Archiwa tagu: Szyć

158 Źródłosłowy Pra-Słowiańskiego słowa Szczodry / S”C”oDRy, jako dowody na wielokrotne wtórne ubezdźwięcznienie, patrz: Proto-Slavic *ščedrъ, itp. 03


kobieta szyje (1.2)

…..

Aktualizacja 25.07.2020

A oto moje źródłosłowy dla Proto-Slavic/sětь / S”eT,.. których ofitzjalne jęsykosnaftzfo ofitzjalnie NIE ZNA, do czego samo przyznaje się patrz tu:

https://skrbh.wordpress.com/2018/12/29/157-zrodloslowy-pra-slowianskiego-slowa-szczodry-scodry-jako-dowody-na-wielokrotne-wtorne-ubezdzwiecznienie-patrz-proto-slavic-scedr%d1%8a-itp-02/

Także i w tym wpisie odpowiednio zaznaczone zostały postacie dźwięczne i bezdźwięczne, czyli OBOCZNE i ciągle jakoś „magicznie” występujące w różnych gwarach języka słowiańskiego, patrz np:

Dowód 01

Szyć / S”yC’, Szycie / S”yCie,.. i  Szyto / S”yTo, Szyta / S”yTa, Szyte / S”yTe, Szyty / S”yTy, itp.

Dlaczego jedne postacie tego samego słowa rzekomo jakoś spalatalizowały się lechicko, czyli udźwięczniły się w średniowieczu, a inne nie, hm?

Podobnie „magicznie” nie jest to podstawowe przecież zagadnienie, jakoś zupełnie dostrzegane przez ofitzjalne jęsykosnaftzfo… Ciekawe dlaczego, co nie? 😉

Na sam koniec tego wpisu, tradycyjnie kilka przykładów wtórnych tzw. greckich ubezdźwięcznień (nieoczekiwanych akurat), czyli tzw. rough breathing rządzi,.. hehehe

W temacie tem, dla allo-allo i innych niewiernych także jedna definicja, czegoś o czym nie za wiele osób chce wiedzieć, a jeszcze mniej to badać i wyciągać z tego logiczne wnioski…

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/Aneks:J%C4%99zyk_polski_-_wymowa_-_zasady#Utrata_d%C5%BAwi%C4%99czno%C5%9Bci

Utrata dźwięczności

Information icon.svg Zobacz listy haseł w kategoriach: utrata dźwięczności w wygłosie, utrata dźwięczności w wyniku bezdźwięczności innej spółgłoski, postępowa utrata dźwięczności.

Utrata dźwięczności jest procesem odwrotnym do udźwięcznienia, także wynikającym z zasady jednorodności grup spółgłoskowych. W wyniku tego spółgłoska dźwięczna staje się bezdźwięczna. Utrata dźwięczności zachodzi najczęściej w pozycji wygłosu, czyli na końcu słowa (np. w wyrazie róg, czytanym [ruk]). Zdarza się też, że zachodzi pod wpływem innej spółgłoski w danej zbitce (np. w słowie trwać, gdzie [v] przechodzi w [f] pod wpływem głoski [t], znajdującej się w tej samej zbitce). Wyjątkiem jest słowo kontrwywiad, gdzie zrostki kontr- i wywiad funkcjonują jak oddzielne słowa i ani t nie ubezdźwięcznia w, ani w nie udźwięcznia t. Generalnie jednak tak nie jest, np. w przedrostkach w-, bez-, roz-, przed-, pod-dźwięczność ostatniej głoski zależy od dźwięczności pierwszej głoski po przedrostku. Przedrostki z- oraz wz- zmieniają pod wpływem wymowy pisownię na s-, ś-, ws- w przypadku, gdyby miały utracić swą dźwięczność. (…)

I znów, ten wpis powinien mieć tytuł, coś jak to:

158 Shield / SHieLD, jako Target / TaRG+eT – Giermański Drag / DRaG i jego pierwotne Pra-Słowiańskie źródłosłowy i znaczenia, czyli tragiczne targnięcie się na najświętsze świętości ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 23

Czytaj dalej →

154 Susza, Susz, Suchy, Schnąć, itp, jako przykłady jednoczesnego występowania w j. Pra-Słowiańskim rdzeni i słów w postaciach dźwięcznych i ubezdźwięcznionych


susza (1.1)

…..

Na Szczodre Gody ode Mię podarek, czyli przykłady bardzo starych słów, które zarówno i te ofitzjalnie odtfoszone, jak i te zwyczajnie nadal używane w j. polskim, magicznie dziwnie jakoś tak CIĄGLE POSIADAJĄ OBIE POSTACIE RDZENI, zarówno te dźwięczne, jak i te ubezdźwięcznione. Jak to wg ofitzjalnej nauki w ogóle jest możliwe? Ano możliwe jest…

Cokolwiek sobie dalej pomyślicie, pamiętajcie, że zgodnie z tzw. rough breathing i przykładami podanymi poniżej i wcześniej, postacie dźwięczne rdzeni i słów tzw. satem, SĄ STARSZE OD POSTACI WTÓRNIE UBEZDŹWIĘCZNIONYCH tzw. kentum.

Pije tu np. do tłumaczeń tzw. oboczności, że jak niby w j. polskim występowały i nadal występują i rdzeń SS i słowa na nim oparte, jak np. Susz / So’S”, Susza / So’S”a, Suszyć / So’S”+yC’, itp, no to jak występują także i rdzeń S(c)H i słowa na nim oparte, jak np. Suchy / So'(c)Hy, Schnąć / S(c)HN+a”C’, itp,.. no to że te pierwsze słowa tzw. spalatelizowały się, itp… Trudne długie zdanie, ale jego logiczne wytłumaczenie jest już krótsze…

A gówno prawda!!! Choćby i dla tego, że OFITZJALNIE ODTFOSZONO SOBIE OBIE POSTACIE, patrz: Proto-Indo-European *seyk-, *h₂sews- (also reconstructed as) *sh₂ews-,*h₂sows-éye-ti,.. czyli że ODTFOSZONA POSTAĆ TEGO TZW. PIE MOGŁA BYĆ DŹWIĘCZNA, jak *seyk-, czy *sh₂ews- 🙂

Rozumieta już allo-allo, hm? Dodatkowo zwracam uwagę, że:

  • w j. awestyjskim, czyli wschodnio-irańskim i w jego przodkach, występują zupełnie typowe ubezdźwięcznienia, patrz poniżej,
  • w języku tzw. grece homeryckiej występuje także zupełnie typowe ubezdźwięcznienie, w działaniu którego doszło nawet do CAŁKOWITEGO ZANIKU, zarówno dźwięku ubezdźwięcznionego zapisywanego znakiem H, jak i wcześniejszego dźwięku zapisywanego znakiem S, zgodnie z tzw. rough breathing, patrz poniżej:

Proto-Slavic: *sъxnǫti, *sȗxъ, *sušiti, *suša < *sux-ja,

Proto-Indo-Aryan: *Hsúṣkas, *Hsúškas,*Hsawṣáyati,*Hsawšáyati,

Indo-Iranian: *Hsúškas, *Hsawšáyati, *Hsúšyati,

Indo-Aryan: *Hsawṣáyati, *Hsúšyati,

Avestan: huška,

Sanskrit: शोषयति śoṣáyati, शुष्यति śúṣyati, शुष्क śúṣka,

Homeric Ancient Greek: αὖος aûos

Jakieś wytłumaczenia tych magicznie zwyczajnych powtarzalnych stanów, wy moje wiecznie suszące zęby allo-allo misiaczki, hm? Ktoś coś może napomknie o tzw. rzekomych zapożyczeniach od-irańskich, hm? A i miękkie k’/K’ i te wszystkie ofitzjalne odtfoszenia i wymysły allo-allo, (w tym i Sławomira Ambroziaka), zwyczajnie pomijam, bo So’S”a =/= K’o’K’a…

Czytaj dalej →