265 Skok, skoczek, skakać, skoczyć, šokti, sākt, shock, shog, shake, scacan, skakanka, skucha i inne logiczne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

skok (1.1)

…..

Czy Skok i Skakanie, Kic i Kicanie, Kuc i Kucanie to coś innego, czy jedno i to samo? Czy można skoczyć, kicnąć, dać susa,.. nie kucając wcześniej?

Odpowiem na te pytania w tym i w następnym tekście, które są ciągiem dalszym wpisów nr 260 i 261.

Zwracam uwagę na:

• oboczność Pra-Słowiańskich rdzeni, patrz ciągle bezdźwięczne Proto-Slavic *skakati, Skakać / Z/S+KaK+aC’ i ciągle dźwięczne Proto-Slavic *skočiti, Skoczyć / Z/S+KoC”+yC’, itp.,
• jednoczesne występowanie dźwięków zapisywanych jako a i o, patrz niedziałające tzw. prawo Wintera,
• brak opisanych ofitzjalnie jakoś odtfoszonych postaci tzw. PIE i Proto-Balto-Slavic, jak: Proto-Balto-Slavic *skakas, from Proto-Indo-European *skok-ó-s (“shock, leap”), from *skek– (“to leap”),
• problematyczność źródłosłowów i budowy istniejących postaci bałtyckich, jak np. Latvian sākt, czy Lithuanian šokti, itp.,
• odwrócenie i zamianę znaczeń występującą w postaciach fielko-germańskich i ich ofitzjalnych odtfoszeniach.

(To ostanie tak dokładnie udowodnię w drugiej części tego wpisu, że nawet jak będziesz siedzieć, to i tak ukucniesz z wrażenia…)

Tymczasem na podstawie poniższych danych, ponownie podważam wiarygodność kuper allo-allo twierdzeń S. Ambroziaka:

1 – Skąd wziął się w postaciach bałtyckich dźwięk zapisywany jako T?

2 – Dlaczego ofitzjalnie odtfoszone postacie Pra-Słowiańskie, jak i obecnie używane postacie słowiańskie, są:

• ciągle jakoś magicznie niespalatalizowane / bezdźwięczne,
• a także identyczne jak postacie tzw. PIE, ofitzjalnie odtfaszane zarówno z dźwiękami zapisywanymi jako *ḱ / *sḱ lub *k / *sk, hm?

3 – Gdzie podziało się tzw. s-mobile, ofitzjalnie odtfaszane od czasu do czasu, kiedy to tylko pasuje ofitzjalnym jęsykosnaftzom?

If so, we could be looking at a Proto-Indo-European s-mobile *(s)ḱeh₂k-, *(s)ḱoh₂k–^[1], with the palatovelar  present in the Baltic forms (< *śoˀk–) being neutralised after s in Slavic (< *skoˀk–).

4 – A co z niedziałającym tzw. prawem Wintera, patrz powyżej – postać bałtycka ofitzjalnie odtfoszona bez dźwięku T,.. ale za to z dźwiękiem zapisywanym jako o (a nie a,.. lub odwrotnie, patrz poniżej), identycznie jak w postaciach słowiańskich?!!

The origin of this word is unclear. It may come from Proto-Indo-European *ḱek–, *kek–, *sḱek–, *skek–  (“to jump”) (whence also Russian скакать (skakatʹ, “to hop, to leap”)), from which, via ablaut, *kāk– > Proto-Baltic *šak– >  Latvian sākt.

Do kompletu tych ofitzjalnych odtfaszanych bredni brakuje tu jeszcze tylko baba z dziadą… WTF?!!

251 Stream, *straumaz, Ffrwd, Rheûma, Rhuthmós, Srautas, Strauts, Straujš, Strymon, Struma, *strumy, Srot, Srótas- i problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

strauts on Latvian Wikipedia

…..

Oto druga część wpisu 249 o tzw. starogreckim słowie διάῤῥοια, diárrhoia, diarrhoea, czyli o podwójnej srace po grecku, a właściwie o jej kolejnych źródłosłowach. Z powodów logicznych muszę zacząć od środka,.. ale szybko przejdę do tego, czego wtedy nie mogłem opisać. Muszę go też podzielić na dwie części i o Pra-Słowiańskich źródłosłowach tych źródłosłowów napiszę niebawem.

Teraz porównam różne postacie słów ofitzjalnie pochodzących od rdzenia tzw. PIE / Proto-Indo-European *srew– (“flow, stream”). Szczególnie dokładnie przyjrzę się postaciom bałtyckim i „dziwnie niespodziewanym” pojawieniem się w nich dźwięków zapisywanych jako u/o’, T, a także S…

Przypominam, że wg ofitzjalnej wykładni, postacie bałtyckie mają być rzekomo pierwotniejsze i starsze od rzekomo powstałych z nich postaci Pra-Słowiańskich. Twierdzę, że jest to nieprawda i pisałem już o tym wielokrotnie.

Wszystkich chętnych ponownie zapraszam do podważenie lub nawet obalenia moich dowodzeń, które ponownie przeczą powyższemu, wyraźnie wskazują na pierwotność postaci Pra-Słowiańskich i oczywistą wtórność postaci bałtyckich.

Nie zapomniałem również, o postaciach z sanskrytu, które mają rzekomo też pochodzić z rzekomo wcześniejszych postaci bałtyckich, czego jednak jakoś nie za bardzo widać w poniższych danych…

Jest to też ciąg dalszy mojej odpowiedzi na twierdzenia zawarte w nowym artykule Adriana Leszczyńskiego – Kirgizi i spór o pochodzenie Słowian, jak i w nowym wpisie RudaWeb – PRZED LECHITAMI I TURKAMI, jak i w komentarzach napisanych do nich, min. przez Sławomira Ambroziaka, patrz mój wpis nr 250.

249 διάῤῥοια, diárrhoia, diarrhoea, διά, *duwō, *dwóh₁, *dwís, *dъva, *srew-, utrata tzw. s-mobile, czyli podwójna Sraka po grecku

 

Nie mogłem znaleźć odpowiedniego mema ze Sroką, czy Krukiem, więc użyłem tego strasznego gołębia…

Jest to ciąg dalszy wpisów 247, 246, 245, 244, itd., poświęconych zeskrobywaniu pokrętnych krętactw ofitzjalnego jęsykosnaftzfa.

Tym razem powracam do tzw. rough breathing, czyli do utraty dźwięku zapisywanego jako H w tzw. j. starogreckim.

Przypominam, że ten kluczowy dla ofitzjalnego jęsykosnaftzfa, ale niemalże wszędzie zanikający dźwięk, kiedyś tam wcześniej w tzw. PIE, był dźwiękiem wysokoenergetycznym, tzw. satem, zapisywanym jako S… ( a nie np. tzw. miękkim k, zapisywanym jako *ḱ/K’, jak mógłby sobie tego ten, czy ów kuper allo-allo, jak np. Sławomir Ambroziak życzyć)…

Krótka piłka na dziś jest taka:

Postacie wysokoenergetyczne, czyli tzw. satem były pierwotniejsze względem postaci wtórnie ubezdźwięcznionych, tzw. centum / kentum.

Kolejnym dowodem na to jest nawet starogrecka διάῤῥοια / diárrhoia, czyli diarrhoea,.. która była i ciągle jest najzwyklejszą Pra-Słowiańską Podwójną Sraką / SRa+Ka”, Rwą / RWa”, czy innym Strumieniem / Z/S+TRo’+MieN+ieM, itp.,.. czy to się komuś podoba, czy nie…

Nie wierzysz mi? Wiem, że na pierwszy rzut oka wygląda to dziwnie, ale spróbuj dotrwać do połowy tego wpisu, a przekonasz się, że mam niestety rację… 🙂

Najpierw trochę wyjaśnień, a potem źródłosłowy dla dwóch części greckiej sraczki, czy innej biegunki. Niektórym może się od tego zakręcić w głowie lub na dole i dostaną rozwolnienia… No cóż, takie życie…

Wyjaśniam, że ten wpis dotyczy też i ofitzjalnych problemów z tzw. PIE s-mobile, utratą tego dźwięku, a także twierdzeń o rzekomym pierwszeństwie postaci tzw. bałtyckich, w tym tzw. Proto-Balto-Slavic, nad rzekomo wtórnymi wobec nich postaciami słowiańskimi, Pra-Słowiańskimi, w tym tzw. Proto-Slavic.

Jest to też przygotowanie do wstępu „analizy” dwóch powiązanych ze sobą tekstów (i zamieszczonych pod nimi komentarzy), patrz:

Adrian Leszczyński – Kirgizi i spór o pochodzenie Słowian

http://rudaweb.pl – PRZED LECHITAMI I TURKAMI

…i tego, co z tego smrodliwego wynika…

247 Kruk, Sroka, Sraka, *ḱer-, *(s)ker-, zamiana *k na *ḱ i inne oszustwa ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

…..

Ten wpis jest ciągiem dalszym wpisów 246, 245, 244, itd., gdzie obiecałem, że:

O tym Proto-Indo-European *ḱer- (“crow, raven”), *(s)ker- (“to turn, bend”) i innych powiązanych słowach, napiszę niebawem.

Twierdzę, że ofitzjalne jęsykosnaftzfo przy okazji opisywania swoich etymologii dla słów jak Kruk / KRo’K, Sroka / SRoKa i Sraka / SRa+Ka:

• dowolnie zamiennie używa różnych rdzeni tzw. PIE Proto-Indo-European, jak np.: *ḱer- (“crow, raven”) i *(s)ker- (“to turn, bend”),
• które zawierają w sobie dwa różne dźwięki ofitzjalnie odtfoszone, jako *ḱ/K’ i *k/K,
• które zgodnie z ofitzjalną wykładnią, po rzekomych przekształceniach powinny dać dwa zupełnie różne wyniki,
• tzw. miękkie k, zapisywane jako *ḱ/K’, powinno przekształcić się w postać dźwięczną (tzw. satem), jak np. Sroka / SRoKa, czy Sraka / SRa+Ka,
• tzw. zwykłe k, zapisywane jako *k/K, powinno pozostać bez zmian i dać postacie bezdźwięczne (jak tzw. centum / kentum), jak np. Kruk / KRo’K.

I powyższe przekształcenia ofitzjalnie rzekomo nastąpiły,.. tyle tylko, że zgodnie z ofitzjalnymi danymi, które zebrałem poniżej, okazuje się, że:

• dźwięk tzw. zwykłe k, zapisywany jako *k/K, (prawdopodobnie) pozostał bez zmian, patrz np. nieopisany Pra-Słowiański Kruk / KRo’K i opisy postaci greckich, np. κόραξ / kó.raks / kórax, κορώνη / ko.rɔ̌ː.nɛː / korṓnē, 
• by innym razem (opisy postaci postaci łacińskich i germańskich) magicznie przekształcić się w *ḱ/K’ i dać postacie dźwięczne (tzw. satem), jak np. Sroka / SRoKa, czy Sraka / SRa+Ka,
• dźwięk tzw. miękkie k, zapisywany jako *ḱ/K’, wcale nie zawsze przekształcił się w postać dźwięczną (tzw. satem), patrz: Sanskrit कृपते (kṛ́pate, “he laments, implores”)!

O co tu chodzi?

Ano chodzi o najbardziej podstawowe podstawy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa, o których pisałem np. we wpisie 236. Chodzi o tzw. podział na języki tzw. satem i tzw. kentum, czyli tzw. centum-satem isogloss.

Okazuje się, że tak naprawdę, to ofitzjalnie ważne jest tylko to, co komuś tam się jakoś wydaje, byleby to niby pasowało do z góry przyjętych założeń, nawet wtedy, kiedy nie ma to żadnego sensu,.. ponieważ ofitzjalne dane same sobie zaprzeczają!!!

Dźwięki tego tzw. PIE ofitzjalnie odtfoszone i zapisywane jako *ḱ/K’ i *k/K, to nie jest jedno i to samo. Dźwięki te i ich rzekome ofitzjalne następstwa wzajemnie wykluczają się, ale ofitzjalne jęsykosnaftzfo jakoś tego nie dostrzega… Jest mu wszystko jedno,.. a przecież nie powinno…

Powtórzę:

• Dźwięk tzw. PIE tzw. miękkie k, zapisywany jako *ḱ/K’, jak ten zawarty w rdzeniu *ḱer- (“crow, raven”), zgodnie z ofitzjalną wykładnią powinien w j. satem udźwięcznić się i przekształcić się w dźwięk zapisywany znakiem S, jak np. w słowach Sroka / SRoKa, czy Sraka / SRa+Ka.
• Dźwięk tzw. PIE tzw. zwykłe k, zapisywany jako *k/K, jak ten zawarty w rdzeniu *(s)ker- (“to turn, bend”), zgodnie z ofitzjalną wykładnią w j. centum / kentum, ale także i w j. satem i powinien wcale nie przekształcić się i nadal pozostać dźwiękiem zapisywanym znakiem K, jak np. w słowie Kruk / KRo’K.
• Ofitzjalne dane, które przytaczam poniżej, dowodzą zupełnej dowolności takich przekształceń!

---

Logicznie, użycie rdzeni zawierających dźwięk tzw. PIE, zapisywany jako *k/K do wywiedzenia postaci tzw. satem, czy też zamienienie ich na rdzenie zawierające dźwięki zapisywane jako *ḱ/K’, jak to ma miejsce w opisach postaci łacińskich i germańskich, jest zwykłym oszustwem!!! 😦

---

Twierdzę, że tym samym ofitzjalne jęsykosnaftzfo samo:

• kolejny już raz udowodniło swoją „wiarygodność i nieomylność”,
• teraz wygląda dokładnie, jak ten Szpieg z Krainy Deszcowców, co powyżej udaje,
• że wcale nie siedzi w krzakach i wcale nie ma wytrzeszczu oczu…

A co, a może nie mam racji? Spróbujesz obalić albo podważyć to, co twierdzę powyżej i poniżej?

246 Sraka, Sraczka, Sraćka, Sračka, Hnačka, Sráč, Sracz, Srak, Sraki, Sraczkowaty, Sranie, Srać, Srát, *sьràti, *sḱer-, *ḱer- i inne dowody na pierwotną oboczność Pra-Słowiańskich rdzeni i słów i wtórność postaci bałtyckich

piesek leszek sraka ptaka
…..

Co było pierwsze Srokata / SRoKa+Ta Sroka / SRoKa, czy Sraczkowata / SRaC”+Ko+Wa+Ta Sraka / SRaKa,.. a może coś zupełnie innego?

Oto ciąg dalszy wpisów 245 i 244, w których udowodniłem istnienie:

• przeciw-słowiańskich uprzedzeń i manipulacji ofitzjalnego jęsykosnaftzfa,
• niespójności i nielogiczności twierdzeń, związanych min. z rzekomym dźwiękiem tzw. PIE, odtfoszonym jako tzw. miękkie *ḱ/K’.

Tym razem na podstawie już upowszechnionych i powiązanych z nimi nowych danych, wykażę:

• całkowitą bezpodstawność twierdzeń o rzekomym pierwszeństwie / pierwotności postaci z tzw. języków bałtyckich, w tym rzekomego tzw. Proto-Balto-Slavic, nad rzekomo wtórnymi postaciami z tzw. Proto-Slavic, czy z niektórych języków słowiańskich,
• ale szczególnie tych, które istniały i nadal istnieją w języku zachodnio-słowiańskim / lechickim / polskim.

Krótka piłka, a właściwie pytanie za 100 punktów:

Jak w ogóle mogą istnieć postacie słowiańskie, jak Sraka / SRaKa, Sra / SRa, itp, rzekomo wtórne wobec postaci bałtyckich, skoro te ostatnie nie istnieją, a rzekomo jeszcze wcześniejsze postacie tzw. Proto-Balto-Slavic nie zostały nawet ofitzjalnie odtfoszone?

Na podstawie ofitzjalnie dostępnych danych, twierdzę, że:

• Pra-Słowiańska Sroka / SRoKa jest tak samo pierwotna, jak Pra-Słowiańska Sraka / SRaKa,
• oba te słowa, są zbudowane na Pra-Słowiańskim rdzeniu SRK / SR+K, a różnią się tylko jednym dźwiękiem, zapisywanym znakiem a lub o,
• jest to dowodem na niedziałanie tzw. prawa Wintera, gdzie ofitzjalnie odtfoszone dźwięki tzw. PIE, zapisywane znakami e/o, w rzekomym tzw. Proto-Balto-Slavic ofitzjalnie miały niby zmienić się w dźwięk zapisywany znakiem a, a następnie pozostać bez zmian w tzw. j. bałtyckich, podczas gdy w tzw. Proto-Slavic miałyby z powrotem przekształcić się w dźwięk zapisywany znakiem o, co może być zapisane jako e/o>a>o,
• nie można wiarygodnie udowodnić, że postacie słów z j. bałtyckich są starsze / pierwotniejsze od postaci z tzw. Proto-Slavic, czy współczesnych j. słowiańskich, w szczególności względem postaci z j. zachodnio-słowiańskich / lechickich / polskich, patrz przegłos.

Ten wpis jest moją odpowiedzią na twierdzenia Roberta i wszystkich innych, jak np. Sławomir Ambroziak, głoszących podobne (przeciwne temu, co udowadniam), allo-allo teorie. Chcę podkreślić, że bardzo cenię sobie opinie Roberta, z większością których zgadzam się od bardzo dawna, czyli przynajmniej od końca 2014r. W tym jednak przypadku mam i zdanie odmienne i wspierające to dowody i nie zawaham się ich użyć… 🙂

Przykro mi Robercie, ale tak to logicznie i językowo wygląda, czy tego chcesz, czy nie, patrz poniżej. I nie ma tu znaczenia, czy jakiś tam sanskrycki, czy inny ofitzjalny „guru”, coś tam sobie powiedział, czy napisał.

Jeśli Ty (lub ktoś inny) nadal uważasz inaczej, proszę wytknij mi błędy i podważ to co napisałem powyżej i poniżej, a pochylę się nad tym z najwyższą uwagą.