%D1%8Ccati

Reconstruction:Proto-Slavic/sьcati

Asterisk.svg
 This Proto-Slavic entry contains reconstructed words and roots. As such, the term(s) in this entry are not directly attested, but are hypothesized to have existed based on comparative evidence.

Proto-Slavic

Etymology

From earlier *sьkati by the Slavic progressive palatalization, from Proto-Indo-European *sikʷ–, from *seykʷ–. Cognate with Sanskrit  सिञ्चति (siñcáti, “to pour out”), Avestan 𐬵𐬌𐬧𐬗𐬀𐬌𐬙𐬌‎ (hiṇcaiti), 𐬵𐬌𐬗𐬀𐬌𐬙𐬌‎ (hicaiti, “to pour”), Old High German sīhan (“to strain, to drip”), German seichen (“to piss”), Ancient Greek  ἷξαι (hîxai, “to strain, to filter”) (found in Hesychius of Alexandria), Latin siat, sissiat  (“(he) urinates”). Czytaj dalej →

142 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 12

http://www.pomoerium.eu/Z-Wrobel-Dzieje-erotyzmu-1-Rozpal-w-nim-chuc/en

…..

https://sjp.pwn.pl/ciekawostki/haslo/chuc;5417206.html

chuć

Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego

…..

UWAGA!!!

A teraz bez ceregieli, czyli gry wstępnej, od razu brutalny multikulturalny atak analny i pytanie za 1000 punktów:

Dlaczego ciągle w j. polskim i nie tylko mamy słowa, jak Szczeć / S”C”+eC’, Szczuć / S”C”+o’C’ i Czuć / C”o’C’, Chcieć / (c)HC+ieC’, porównaj: „prasł. *xъtěti„,.. ale także i Chuj / (c)Ho’J i Kuj / Ko’J, hm? O Ciec / CieC , Ciek / CieK, Tocz / ToC”, itp nie zapomniałem, ale zrobię o tym oddzielny wpis.

Nie za dużo tu „przechodzenia” dźwięków, czyli tej naszej Pra-Słowiańskiej tzw. oboczności, czyli alternacji, hm?

https://pl.wikipedia.org/wiki/Alternacja_(j%C4%99zykoznawstwo)

Alternacja (językoznawstwo)

Alternacja – w dziedzinie fonetyki oznacza oboczność tematu lub rdzenia wyrazu, czyli wymianę głosek fonetycznie różnych, lecz pokrewnych pod względem etymologicznym (np. stół – stole, dwór – dworze, grób – grobie).

W niektórych językach alternacja pełni funkcję uściślania znaczenia wyrazów. Typowym przykładem są tu języki semickie, w których nośnikiem znaczenia wyrazu jest rdzeń trójspółgłoskowy, określający pole semantyczne wyrazu. Wstawianie określonych samogłosek, a także przyrostków, przedrostków i międzyrostków, zmienia znaczenie wyrazu w obrębie danego pola. Dla przykładu, w języku arabskim rdzeń d-r-s oznacza uczenie się, a przez alternację samogłosek otrzymujemy następujące wyrazy:

ﺩﺭﺱ (dars): lekcja
ﺃﺩﺭﺱ (adrus): uczę się
ﻤﺪﺭﺱ (mudarris): nauczyciel
ﻤﺪﺭﺳة (madrasa): szkoła (zob. medresa).

UWAGA!!!

Ciekawe, czy to Madrasa / MaD+RaSa, czy Medresa / MeD+ReSa nie pochodzi jakoś dziwnym przypadkiem od Pra-Słowiańskiej Mądrości / Ma”D+RoS’+Ci, hm?

W językach berberyjskich występują rdzenie dwuspółgłoskowe, na przykład w języku kabylskim:

  • rdzeń f-g oznacza latanie
afeg: leć!
affug: lot
yufeg: odleciał.

Języki stosujące alternację do rozróżniania znaczenia wyrazu nazywane są językami alternacyjnymi.

W języku polskim

Śladami najnowszych procesów fonetycznych w języku polskim są wymiana spółgłosek twardych i miękkich w temacie towarzysząca dodawaniu pewnych końcówek fleksyjnych i przyrostków (żaba – o żabie, mata – o macie, również starsze mak – maczek, droga – drodze), a także związane z nią wymiany samogłosek (`e:`o: wiozła – wieźli (i zapomniane żona – żeński) i `e:`a: lato – lecie, zobacz przegłos lechicki) oraz oboczności 0:e (psa – pies, związana z zanikiem jerów) i pojawiające się w podobnej sytuacji oboczności o:ó i ę:ą (lód – lodu, zwierzęta – zwierząt, związane z wzdłużeniem zastępczym i zanikiem iloczasu).

Spotyka się też oboczności związane z prasłowiańską zasadą sylaby otwartej, zależne od tego, czy następna głoska to spółgłoska, czy samogłoska, np.: tnę – ciąć (pie. in ? > ps. ьn:ę > pol. n:`ę(`ą)), -ować – -uję (pie. ou > ps. ov:u > pol. ow:u), późniejsze zapomniane orać:radło (ps. or > pol. or:ra).

Duże znaczenie mają też oboczności mające źródło w języku praindoeuropejskim (tak zwana apofonia indoeuropejska, spotykana również w innych językach indoeuropejskich), wpływające na znaczenie wyrazu i trudne do uzasadnienia na gruncie zasadniczo aglutynacyjnej struktury praindoeuropejskiego (być może związane ze zlaniem się elementów laryngalnych z samogłoskami (długość) i ruchomym akcentem (e:o:0)). Np.:

  • aspekt
    • wieźć – wozić, szedł – chodził (pie. e:o > ps. e:o > pol. `e(`o,`ó):o(ó))
    • uspokoić – uspokajać, rozbroić – rozbrajać, uosobić – uosabiać (pie. o(a):ō(ā) > ps. o:a > pol. o(ó):a)
    • zamiatać – zamieść (pie. e:ē > ps. e:ě ? > pol. `e(`o,`ó):`e(`a))
    • wyciąć – wycinać, wytrzeć – wycierać (pie. i:ī > ps. ь(ę):i > pol. 0(`e,`ę,`ą):i(`e))
    • wyrwać – wyrywać (pie. u:ū > ps. ъ:y > pol. 0(e):y)
  • funkcja kauzatywna
    • pić – po(j)ić (poję), żyć – go(j)ić ‚przywracać życie’ (goję) (pie. ei:oi > ps. i(ej):oj(ě,i) > pol. i:oj)
  • dyszeć – dech – tchu – duch (pie. ū:u:ou > ps. y:ъ:u > pol. y:e(0):u)
  • chytać – chwacić ? (dziś skrzyżowane chwytać – chwycić), kisnąć – kwas (pie. ū:wō > ps. y:va > pol. y(i):wa)

Zobacz też

UWAGA!!!

Zapamiętujemy następujące zwroty:

  • oboczność
  • alternacja
  • oboczność tematu
  • oboczność rdzenia
  • oboczność rdzenia słowa
  • oboczność rdzenia wyrazu

Wyjaśniam, że jak wcześniej, nadal zapis dźwięków jest zgodny ze stanem pierwotnym, gdzie rzekomo dźwięk zapisywany znakiem jako tzw. miękkie k’/K’ był postacią pierwotną odtfoszonego tzw. PIE, itp, patrz twierdzenia ofitzjalnych jęsykosnaftzóf, jak i Sławomira Ambroziaka, gdzie: G/K/H i K’>S/C/T/D/Dz/Z

Wg Mię jest nieprawda, patrz wysokoenergetyczne postacie tzw. satem, jako pierwotny stan dla tzw. rough breathing, itp, co nie wyklucza oboczności, gdzie dźwięki dźwięczne i wysokoenergetyczne tzw. satem i dźwięki ubezdźwięcznione niżej-energetyczne tzw. kentum występowały i występują jednocześnie zarówno pierwotnie, jak i obecnie.

http://www.forumbiodiversity.com/showthread.php?t=50273

 Pierwotność i oboczność postaci słów Pra-Słowiańskich na przykładach Szczeć, Szczuć, Chcieć, Czuć, Chuj

Czytaj dalej →