296 Końcówka Proto-Slavic *-skъ, *-sḱéti, *voskъ, *wáśka, *wahsą, *vaha, vasks, vaškas, воскъ, wosk, *vȇrskъ, *vȇrsъ, wrzos, ἐρείκη, *wroikos, *haiþī i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 01

Bišu vasks

…..

Opisywania końcówek Proto-Slavic i nielogiczności tzw. palatalizacji słowiańskich ciąg dalszy. Także i tym razem omawiam tylko jedną końcówkę Proto-Slavic *-skъ. Zawiera ona spółgłoskę *s/S przed jej dźwiękiem głównym, niespalatalizowanym, niskoenergetycznym, tzw. centum / kentum, zapisywanym jako *k/K.

Ze względu na duża ilość danych, muszę podzielić ten wpis na kilka części, w których opiszę wszystkie przekreślone w tym wpisie słowa. O innych złożonych końcówkach Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk główny, napiszę we wpisach kolejnych.

Na początek kilka pytań:

• Jak to jest możliwe, żeby końcówka Proto-Slavic *-sci ubezdźwięczniła się jakoś do polskiej końcówki –ski lub –cki?!!
• Dlaczego ofitzjalne jęsykosnaftzfo raz uznaje, że coś jest „unknown / nieznane”, by innym razem podać tego czegoś definicje, np. Proto-Baltic *waksa (with metathesis, *waska-s), from Proto-Indo-European *wokso–  (“wax”), czy *woḱskom (“wax”) from the stem *weg– (“to weave”) (< *aw-eg). The original meaning was thus “woven, fabric-like” (i.e., cells, honeycomb)?!
• Od kogo, jak i kiedy Germanie zapożyczyli sobie słowa jak Wosk i Wrzos?!
• Dlaczego w językach indo-irańskich, italo-celtyckich, ormiańskim i helleńskim, rdzenie odpowiadające tym słowom nie są zbieżne z rdzeniami słowiańskimi i bałtyckimi, patrz makṣikāmala, mum i cera i nie pochodzą one z j. postaci Proto-Indo-European *wokso-, czy *woḱskom (“wax”)!?
• Dlaczego w j. germańskich, italo-celtyckich i helleńskich doszło do utraty pierwotnego dźwięku zapisywanego jako W, patrz Erika / Erica / ereíkē?

To ostatnie, to jest pytanie retoryczne. Jest oczywiste, że Germanie zapożyczyli sobie słowo Erika / Erica z łaciny, podczas gdy sami Rzymianie zapożyczyli je sobie od Hellenów / Greków, którzy już tak mają, że nie wypowiadają początkowego dźwięku zapisywanego jako W.

Problemem jest jednak istnienie Proto-Celtic *wroikos, które to słowo nie tylko nie utraciło początkowego dźwięku zapisywanego jako W. Wprawdzie dalej języki celtyckie zniekształciły sobie to słowo, no ale zawsze jednak pozostałość po tym pierwotnym dźwięku pozostała…

Jakie to dziwne, że ponownie takie niby młode języki słowiańskie, jakoś tak były i zachowały sobie niezniekształcone postacie tych słów, patrz: *voskъ, *verskъ. Ciekawe od kogo ci Pra-Celtowie i Pra-Słowianie zapożyczyli sobie te słowa, hm?

291 Pra-Słowiańska końcówka *-jakъ (i te brakujące), jak, jaki, jakiś, *jakъ, *jь, *ís, *yós, jis, jako, ако, *jako, kak, kaki, *kako, *kȃkъ, jakby, jakkolwiek, jakikolwiek, jakość, bylejakość, nijak, nijaki, *kʷ-, nijako, nijakość, niejaki, niejako, kaip, koks, joks, toks i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

…..

Aktualizacja 31/03/2021 – Dodałem wzajemnie sprzeczne i logicznie wykluczające się definicje tzw. jotacji, gdzie dźwięk zapisywany jako *j/J ma niby dodatkowo pojawić się (definicja w j. polskim) lub zniknąć (definicja w j. angielskim)!!!

Oto ciąg dalszy wpisu poprzedniego i opisywania końcówek Proto-Slavic. Tym razem jednak omówię tylko jedną końcówkę – *-jakъ. Zawiera ona spółgłoskę j/J przed jej dźwiękiem głównym, niespalatalizowanym, niskoenergetycznym, tzw. centum / kentum, zapisywanym jako *k/K.

Przyjrzę się też dokładniej zaimkom zbudowanym podobnie jak ta końcówka, a także i słowom na nich opartych. O reszcie bardziej złożonych końcówek Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk główny j.w., napiszę we wpisach kolejnych.

Zwracam uwagę na nijakość logiczną ofitzjalnych wyjaśnień, które się wzajemnie wykluczają. Piję tu cały czas do powstania rzekomych tzw. palatalizacji słowiańskich, jak i tego wszystkiego, co ma niby z nich wynikać, jak np. tzw. jotacja…

A oto niewłaściwe pytania i skrótowe zastawienie najważniejszych danych powiązanych z nimi:

1. Czy zasady odmiany takich samych końcówek polskich słów, a także zaimków, spójników i przysłówków są takie same, czy jednak inne?

2. Dlaczego istnieją ofitzjalnie postacie jak *-jaci, jaki, jacy, *-jaky?

3. Dlaczego w językach polskim i w Proto-Slavic, rzekoma tzw. jotacja raz ofitzjalnie zaszła,.. a raz nie, patrz:

• *-jakъ m (causing iotation of the preceding consonant) Alternative form of *-akъ,
• *jakъ, (from *ja (“this”) +‎ *-kъ. Compare *kakъ, *takъ etc.),
• *ja = *jь (From Proto-Indo-European *ís and Proto-Indo-European *yós),
• jak, jaki, jako i Old Polish: kak, kako, czy Polish: kaki,!!!

4. Dlaczego tzw. jotacja ofitzjalne występuje już wcześniej w:

• Proto-Indo-European, patrz: *yós or *Hyós (Thematisation of *ís.), *ís or *h₁e,
• Prota-Balto-Slavic, patrz *ís?!!

Wyraźnie widać, że postacie z dodatkowym dźwiękiem zapisywanym jako *s/S są wtórne, także i te Proto-Balto-Slavic, itp., patrz tzw. laryngały! Dowodem na wtórność końcówki +*s/S są postacie indo-irańskie, które tej końcówki nie zawierają, patrz:

• Indo-Iranian: *ayám
  • Indo-Aryan: *ayám
    • Sanskrit: अयम् (ayám)
  • Iranian: *ayám
    • Avestan: (aiiə̄m)
    • Kurdish:
      • Northern Kurdish: ê, yê

5. Dlaczego jednocześnie istnieją trzy różne i wzajemnie wykluczające się ofitzjalne odtfoszenia postaci i odmiany tego Proto-Indo-European *ís?!! Czy wszystkie są jednocześnie poprawne i prawdziwe?!!

6. Dlaczego bałtyckie słowa jak kaip, toks, joks, koks mają inną budowę i znaczenia, w porównaniu do polskich / słowiańskich odpowiedników?

Przy okazji, tzw. prawo Wintera nie działa także i w tych przypadkach! Brakuje też odtfoszeń z Proto-Balto-Slavic. Wygląda to na taki tradycyjnie już nijaki ofitzjalny standard…

Poniżej dodane dodatkowo, wzajemnie sprzeczne i logicznie wykluczające się definicje tzw. jotacji:

290 Końcówki Proto-Slavic *-ako, *-akъ, *-ikъ, *-ьkъ, *-okъ, *-ъka, *-ъkъ, *-ỳka (i te brakujące), trpaslík, *dalèkъ, *lavà, ława, ławka, lova, *lawwō, *lewH-, *lyžьka, *lъžica, *sòjьka i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

A head louse under illumination and magnified.

…..

Oto ciąg dalszy wpisu poprzedniego i opisywania końcówek Proto-Slavic, zawierających dźwięk niespalatalizowany, niskoenergetyczny, tzw. centum / kentum, zapisywany jako *k/K.

W tym wpisie omówię te końcówki j.w., które zawierają samogłoskę przed dźwiękiem głównym. O reszcie bardziej złożonych końcówek Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk., napiszę we wpisach kolejnych.

Poniżej udowadniam, że ofitzjalne jęsykosnaftzfo:

• jednocześnie zna i nie zna wielu końcówek Proto-Slavic,
• potrafi ze znaku miękkiego ь zrobić znak twardy ъ i odwrotnie z twardego miękki,
• a także z Ławy / L”aWy zrobić fielko-germańską Louse,.. czyli wszę,
• a przy tej okazji ani słowem nie wspomnieć o przykładzie ponownie potwierdzającym niedziałanie tzw. prawa Wintera, gdzie ofitzjalnie nie doszło do zamiany samogłosek o > a > o w Proto-Slavic…

Okazuje się, że litewskie słowo lóva (“bed”) jest zniekształcone względem ofitzjalnie odtfoszonego Proto-Balto-Slavic *lā́ˀwāˀ (“place to sleep”), podczas gdy Proto-Slavic *lava pozostało dziwnie magicznie niezmienione. Powinno być przecież niby zupełnie odwrotnie, ale skoro nikt ofitzjalnie o tym nie wspomina, więc nie ma problemu, nieprawdaż?

No właśnie. I to dlatego z ławy można ofitzjalnie wystrugać sobie etymologię dla wszy… A co, kto im zabroni?

Tyle tylko,.. że jednocześnie w j. polskim istnieją słowa jak np. Łów / L”o’W, Łowić / L”oWi+C‚, Łowca / L”oW+Ca, itp!

265 Skok, skoczek, skakać, skoczyć, šokti, sākt, shock, shog, shake, scacan, skakanka, skucha i inne logiczne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

skok (1.1)

…..

Czy Skok i Skakanie, Kic i Kicanie, Kuc i Kucanie to coś innego, czy jedno i to samo? Czy można skoczyć, kicnąć, dać susa,.. nie kucając wcześniej?

Odpowiem na te pytania w tym i w następnym tekście, które są ciągiem dalszym wpisów nr 260 i 261.

Zwracam uwagę na:

• oboczność Pra-Słowiańskich rdzeni, patrz ciągle bezdźwięczne Proto-Slavic *skakati, Skakać / Z/S+KaK+aC’ i ciągle dźwięczne Proto-Slavic *skočiti, Skoczyć / Z/S+KoC”+yC’, itp.,
• jednoczesne występowanie dźwięków zapisywanych jako a i o, patrz niedziałające tzw. prawo Wintera,
• brak opisanych ofitzjalnie jakoś odtfoszonych postaci tzw. PIE i Proto-Balto-Slavic, jak: Proto-Balto-Slavic *skakas, from Proto-Indo-European *skok-ó-s (“shock, leap”), from *skek– (“to leap”),
• problematyczność źródłosłowów i budowy istniejących postaci bałtyckich, jak np. Latvian sākt, czy Lithuanian šokti, itp.,
• odwrócenie i zamianę znaczeń występującą w postaciach fielko-germańskich i ich ofitzjalnych odtfoszeniach.

(To ostanie tak dokładnie udowodnię w drugiej części tego wpisu, że nawet jak będziesz siedzieć, to i tak ukucniesz z wrażenia…)

Tymczasem na podstawie poniższych danych, ponownie podważam wiarygodność kuper allo-allo twierdzeń S. Ambroziaka:

1 – Skąd wziął się w postaciach bałtyckich dźwięk zapisywany jako T?

2 – Dlaczego ofitzjalnie odtfoszone postacie Pra-Słowiańskie, jak i obecnie używane postacie słowiańskie, są:

• ciągle jakoś magicznie niespalatalizowane / bezdźwięczne,
• a także identyczne jak postacie tzw. PIE, ofitzjalnie odtfaszane zarówno z dźwiękami zapisywanymi jako *ḱ / *sḱ lub *k / *sk, hm?

3 – Gdzie podziało się tzw. s-mobile, ofitzjalnie odtfaszane od czasu do czasu, kiedy to tylko pasuje ofitzjalnym jęsykosnaftzom?

If so, we could be looking at a Proto-Indo-European s-mobile *(s)ḱeh₂k-, *(s)ḱoh₂k–^[1], with the palatovelar  present in the Baltic forms (< *śoˀk–) being neutralised after s in Slavic (< *skoˀk–).

4 – A co z niedziałającym tzw. prawem Wintera, patrz powyżej – postać bałtycka ofitzjalnie odtfoszona bez dźwięku T,.. ale za to z dźwiękiem zapisywanym jako o (a nie a,.. lub odwrotnie, patrz poniżej), identycznie jak w postaciach słowiańskich?!!

The origin of this word is unclear. It may come from Proto-Indo-European *ḱek–, *kek–, *sḱek–, *skek–  (“to jump”) (whence also Russian скакать (skakatʹ, “to hop, to leap”)), from which, via ablaut, *kāk– > Proto-Baltic *šak– >  Latvian sākt.

Do kompletu tych ofitzjalnych odtfaszanych bredni brakuje tu jeszcze tylko baba z dziadą… WTF?!!

251 Stream, *straumaz, Ffrwd, Rheûma, Rhuthmós, Srautas, Strauts, Straujš, Strymon, Struma, *strumy, Srot, Srótas- i problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

strauts on Latvian Wikipedia

…..

Oto druga część wpisu 249 o tzw. starogreckim słowie διάῤῥοια, diárrhoia, diarrhoea, czyli o podwójnej srace po grecku, a właściwie o jej kolejnych źródłosłowach. Z powodów logicznych muszę zacząć od środka,.. ale szybko przejdę do tego, czego wtedy nie mogłem opisać. Muszę go też podzielić na dwie części i o Pra-Słowiańskich źródłosłowach tych źródłosłowów napiszę niebawem.

Teraz porównam różne postacie słów ofitzjalnie pochodzących od rdzenia tzw. PIE / Proto-Indo-European *srew– (“flow, stream”). Szczególnie dokładnie przyjrzę się postaciom bałtyckim i „dziwnie niespodziewanym” pojawieniem się w nich dźwięków zapisywanych jako u/o’, T, a także S…

Przypominam, że wg ofitzjalnej wykładni, postacie bałtyckie mają być rzekomo pierwotniejsze i starsze od rzekomo powstałych z nich postaci Pra-Słowiańskich. Twierdzę, że jest to nieprawda i pisałem już o tym wielokrotnie.

Wszystkich chętnych ponownie zapraszam do podważenie lub nawet obalenia moich dowodzeń, które ponownie przeczą powyższemu, wyraźnie wskazują na pierwotność postaci Pra-Słowiańskich i oczywistą wtórność postaci bałtyckich.

Nie zapomniałem również, o postaciach z sanskrytu, które mają rzekomo też pochodzić z rzekomo wcześniejszych postaci bałtyckich, czego jednak jakoś nie za bardzo widać w poniższych danych…

Jest to też ciąg dalszy mojej odpowiedzi na twierdzenia zawarte w nowym artykule Adriana Leszczyńskiego – Kirgizi i spór o pochodzenie Słowian, jak i w nowym wpisie RudaWeb – PRZED LECHITAMI I TURKAMI, jak i w komentarzach napisanych do nich, min. przez Sławomira Ambroziaka, patrz mój wpis nr 250.