246 Sraka, Sraczka, Sraćka, Sračka, Hnačka, Sráč, Sracz, Srak, Sraki, Sraczkowaty, Sranie, Srać, Srát, *sьràti, *sḱer-, *ḱer- i inne dowody na pierwotną oboczność Pra-Słowiańskich rdzeni i słów i wtórność postaci bałtyckich

piesek leszek sraka ptaka
…..

Co było pierwsze Srokata / SRoKa+Ta Sroka / SRoKa, czy Sraczkowata / SRaC”+Ko+Wa+Ta Sraka / SRaKa,.. a może coś zupełnie innego?

Oto ciąg dalszy wpisów 245 i 244, w których udowodniłem istnienie:

• przeciw-słowiańskich uprzedzeń i manipulacji ofitzjalnego jęsykosnaftzfa,
• niespójności i nielogiczności twierdzeń, związanych min. z rzekomym dźwiękiem tzw. PIE, odtfoszonym jako tzw. miękkie *ḱ/K’.

Tym razem na podstawie już upowszechnionych i powiązanych z nimi nowych danych, wykażę:

• całkowitą bezpodstawność twierdzeń o rzekomym pierwszeństwie / pierwotności postaci z tzw. języków bałtyckich, w tym rzekomego tzw. Proto-Balto-Slavic, nad rzekomo wtórnymi postaciami z tzw. Proto-Slavic, czy z niektórych języków słowiańskich,
• ale szczególnie tych, które istniały i nadal istnieją w języku zachodnio-słowiańskim / lechickim / polskim.

Krótka piłka, a właściwie pytanie za 100 punktów:

Jak w ogóle mogą istnieć postacie słowiańskie, jak Sraka / SRaKa, Sra / SRa, itp, rzekomo wtórne wobec postaci bałtyckich, skoro te ostatnie nie istnieją, a rzekomo jeszcze wcześniejsze postacie tzw. Proto-Balto-Slavic nie zostały nawet ofitzjalnie odtfoszone?

Na podstawie ofitzjalnie dostępnych danych, twierdzę, że:

• Pra-Słowiańska Sroka / SRoKa jest tak samo pierwotna, jak Pra-Słowiańska Sraka / SRaKa,
• oba te słowa, są zbudowane na Pra-Słowiańskim rdzeniu SRK / SR+K, a różnią się tylko jednym dźwiękiem, zapisywanym znakiem a lub o,
• jest to dowodem na niedziałanie tzw. prawa Wintera, gdzie ofitzjalnie odtfoszone dźwięki tzw. PIE, zapisywane znakami e/o, w rzekomym tzw. Proto-Balto-Slavic ofitzjalnie miały niby zmienić się w dźwięk zapisywany znakiem a, a następnie pozostać bez zmian w tzw. j. bałtyckich, podczas gdy w tzw. Proto-Slavic miałyby z powrotem przekształcić się w dźwięk zapisywany znakiem o, co może być zapisane jako e/o>a>o,
• nie można wiarygodnie udowodnić, że postacie słów z j. bałtyckich są starsze / pierwotniejsze od postaci z tzw. Proto-Slavic, czy współczesnych j. słowiańskich, w szczególności względem postaci z j. zachodnio-słowiańskich / lechickich / polskich, patrz przegłos.

Ten wpis jest moją odpowiedzią na twierdzenia Roberta i wszystkich innych, jak np. Sławomir Ambroziak, głoszących podobne (przeciwne temu, co udowadniam), allo-allo teorie. Chcę podkreślić, że bardzo cenię sobie opinie Roberta, z większością których zgadzam się od bardzo dawna, czyli przynajmniej od końca 2014r. W tym jednak przypadku mam i zdanie odmienne i wspierające to dowody i nie zawaham się ich użyć… 🙂

Przykro mi Robercie, ale tak to logicznie i językowo wygląda, czy tego chcesz, czy nie, patrz poniżej. I nie ma tu znaczenia, czy jakiś tam sanskrycki, czy inny ofitzjalny „guru”, coś tam sobie powiedział, czy napisał.

Jeśli Ty (lub ktoś inny) nadal uważasz inaczej, proszę wytknij mi błędy i podważ to co napisałem powyżej i poniżej, a pochylę się nad tym z najwyższą uwagą.

…..

Dowodzenie i metody:

• Nie wiem, czy słowo Sroka / SRoKa pochodzi od słowa Sraka / SRaKa i znaczeń „srająca” lub „plamiąca”,.. czy było odwrotnie i to Sraczkowata / SRaC”+Ko+Wa+Ta Sraka / SRaKa pochodzi od znaczenia „łaciata”, Srokata / SRoKa+Ta Sroka / SRoKa…

• Wiem, że znaczenia i rdzenie tych słów są takie same SR+K, a różnią się jedynie wypełniającą je jedną samogłoską, a lub o… (Powtarzam to celowo, ponieważ jest to kluczowy fakt).

• Wiem też, że Sroka / SRoKa, to nie wtórnie udźwięczniony, czyli spalatalizowany Kruk / KRo’K, który zmienił se też płeć i gramatyczny rodzaj, czyli tzw. dżender… 🙂

Żeby udowodnić moje racje wystarczy, że porównam słowa jak Sroka / SRoKa, Sraka / SRaKa, Srać / SRa+C’, Sra / SRa, itp. Istotna w tym porównaniu będzie pierwotna oboczność spółgłosek Pra-Słowiańskich rdzeni, ale jeszcze istotniejsza będzie oboczność wypełniających te rdzenie samogłosek. Jest to tzw. przegłos, zwany też jako: metafonia, apofonia, umlaut, itp.

1. W poniższych przykładach istnieją obie samogłoski a i o, a ich występowanie tworzy różne znaczenia i pojęcia.

2. Jest to podobne do działaniem tzw. przegłosu.

3. Jednoczesne występowanie obu tych samogłosek logicznie zaprzecza twierdzeniom o rzekomej wtórność postaci z j. słowiańskich, względem rzekomo pierwotniejszych postaci z j. bałtyckich.

4. Szczególnie, że nie istnieją żadne wiarygodne bałtyckie odpowiedniki dla słowiańskiego słowa Sraka / SRaKa, itp.

5. Dodatkowo rzekoma postać pierwotna tzw. Proto-Balto-Slavic nie została ofitzjalnie odtfoszona.

6. Nawet jakby została odtfoszona, to zgodnie z niedziałającym tzw. prawem Wintera,.. musiałaby być identyczna ze współcześnie istniejącą postacią słowiańską, zawierająca w sobie samogłoskę zapisywaną znakiem a… 🙂

…..

Zestawienie danych z wpisów 244, 245 i tego wpisu poniżej:

Sroka / SRoKa

a) Proto-Indo-European *ḱer- (“crow, raven”) / *ḱerh₁– / *ḱreh₁– („to grow, to make grow, to nourish”) > *ḱorh₂wós, *ḱor-h₂k– > Proto-Balto-Slavic *śárˀkāˀ > Lithuanian šárka, Old Prussian sarke > Proto-Slavic *sòrka > *svorka 

b) Proto-Slavic *sòrka > Polish sroka > Slovene sraka > Czech / Slovak straka > Proto-Slavic *svorka > Serbo-Croatian svraka 

Sraka / SRaKa

c) Proto-Indo-European *sḱer- / *(s)ḱer- / *(s)ḱerd– (“dung, manure, filth”) / *sḱṓr / *sóḱr̥  (“excrement, dung”) > *ḱermno-, *ḱerǝm- (“caustic liquid, alkali, urine”) > Proto-Balto-Slavic ??? > Lithuanian sar̃ni, Avestan 𐬌𐬌𐬀‎ (sairiia), Sanskrit शर्धते (śárdhate), अवशर्धयति (avaśardhayati), possibly Ancient Greek σκῶρ (skôr), Proto-Germanic *skarną  (“manure”) (whence Icelandic skarn).

d) Proto-Balto-Slavic ??? > Proto-Slavic *sьrati. > Polish sraka, sraki, sracz, sraczka, sra, Srpskohrvatski sraćka, Czech sračka, Slovak hnačka

Jak widać powyżej:

• Pra-Słowiański rdzeń SR+ pozostaje niezmienny i dla Sroka / SRoKa i dla Sraka / SRaKa, Sra / SRa, itp, itd,
• samogłoski a i o są oboczne, zgodnie z tzw. przegłosem, czyli tzw. apofonią indo-europejską / apophony,
• obie samogłoski a i o występują tylko w j. polskim, gdzie nie dochodzi też do dodatkowych wtórnych zniekształceń (+T lub +V/W),
• typowe wtórne ubezdźwięcznienie, zgodne z tzw. rough breathing i z tzw. ruki rule, czyli S>(S”)>H, występuje tylko w j. słowackim,
• dla słowiańskich Sraka / SRaKa, Sra / SRa, itp, nie istnieją (lub nie są opisane) ani współcześnie istniejące postacie bałtyckie, ani postać tzw. Proto-Balto-Slavic, która zgodnie z niedziałającym tzw. prawem Wintera powinna być odtfoszona coś jakoś tak: *sarka / SaRKa lub *sraka / SRaKa,
• zgodnie z tym „prawem”, postacie słowiańskie powinny były przekształcić się odpowiednio: Sraka / SRaKa > Sroka / SRoKa, Sra / SRa > Sro / SRo,.. ale jakoś tego nie zrobiły,
• w przypadku a i b jednocześnie doszło i nie doszło do rzekomego wtórnego udźwięcznienia, patrz: Sroka / SRoKa, Karma / KaR+Ma, Karmić / KaR+Mi+C’, itp.,
• w przypadku c i d doszło i nie doszło do rzekomego wtórnego udźwięcznienia, patrz: Srać / SRa+C’, Sra / SRa, Sraka / SRa+Ka, Szczać / S”C”+aC’, Szczy / S”C”y, Kara / KaRa, Kora / KoRa, Skura / S+Ko’Ra, Kura / Ko’Ra, Kroić / KRoi+C’, Kroi / KRoi, Krój / KRo’J, Kraj / KRaJ, itp.

…..

Definicje i dane szczegółowe:

https://sjp.pwn.pl/sjp/apofonia;2550510

apofonia «oboczność samogłosek w rdzeniach i afiksach wyrazów, będąca wykładnikiem różnic znaczeniowych i gramatycznych»

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/Przeg%C5%82os

Przegłos, inaczej metafonia, apofonia (umlaut – z niem.) – uwarunkowana fonologicznie wymiana samogłosek w temacie (np. w języku niemieckim i praindoeuropejskim), powstała na skutek historycznych procesów fonetycznych^[1], jak również proces fonetyczny, w wyniku którego pojawia się przegłos, np. przegłos lechicki.

Apofonia dzieli się na jakościową, gdzie następuje alternacja całego dźwięku (np. łac. tego i toga) i ilościową, gdzie zmienia się długość samogłoski: lēgit – lĕgit^[1].

Śladem przegłosu w języku praindoeuropejskim jest apofonia (pra)indoeuropejska. Podobne zjawisko występuje w językach semickich^[1].

Zobacz też

Zobacz hasło przegłos w Wikisłowniku

• alternacja
• umlaut

Przypisy

1. ↑ ^{Skocz do:a b c} Polański 1999 ↓, s. 50.

Bibliografia

• Polański K. (red.), Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, Wrocław: Ossolineum, 1999, ISBN 83-04-04445-5.

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/Przeg%C5%82os_lechicki

Przegłos lechicki (przegłos polski) – proces fonetyczny (przegłos), spowodowany zmniejszeniem znaczenia opozycji  samogłoska przednia – samogłoska tylna po palatalizacji spółgłosek. Według chronologii bezwzględnej, opartej na źródłach filologicznych, miał on miejsce w wieku IX i X, a w pierwszej połowie XII wieku był już zakończony. Chronologia względna, oparta na rekonstrukcji i metodzie historycznoporównaczej, sytuuje go około X wieku. Przegłos miał miejsce w dialektach lechickich, to jest: polsko–pomorsko–połabskich. (…)

…..

https://en.wikipedia.org/wiki/Apophony

In linguistics, apophony (also known as ablaut, (vowel) gradation, (vowel) mutation, alternation, internal modification, stem modification, stem alternation, replacive morphology, stem mutation, internal inflection etc.) is any sound change within a word that indicates grammatical information (often inflectional). (…)

…..

Sraka / SRa+Ka / SRaKa

https://pl.wiktionary.org/wiki/sraka#sl

sraka (język polski) 

wymowa:

IPA: [ˈsraka], AS: [sraka]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. rozwolnienie

(1.2) reg. białost. tyłek

synonimy:

(1.1) sraczka

wyrazy pokrewne:

rzecz. sraczka ż, sracz mrz, sraczyk mrz, sranie n

przym. sraczkowaty, sraki

przysł. srak

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sraczka

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tyłek

---

sraka (język słoweński)

wymowa:

IPA: /ˈsràːka/

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ornit. sroka

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sraka

sraka

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsra.ka/

Noun

sraka f

1. (vulgar) the runs, diarrhea

   Synonym: sraczka

2. (Białystok, vulgar) butt (buttocks)

Declension

declension of sraka

	singular	plural
nominative	sraka	sraki
genitive	sraki	srak
dative	srace	srakom
accusative	srakę	sraki
instrumental	sraką	srakami
locative	srace	srakach
vocative	srako	sraki

Further reading

• sraka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sraka in Polish dictionaries at PWN

---

Slovene

Etymology

From Proto-Slavic *sorka.

Pronunciation

• IPA^(key): /sràːka/

Noun

sráka f

1. magpie

Inflection

Feminine, a-stem
	singular	dual	plural
nominative	sráka	sráki	sráke
accusative	sráko	sráki	sráke
genitive	sráke	srák	srák
dative	sráki	srákama	srákam
locative	sráki	srákah	srákah
instrumental	sráko	srákama	srákami

Further reading

• “sraka”, in Slovarji Inštituta za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, portal Fran

---

UWAGA!

Jak to możliwe, że Pra-Słowiańska Sraka / SRa+Ka i Sroka / SRoKa istniały i nadal jednocześnie istnieją?

Przypominam, że:

• najstarsza „atestowana”, czyli zapisana postać słowa Sroka / SRoKa, to postać z tzw. języka Staro-Cerkiewno-Słowiańskiego SCS / OCS / Old Church Slavonic: сврака (svraka),
• „dziwnym” przypadkiem ta postać już pierwotnie… była wtórnie zniekształcona, patrz:

The original form was *sorka, with non-etymological *-v– in some daughters introduced by analogy from *svьrčati (“to whistle”), possibly in order to avoid confusion with the (reflex of the) verb *sьrati (“to defecate”).

Zarówno słoweńska sráka, jak i inne postacie tego słowa istniejące na południe od Karpat, w tym OCS / SCS, Old Church Slavonic: сврака (svraka), ale także i wszystkie inne posiadające dźwięk zapisywany znakiem a, są logicznie wtórne wobec postaci z j. polskiego, patrz:

Proto-Slavic *sòrka > Polish sroka > Slovene sraka > Czech / Slovak straka > Proto-Slavic *svorka > Serbo-Croatian svraka, itp.

Wobec powyższych faktów, żadnego logicznego uzasadnienia nie ma:

• wykorzystywanie jako podstawy do wywodzenia innych postaci słowiańskich, szczególnie tych zachodnio-słowiańskich / lechickich / polskich, jakichkolwiek wtórnie zniekształconych postaci słów, pochodzących z OCS / SCS,
• ani przestawka samogłoski w ofitzjalnie odtfoszonej postaci Proto-Slavic *sòrka, która nie ma żadnego znaczenia, ponieważ nie zmienia brzmienia rdzenia SRK.

Przypominam, że sam OCS / SCS, został stworzony przez greckojęzycznych i wrogich Słowianom  Romajów / Bizantyńczyków. Ten język to nic innego, jak zbiór słów wziętych z nieokreślone gwar bułgarskich, czyli późno zeslawizowanych plemion tureckich, dodatkowo zapisany przez ludzi, którzy nie wymawiali pewno połowy dźwięków typowo słowiańskich, patrz:

https://pl.wikipedia.org/wiki/J%C4%99zyk_staro-cerkiewno-s%C5%82owia%C5%84ski

Język staro-cerkiewno-słowiański, język s-c-s, język scs, język starobułgarski^[1] (scs. словѣньскъ ѩꙁꙑкъ, slověnĭskŭ językŭ, bułg. старобългарски език) – najstarszy literacki język słowiański, formujący się od połowy IX wieku i oparty głównie na słowiańskich gwarach okolic Sołunia (dzisiejsze Saloniki).

Język s-c-s wpłynął na kształt form literackich współczesnych języków słowiańskich: bułgarskiego, rosyjskiego, serbsko-chorwackiego w różnych redakcjach.

Najbliżej spokrewniony jest ze współczesnym językiem bułgarskim^[2][3] i macedońskim^[4], jakkolwiek standardowe formy tych języków oparte są na innych dialektach i cechują się innymi właściwościami gramatycznymi, wynikającymi z przynależności do bałkańskiej ligi językowej.

Historia

Język s-c-s powstał na podłożu prasłowiańskiego dialektu sołuńskiego, będącego częścią grupy bułgarsko-macedońskiej. Misjonarze Słowian, Cyryl i Metody, uczynili go językiem liturgicznym chrześcijan obrządku słowiańskiego. Język ten powstał przed rozpadem jedności języka prasłowiańskiego, za którego początek uważa się zmiany w zakresie  półsamogłosek jerowych, tzn. ich zanik i wokalizację.

Według Franciszka Sławskiego język ten nawiązuje ściśle do końcowego okresu języka prasłowiańskiego, oddaje język wspólny wszystkim Słowianom, język prasłowiański, podobną opinię wyrażał Leszek Moszyński przedłużający okres ps. do końca X w., dla Czesława Bartuli język ten ma charakter prasłowiański o podłożu dialektalnym sołuńskim, podobne poglądy wyrażał Henrik Birnbaum^[5].

Późniejszą fazę rozwoju tego języka stanowi język cerkiewnosłowiański. Silny wpływ wywarł język s-c-s na język staroruski, a pośrednio także na współczesny, literacki język rosyjski.

Jak potwierdzają źródła, język ten był zrozumiały dla Słowian morawskich, czeskich, słowackich, panońskich i innych. Wszędzie przyjmowany był jako język rodzimy, nazywany po prostu językъ slověnьskъjь/slověnьskъjь językъ, taka bowiem nazwa obok Slověninъ, Slověne, kъnigy slověnьskyję – „pismo słowiańskie”, „księgi słowiańskie”, slověnьsky – „po słowiańsku” występuje w Żywotach Konstantyna i Metodego.

Kanon

Najstarsze teksty s-c-s, pisane przez braci sołuńskich lub ich uczniów jeszcze w IX wieku nie zachowały się do dzisiaj. Znane są natomiast późniejsze ich odpisy, już z X i XI w., zachowujące pewne wspólne, archaiczne cechy językowe, które w dużym stopniu odróżniają je od powstałych w tym samym czasie tekstów w formujących się dopiero językach narodowych. Księgi te nazywane są kanonem s-c-s: poświadczają one szereg charakterystycznych form, odnoszonych do tzw. klasycznego języka s-c-s.

Do cech klasycznego s-c-s należą:

1. zachowane samogłoski nosowe;
2. samogłoska jać (zapisywana w transkrypcji najczęściej jako ě);
3. grupy ra i la będące rezultatem przestawki grup or i ol przed spółgłoskami;
4. grupy spółgłoskowe št i žd, powstałe z palatalizacji (zmiękczenia) wcześniejszych grup spółgłoskowych *tj/kť i dj.
5. konsekwentnie zapisywane jery.

Pismo

Do zapisu języka s-c-s stosowane były dwa alfabety. Początkowo księgi zapisywano głagolicą, opracowaną przez Cyryla i Metodego. Później w tym samym celu stosowano także cyrylicę. (…)

…..

https://pl.wikipedia.org/wiki/%D1%A2

Jać (Ѣ, ѣ) (scs. ѣть, ros., ukr. ять, bułg. ят lub е двойно, serb. јат, chorw. jat) – nazwa 32. litery starej cyrylicy oraz głoski oznaczanej tą literą. W transliteracji slawistycznej oznaczana jest literą ě (zapożyczoną z alfabetu czeskiego).

W języku prasłowiańskim jać była samogłoską długą. Przyjmuje się, że realizowana była jako dźwięk [æ:], który pochodził z wcześniejszych głosek [e:], [oj], lub [aj].

Znaczące jest zmieszanie już w najwcześniejszych tekstach głosek jać i jotowanego a. Tłumaczyć to można tym, że w dialektach sołuńskich, na których był oparty język staro-cerkiewno-słowiański, doszło do przesunięcia /æ w /ja/ niezależnego od dialektów północnych i wschodnich. Zmieszanie pogłębiło graficzne podobieństwo litery mały jus (Ѧ) w cyrylicy do litery reprezentującej jać w głagolicy (Ⱑ – w unikodzie w. 4.1, ). (…)

Proszę pamiętaj o tym, co napisałem powyżej. Będę do tych zagadnień powracał w przyszłości…

---

…..

Sraczka / SRa+C”+Ka

https://pl.wiktionary.org/wiki/sraczka#pl

sraczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsraʧ̑ka], AS: [sračka] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. wulg. biegunka, rozwolnienie^[1]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sraczka	sraczki
dopełniacz	sraczki	sraczek
celownik	sraczce	sraczkom
biernik	sraczkę	sraczki
narzędnik	sraczką	sraczkami
miejscownik	sraczce	sraczkach
wołacz	sraczko	sraczki

przykłady:

(1.1) On ma chyba sraczkę, bo od godziny siedzi w kiblu.

kolokacje:

(1.1) mieć sraczkę • mieć atak sraczki

synonimy:

(1.1) rozwolnienie, biegunka

antonimy:

(1.1) zatwardzenie

wyrazy pokrewne:

rzecz. sracz mrz

zgrub. sraka ż

czas. srać

przym. sraczkowaty, sraki

przysł. srak

związki frazeologiczne:

biegać jak ze sraczką • jak nie urok, to sraczka

etymologia:

(1.1) srać + –ka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shits
• chorwacki: (1.1) sraćka ż
• czeski: (1.1) sračka ż
• duński: (1.1) tyndskide, møllebæ w
• francuski: (1.1) foire ż, chiasse ż
• hiszpański: (1.1) cagalera ż
• japoński: (1.1) 下痢
• jidysz: (1.1) דורכפֿאַל m (durchfal)
• kaszubski: (1.1) sraczka ż, drzistówka ż
• niemiecki: (1.1) Dünnpfiff m
• norweski (bokmål): (1.1) spraybæsj
• nowogrecki: (1.1) τσίρλα ż
• włoski: (1.1) cacarella ż

źródła:

1. ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 290, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3.

---

UWAGA!

Postacie istniejące na południe od Karpat, jak np.: chorwacki sraćka, czeski sračka, są takie same, jak postać z j. polskiego Sraczka / SRa+C”+Ka. Nie zaszły w tym przypadku żadne wtórne zniekształcenia, patrz powyżej!

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sraczka

sraczka

Polish

Etymology

From the verb srać (“to shit, to defecate”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsrat͡ʂ.ka/

Noun

sraczka f

1. (vulgar) runs, shits, diarrhea

Declension

declension of sraczka

	singular	plural
nominative	sraczka	sraczki
genitive	sraczki	sraczek
dative	sraczce	sraczkom
accusative	sraczkę	sraczki
instrumental	sraczką	sraczkami
locative	sraczce	sraczkach
vocative	sraczko	sraczki

Further reading

• sraczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sraczka in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/sra%C4%87ka#hr

sraćka (język chorwacki)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. sraczka

…..

https://sh.wiktionary.org/wiki/sra%C4%87ka

sraćka

Srpskohrvatski

Izgovor

• IPA: /srât͡ɕka/
• Hifenacija: sra‧ćka

Imenica

srȁćka f (ćirilica сра̏ћка)

Sinonimi:

1. proliv Novo Miloševo ^[1]

Deklinacija

Ovoj r(ij)eči nedostaje fleksija.

Reference

• „sraćka” u Hrvatskom jezičnom portalu

 

• ↑ Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/sra%C4%8Dka#cs

sračka (język czeski)

wymowa:

IPA: [ˈsrat͡ʃka] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wulg. sraczka

(1.2) wulg. jako obelga zasraniec

odmiana:

(1.1–2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sračka	sračky
dopełniacz	sračky	sraček
celownik	sračce	sračkám
biernik	sračku	sračky
wołacz	sračko	sračky
miejscownik	sračce	sračkách
narzędnik	sračkou	sračkami

przykłady:

(1.2) Ty sračko! → Ty zasrańcu!

synonimy:

(1.1) průjem, běhavka

(1.2) mrdka, piča

wyrazy pokrewne:

rzecz. sráč m, sranda ż

czas. srát

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sra%C4%8Dka

sračka

Czech

Etymology

srát +‎ –čka

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsrat͡ʃka]
• Rhymes: -atʃka

Noun

sračka f

1. (vulgar) shit (all meanings)
2. (vulgar) diarrhea

Further reading

• sračka in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• sračka in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

…..

A teraz wtórnie ubezdźwięczniona słowacka ciekawostka…

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/hna%C4%8Dka

hnačka (język słowacki)

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) med. biegunka

wyrazy pokrewne:

przym. hnačkový

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/hna%C4%8Dka

hnačka

Slovak

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦnat͡ʃka/

Noun

hnačka f (genitive singular hnačky, nominative plural hnačky, genitive plural hnačiek, declension pattern of žena)

1. diarrhea

Declension

Declension of hnačka

	singular	plural
nominative	hnačka	hnačky
genitive	hnačky	hnačiek
dative	hnačke	hnačkám
accusative	hnačku	hnačky
locative	hnačke	hnačkách
instrumental	hnačkou	hnačkami

Derived terms

• hnačkový

Further reading

• hnačka in Slovak dictionaries at korpus.sk

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sr%C3%A1%C4%8D

sráč

Czech

Etymology

srát +‎ –č

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsraːt͡ʃ/
• Rhymes: -aːtʃ

Noun

sráč m

1. (vulgar) toilet
2. (vulgar) fucker (objectionable person)

Declension

Inanimate:

Declension

	singular	plural
nominative	sráč	sráče
genitive	sráče	sráčů
dative	sráči	sráčům
accusative	sráč	sráče
vocative	sráči	sráče
locative	sráči	sráčích
instrumental	sráčem	sráči

Animate:

Declension

	singular	plural
nominative	sráč	sráčové, sráči
genitive	sráče	sráčů
dative	sráčovi, sráči	sráčům
accusative	sráče	sráče
vocative	sráči	sráčové, sráči
locative	sráčovi, sráči	sráčích
instrumental	sráčem	sráči

Synonyms

• (toilet): hajzl; see also záchod
• (fucker): zmrd

Derived terms

• sráčský
• sráčka
• sráčství
• sráčsky

Further reading

• sráč in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• sráč in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

…..

Sraczkowaty / SRa+C”+Ko+Wa+Ty

https://pl.wiktionary.org/wiki/sraczkowaty#pl

sraczkowaty (język polski)

znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) posp. kolor brudno żółtozielony^[1] lub żółtobrązowy

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sraczkowaty		sraczkowata	sraczkowate	sraczkowaci	sraczkowate
dopełniacz	sraczkowatego		sraczkowatej	sraczkowatego	sraczkowatych
celownik	sraczkowatemu		sraczkowatej	sraczkowatemu	sraczkowatym
biernik	sraczkowatego	sraczkowaty	sraczkowatą	sraczkowate	sraczkowatych	sraczkowate
narzędnik	sraczkowatym		sraczkowatą	sraczkowatym	sraczkowatymi
miejscownik	sraczkowatym		sraczkowatej	sraczkowatym	sraczkowatych
wołacz	sraczkowaty		sraczkowata	sraczkowate	sraczkowaci	sraczkowate
stopień wyższy bardziej sraczkowaty przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej sraczkowaty bardziej sraczkowata bardziej sraczkowate bardziej sraczkowaci bardziej sraczkowate dopełniacz bardziej sraczkowatego bardziej sraczkowatej bardziej sraczkowatego bardziej sraczkowatych celownik bardziej sraczkowatemu bardziej sraczkowatej bardziej sraczkowatemu bardziej sraczkowatym biernik bardziej sraczkowatego bardziej sraczkowaty bardziej sraczkowatą bardziej sraczkowate bardziej sraczkowatych bardziej sraczkowate narzędnik bardziej sraczkowatym bardziej sraczkowatą bardziej sraczkowatym bardziej sraczkowatymi miejscownik bardziej sraczkowatym bardziej sraczkowatej bardziej sraczkowatym bardziej sraczkowatych wołacz bardziej sraczkowaty bardziej sraczkowata bardziej sraczkowate bardziej sraczkowaci bardziej sraczkowate
stopień najwyższy najbardziej sraczkowaty przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej sraczkowaty najbardziej sraczkowata najbardziej sraczkowate najbardziej sraczkowaci najbardziej sraczkowate dopełniacz najbardziej sraczkowatego najbardziej sraczkowatej najbardziej sraczkowatego najbardziej sraczkowatych celownik najbardziej sraczkowatemu najbardziej sraczkowatej najbardziej sraczkowatemu najbardziej sraczkowatym biernik najbardziej sraczkowatego najbardziej sraczkowaty najbardziej sraczkowatą najbardziej sraczkowate najbardziej sraczkowatych najbardziej sraczkowate narzędnik najbardziej sraczkowatym najbardziej sraczkowatą najbardziej sraczkowatym najbardziej sraczkowatymi miejscownik najbardziej sraczkowatym najbardziej sraczkowatej najbardziej sraczkowatym najbardziej sraczkowatych wołacz najbardziej sraczkowaty najbardziej sraczkowata najbardziej sraczkowate najbardziej sraczkowaci najbardziej sraczkowate

hiperonimy:

(1.1) żółty

wyrazy pokrewne:

rzecz. sracz m, sranie n, sraka ż, sraczka ż, wysranie n

zdrobn. sraczyk m

czas. srać ndk., wysrać dk.

przym. sraczowy, sraki

przysł. srak

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) merdoie, caca d’oie, vert caca d’oie

źródła:

1. ↑  Hasło sraczkowaty w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

…..

Sracz / SRa+C”

https://pl.wiktionary.org/wiki/sracz#pl

sracz (język polski)

wymowa:

IPA: [sraʧ̑], AS: [srač] ​^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) grub. ubikacja

(1.2) grub. sedes

odmiana:

(1.1–2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sracz	sracze
dopełniacz	sracza	sraczy
celownik	sraczowi	sraczom
biernik	sracz	sracze
narzędnik	sraczem	sraczami
miejscownik	sraczu	sraczach
wołacz	sraczu	sracze

przykłady:

(1.1) Zastanawiam się, czy w tym „mieście” nie ma ciekawszych tematów dla prasy od kilku skradzionych klamek w sraczu starostwa.^[1]

synonimy:

(1.1) srocz, kibel, klop

wyrazy pokrewne:

rzecz. sranie n, sraka ż, sraczka ż, wysranie n

zdrobn. sraczyk m

czas. srać ndk., wysrać dk.

przym. sraczkowaty, sraczowy, sraki

przysł. srak

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) cagadero m
• nowogrecki: (1.1) χαλές m

źródła:

1. ↑ z Internetu

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sracz

sracz

Polish

Etymology

srać +‎ -acz

Pronunciation

• IPA^(key): /srat͡ʂ/

Noun

sracz m inan

1. (vulgar) shitter, shithouse, toilet

Declension

declension of sracz

	singular	plural
nominative	sracz	sracze
genitive	sracza	sraczy
dative	sraczowi	sraczom
accusative	sracz	sracze
instrumental	sraczem	sraczami
locative	sraczu	sraczach
vocative	sraczu	sracze

Further reading

• sracz in Polish dictionaries at PWN

…..

Srak / SRa+K

https://pl.wiktionary.org/wiki/srak#pl

srak (język polski)

znaczenia:

przysłówek sposobu

(1.1) wulg. nieuprzejma, abstrakcyjna odpowiedź na pytanie „Jak?”

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od sraka

odmiana:

(1.1) nieodm.

(2.1) zob. sraka

wyrazy pokrewne:

rzecz. sraka ż, sraczka ż, sranie n, sranko n, obsrywanie n, obsranie n, obesranie n, wysranie n, podsrywanie n, podesranie n, sracz m, sraczyk m, obsraniec m, obesraniec m, sraczkowatość ż, obsrywacz m

czas. srać ndk., obsrywać ndk., obsrać dk., obesrać dk., wysrać dk., podsrywać ndk., podesrać dk.

przym. sraczkowaty, sraki

przysł. sraczkowato

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/srak

srak

See also: срак

Slovene

Noun

srak

1. genitive dual/plural of sraka

…..

Sraki / SRa+Ki

https://pl.wiktionary.org/wiki/sraki#pl

sraki (język polski)

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wulg. nieuprzejma, abstrakcyjna odpowiedź na pytanie „Jaki?”

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) M. i B. lm od sraka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	sraki		sraka	srakie	sracy	srakie
dopełniacz	srakiego		srakiej	srakiego	srakich
celownik	srakiemu		srakiej	srakiemu	srakim
biernik	srakiego	sraki	sraką	srakie	srakich	srakie
narzędnik	srakim		sraką	srakim	srakimi
miejscownik	srakim		srakiej	srakim	srakich
wołacz	sraki		sraka	srakie	sracy	srakie
nie stopniuje się

(2.1) zob. sraka

wyrazy pokrewne:

rzecz. sraka ż, sraczka ż, sranie n, sranko n, obsrywanie n, obsranie n, obesranie n, wysranie n, podsrywanie n, podesranie n, sracz m, sraczyk m, obsraniec m, obesraniec m, sraczkowatość ż, obsrywacz m

czas. srać ndk., obsrywać ndk., obsrać dk., obesrać dk., wysrać dk., podsrywać ndk., podesrać dk.

przym. sraczkowaty

przysł. sraczkowato, srak

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sraki

sraki

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsra.kʲi/

Noun

sraki f

1. genitive singular of sraka

…..

Sranie / SRa+Nie

https://pl.wiktionary.org/wiki/sranie#pl

sranie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsrãɲɛ], AS: [srãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od: srać

odmiana:

(1.1) blm;

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	sranie
dopełniacz	srania
celownik	sraniu
biernik	sranie
narzędnik	sraniem
miejscownik	sraniu
wołacz	sranie

wyrazy pokrewne:

rzecz. sracz m, sraczyk m, sraka ż, sraczka ż

czas. srać ndk.

przym. sraczkowaty, sraki

ims. zasrany

przysł. srak

związki frazeologiczne:

sranie w banię • skończyło się babci sranie

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sranie

sranie

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsra.ɲɛ/

Noun

sranie n

1. verbal noun of srać

Declension

declension of sranie

	singular
nominative	sranie
genitive	srania
dative	sraniu
accusative	sranie
instrumental	sraniem
locative	sraniu
vocative	sranie

Further reading

• sranie in Polish dictionaries at PWN

…..

Srać / SRa+C’

https://pl.wiktionary.org/wiki/sra%C4%87#pl

srać (język polski)

wymowa:

IPA: [sraʨ̑], AS: [srać], ​^?/i

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wulg. pot. oddawać stolec

(1.2) wulg. fraz. lekceważyć kogoś lub coś, kpić sobie z czegoś

czasownik zwrotny niedokonany srać się (dk. brak)

(2.1) wulg. pot. przesadnie bać się czegoś

(2.2) wulg. pot. mieć o coś pretensje

odmiana:

(1.1–2) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		srać
czas teraźniejszy		sram	srasz	sra	sramy	sracie	srają
czas przeszły	m	srałem	srałeś	srał	sraliśmy	sraliście	srali
	ż	srałam	srałaś	srała	srałyśmy	srałyście	srały
	n	srałom	srałoś	srało
tryb rozkazujący		niech sram	sraj	niech sra	srajmy	srajcie	niech srają
pozostałe formy czas przyszły m będę srał, będę srać będziesz srał, będziesz srać będzie srał, będzie srać będziemy srali, będziemy srać będziecie srali, będziecie srać będą srali, będą srać ż będę srała, będę srać będziesz srała, będziesz srać będzie srała, będzie srać będziemy srały, będziemy srać będziecie srały, będziecie srać będą srały, będą srać n będę srało, będę srać będziesz srało, będziesz srać będzie srało, będzie srać czas zaprzeszły m srałem był srałeś był srał był sraliśmy byli sraliście byli srali byli ż srałam była srałaś była srała była srałyśmy były srałyście były srały były n srałom było srałoś było srało było forma bezosobowa czasu przeszłego srano tryb przypuszczający m srałbym, byłbym srał srałbyś, byłbyś srał srałby, byłby srał sralibyśmy, bylibyśmy srali sralibyście, bylibyście srali sraliby, byliby srali ż srałabym, byłabym srała srałabyś, byłabyś srała srałaby, byłaby srała srałybyśmy, byłybyśmy srały srałybyście, byłybyście srały srałyby, byłyby srały n srałobym, byłobym srało srałobyś, byłobyś srało srałoby, byłoby srało imiesłów przymiotnikowy czynny m srający, niesrający ż srająca, niesrająca srające, niesrające n srające, niesrające imiesłów przymiotnikowy bierny m srany srani ż srana srane n srane imiesłów przysłówkowy współczesny srając, nie srając rzeczownik odczasownikowy sranie, niesranie

(2.1–2) koniugacja I

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		srać się
czas teraźniejszy		sram się	srasz się	sra się	sramy się	sracie się	srają się
czas przeszły	m	srałem się	srałeś się	srał się	sraliśmy się	sraliście się	srali się
	ż	srałam się	srałaś się	srała się	srałyśmy się	srałyście się	srały się
	n	srałom się	srałoś się	srało się
tryb rozkazujący		niech się sram	sraj się	niech się sra	srajmy się	srajcie się	niech się srają
pozostałe formy czas przyszły m będę się srał, będę się srać będziesz się srał, będziesz się srać będzie się srał, będzie się srać będziemy się srali, będziemy się srać będziecie się srali, będziecie się srać będą się srali, będą się srać ż będę się srała, będę się srać będziesz się srała, będziesz się srać będzie się srała, będzie się srać będziemy się srały, będziemy się srać będziecie się srały, będziecie się srać będą się srały, będą się srać n będę się srało, będę się srać będziesz się srało, będziesz się srać będzie się srało, będzie się srać czas zaprzeszły m srałem się był srałeś się był srał się był sraliśmy się byli sraliście się byli srali się byli ż srałam się była srałaś się była srała się była srałyśmy się były srałyście się były srały się były n srałom się było srałoś się było srało się było forma bezosobowa czasu przeszłego srano się tryb przypuszczający m srałbym się, byłbym się srał srałbyś się, byłbyś się srał srałby się, byłby się srał sralibyśmy się, bylibyśmy się srali sralibyście się, bylibyście się srali sraliby się, byliby się srali ż srałabym się, byłabym się srała srałabyś się, byłabyś się srała srałaby się, byłaby się srała srałybyśmy się, byłybyśmy się srały srałybyście się, byłybyście się srały srałyby się, byłyby się srały n srałobym się, byłobym się srało srałobyś się, byłobyś się srało srałoby się, byłoby się srało imiesłów przymiotnikowy czynny m srający się, niesrający się ż srająca się, niesrająca się srające się, niesrające się n srające się, niesrające się imiesłów przymiotnikowy bierny m srany srani ż srana srane n srane imiesłów przysłówkowy współczesny srając się, nie srając się rzeczownik odczasownikowy srani się, niesrani się

przykłady:

(1.1) Cholera! Ten twój bachor nic tylko żre, sra i wyje!

(1.2) Sram na was, wy skurwysyny!

składnia:

(1.2) srać na + B.

synonimy:

(1.1) defekować, wypróżniać się, załatwiać się, oddawać stolec; pot. robić kupę

(1.2) bagatelizować, ignorować, lekceważyć; pot. bimbać, gwizdać, kichać, olewać; fraz. mieć gdzieś, mieć w nosie

wyrazy pokrewne:

rzecz. sraczka ż, sracz mrz, sraczyk mrz, obesraniec mos, zasraniec mos, sranie n, dosranie n, dosrywanie n, nasranie n, obesranie n, obsranie n, obsrywanie n, osranie n, osrywanie n, podesranie n, podsrywanie n, posranie n, przesranie n, przysranie n, przysrywanie n, usranie n, wysranie n, zasranie n, zasrywanie n, zesranie n, zesrywanie n

czas. dosrać dk., dosrywać ndk., nasrać dk., obesrać dk., obsrać dk., obsrywać ndk., osrać dk., osrywać ndk., podesrać dk., podsrywać ndk., posrać się dk., przesrać dk., przysrać dk., przysrywać ndk., usrać się dk., wysrać dk., zasrać dk., zasrywać ndk., zesrać się dk., zesrywać się ndk.

przym. sraczkowaty, sraczowy, zasrany, sraki

wykrz. sru

przysł. srak

związki frazeologiczne:

mieć nasrane w głowie / mieć nasrane we łbie • mieć przesrane • mieć minę jak kot srający na pustyni • srać na coś • srać pieniędzmi • srać pod siebie • srać w gacie • wyżej sra, niż dupę ma

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) crap, shit
• białoruski: (1.1) сраць
• czeski: (1.1) srát
• dolnołużycki: (1.1) sraś
• duński: (1.1) skide
• esperanto: (1.1) merdi
• francuski: (1.1) chier
• górnołużycki: (1.1) srać
• hiszpański: (1.1) cagar
• islandzki: (1.1) drulla, skíta, dríta, gera í buxurnar
• jidysz: (1.1) קאַקן (kakn)
• niemiecki: (1.1) scheißen, kacken
• nowogrecki: (1.1) χέζω
• rosyjski: (1.1) срать
• słowacki: (1.1) srať
• szwedzki: (1.1) skita
• ukraiński: (1.1) срати
• węgierski: (1.1) szarik
• włoski: (1.1) cagare

---

srać (język górnołużycki)

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) wulg. srać

wyrazy pokrewne:

rzecz. srawa ż

przym. srany

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sra%C4%87

srać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *sьrati (stem *ser-).

Pronunciation

• IPA^(key): /srat͡ɕ/

Verb

srać impf

1. (vulgar) to shit (to defecate)

   Dlaczego pani pies tu sra? ― Why is your dog shitting here, ma’am?

2. (vulgar) to not care [+ na (genitive) = about something]

   Sram na tę robotę. ― I don’t fucking care about this job.

3. (reflexive, vulgar) to freak out, to be very afraid

   Przez skokiem ze spadochronem srałem się jak nigdy. ― Before the parachute jump I was freaking out like never before.

Conjugation

Conjugation of srać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		srać
present tense	1st	sram			sramy
	2nd	srasz			sracie
	3rd	sra			srają
	impersonal	sra się
past tense	1st	srałem	srałam		sraliśmy	srałyśmy
	2nd	srałeś	srałaś		sraliście	srałyście
	3rd	srał	srała	srało	srali	srały
	impersonal	srano
future tense	1st	będę srał, będę srać	będę srała, będę srać		będziemy srali, będziemy srać	będziemy srały, będziemy srać
	2nd	będziesz srał, będziesz srać	będziesz srała, będziesz srać		będziecie srali, będziecie srać	będziecie srały, będziecie srać
	3rd	będzie srał, będzie srać	będzie srała, będzie srać	będzie srało, będzie srać	będą srali, będą srać	będą srały, będą srać
	impersonal	będzie srać się
conditional	1st	srałbym	srałabym		sralibyśmy	srałybyśmy
	2nd	srałbyś	srałabyś		sralibyście	srałybyście
	3rd	srałby	srałaby	srałoby	sraliby	srałyby
	impersonal	sranoby
imperative	1st	niech sram			srajmy
	2nd	sraj			srajcie
	3rd	niech sra			niech srają
active adjectival participle		srający	srająca	srające	srający	srające
passive adjectival participle		srany	srana	srane	srani	srane
contemporary adverbial participle		srając
verbal noun		sranie

Derived terms

• (verbs) dosrać, nasrać, obsrać, osrać, przesrać, przysrać, zasrać, zesrać się, mieć przesrane, posrać się, wysrać, posrać
• (nouns) sraczka, zasraniec, sracz, posraniec, srajtaśma, sratatata, sraka

Further reading

• srać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• srać in Polish dictionaries at PWN

…..

https://pl.wiktionary.org/wiki/sr%C3%A1t#cs

srát (język czeski)

wymowa:

IPA: /sraːt/

znaczenia:

czasownik

(1.1) wulg. srać

wyrazy pokrewne:

rzecz. sračka ż

związki frazeologiczne:

srát na hlavu

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/sr%C3%A1t

srát

Czech

Etymology

From Proto-Slavic *sьrati.

Pronunciation

• IPA^(key): /sraːt/

Verb

srát impf

1. (vulgar) to shit (to defecate; to expel feces from one’s bowels)
2. (vulgar) to piss off, to fuck off (to irritate)
3. (vulgar) to never mind, forget, fuck (no longer regard as important)

   Seru na to! ― Fuck that. (literally, “I shit on that!”)

Synonyms

• (shit, defecate): See also kálet
• (fuck, lose care for): See also kašlat

Derived terms

Derived terms

• nasrat
• posrat
• sráč
• sračka

• sranda
• sranec
• vysrat

Further reading

• sráti in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• srát in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

---

UWAGA!

Czyż to nie oznacza, że w (jakimś) j. czeskim, dźwięki zapisywane jako T i C” istniały jednocześnie, patrz: srát +‎ –čka, srát +‎ –č, srát, sráč..?

Dlaczego dźwięk zapisywany jako C”, który rzekomo powstał przez wtórne udźwięcznienie, czyli tzw. palatalizację dźwięku T, nie wyparł całkowicie tego ostatniego, np. z j. czeskiego?

Dlaczego dźwięk zapisywany znakiem a, ale także i inny dźwięk zapisywany znakiem C”, w ogóle istnieją w ofitzjalnie odtfoszonym Proto-Slacic, patrz: *sьràti, czy *čьrnъ,.. gdzie ten ostatni miał rzekomo powstać z dźwięku ofitzjalnie odtfoszonego jako *k/K, a nie *ḱ/K’, czy T?!! Gdzie tu jest jakaś logika?

---

…..

https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Slavic/s%D1%8Crati

Reconstruction:Proto-Slavic/sьrati

Proto-Slavic

Etymology

From Proto-Indo-European *sḱer- (Pokorny, Vasmer). Compare Lithuanian sar̃ni, Avestan 𐬌𐬌𐬀‎ (sairiia), Persian سرگین‎  (sargīn), Sanskrit  शर्धते  (śárdhate), अवशर्धयति  (avaśardhayati), possibly Ancient Greek σκῶρ (skôr), Proto-Germanic  *skarną  (“manure”) (whence Icelandic skarn).

Verb

*sьràti impf^[1][2][3]

1. to shit, defecate

Inflection

Conjugation of *sьrati (impf., -a/C-, s-aorist, accent paradigm b)

Suffix: *-ati

Verbal noun	Infinitive	Supine	L-participle
*sьranьje	*sьrati	*sьratъ	*sьralъ

	Participles
Tense	Past	Present
Passive	*sьranъ	*seromъ
Active	*sьravъ	*sery

	Aorist			Present
Person	1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Singular	*sьraxъ	*sьra	*sьra	*serǫ	*sereši	*seretь
Dual	*sьraxově	*sьrasta	*sьraste	*serevě	*sereta	*serete
Plural	*sьraxomъ	*sьraste	*sьrašę	*seremъ	*serete	*serǫtь
	Imperfect			Imperative
Person	1st	2nd	3rd	1st	2nd	3rd
Singular	*sьraaxъ	*sьraaše	*sьraaše	—	*seri	*seri
Dual	*sьraaxově	*sьraašeta	*sьraašete	*serěvě	*serěta	—
Plural	*sьraaxomъ	*sьraašete	*sьraaxǫ	*serěmъ	*serěte	—

See also

• *skarędъ
• *sьcati (“to piss”)

Related terms

• *sorъ

Descendants

• East Slavic:
  • Belarusian: сраць (sracʹ)
  • Russian: срать (sratʹ)
  • Ukrainian: сра́ти (sráty)
• South Slavic:
  • Bulgarian: сера́ (será)
  • Macedonian: сере (sere)
  • Serbo-Croatian:

    Cyrillic: сра̏ти

    Latin: srȁti

  • Slovene: sráti (tonal orthography)
• West Slavic:
  • Czech: srát
  • Polish: srać
  • Slovak: srať
  • Sorbian:
    • Upper Sorbian: srać
    • Lower Sorbian: sraś

Further reading

• Vasmer, Max (1964–1973), “срать”, in Etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), translated from German and supplemented by Oleg Trubačóv, Moscow: Progress
• Černyx, P. Ja. (1999), “сор”, in Istoriko-etimologičeskij slovarʹ russkovo jazyka [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), volume 2, 3rd reprint edition, Moscow: Russkij jazyk, page 188

References

1. ^ Olander, Thomas (2001), “sьrati: ser[jǫ ser[j]etь]”, in Common Slavic accentological word list, Copenhagen: Editiones Olander: “b skide (SA 204, 212f.; PR 137)”
2. ^ Snoj, Marko (2016), “sráti”, in Slovenski etimološki slovar, Ljubljana: Inštitut za slovenski jezik Frana Ramovša ZRC SAZU, →ISBN: “*sьra̋ti, sed. *ser’ǫ̋”
3. ^ Kapović, Mate (2007), “The Development of Proto-Slavic Quantity”, in Wiener Slavistisches Jahrbuch‎^[1], University of Vienna, page 6: “*sъra̋ti”

---

UWAGA!

To Lithuanian sar̃ni przenosi na to:

https://en.wiktionary.org/wiki/sarni#Lithuanian

sarni

Polish

Etymology

From sarna +‎ -i.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsar.ɲi/

Adjective

sarni

1. Of, pertaining to, or characteristic of roe deer.

Declension

show ▼declension of sarni

Further reading

• sarni in Polish dictionaries at PWN

---

….

https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=Reconstruction:Proto-Indo-European/s%E1%B8%B1er-&action=edit&redlink=1

Wiktionary does not yet have a reconstruction page for Proto-Indo-European/sḱer-.

…..

Widzisz dźwięk zapisywany jako S, nawet nie jako tzw. s-mobile, czyli (S), ale jako „właściwe” S?

W tzw. j. satem dźwięk odtfoszony, jako tzw. *ḱ/K’, sam z siebie bez tego dodatkowego początkowego S powinien już dać dźwięk zapisywany jako S, patrz tzw. PIE *ḱor-h₂k–, z którego ofitzjalnie ma rzekomo pochodzić wtórnie udźwięczniona / spalatalizowana Pra-Słowiańska Sroka / SRoKa…

Po jakiego grzyba w tym ofitzjalnie odtfoszonym tzw. PIE *sḱer-, ofitzjalni jęsykosnaftzy dodali sobie do i tak w przyszłości udźwięcznionego / spalatalizowanego dźwięku zapisywanego jako *ḱ/K’, ten dodatkowy dźwięk zapisywany jako S? Czyżby chcieli uzyskać dźwięki zapisywane jako SS? 🙂

…..

To jeszcze nie wszystko. Dalszą część danych upowszechnię w następnych wpisach, gdzie min. ponownie udowodnię moje racje, ale tym razem używając odnośnego przykładu z tzw. j. starogreckiego… 🙂