…..
Oto mój podarek na Szczodre Gody / Koliadę / Kolędę, dla Wszystkich Słowianek i Słowian. Mam nadzieje, że choć odrobinę rozjaśni on ofitzjalne pustynno-prusko-nazistowskie ciemności, jakie od tak tak dawna zapadły nad Naszą Ukochaną Prastarą Słowiańszczyzną…
W tym wpisie opiszę dalsze niezmiękczone / niespalatalizowane / bezdźwięczne końcówki Proto-Slavic, zawierające niskoenergetyczny dźwięk główny zapisywany jako T.
Ze względu na dużą ilość danych do porównania, jak i na dwa główne zagadnienia, jakie tu występują, muszę podzielić ten wpis na dwie części.
W części pierwszej zajmę się tylko takimi końcówkami Proto-Slavic, które przed dźwiękiem głównym, zawierają w sobie dodatkowe samogłoski, zapisywane jako *a/a, *ǫ/a”, *o/o, *ó/u/o’, *ъ/o”. Te samogłoski odpowiadają za rzekome powstanie zmian dźwięków, opisywanych w niedziałającym tzw. prawie Wintera,.. ale ofitzjalnie nie powodowały tzw. palatalizacji…
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C7%AA
Ǫ – litera alfabetu łacińskiego, występująca między innymi w języku nawaho, w języku Apaczów, a także w łacińskiej transkrypcji języka staro-cerkiewno-słowiańskiego i w slawistycznej pisowni fonetycznej na oznaczenie o nosowego (polskie ą). Pierwotnie używana w zapisie języka staronorweskiego na oznaczenie samogłoski pośredniej między a oraz o. Sporadycznie znak używany również w języku polskim w funkcji litery ą[1].
https://pl.wikipedia.org/wiki/%D0%AA
Ъ, Ъъ (jer, jor, twardy znak) – podstawowa litera cyrylicy, używana dzisiaj:
- w rosyjskim – do oznaczenia, że spółgłoskę i samogłoskę jotowaną wymawia się oddzielnie (w językach białoruskim i ukraińskim zastępowana przez apostrof [‚]);
- w języku bułgarskim – dla oddania dźwięku [ə];
Pierwotnie (w języku staro-cerkiewno-słowiańskim) oznaczał jer twardy, czyli głoskę wymawianą jak ŭ (bardzo krótkie u), często występujące na końcu wyrazów starosłowiańskich (jako kontynuacja końcówki praindoeuropejskiej; por. łacińskie –us, sanskryckie –as czy starogreckie –os). (…)
https://en.wikipedia.org/wiki/Winter%27s_law
(…)
Secondarily, Winter’s law is also supposed to show the difference between the reflexes of PIE *h₂e > */a/ and PIE */o/ which otherwise merged to */a/ in Balto-Slavic. When those vowels lengthen in accordance with Winter’s law, old */a/ (< PIE *h₂e) has lengthened into Balto-Slavic */ā/ (which later gave Lithuanian /o/, Latvian /ā/, OCS /a/), and old */o/ has lengthened into Balto-Slavic */ō/ (which later gave Lithuanian and Latvian uo, but OCS /a/). In later development, which represented Common Slavic innovation, the reflexes of Balto-Slavic */ā/ and */ō/ were merged, and they both result in OCS /a/. This also shows that Winter’s law operated prior to the common Balto-Slavic change */o/ > */a/.
The original formulation of Winter’s law stated that the vowels regularly lengthened in front of PIE voiced stops in all environments. As much as there were numerous examples that supported this formulation, there were also many counterexamples, such as OCS stogъ „stack” < PIE *stógos, OCS voda „water” < PIE *wodṓr (collective noun formed from PIE *wódr̥). An adjustment of Winter’s law, with the conclusion that it operates only on closed syllables, was proposed by Matasović in 1994. Matasović’s revision of Winter’s law has been used in the Lexikon der indogermanischen Verben. Other variations of the blocking mechanism for Winter’s law have been proposed by Kortlandt, Shintani, Rasmussen, Dybo and Holst.
Criticism
Not all specialists in Balto-Slavic historical linguistics accept Winter’s law. A study of counterexamples led Patri (2006) to conclude that there is no law at all. According to him, exceptions to the law create a too heterogeneous and voluminous set of data to allow any phonological generalization.
(…)
Okazuje się, że ofitzjalnie brak jest końcówek Proto-Slavic, które zawierają w sobie zmiękczony / spalatalizowany / bezdźwięczny dźwięk zapisywany jako *ť/T’,.. aczkolwiek nie do końca, patrz np. *-ъťǫ, *-ъťu, *-ъťe, ofitzjalnie odtfoszone w odmianie końcówki Proto-Slavic *-ъtь!!!
Pytania za 100 punktów:
Co spowodowało rzekomą palatalizację końcówek Proto-Slavic *-ъťǫ, *-ъťu, *-ъťe?
Gdzie podziały się rzekomo wcześniejsze końcówki tzw. Proto-Balto-Slavic?
Tymczasem zamieszczam poniżej kolejne dowody na niedziałanie i tak niedziałającego tzw. prawa Wintera, gdzie rzekomo dźwięk tzw. Proto-Balto-Slavic, zapisywany jako a, miał niby przekształcić się w dźwięk Proto-Slavic, zapisywany jako o,.. czego jednak był i nie zrobił…
W części drugiej zajmę się tylko takimi końcówkami Proto-Slavic, które przed dźwiękiem głównym, zawierają w sobie dodatkowe samogłoski, zapisywane jako *e/e, *ě/e’, *ę/e”, *i/i, *Ь/i’. Te samogłoski odpowiadają za rzekome powstanie tzw. pierwszej palatalizacji słowiańskiej,.. a także częściowo i kolejnej,.. a i być może jeszcze jednej…
Postaciami końcówek Proto-Slavic, zawierających przed i po nich inne spółgłoski, zajmę się w następnych wpisach. Czytaj dalej
SKRBH 