Brahma-Indian deity with four faces
…..
Najpierw aktualizacja 08/04/2020, a dopiero potem coś Pra-Słowiańskiego dla porównania.
https://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%99towit
Świętowit (połabskie: Svątevit; prawdop. od „święty” – dawniej tyle co „potężny” i „wit” – „pan”) – główne bóstwo czczone przez plemię Słowian połabskich – Ranów, zamieszkujące na wyspie Rugii w grodzie Arkona. Relacja duńskiego kronikarza Saxo Gramatyka zawarta w dziele Gesta Danorum podaje, że w tamtejszej świątyni przedstawiać boga miał posąg olbrzymiej, antropomorficznej istoty o czterech twarzach. (…)
Nie będę jednak tego zagadnienia teraz rozwijał. Myślę, że kto miał coś zrozumieć, ten już zrozumiał…
W tym i kilku kolejnych wpisach zestawię trochę nowych danych, związanych z kolejnym źródłosłowem dla słów PoRT, FoRD, PRaH, itp. Nawiązuję tu do wpisów nr 235, 234, 233, 232 i wcześniejszych.
Na początku taka zagadka. Ktoś może wie, o jakim Pra-Słowiańskim słowie jest mowa poniżej?
Thought to be from Proto-Indo-European *bʰerǵʰos, from the root *bʰerǵʰ–. However, the *g found in Slavic is not the expected outcome of PIE *ǵʰ, which would be *z. Therefore, the word may have been borrowed from another language, such as Germanic or a Venetic-Illyrian language.
Prawdopodobnie pochodzi z Proto-Indo-Europejskiego *bʰerǵʰos, z rdzenia *bʰerǵʰ–. Jednak *g znalezione w słowiańskim nie jest oczekiwanym wynikiem PIE *ǵʰ, który byłaby *z. Dlatego słowo to mogło być zapożyczone z innego języka, takiego jak germański lub wenecko-iliryjski.
Zagadkę wyjaśnię w następnym wpisie, a teraz zadam jedno proste pytanie:
Widać ofitzjalnie odtfoszony dźwięk tzw. PIE tzw. miękkie *g’,.. i rzekomo również pierwotny dźwięk zapisywany znakiem h?
Jeśli widać, to proszę odnaleźć te dźwięki w poniższych przykładach, szczególnie w słowach tzw. atestowanych w najstarszych językach tzw. indo-europejskich. Dziwne, ponieważ jakoś poza słowami wziętymi z sanskrytu, no to jakoś ich nigdzie nie widać…
Tu trochę oszukałem. Tego tzw. miękkiego *g’, a szczególnie *g’h nie można przecież zobaczyć. To drugie rzekomo ofitzjalnie albo „połączyło” się z *g’, w językach tzw. centum, albo przeszło w dźwięk zapisywany znakiem Z, Z’, Z”, w językach tzw. satem…
Tyle tylko że to, jak i ten przetłumaczony tekst powyżej, to zwyczajna bujda jest, co udowodnię w tym i następnych wpisach.
Dodatkowo widać wtórność dźwięków tzw. PIE e/o > indo-irańskie i inne a?
Widać, że sanskrycki BRaH+Ma był wcześniej BReG+Ma”, a nie np. BReJ/Z+Ma”?!!
Tymczasem twierdzę, że:
-
podstawa do odtfaszania dźwięków ofitzjalnie odtfaszanych jako np. *gʷʰ, *gʰ, *ǵʰ, itp, jest wtórne ubezdźwięcznienie, atestowane (czyli rzeczywiście występujące) tylko w sanskrycie, może to być zapisane jako: +H i G>H,
-
ofitzjalne odtfoszenia, jak np: *ǵ, *ǵʰ, *bʰerǵʰ–, itp., podział na tzw. centum i satem, teoria laryngalna, itp., czyli w sumie całe to ofitzjalne jęsukosnaftzfo, to jedno wielkie nielogiczne krętactwo,
-
pierwotna oboczność Pra-Słowiańskich rdzeni i słów jest udowodnionym faktem.
Przypomnę jeszcze raz to:
https://en.wikipedia.org/wiki/Centum_and_satem_languages
Map showing the approximate extent of the
centum (blue) and
satem (red)
areals. The origin of satemization according to von Bradke’s hypothesis is shown in darker red (marked as the range of the
Sintashta/
Abashevo/
Srubna archaeological cultures), but that hypothesis is not accepted by the majority of linguists.
Centum and satem languages
Languages of the Indo-European family are classified as either centum languages or satem languages according to how the dorsal consonants (sounds of „K” and „G” type) of the reconstructed Proto-Indo-European language (PIE) developed.
An example of the different developments is provided by the words for „hundred” found in the early attested Indo-European languages. In centum languages, they typically began with a /k/ sound (Latin centum was pronounced with initial /k/), but in satem languages, they often began with /s/ (the example satem comes from the Avestan language of Zoroastrian scripture).
The table below shows the traditional reconstruction of the PIE dorsal consonants, with three series, but according to some more recent theories there may actually have been only two series or three series with different pronunciations from those traditionally ascribed.
In centum languages, the palatovelars, which included the initial consonant of the „hundred” root, merged with the plain velars. In satem languages, they remained distinct, and the labiovelars merged with the plain velars.[1]
The centum–satem division forms an isogloss in synchronic descriptions of Indo-European languages.
It is no longer thought that the Proto-Indo-European language split first into centum and satem branches from which all the centum and all the satem languages, respectively, would have derived.
Such a division is made particularly unlikely by the discovery that while the satem group lies generally to the east and the centum group to the west, the most eastward of the known IE language branches, Tocharian, is centum.[2] (…)
O tym tzw. miękkim *ḱ/K‚ pisałem już też nie raz, ale tym razem nie będę się nad nim pastwił… 🙂
Inne tytuły tego wpisu:
236 Peys, Piasta, Pieścić, Pizda, Pięść, Pięć, Piędź, Pięta, Pętać i inne dowody na pierwotną oboczność Pra-Słowiańskich rdzeni 31
236 Wtórnie ubezdźwięcznione liczebniki indogermańskie i ich wysokoenergetyczne PieRwotne PRa-Słowiańskie rdzenie, PieR+WS”y, PRW, PR 43
Czytaj dalej →
SKRBH 