293 Końcówka Proto-Slavic *-liko, lico, *līcè, oblicze, obliczać, obliczyć, policzyć, policzek, žandas, liczyć, liczba, liczebnik, liczydło, liczny, Liczyrzepa i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 02

Reconstruction:Proto-Slavic/lice

…..

A oto obiecana druga część wpisu poprzedniego. Zestawiłem w niej postacie dźwięczne słów i rdzeni jednocześnie istniejące w j. polskim z opisanymi już poprzednio postaciami bezdźwięcznymi.

UWAGA!!! – Postacie dźwięczne i bezdźwięczne występujące jednocześnie razem w j. polskim tzw. satem!!!

Jak to jest ofitzjalnie w ogóle możliwe?!! Ano tak to!!! Tyle że tak, czy srak, ta ofitzjalnie zamilczana pierwotna oboczność, podważa  ofitzjalne prafty wiary religii jęsykofych odtfaszaczy.

• Skąd w ogóle ta rzekoma palatalizacja wzięła się w poniższych przypadkach?
• Niby, że dźwięki zapisywane jako ъ/o’ i o/o ją były i jakoś zrobiły?!!
• A jak i dlaczego wzięła się była ona ta palatalizacja tylko w poniższych przypadkach, a w tych opisanych poprzednio już nie, hm?!!

Oto czego ofitzjalne mondrale i naukaftze ani nie znajo, ani nie rozumio, no chyba, że jedynie udajo, że tego nie robio. Tym razem zwracam uwagę już na wszystkie cztery główne problemy występujące poniżej:

1

• logicznie bardzo wątpliwe jest wywiedzenie pochodzenia polskiego słowa Lik / LiK „quantity, amount, number„, jak i serbsko-chorwackiego lȋk „form, shape, figure, appearance, image, effigy, character, persona (in a work of art)”, od Proto-Slavic *likъ „face„, które ma rzekomo być od-fielko-germańskim zapożyczeniem z Proto-Germanic *laikaz „dance, game, sport, hymn„, które ma ofitzjalnie rzekomo pochodzić od Proto-Indo-European *leyg– “to bounce, shake, tremble”, “to jump around”, “image, likeness; similar, like” … lub *leyǵ– “to bind”, itd.,
• podczas gdy polskie i połabskie Lico / LiCo i Licko / LiC+Ko „cheek (soft skin on each side of the face, below the eyes)”, itp., mają rzekomo pochodzić od Proto-Slavic *lice „cheek, face„, które ma rzekomo pochodzić od wcześniejszego *liko, (ale powiązanego z Proto-Slavic *likъ „face„),.. a to od Proto-Balto-Slavic *léika, a to od Proto-Indo-European *léykom.

2

• jednoczesne występowanie polskich słów w postaci bezdźwięcznej, jak Lik / LiK „quantity, amount, number„, itp.,
• jak i postaci dźwięcznej, jak polskie i połabskie Lico / LiCo i Licko / LiC+Ko „cheek (soft skin on each side of the face, below the eyes), (poetic) face„, Licz / LiC”, Liczyć / LiC”y+C’ „to count (to enumerate or determine number), to compute, to matter„, Liczba / LiC”+Ba „number (abstract entity), (grammar) number„, Liczebnik / LiC”e+B+NiK „numeral (part of speech)”, Liczydło / LiC”y+DL”o „abacus (device for performing arithmetical calculations)”, Liczny / LiC”+Ny „numerous„, itp.,
• Obliczyć / oB+LiC”y+C’, Oblicze / oB+LiC”e „face, character„,
• Policzyć / Po+LiC”y+C’ „to count (recite numbers in sequence), to enumerate (determine the amount of something), to get even, to even the score„, Policzek / Po+LiC”+eK „cheek (part of face), slap in the face”, itp.,
• a wszystkie one ofitzjalnie są powiązane lub pochodzące od Proto-Slavic *likъ, patrz: „Related terms *likъ„!!!

3

• jednoczesne wystąpienie jakichś palatalizacji słowiańskich i ich brak,
• a właściwie ich rzekome wystąpienie, niezgodnie z ofitzjalną wykładnią i magicznie spowodowane przez dźwięki nie powodujące  palatalizacji, czyli zmiękczenia, zapisywane jako ъ/o’ i o/o, patrz polskie lico, licko, lik, Proto-Slavic *likъ, *liko i jednoczesne *lice, wszystkie pochodzące rzekomo od Proto-Balto-Slavic *léika, a wcześniej od Proto-Indo-European *léykom,.. czy może raczej od *leyg– “image, likeness; similar, like” lub *leyǵ– “to bind”, itd.

4

• odpowiednikami bałtyckimi słowiańskiego słowa Policzek / Po+LiC”+eK są Lithuanian žandas („cheek”), Latvian zods (“chin”), Old Prussian żauna (“jaw”),
• wszystkie one pochodzą z innego rdzenia i znaczenia, patrz: „Ultimately from Proto-Indo-European *ǵénu-,  *ǵénus. Compare the roots *ǵ(o)nH₂dhos, *ǵnH₂dh–, Ancient Greek  γνάθος (gnáthos).”,
• w j. polskim istnieją oboczne odpowiedniki dla powyższych słów, jak np. Gnieść / G+NieS’+C’, Zanieść / Za+NieS’+C’, Gnat / G+NaT, Gnat / G+Na+C’, Gnić / G+Ni+C’, Znać / Z+Na+C’, czy Proto-Slavic *gnatъ,.. czy też Żuć / Z”o’+C’, Żyć / Z”y+C’, Kuć / Ko’+C’, itd.

Jak to wszystko objąć umysłem i wytłumaczyć logicznie,.. ale i jednocześnie ofitzjalnie, no to ponownie ni wim…

Ponownie zwracam uwagę na nijakość logiczną wzajemnie wykluczających się ofitzjalnych wyjaśnień, patrz ofitzjalne utraty pamięci i fygibaski umysłowe z wpisu poprzedniego. W kolejnym wpisie lub wpisach omówię je dokładniej.

Przypominam, że tak po prawdzie, to piję cały czas do ofitzjalnych prób wytłumaczenia powstania rzekomych tzw. palatalizacji słowiańskich, jak i tego wszystkiego, co ma niby z nich wynikać.

Przypominam, że ofitzjalnie 2 (lub 3) palatalizacje słowiańskie miały powstać w następstwie sąsiedztwa niektórych spółgłosek z następującymi po nich samogłoskami zmiękczającymi. Jakoś w śród tych ostatnich nie widać dźwięków zapisywane jako ъ/o’ i o/o, patrz poniżej…

292 Końcówka Proto-Slavic *-liko, *toliko, tyle, ile, ilość, ili, tylko, *koliko, *kolikъ, kilka, kilkoro, bezlik, bez liku, lik, *likъ, *laikaz, *laikaną, *līkāną, *-līkaz, *līką, *leyg-, *leyǵ-, ligo, religo, religio, religia i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa 01

bez liku

…..

A oto ciąg dalszy wpisu poprzedniego i opisywania końcówek Proto-Slavic. Także i tym razem omawiam w nim tylko jedną końcówkę Proto-Slavic – *-liko. Zawiera ona spółgłoskę *l/L przed jej dźwiękiem głównym, niespalatalizowanym, niskoenergetycznym, tzw. centum / kentum, zapisywanym jako *k/K. O innych złożonych końcówkach Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk główny, napiszę we wpisach kolejnych.

Podzieliłem ten tekst na dwie podstawowe… i jedną lub dwie części uzupełniające. Musiałem tak zrobić nie tylko ze względu na coraz to nowsze i coraz bardziej Mię wkurzające „unowocześnienia” wordpressa… Głównym powodem był bezlik danych do porównania, wliczając w to także i te liczne ofitzjalnie przemilczane…

W części pierwszej zestawiłem dane dotyczące końcówki Proto-Slavic *-liko, a także powiązane z nią (nie tylko polskie) słowa (i ich znaczenia), ale tylko te, które występują w postaciach bezdźwięcznych, czyli tzw. centum / kentum.

Stety, czy raczej dla ofitzjalnych niestety, okazuje się że jednocześnie z tymi pierwszymi, istnieją inne (nie tylko polskie) słowa, o powiązanych znaczeniach,.. tyle, że w postaci dźwięcznej, czyli tzw satem!

Nie jest to oczywiście zgodne z ofitzjalną wykładnią, wg której w językach słowiańskich tzw. satem, istnieć przecież powinny TYLKO postacie wtórnie spalatalizowane, czyli udźwięcznione!

Żeby było i jeszcze zabawniej i ciekawiej, to:

• pośród języków słowiańskich, słowa o powiązanych znaczeniach i zbudowane na rdzeniu LK, jak Proto-Slavic *-liko, występują jednocześnie w obu postaciach przeważnie w j. polskim,
• podczas gdy w językach bałtyckich, rzekomo ofitzjalnie starszych niż j. słowiańskie, i jednych i drugich postaci brak!

Zestawiam i porównuję ww. dane dokładniej w części drugiej. Wnioski wypływające z tego są oczywiście oczywiste,.. więc i równie oczywiście ofitzjalnie niewłaściwe…

W tym tekście skupiam się na „logice” znaczeń słów, a w przypadku słów polskich, ich rzekomego zapożyczenia z postaci fielko-germańskich. Ponownie zwracam uwagę na nijakość logiczną wzajemnie wykluczających się ofitzjalnych wyjaśnień. Szerzej jednak cały czas piję do powstania rzekomych tzw. palatalizacji słowiańskich, jak i tego wszystkiego, co ma niby z nich wynikać…

Pomijając na razie nieprzeliczone mrowie ofitzjalnych przemilczeń, tak sobie myślę:

Czy poniższe fielko-germańskie etymologiczeskie fyfoty potraktować należy jako:

• taki tradycyjny fielko-germański obozowy kabaret dla głucho-niemych,
• czy może raczej jako rodzaj kolejnej pustynnej religii jakoś objawionej, dla umysłowo sprawnych inaczej?

Oto pierwszy z czterech głównych problemów:

• logicznie bardzo wątpliwe jest wywiedzenie pochodzenia polskiego słowa Lik / LiK „quantity, amount, number„, jak i serbsko-chorwackiego lȋk „form, shape, figure, appearance, image, effigy, character, persona (in a work of art)”, od Proto-Slavic *likъ „face„, które ma rzekomo być od-fielko-germańskim zapożyczeniem z Proto-Germanic *laikaz „dance, game, sport, hymn„, które ma ofitzjalnie rzekomo pochodzić od Proto-Indo-European *leyg–“to bounce, shake, tremble”, “to jump around”, “image, likeness; similar, like” … lub *leyǵ– (“to bind”), itd.,
• podczas gdy polskie i połabskie Lico / LiCo i Licko / LiC+Ko „cheek (soft skin on each side of the face, below the eyes)”, itp., mają rzekomo pochodzić od Proto-Slavic *lice „cheek, face„, które ma rzekomo pochodzić od wcześniejszego *liko, (ale powiązanego z Proto-Slavic *likъ „face„),.. a to od Proto-Balto-Slavic *léika, a to od Proto-Indo-European *léykom.

Jak to było w ogóle możliwe, żeby z rzekomo pierwotnego znaczenia

• “to bounce, shake, tremble”/ „podskakiwać, potrząsać, drżeć”, “to jump around” / „skakać”, „image, likeness; similar, like” / „obraz, podobieństwo; podobne, jak”,

powstały wtórne znaczenia jak

• „dance, game, sport, hymn” / „taniec, gra, sport, hymn”,

by jakoś kiedyś potem przekształcić się w znaczenia jak

• „form, shape, figure, appearance, image, effigy, character, persona (in a work of art)” / „forma, kształt, figura, wygląd, wizerunek, charakter, osoba (w dziele sztuki)”,
• „face„/ „twarz”,
• „quantity, amount, number” / „ilość, kwota, liczba”..?

No a co z magicznie istniejącymi jednocześnie bezdźwięcznym Proto-Indo-European *leyg– “to bounce, shake, tremble”, “to jump around”… lub “image, likeness; similar, like” … i równie bezdźwięcznym, ale jednak zmiękczonym *leyǵ– (“to bind”), itd???

No a co z dźwięcznymi Lico / LiCo i Licko / LiC+Ko, Policzkek / Po+LiC”+eK, itp., którymi zajmę się w części kolejnej?

No a co z tak licznymi, powiązanymi bezdźwięcznymi słowami, (ale „nieznanymi” ofitzjalnej nauce), które muszę opisać dodatkowo?

291 Pra-Słowiańska końcówka *-jakъ (i te brakujące), jak, jaki, jakiś, *jakъ, *jь, *ís, *yós, jis, jako, ако, *jako, kak, kaki, *kako, *kȃkъ, jakby, jakkolwiek, jakikolwiek, jakość, bylejakość, nijak, nijaki, *kʷ-, nijako, nijakość, niejaki, niejako, kaip, koks, joks, toks i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

…..

Aktualizacja 31/03/2021 – Dodałem wzajemnie sprzeczne i logicznie wykluczające się definicje tzw. jotacji, gdzie dźwięk zapisywany jako *j/J ma niby dodatkowo pojawić się (definicja w j. polskim) lub zniknąć (definicja w j. angielskim)!!!

Oto ciąg dalszy wpisu poprzedniego i opisywania końcówek Proto-Slavic. Tym razem jednak omówię tylko jedną końcówkę – *-jakъ. Zawiera ona spółgłoskę j/J przed jej dźwiękiem głównym, niespalatalizowanym, niskoenergetycznym, tzw. centum / kentum, zapisywanym jako *k/K.

Przyjrzę się też dokładniej zaimkom zbudowanym podobnie jak ta końcówka, a także i słowom na nich opartych. O reszcie bardziej złożonych końcówek Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk główny j.w., napiszę we wpisach kolejnych.

Zwracam uwagę na nijakość logiczną ofitzjalnych wyjaśnień, które się wzajemnie wykluczają. Piję tu cały czas do powstania rzekomych tzw. palatalizacji słowiańskich, jak i tego wszystkiego, co ma niby z nich wynikać, jak np. tzw. jotacja…

A oto niewłaściwe pytania i skrótowe zastawienie najważniejszych danych powiązanych z nimi:

1. Czy zasady odmiany takich samych końcówek polskich słów, a także zaimków, spójników i przysłówków są takie same, czy jednak inne?

2. Dlaczego istnieją ofitzjalnie postacie jak *-jaci, jaki, jacy, *-jaky?

3. Dlaczego w językach polskim i w Proto-Slavic, rzekoma tzw. jotacja raz ofitzjalnie zaszła,.. a raz nie, patrz:

• *-jakъ m (causing iotation of the preceding consonant) Alternative form of *-akъ,
• *jakъ, (from *ja (“this”) +‎ *-kъ. Compare *kakъ, *takъ etc.),
• *ja = *jь (From Proto-Indo-European *ís and Proto-Indo-European *yós),
• jak, jaki, jako i Old Polish: kak, kako, czy Polish: kaki,!!!

4. Dlaczego tzw. jotacja ofitzjalne występuje już wcześniej w:

• Proto-Indo-European, patrz: *yós or *Hyós (Thematisation of *ís.), *ís or *h₁e,
• Prota-Balto-Slavic, patrz *ís?!!

Wyraźnie widać, że postacie z dodatkowym dźwiękiem zapisywanym jako *s/S są wtórne, także i te Proto-Balto-Slavic, itp., patrz tzw. laryngały! Dowodem na wtórność końcówki +*s/S są postacie indo-irańskie, które tej końcówki nie zawierają, patrz:

• Indo-Iranian: *ayám
  • Indo-Aryan: *ayám
    • Sanskrit: अयम् (ayám)
  • Iranian: *ayám
    • Avestan: (aiiə̄m)
    • Kurdish:
      • Northern Kurdish: ê, yê

5. Dlaczego jednocześnie istnieją trzy różne i wzajemnie wykluczające się ofitzjalne odtfoszenia postaci i odmiany tego Proto-Indo-European *ís?!! Czy wszystkie są jednocześnie poprawne i prawdziwe?!!

6. Dlaczego bałtyckie słowa jak kaip, toks, joks, koks mają inną budowę i znaczenia, w porównaniu do polskich / słowiańskich odpowiedników?

Przy okazji, tzw. prawo Wintera nie działa także i w tych przypadkach! Brakuje też odtfoszeń z Proto-Balto-Slavic. Wygląda to na taki tradycyjnie już nijaki ofitzjalny standard…

Poniżej dodane dodatkowo, wzajemnie sprzeczne i logicznie wykluczające się definicje tzw. jotacji:

290 Końcówki Proto-Slavic *-ako, *-akъ, *-ikъ, *-ьkъ, *-okъ, *-ъka, *-ъkъ, *-ỳka (i te brakujące), trpaslík, *dalèkъ, *lavà, ława, ławka, lova, *lawwō, *lewH-, *lyžьka, *lъžica, *sòjьka i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

A head louse under illumination and magnified.

…..

Oto ciąg dalszy wpisu poprzedniego i opisywania końcówek Proto-Slavic, zawierających dźwięk niespalatalizowany, niskoenergetyczny, tzw. centum / kentum, zapisywany jako *k/K.

W tym wpisie omówię te końcówki j.w., które zawierają samogłoskę przed dźwiękiem głównym. O reszcie bardziej złożonych końcówek Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk., napiszę we wpisach kolejnych.

Poniżej udowadniam, że ofitzjalne jęsykosnaftzfo:

• jednocześnie zna i nie zna wielu końcówek Proto-Slavic,
• potrafi ze znaku miękkiego ь zrobić znak twardy ъ i odwrotnie z twardego miękki,
• a także z Ławy / L”aWy zrobić fielko-germańską Louse,.. czyli wszę,
• a przy tej okazji ani słowem nie wspomnieć o przykładzie ponownie potwierdzającym niedziałanie tzw. prawa Wintera, gdzie ofitzjalnie nie doszło do zamiany samogłosek o > a > o w Proto-Slavic…

Okazuje się, że litewskie słowo lóva (“bed”) jest zniekształcone względem ofitzjalnie odtfoszonego Proto-Balto-Slavic *lā́ˀwāˀ (“place to sleep”), podczas gdy Proto-Slavic *lava pozostało dziwnie magicznie niezmienione. Powinno być przecież niby zupełnie odwrotnie, ale skoro nikt ofitzjalnie o tym nie wspomina, więc nie ma problemu, nieprawdaż?

No właśnie. I to dlatego z ławy można ofitzjalnie wystrugać sobie etymologię dla wszy… A co, kto im zabroni?

Tyle tylko,.. że jednocześnie w j. polskim istnieją słowa jak np. Łów / L”o’W, Łowić / L”oWi+C‚, Łowca / L”oW+Ca, itp!

289 Końcówki Proto-Slavic *-ka, *-kъ, *sь, *-cě, *-ci, *-ki (i te brakujące), *bajьka, *syrovatъka, *žuka, *žuti, *dьnьsь, *rěkà, *śis, *-ḱe, *-kos, *-ḱos, *-kasa, *-ćasa, *-kas, *-akah i inne problemy ofitzjalnego jęsykosnaftzfa

…..

Oto porównywania końcówek Proto-Slavic ciąg dalszy. Tym razem opisuję końcówki, których dźwięk główny jest jak poprzednio niespalatalizowany, niskoenergetyczny, tzw. centum / kentum, ale jest zapisywany jako k/K.

W tym wpisie skupiam się tylko na tych końcówkach, które po dźwiękiem głównym posiadają spółgłoski ofitzjalnie zmiękczające jak e, ě, i, ь, y lub niezmiękczające jak a, o, u, ъ. Porównuję ofitzjalnie dostępne definicje i dane… i przedstawiam, co z tego równie ofitzjalnie wynika.

O reszcie bardziej złożonych końcówek Proto-Slavic, zawierających ten sam dźwięk zapisywany jako *k/K, napiszę we wpisach kolejnych.

O Pra-Słowiańskich / Proto-Slavic końcówkach jak *-čь, *-ačь, *-ьcь, *-ьca, *-це, *-ьce, *-kъ, *-ъka, *akъ, *-ikъ, *-ьkъ, *-ъkъ i tzw. PIE *-keh₂, *-ḱos, pisałem już we wpisach 283 i 224. Jak wspominałem już poprzednio, kiedy pisałem o tym, nie wiedziałem o wielu danych. Z tego powodu muszę o części z nich napisać ponownie, poprawiając to i owo tu i tam…

Te tzw. palatalizacje słowiańskie ofitzjalnie w uproszczeniu wyglądają tak: *K > *T > C.

Twierdzę, że jak to udowodniałem poprzednio z końcówkami Proto-Slavic, których dźwięki główne są zapisywane jako *t/T i *c/C, także i w przypadku końcówek Proto-Slavic, których dźwięk główny jest zapisywany jako *k/K, powyższy wzór nie sprawdza się, co najmniej częściowo…

Oto dowody, najpierw ich skrótowe zestawienie, a następnie ich pełne wersje… Będzie tam trochę i o oboczności i rdzeni i końcówek, i o tzw. miękkim k, zapisywanym jako *-ḱ/K’, i o wtórnych ubezdźwięcznieniach, jak np. tzw. rough breathing, itp.